Aγιος Βλάσιος ο εν Σκλαβαίνοις Ακαρνανίας

Η φωτογραφία μου
Πάλαιρος (Ζαβέρδα), Αιτωλ/νίας, Greece
Ο Άγιος Βλάσιος ήταν ηγούμενος - επίσκοπος στην Ιερά Μονή των Εισοδίων της Θεοτόκου που βρίσκονταν στην περιοχή των Σκλαβαίνων - Παλαίρου Αιτωλ/νίας . Βρήκε μαρτυρικό θάνατο από Αγαρηνούς πειρατές μαζί με πέντε συμμοναστές του και πλήθος χριστιανών λαϊκών αντρών γυναικών και παιδιών που αποτελούσαν ποίμνιο του , για την πίστη τους στο Χριστό. Τον αποκεφάλισαν αφού προηγουμένως κάρφωσαν αργά στο σώμα του πέντε καρφιά , τα οποία και ανευρέθησαν κατά την ανακομιδή των λειψάνων του. Στην συνέχεια οι δήμιοι του προσπάθησαν να κάψουν το σώμα του αλλά αυτό δεν κάηκε. Οι διασωθέντες έθαψαν τον Άγιο Βλάσιο χωριστά από τους πέντε συμμαρτυρίσαντες συνασκητές του , τους οποίους ενταφίασαν μαζί σε κοινό τάφο. Το μαρτύριο τους έλαβε χώρα την 19η Δεκεμβρίου ημέρα Κυριακή. Το μαρτύριο του Αγίου Βλασίου και των συν αυτώ, τα σκέπασε η λήθη του χρόνου για εννιακόσια και πλέον χρόνια . ο Τριαδικός Θεός, ευδόκησε ώστε με θαυμαστότατο τρόπο να φανερωθεί ο χαριτόβρυτος τάφος του και το μαρτύριο του, κατά το έτος 1923 . Από τότε και μέχρι σήμερα , αμέτρητα είναι τα θαύματα και οι εμφανίσεις του Αγίου Βλασίου ανά την οικουμένη και ειδικότερα τους εσχάτους χρόνους.

Κυριακή 26 Ιουνίου 2011

Εμφάνιση του αγίου Βλασίου στον Άγιο πατήρ Παίσιο τον αγιορείτη.


 
Ο Αρχιμανδρίτης π. Αυγουστίνος Κατσαμπίρης είχε επανειλημμένως παρακαλέσει τον Γέροντα να προσευχηθεί για να του εμφανιστεί ο νεοφανής άγιος Βλάσιος ο εκ Σκλαβαίνων. Επιθυμούσε να γνωρίσει τα χαρακτηριστικά του για να τον αγιογραφήσουν .

Ήταν η 21η Ιανουαρίου 1980, Κυριακή του Ασώτου, προς Δευτέρα. Ο Γέροντας ενώ προσευχόταν το βράδυ στο Κελλί του με το κομποσχοίνι, βλέπει να παρουσιάζεται μπροστά του μέσα σε φως ένας Άγιος άγνωστος που φορούσε μανδύα καλογερικό (ηγουμένου). Δίπλα του στον τοίχο του Κελιού του, πάνω από την σόμπα φαίνονταν ερείπια Μοναστηριού. Αισθανόταν απερίγραπτη χαρά και αγαλλίαση και σκεφτόταν «ποιος Άγιος είναι». Τότε άκουσε φωνή από την Εκκλησία «Είναι ο άγιος Βλάσιος από τα Σκλάβαινα».

Από ευγνωμοσύνη, για να ευχαριστήσει τον Άγιο για την τιμή που του έκανε, μετέβη στα Σκλάβαινα και προσκύνησε τα χαριτόβρυτα Λείψανα του. Ανταπέδωσε τρόπον τινά την επίσκεψη. Ο Γέροντας έδειξε μάλιστα από μακριά και το Μοναστήρι του Άγιου, επειδή νύχτωνε και δεν είχε χρόνο να πάει επί τόπου.

