tag:blogger.com,1999:blog-41019685703024845232024-02-18T17:40:07.341-08:00Άγιος Βλάσιος ο Ακαρνάν΄Αγιος Βλάσιος ο Ακαρνάναςhttp://www.blogger.com/profile/12433297697553396039noreply@blogger.comBlogger42125tag:blogger.com,1999:blog-4101968570302484523.post-23799828389886146992018-02-06T04:02:00.002-08:002018-02-06T04:02:42.942-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/QUXwAH4CjaA/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/QUXwAH4CjaA?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
<h3 class="r" style="background-color: white; color: #222222; font-family: arial, sans-serif; font-size: 18px; font-weight: normal; margin: 0px; overflow: hidden; padding: 0px; text-overflow: ellipsis; white-space: nowrap;">
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=QUXwAH4CjaA" style="color: #660099; text-decoration-line: none;">Ο ΑΓ. ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗ ΤΟ</a>Υ</h3>
</div>
΄Αγιος Βλάσιος ο Ακαρνάναςhttp://www.blogger.com/profile/12433297697553396039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4101968570302484523.post-69861226176293163142018-02-06T03:59:00.002-08:002018-02-06T03:59:29.943-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe width="320" height="266" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/gr4zMGSg4mI/0.jpg" src="https://www.youtube.com/embed/gr4zMGSg4mI?feature=player_embedded" frameborder="0" allowfullscreen></iframe></div>
ΠΟΛΥΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΗ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΜΝΗΜΗΣ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ του Ακαρνάνος<br />
7/7/2017</div>
΄Αγιος Βλάσιος ο Ακαρνάναςhttp://www.blogger.com/profile/12433297697553396039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4101968570302484523.post-69883844910083723532018-02-06T03:54:00.002-08:002018-02-06T03:56:22.964-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" class="YOUTUBE-iframe-video" data-thumbnail-src="https://i.ytimg.com/vi/tRRKxqTZiXM/0.jpg" frameborder="0" height="266" src="https://www.youtube.com/embed/tRRKxqTZiXM?feature=player_embedded" width="320"></iframe></div>
ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ ΕΠΙ ΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ του Ακαρνάνος 6/7/2017</div>
΄Αγιος Βλάσιος ο Ακαρνάναςhttp://www.blogger.com/profile/12433297697553396039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4101968570302484523.post-31471130324702459982018-02-06T03:51:00.000-08:002018-02-06T03:51:33.859-08:00ΑΓΙΟΚΑΤΑΤΑΞΗ ΑΓΙΟΥ ΒΛΑΣΙΟΥ του Ακαρνάνος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: left;">
<div class="path clearfix" style="border: 0px; color: #676767; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline; zoom: 1;">
<ul style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; list-style: none; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<li style="border: 0px; display: inline-block; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 20px 0px; vertical-align: baseline;"><a href="http://ikivotos.gr/" style="border: 0px; color: black; font-family: inherit; font-size: 13px; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none; vertical-align: baseline;">Κιβωτός της Ορθοδοξίας</a></li>
<li class="active" style="border: 0px; display: inline-block; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 20px 0px; vertical-align: baseline;"><span style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">/</span><a href="http://ikivotos.gr/category/ekklhsiastikh-istoria" style="border: 0px; color: black; font-family: inherit; font-size: 13px; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none; vertical-align: baseline;">Εκκλησιαστική Ιστορία</a></li>
</ul>
</div>
<span id="goog_553578797"></span><span id="goog_553578798"></span><br />
<br />
<br />
<article id="article" style="border: 0px; color: #676767; font-family: Roboto, sans-serif; font-size: 14px; font-stretch: inherit; font-variant-east-asian: inherit; font-variant-numeric: inherit; line-height: inherit; margin: 40px 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><header style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><h1 id="article-heading" style="border: 0px; color: #484848; font-family: inherit; font-size: 30px; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 20px 0px 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο προχώρησε στην Αγιοκατάταξη του Αγίου Βλασίου του Ακαρνάνα</h1>