Αναφέρει ο κ. Απόστολος Παπαχρήστου «Την εικοστή Μαΐου 1980 ο Γέροντας ήρθε σπίτι μου στο Αγρίνιο, με σκοπό να μεταβή στα Σκλάβαινα Ξηρομέρου και να προσκύνηση τα ιερά Λείψανα του αγίου Βλασίου του εν Σκλαβαίνοις, μετά από αποκάλυψη του αγίου στο Κελλί του. Έμεινε ένα βράδυ στο σπίτι μας και παρ’ ότι του στρώσαμε καθαρά λεύκα σεντόνια, ο Γέροντας τα άφησε τελείως άθικτα. Όταν πήγε στα Σκλάβαινα, προσκύνησε με στρωτές μετάνοιες τον Άγιο και δίδαξε όλους γύρω του».


Ακολούθως ο Γέροντας παρήγγειλε την εικόνα του αγίου Βλασίου στην Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος στο Κορώπι Αττικής, αφού περιέγραψε τα χαρακτηριστικά του Αγίου στην αγιογράφο μοναχή. Όταν έλαβε την εικόνα αναπαύτηκε , διότι απέδιδε ακριβώς τον Άγιο. «Φαίνεται ότι η αδελφή είχε ευλάβεια και την έκανε με προσευχή και νηστεία», είπε.

Κάθε έτος τιμούσε την μνήμη του αγίου Βλασίου με αγρυπνία μόνος του στο Κελλί. Τον εώρταζε, όχι στις 11 Φεβρουαρίου, που επικράτησε να εορτάζεται η μνήμη του, αλλά στις 19 Δεκεμβρίου, την ημέρα που μαρτύρησε.

Από το βιβλίο «ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ του ΑΓΙΟΡΕΊΤΟΥ» Ιερομονάχου Ισαάκ, Αγιον όρος 2004.

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2011

† ο Μακαριστός π. Γεώργιος Θεολογίτης (1921-2011)


                                       
                                    
                                           † ΙΕΡΕΥΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΙΤΗΣ
                                                             (1921-2011)

ερέας πο μυρόβλιζε, πο εωδίαζε καθς σο μιλοσε. «Ελογημένης ρχς γενομένης δι τς ατοσχεδίου προσευχς μ τ κατ δύναμίν μου» γράφει κάπου σ να σημείωμά του γι τν βιωτή του κα κολουθε μι θαυμάσια προσευχή. νθρωπος τς προσευχς, τς νηστείας χωρς ν κρατ κακίες γι κανέναν, ξομολογοσε κα κύρηττε κατάπαυστα που κι ν ερίσκετο. το κούραστος στ ερατικά του καθήκοντα. λλαξε κτ (8) νορίες, τς πι πολλς σ γονα χωρι κα περιοχές, πο δν εχαν κν κκλησία. Μ τν χάρι το Κυρίου μας λλες κτισε π τν ρχ κα λλες πισκεύασε κ θεμελίων.
Γεννήθηκε στς 6 Μαρτίου 1921 στήν Βαλαώρα Ερυτανίας. Υἱὸς το Δημητρίου κα τς Βαγιούλας. το π πολύτεκνη οκογένεια 7 (πτ) γοριν, τ τρία φυγαν γι τν λλη ζωή. μεινε ρφανς π μητέρα στς 18 πριλίου 1936. το τότε 15 τν. Πέρασε πολ φτωχικ παιδικ χρόνια μ πολλς στερήσεις. το μεγαλύτερος π τ 4 ναπομείναντα δέλφια του κα κτελοσε χρέη τς μητέρας του κα το πατέρα του, πο λειπε γι τν καθημεριν βιοπάλη. Μ τς ταλαιπωρίες κα κακουχίες το μφυλίου φεύγει π τ χωριό του γι τ Μεσολόγγι, που κατ ρχν φιλοξενήθηκε στ σπίτι νς θείου του. κε Μητρόπολις τν στέλνει στν κκλησιαστικ σχολ Λαμίας. νδιαφέρον δείχνουν γι ατν κα τν οκογένειά του ο οίδιμοι μακαριστο πατέρες π. Βενέδικτος κα π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος εροκύρηκες τς ερς Μητροπόλεως Ατωλίας κα καρνανίας. Τ 1950 τελειώνει τ κκλησιαστικ φροντιστήριο Λαμίας.