</header><div id="article-photo" style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 40px 0px 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<div class="image" style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<a class="lightbox" href="http://ikivotos.gr/storage/photos/master/201608/agios-blasios3.jpg" style="border: 0px; color: black; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration-line: none; vertical-align: baseline;" title=""><img src="https://ikivotos.gr/storage/photos/c_950px_624px/201608/agios-blasios3.jpg" style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline; width: 950px;" /></a></div>
</div>
<div class="clearfix" id="article-created" style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline; zoom: 1;">
<div class="date" style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: 16px; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin-top: 20px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Τρίτη, 30 Αυγούστου 2016, 15:22</div>
</div>
<div class="shareTitle" style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: bold; line-height: inherit; margin: 20px 0px 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ΜΟΙΡΑΣΤΕΙΤΕ</div>
<ul class="shareList " style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; list-style: none; margin: 10px 0px 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<li class="facebook" style="background-color: #4054b2; background-image: url("../img/facebook.png"); background-position: 20px center; background-repeat: no-repeat; border-radius: 0.3em; border: 0px solid black; display: inline-block; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 15px 20px 15px 50px; vertical-align: baseline;"><a class="icon icon-facebook-square" href="https://www.blogger.com/null" style="border: 0px; color: white; font-family: inherit; font-size: 12px; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">FACEBOOK</a></li>
<li class="twitter" style="background-color: #1daaf2; background-image: url("../img/twitter.png"); background-position: 20px center; background-repeat: no-repeat; border-radius: 0.3em; border: 0px solid black; display: inline-block; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 15px 20px 15px 60px; vertical-align: baseline;"><a class="icon icon-twitter-square" href="https://www.blogger.com/null" style="border: 0px; color: white; font-family: inherit; font-size: 12px; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">TWITTER</a></li>
</ul>
<div class="article-text clearfix" id="article-text" style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: 16px; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: 1.5; margin: 20px 0px 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline; zoom: 1;">
<div style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin-bottom: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<strong style="border: 0px; color: black; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Χαρμόσυνα χτυπούν οι καμπάνες στην Πάλαιρο Αιτωλοακαρνανίας στο άκουσμα της αγιοκατατάξης του Αγίου Βλασίου με απόφαση της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου.</strong></div>
<div style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Οι πιστοί συρρέουν τόσο στο ναό του Αγίου Βλασίου στα Σκλάβαινα, όπου μαρτύρησε ο Άγιος και βρίσκεται ο τάφος του, όσο καις τον Ι.Ν. Αγίας Παρασκευής στην Πάλαιρου όπου φυλάσσονται τα ιερά λείψανά του.</div>
<div style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Οι κάτοικοι της Παλαίρου και των γύρω περιοχών δεν κρύβουν την συγκίνησή τους για το γεγονός καθώς είναι ο προστάτης Άγιος στη συνείδησή τους και βλέπουν την σημερινή απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου ως μεγάλη ευλογία για τον τόπο τους. Πολλοί δε είναι αυτοί που εκφράζουν την ευχή όπως επισκεφτεί τον τόπο τους, όπου φυλάσσονται τα Ιερά Λείψανα στου Αγίου ο ίδιος ο Οικουμενικός Πατριάρχης προκειμένου να προεξάρχει πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας, όπου θα αναγνωστεί η απόφαση της Ιεράς Συνόδου για την Αγιοκατάταξη.</div>
<div style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</div>
<div style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<a href="http://ikivotos.gr/storage/photos/w_800px/201608/ce-b1-ce-b3-ce-b9-ce-bf-cf-82-ce-92-ce-bb-ce-ac-cf-83-ce-b9-ce-bf-cf-82-cf-84-ce-ac-cf-86-ce-bf-cf-82.jpg" style="border: 0px; color: black; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: bold; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><img alt="" src="https://ikivotos.gr/storage/photos/w_800px/201608/ce-b1-ce-b3-ce-b9-ce-bf-cf-82-ce-92-ce-bb-ce-ac-cf-83-ce-b9-ce-bf-cf-82-cf-84-ce-ac-cf-86-ce-bf-cf-82.jpg" style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; height: 640px; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline; width: 480px;" /></a></div>
<div style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</div>
<div style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<strong style="border: 0px; color: black; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">Ο βίος του Αγίου</strong></div>
<div style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<div style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin-bottom: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Ο Άγιος Βλάσιος ήταν ηγούμενος ή εφυσυχάζων επίσκοπος στην Ιερά Μονή των Εισοδίων της Θεοτόκου που βρίσκονταν στην περιοχή των Σκλαβαίνων – Ζαβέρδας νυν Παλαίρου Αιτωλοακαρνανίας.</div>
<div style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin-bottom: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Ετελειώθει με μαρτυρικό θάνατο από Αγαρηνούς πειρατές μαζί με πέντε συμμοναστες του και πλήθος χριστιανών λαϊκών αντρών γυναικών και παιδιών που αποτελούσαν ποίμνιο του, για την πίστη τους στο Χριστό.</div>
<div style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<div style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin-bottom: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Τον αποκεφάλισαν αφού προηγουμένως κάρφωσαν αργά στο σώμα του πέντε καρφιά. Στην συνέχεια οι δήμιοι του προσπάθησαν να κάψουν το σώμα του αλλά αυτό δεν κάηκε. Οι διασωθέντες χριστιανοί που έφτασαν στο σημείο έθαψαν τον Βλάσιο χωριστά από τους πέντε συμμαρτυρίσαντες συνασκητές του, τους οποίους ενταφίασαν μαζί σε κοινό τάφο. Τους υπόλοιπους χριστιανούς τους έθαψαν φύρδην μύγδην σε μεγαλύτερο ομαδικό. Το μαρτύριο τους έλαβε χώρα την 19η Δεκεμβρίου ημέρα Κυριακή. Σε πέτρινη επιγραφή που βρέθηκε στο σημείο του τάφου του αναφέρονταν το έτος 1006 η οποία πιθανώς να προσδιορίζει και τον χρόνο του μαρτυρίου του.</div>
<div style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin-bottom: 10px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Σιγά σιγά χάνεται και σκεπάζεται από την λήθη του χρόνου το μαρτύριο και η ιστορικότητα του Αγίου Βλασίου και των συν αυτώ αλλά και όλων των γεγονότων τα οποία έλαβαν χώρα. Αγνοείται παντελώς η οντότητα του μεγάλου αυτού αγίου. </div>
<div style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Μόνο στις διηγήσεις της προφορικής παραδόσεως αναφέρεται η σφαγή που έλαβε χώρα, σε απροσδιόριστο παρελθοντικό χρόνο. Εκείθε και η ονομασία της περιοχής από Κιάφα σε «Σκλάβαινα» (περιοχή που υπέστη σκλαβια- αιχμαλωσία). </div>
<div style="border: 0px; font-family: inherit; font-size: inherit; font-stretch: inherit; font-style: inherit; font-variant: inherit; font-weight: inherit; line-height: inherit; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</div>
</div>
</div>
</div>
</article></div>
</div>
΄Αγιος Βλάσιος ο Ακαρνάναςhttp://www.blogger.com/profile/12433297697553396039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4101968570302484523.post-41757585507919570162013-06-13T02:34:00.001-07:002013-06-13T02:38:11.344-07:00Απολυτίκιο Αγίου Βλασίου του Ακαρνάνος <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/lxFyYOOL1JQ?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
Απολυτίκιο Αγίου Βλασίου του Ακαρνάνος </div>
΄Αγιος Βλάσιος ο Ακαρνάναςhttp://www.blogger.com/profile/12433297697553396039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4101968570302484523.post-15829884070657761132013-06-13T02:27:00.003-07:002013-06-13T02:27:47.285-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h3 class="post-title entry-title" itemprop="name">
Ὁ ἅγιος Βλάσιος ὁ ἐν Σκλαβαίνοις καί οἱ σύν αὐτῷ πέντε Ὁσιομάρτυρες.