Τν 1ην ανουαρίου 1951 κατατάσσεται στν λληνικ Στρατ κα πηρέτησε στν πειρο, στν Κόνιτσα σν στρατιώτης δίπλα στν ερέα κα συγχρόνως κύρηττε τν λόγον το Θεο. Τ 1952 πολύεται π τν Στρατό. Στς 30 Νοεμβρίου 1952 παντρεύεται τν Μαγδαλην Δεληκωστοπούλου.
Στς 22 Φεβρουαρίου 1953 γίνεται εροδιάκονος κα τν 1η Μαρτίου 1953 ερέας. Παραιτήθηκε π ερέας τ 1986. γινε πολύτεκνος· πέκτησε (8) κτ παιδιά, ζον τ ξι, τ να χάθη στν τοκετόν, κα τ λλο π χτύπημα στ κεφάλι. Μητροπολίτης Καρπενησίου Νικόλαος γνώριζε λα τ γεγονότα τς ερατικς του ζως κα μετ τν παραίτησίν του το ζήτησε κα τν πανέφερε στν νεργ πηρεσία γι 5 κόμη χρόνια στν Μητρόπολη Καρπενησίου. «κτοτε Θεία Χάριτι ασθάνομαι τ βραχύ τς δ ζως, κα παρακαλ τν Κύριον δι πρεσβειν τς περαγίας Θεοτόκου κα πάντων τν γίων ν μο λοκληρώση μετάνοιαν κα ξομολόγησιν κα Θείαν Κοινωνίαν, μ τέλη νώδυνα κα νεπαίσχυντα κα ν μ παραλάβη δοξολογώντας τ γιον κα Πανάγιον νομα τς Τρισυποστάτου Θεότητος το Πατρς κα το Υο κα το γίου Πνεύματος, νν κα ε κα ες τος αἰῶνας τν περάντων Αώνων μήν», γράφει τελειώνοντας να μικρ σημείωμα γι τν βιωτή του.
Παρευρεθήκαμε στν ξόδιο κολουθία του τν 4 Μαΐου 2011 στν μεγαλοπρεπ ερ Να γίου Δημητρίου γρινίου. το να παλαϊκ προσκύνημα. ερς Νας κατάμεστος μσα κα ξω π νθρώπους, ο ποοι μεταξύ τους ντήλλασσαν τν εχή: «Τν εχή του νχουμε». Παρευρέθηκαν 58 ερες μ μφια κα πολλο λλοι ερες χωρς μφια μέσα στ πλθος, ο πι πολλο πνευματικά του παιδιά. λοι μιλοσαν (κτς τν λλων) γι τ χάρισμα, πο εχε καθς τν συναντοσες σο μιλοσε ν μυροβλίζει, ν εωδιάζει κα εωδία ν πάρχει κοντά σου γύρω σου π ρες μέρες (νέφεραν λλοι). Φαντασθτε τ ρρητα ρήματα, πο λεγε συνεχς, γι ν το δώσει Κύριος μας τέτοια Χάρη.
Στος παρευρισκομένους διαβάστηκε «ποχαιρετιστήριον γγελμα κατ τν ξόδιόν μου» κείμενο, πο τ εχε συντάξει π. Γεώργιος πρ τς κοιμήσεώς του κα εχε ζητήσει ατ ν διαβαστε ντ λλου πικηδείου. που μεταξ λλων γράφει: «…μαζ μ τν Μεγάλο ρχηγό μας, Νικητ ησον Χριστόν, θ θριαμβεύσετε κα θ ναδειχθτε τροπαιοφόροι μ τ πλα το φωτός, τ ποα εναι: 1) Πίστις 2) Σταυρς 3) καθαρ ξομολόγησις 4) συχν Θεία Κοινωνία…».
σεβασμιώτατος Μητροπολίτης π. Κοσμς κλεισε τν μικρ πικήδειό του: «Σ παρακαλομε, π. Γεώργιε, κε πο θ ερίσκεσαι, στ νω θυσιαστήριο, πρέσβευε κα πρ μν τν μαρτωλν».
Αωνία του Μνήμη. Τν εχή του νχουμε.
ΠΗΓΗ: http://niksotiropoulos.blogspot.com/2011/05/1921-2011.html