</h3>
<div class="post-header">
</div>
<div class="post-body entry-content" id="post-body-2073121971375384818" itemprop="articleBody">
<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMPcgePWoQpk9mlFzo5LBx6bsEIcbu_qeBM9jUl-NRxxfGcFGn6Z_DGPxFlth9xpc_A0cuZl4aNCv2OoD646jya9UIKbtKV_g2wY4du8Fm7DqszmwSbHBSpWcJaRm18lvX0Q_30oT2q3U/s1600/%CE%91%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82+%CE%92%CE%BB%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82+%CE%91%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BD%CE%AC%CF%82.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMPcgePWoQpk9mlFzo5LBx6bsEIcbu_qeBM9jUl-NRxxfGcFGn6Z_DGPxFlth9xpc_A0cuZl4aNCv2OoD646jya9UIKbtKV_g2wY4du8Fm7DqszmwSbHBSpWcJaRm18lvX0Q_30oT2q3U/s400/%CE%91%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82+%CE%92%CE%BB%CE%AC%CF%83%CE%B9%CE%BF%CF%82+%CE%91%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%BD%CE%AC%CF%82.jpg" width="302" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Νέο βιβλίο μέ τούς ἁγίους τοῦ τόπου μας, μέ τίτλο: </b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Ὁ ἅγιος Βλάσιος ὁ ἐν Σκλαβαίνοις καί </b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">οἱ σύν αὐτῷ πέντε Ὁσιομάρτυρες. </b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">(Ἀπό τόν Πρόλογο) </b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Εὐλογίας Προοίμιον Σεβασμιωτάτου </b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b style="font-family: Times, 'Times New Roman', serif;">Μητροπολίτου Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας κ.κ. Κοσμᾶ</b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<a href="http://www.blogger.com/null" name="more"></a><br />
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><b><br /></b></span></div>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpspMs9KoAN0w4kzCgnVFj-ZOe6UGN0afvH_b-92tSACiOByhRHrVj_Nj47Az9IUHmBTwtiZsyz8ZiN3bpgbfSKOqMxpjgNzAG20XGyLJbtDoMFPfiGimZjHPV28Mt1yFw0yXj4yw3wTw/s1600/%25CE%2586%25CE%25B3.+%25CE%2592%25CE%25BB%25CE%25AC%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25BE%25CF%2585%25CE%25BB%25CF%258C%25CE%25B3%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2580%25CF%2584%25CE%25BF.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="278" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpspMs9KoAN0w4kzCgnVFj-ZOe6UGN0afvH_b-92tSACiOByhRHrVj_Nj47Az9IUHmBTwtiZsyz8ZiN3bpgbfSKOqMxpjgNzAG20XGyLJbtDoMFPfiGimZjHPV28Mt1yFw0yXj4yw3wTw/s400/%25CE%2586%25CE%25B3.+%25CE%2592%25CE%25BB%25CE%25AC%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25BE%25CF%2585%25CE%25BB%25CF%258C%25CE%25B3%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2580%25CF%2584%25CE%25BF.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ἡ Ἱερά Μητρόπολίς μας εὐεργετήθηκε κατ’ ἐξοχήν ἀπό τόν Τριαδικό Θεό
μας. Σ’ αὐτούς τούς εὐλογημένους τόπους πού ζοῦμε, πού ἀναπνέουμε, πού
ἀγωνιζόμαμαστε χάριτι Θεοῦ νά κατορθώσουμε τήν προσωπικήν μας ψυχικήν
καλλιέργειαν καί τόν ἁγιασμόν μας, Ἔζησαν ἅγιοι πρόγονοί μας μέ πίστη
καθαρή καί ζέουσα, μέ συνέπεια καί ὑπακοή στήν εὐαγγελική φωνή τοῦ
Χριστοῦ μας, μέ ἀγάπη θερμουργό στόν νυμφίο Χριστό, μέ ὁμολογία
ἀταλάντευτη μέχρι σημείου νά χύσουν τό ἁγνό αἷμα τους διά τοῦ μαρτυρίου,
γιά νά μή προδώσουν τόν Κύριο καί Θεό μας. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ἀνάμεσα στούς πολλούς ἁγίους μας συγκαταλέγονται ὁ Ἅγιος Βλάσιος ὁ
ἱερομάρτυρας ὁ Ἀκαρνάν καί οἱ πέντε (5) συνασκηταί καί συμμάρτυρές του,
οἱ ὁποῖοι ἀσκήθηκαν καί μαρτύρησαν στό χωριό Σκλάβαινα τῆς ἐπαρχίας
Βονίτσης Αἰτωλοακαρνανίας, περιοχή πού ἀνήκει στήν Ἱερά Μητρόπολί μας. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Καύχημα καί μεγάλη εὐλογία γιά ὅλους τούς Αἰτωλακαρνᾶνες, ἀλλά καί
γιά ὅλους τούς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς εἶναι ὁ Ἅγιος Βλάσιος ὁ Ἀκαρνάν
καί οἱ πέντε συμμάρτυρες Του. Πρόσφατα ἀποκαλύφθησαν μέ θαυμαστά σημεῖα
καί μᾶς ἔφεραν μεγάλη χαρά καί πνευματική ὠφέλεια. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhagYEgfbZaC8s2Pm8SxmgjKACAjEl1NppBb47umw-lVzMEe-jguV_xuqLMLj5mqw4uUg0FKnh5S3jx2_7bd6WxsYvY3IBWA42m5S_j52_tLBTNGzDEtTQ0BIG_pVmhuz1p1UB7zcuIG7A/s1600/%25CE%2586%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%2592%25CE%25BB%25CE%25AC%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD+%25CF%2583%25CF%2585%25CE%25BD+%25CE%25B1%25CF%2585%25CF%2584%25CF%258E.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhagYEgfbZaC8s2Pm8SxmgjKACAjEl1NppBb47umw-lVzMEe-jguV_xuqLMLj5mqw4uUg0FKnh5S3jx2_7bd6WxsYvY3IBWA42m5S_j52_tLBTNGzDEtTQ0BIG_pVmhuz1p1UB7zcuIG7A/s400/%25CE%2586%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%2592%25CE%25BB%25CE%25AC%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CE%25B9+%25CF%2584%25CF%2589%25CE%25BD+%25CF%2583%25CF%2585%25CE%25BD+%25CE%25B1%25CF%2585%25CF%2584%25CF%258E.jpg" width="327" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Στήν ἀποστάτιδα ἐποχή μας ὁ οὐράνιος πατέρας μας μᾶς ἀποκαλύπτει
ἁγίους, οἱ ὁποῖοι ἔζησαν στούς ἐσχάτους καιρούς καί μέ τή ζωντανή πίστι
τους, τήν εἰλικρινῆ τους ἀγάπη στό Χριστό μας, τήν ὁμολογία τους, τό
μαρτύριόν τους, μᾶς ἀφυπνίζουν, μᾶς ἐλέγχουν, μᾶς στηρίζουν, μᾶς
διδάσκουν, μᾶς παρακινοῦν νά συνέλθουμε ἀπό τήν ραθυμία, τήν ἀμέλεια,
τήν πνευματική ἀδιαφορία καί νά ἀναλάβουμε μετά ἀπό συνειδητή καθαρή
μετάνοια, γνήσιο πνευματικό ἀγώνα μέσα στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ μας,
γιά νά μή χάσουμε τήν αἰώνια πατρίδα. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ἔτσι, ὁ Ἅγιος Βλάσιος καί οἱ συμμάρτυρές του, γίνονται χειραγωγοί μας