Ο μακαριστς πατρ Γεργιος,προαισθανθες τ θνατ του, συν ταξε ποχαιρετιστριο λγο, γι ν διαβασθ κατ τν ξδιο κολουθα. Κα μετ τν πικδειο λγο το Σεβασμιωττου κ. Κοσμ  διαβστηκε κα προξνησε στν κλρο κα στ λα διατερη συγκνησι. Παραθτουμε κατωτρωτν ποχαιρετιστριο τοτο λγο το ειμνστου πατρς Γεωργου  Θεολογτη, γι ν ασθανθον κα  λλοι ερ συγκνησι, λλ καὶ ἐνθρρυνσι, διτι κα στν καιρ  τοτο τς προφητευμνης μεγλης ποστασας π τν πστι κατ Θε ᾿Εσταυρωμνος κα ᾿Αναστς Κριος κα Θες μας δημιουργε στν ᾿Εκκλησα του γους κα χαρισματοχους.

               «ποχαιρετιστήριον γγελμα κατ τν ξόδιόν μου»
<<Σεβασμιώτατε και άγιε πατέρα μου Κοσμά, και όλοι Σεβαστοί πατέρες, αδελφοί και συλλειτουργοί μου, χαίρετε απ' εδώ την χαράν του παραδείσου!
Τούτο το άγγελμά μου είναι το τελευταίο και το απευθύνω προς όλους τους ευσεβείς ορθόδοξους αδελφούς μου, συγγενείς, γνωστούς και αγνώστους, καίτοι προ αιώνων γνωρισμένοι. Όλοι σας χαίρετε την χαράν της Αναστάσεως. Χριστός ανέστη!
Σήμερον, τη προσταγή του Κυρίου και Θεού ημών Ιησού Χριστού και θεία χάριτι αναχωρώ δια την ουράνιον πατρίδα μας, την βασιλείαν του Θεού, καθότι <<ουκ έχωμεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν>> (Εβρ. ιγ'14).
 Δια τούτο θερμώς παρακαλώ όλους σας, προσευχηθήτε και παρακαλείτε τον Κύριον, την Παναγίαν μας, και όλους τους Αγίους και Αγγέλους, να με συνοδεύουν, διότι δεν φοβούμαι τόσο τον θάνατον, όσο την φοβεράν όψιν των πονηρών δαιμόνων δια το πλήθος των αμαρτιών μου. Αυτές μου προκαλούν τον μέγαν φόβον.
Παρακαλείτε, παρακαλείτε, αδελφοί μου, να με ελεήση ο Θεός, δια να φθάσω εκεί να προσκυνήσω την Μεγαλειότητα του.
Και τώρα ζητώ συγγνώμην και συγχώρησιν πρώτον από τον άξιον και ταπεινόν ιεράρχην π.Κοσμάν, τον οποίο εχαρακτήρισα ως δεύτερον πατρο-Κοσμάν. Έτσι είχα την πληροφορίαν εντός μου, όπου συλλειτουργούσαμε πολλές φορές.
Έπειτα ζητώ από όλους τους ιερείς αδελφούς, όσους με προπέμπουν, και όσους είνε απόντες της εξοδίου μου, όλοι σας να με μνημονεύετε. Και εν αγάπη, χωρίς να θέλω για σας να κάνω τον δάσκαλο, όχι, συνιστώ τούτο στην αγάπη σας:
Να σέβεσθε τον ιεράρχη μας, να έχετε μεταξύ σας άδολον αγάπην και συνεργασίαν στο άγιον έργον, που σας ανέθεσεν ο Κύριος, προπάντων δε να έχετε το λαμπρόν παράδειγμα της πίστεως και της ευσέβειας προς δόξαν Θεού και ιδικήν σας τιμήν.
Προς δε τους ορθοδόξους αδελφούς, που υπηρέτησα ελέω Θεού, των οκτώ ενοριών της ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας, δεν προσέφερα τίποτε, αυτοί όμως πολλά προσέφεραν σε μένα... Και εύχομαι, εις όσους επιζούν εις την παρούσαν ζωήν, να τους ανταποδίδη ο Κύριος όλα τα αγαθά του. Και εκείνους, οι οποίοι έφυγαν δια την αιωνιότητα, να τους αναπαύη ο Θεός εις τον παράδεισον του ουρανού.
Ζητώ από όλους συγγνώμην, και εάν ως άνθρωπος επίκρανα κάποιον αδελφόν, ιδιαιτέρως του ζητώ συγχώρησιν.
Σας αποχαιρετώ όλους, αδιακρίτως, κληρικούς και λαϊκούς, με την αγάπην του Αγαπήσαντος ημάς Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, και σας παρακαλώ, μείνατε εδραιωμένοι και εξαρτημένοι από τον Σταυρόν και τον Εσταυρωμένον και Αναστάντα εκ του τάφου Κύριον, τον Θριαμβευτήν και Νικητήν του θανάτου.
Θα ιδήτε πολλά. Και όσοι μείνετε πιστοί, θα υποστήτε πολλά. Όμως ο Κύριος και η Παναγία μας και όλοι οι Άγιοι θα είναι στο πλάι σας φρουροί και βοηθοί, αρκεί να μη δειλιάσετε. Και μαζί με τον μεγάλον Αρχηγόν μας και Νικητήν Ιησούν Χριστόν θα θριαμβεύσετε και θα αναδειχθήτε τροπαιοφόροι νικηταί κατά των σκοτεινών δυνάμεων.
Εμπρός, λοιπόν, εφοδιασθήτε και θωρακισθήτε με τα όπλα του φωτός, τα οποία παρέχει η αγία ορθόδοξος Εκκλησίας μας δωρεάν στους γενναίους του Χριστού στρατιώτες, για να είσθε πάνοπλοι για την μάχη στην πρώτη γραμμή.
Όλοι ξέρετε ποία είναι τα όπλα: 1. η πίστις. 2. ο Σταυρός. 3. η καθαρή εξομολόγησις. 4.η συχνή Θεία Κοινωνία, οπότε ο κάθε πιστός βιώνει το ρηθέν υπό του προφήτου: <<Και εάν πορευθώ εν μέσω σκιάς θανάτου, ου φοβηθήσομαι κακά, ότι Συ μετ' εμού ει” (Ψαλμ.κβ'4).
Τέλος ζητώ τις ευχές όλων και τις προσευχές, για να με συνοδεύουν εις τα πέραν του τάφου, όπου η χαρά των Αγίων. Αμήν.
Σας ευχαριστώ εγκαρδίως, και σας ασπάζομαι όλους με αγάπην Χριστού.
Ο ελάχιστος εν ιερεύσιν ελέω Θεού π. Γεώργιος Θεολογίτης>>.
ΠΗΓΗ: http://www.agiasofianeoupsychikou.gr/