καί ἡ μελέτη τοῦ βίου τους, τῆς ἀσκήσεώς τους, τοῦ μαρτυρίου τους, θά
ὠφελήση ὅλους μας πνευματικά. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Γιά αὐτό συγχαίρουμε καί εὐχαριστοῦμε τόν Πανοσιολογιώτατο
Ἀρχιμανδρίτη π. Νεκτάριο π’’ Ν. Πέττα δρ Φιλοσοφίας, γιά τό θαυμάσιο
βιβλίο του, τό ὁποῖο μᾶς ἐξιστορεῖ, μᾶς παρουσιάζει, μᾶς γνωρίζει τή
ζωή, τό μαρτύριο καί τήν ἀποκάλυψι τῶν ἕξι (6) ἱερομαρτύρων τῶν
Σκλαβαίνων Βονίτσης. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyDKIbPcAkOt-hf6EkwNlAFirpHd0X8M1DDYCdIUUoKQl2L0yQFzcmcFjkVks-WK-3azYxYtjKRMHDYpKHy2lfDJrqLSY5qqog3PO5nGJb8dIAQZO90FOrMHyGrg2BLODTqgUxFGysFMU/s1600/%25CE%2591%25CE%2593%25CE%2599%25CE%259F%25CE%25A3+%25CE%2592%25CE%259B%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%2599%25CE%259F%25CE%25A3+%25CE%259F+%25CE%2591%25CE%259A%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%259D%25CE%2591%25CE%259D++%252819+%25CE%2594%25CE%25B5%25CE%25BA%25CE%25B5%25CE%25BC%25CE%25B2%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585+%2529+%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BA.2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyDKIbPcAkOt-hf6EkwNlAFirpHd0X8M1DDYCdIUUoKQl2L0yQFzcmcFjkVks-WK-3azYxYtjKRMHDYpKHy2lfDJrqLSY5qqog3PO5nGJb8dIAQZO90FOrMHyGrg2BLODTqgUxFGysFMU/s400/%25CE%2591%25CE%2593%25CE%2599%25CE%259F%25CE%25A3+%25CE%2592%25CE%259B%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%2599%25CE%259F%25CE%25A3+%25CE%259F+%25CE%2591%25CE%259A%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%259D%25CE%2591%25CE%259D++%252819+%25CE%2594%25CE%25B5%25CE%25BA%25CE%25B5%25CE%25BC%25CE%25B2%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585+%2529+%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BA.2.jpg" width="268" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<b><br /></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ὁ π. Νεκτάριος, φιλάγιος καί ζηλωτής κληρικός, προσφέρει ἕνα ἀκόμη
ὡραιότατο, ἐπιμελημένο βιβλίο μέ ἠλεγμένες καί βεβαιωμένες πληροφορίες,
γιά νά γνωρίσουμε καλύτερα τούς ἁγίους μας, ἀλλά μᾶς χαρίζει καί
ἀσματική ἀκολουθία τῶν ἁγίων, τήν ὁποία συνέθεσε ἡ ὁσιολογιωτάτη
καθηγουμένη Ἰσιδώρα μοναχή, τῆς Ι. Μ. Κυπαριωτίσσης – Ἁγίου Ἰεροθέου
Μεγάρων, τήν ὁποία ἐπίσης συγχαίρουμε καί εὐχαριστοῦμε. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Παρακαλῶ τόν Κύριο διά πρεσβειῶν τῶν ἐν Σκλαβαίνοις ἁγίων μας νά
χαρίζῃ στόν π. Νεκτάριο ὑγεία, φωτισμό, ἁγιασμένη ζωή καί προσφορά, ὥστε
νά δοξάζῃ τόν Κύριο, νά τιμᾷ τούς ἁγίους καί νά ὠφελῆ πολλές ψυχές
γράφοντας πολλά καί καλά πνευματικά βιβλία. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Τέλος ἐπισυνάπτεται ἕνα σύντομο βιογραφικό τῆς ἄγνωστης Γεροντίσσης
Κωνσταντίας τῆς Ἀράπισσας, ἡ ὁποία ὑπῆρξε μία μεγάλη θεράπαινα τοῦ
Μεγαλομάρτυρα Δημητρίου καί ἁγίασε τό μοναχικό της τριβώνιο μέσα ἀπό τήν
εὐλογημένη ἄσκησή της, καταστᾶσα οὐρανοπολίτης. </b></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Ὁ Κύριος νά εὐλογήση τήν ἐργασία αὐτή τοῦ π. Νεκταρίου καί νά ὠφελήσῃ πολλούς χριστιανούς ἀδελφούς. </b></div>
<b><br />Μετά πατρικῶν εὐχῶν<br />† Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ<br />ΚΟΣΜΑΣ</b></span><br />
<div>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><b><br /></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvPgt8kAJcHfcdnqKWfW53Q1cBLYcl1-1_fTp_2UtW-4L_EEryvaqWzm3iTspLS5mEv56GwBM99csn5GfFGqZuX1fXahMlWAmgg-u-413woQfkwpbBJZhAwUHZDyqooJh0QqT-Zf8AXFQ/s1600/%25CE%2591%25CE%2593%25CE%2599%25CE%259F%25CE%25A3+%25CE%2592%25CE%259B%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%2599%25CE%259F%25CE%25A3+%25CE%259F+%25CE%2591%25CE%259A%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%259D%25CE%2591%25CE%259D+%252819+%25CE%2594%25CE%25B5%25CE%25BA%25CE%25B5%25CE%25BC%25CE%25B2%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvPgt8kAJcHfcdnqKWfW53Q1cBLYcl1-1_fTp_2UtW-4L_EEryvaqWzm3iTspLS5mEv56GwBM99csn5GfFGqZuX1fXahMlWAmgg-u-413woQfkwpbBJZhAwUHZDyqooJh0QqT-Zf8AXFQ/s400/%25CE%2591%25CE%2593%25CE%2599%25CE%259F%25CE%25A3+%25CE%2592%25CE%259B%25CE%2591%25CE%25A3%25CE%2599%25CE%259F%25CE%25A3+%25CE%259F+%25CE%2591%25CE%259A%25CE%2591%25CE%25A1%25CE%259D%25CE%2591%25CE%259D+%252819+%25CE%2594%25CE%25B5%25CE%25BA%25CE%25B5%25CE%25BC%25CE%25B2%25CF%2581%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585%2529.jpg" width="257" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><b><br />Τίτλος: Ὁ ἅγιος Βλάσιος ὁ ἐν Σκλαβαίνοις καί οἱ σύν αὐτῷ πέντε Ὁσιομάρτυρες <br />Συγγραφέας:Ἀρχιμανδρίτης Νεκτάριος Ν. Πέττας, δρος Φ. <br />Ἐκδόσεις: Ἰνστιτούτου «Χριστοφόρος Παπουλᾶκος» 2011 <br />ISBN: 978-960-93-3540-9,Σελίδες: 104, Σχήμα: 17x24, <br />Παρατηρήσεις
ποῦ θά τό βρείτε: στόν Ἰ. Ναό Ἁγ. Παρασκευής Παλαίρου, καί στά
Βιβλιοπωλεῖα ΠΑΝΑΓΟΠΟΥΛΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ, Χαβρίου 3 καί Κολοκοτρώνη (πίσω ἀπό
τήν Παλαιά Βουλή), 105 62 Ἀθῆναι, τηλ. καί τηλεομοιότυπο: 210.322.4819,
ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ, Γερανίου 20 (κοντά Σοφοκλέους καί Γερανίου), 105 52 Ἀθῆναι,
τηλ. 210.52.43.275. </b></span></div>
<div>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><b><br /></b></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw1ZYse9lsonA7FcHaCeG19a7MBRksNGeDwohOJd9l6rpG95xXcJIQGDdSI2xdHPsm_E6-3ciPiGLc0jcFdhbIfRiYSxfqq1tIB2zhxfroR2x4bR7fhSSEXHbyHiqDprYFEkhPbqfazwg/s1600/%25CE%25A0%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2580%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%25B2%25CE%25B9%25CE%25B2%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BF+%25CE%2591%25CE%25B3.%25CE%2592%25CE%25BB%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw1ZYse9lsonA7FcHaCeG19a7MBRksNGeDwohOJd9l6rpG95xXcJIQGDdSI2xdHPsm_E6-3ciPiGLc0jcFdhbIfRiYSxfqq1tIB2zhxfroR2x4bR7fhSSEXHbyHiqDprYFEkhPbqfazwg/s400/%25CE%25A0%25CF%2581%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25B5%25CF%2580%25CE%25B9%25CF%2583%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2584%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%25B2%25CE%25B9%25CE%25B2%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25BF+%25CE%2591%25CE%25B3.%25CE%2592%25CE%25BB%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585.jpg" width="286" /></a></div>
<div>
<span style="font-family: Times, Times New Roman, serif;"><b><br /></b></span></div>
</div>
</div>
</div>
΄Αγιος Βλάσιος ο Ακαρνάναςhttp://www.blogger.com/profile/12433297697553396039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4101968570302484523.post-59401270843977254662011-12-19T05:35:00.000-08:002011-12-19T05:40:20.819-08:00Άγιος Βλάσιος ο Ακαρνάν: Αγίος Ιερομάρτυρας Βλασίος ο εν Σκλαβαίνοις - Παλα...<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><a href="http://agiosvlasios.blogspot.com/p/blog-page.html?spref=bl">19η Δεκεμβρίου μνήμη του Αγίου ενδόξου , θαυματουργού και νεοφανούς Ιερομάρτυρος Βλασίου του Ακαρνάνος : </a><br />
<a href="http://agiosvlasios.blogspot.com/p/blog-page.html?spref=bl">Αγίος Ιερομάρτυρας Βλασίος ο εν Σκλαβαίνοις - Παλα...</a>: Η ιερή Εικόνα του Ιερομάρτυρος Βλασίου η οποία έγινε μετά απο παραγγελία του και κατα τις υποδείξεις της γερ. Ευφροσύνης. Ο Άγ...</div>΄Αγιος Βλάσιος ο Ακαρνάναςhttp://www.blogger.com/profile/12433297697553396039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4101968570302484523.post-3359127091830262832011-06-26T06:24:00.000-07:002011-06-26T06:24:58.231-07:00Εμφάνιση του αγίου Βλασίου στον Άγιο πατήρ Παίσιο τον αγιορείτη.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVLjapGs8EkVBLcsluBEEJniA8rKcGt59G9t-gdJ9TazO5DM1L_0NuC2vmH6sP4omDfM-1ZXTRtu7LTJ867UK6gLFlky4gciCp1thozG5XOy5lEmDFk8U3FCBDWjj_1P782HR2_xVMihjd/s1600/%25CF%2580.+%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25AF%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVLjapGs8EkVBLcsluBEEJniA8rKcGt59G9t-gdJ9TazO5DM1L_0NuC2vmH6sP4omDfM-1ZXTRtu7LTJ867UK6gLFlky4gciCp1thozG5XOy5lEmDFk8U3FCBDWjj_1P782HR2_xVMihjd/s320/%25CF%2580.+%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25AF%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+.jpg" width="240" /></a></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div> <br />
Ο Αρχιμανδρίτης π. Αυγουστίνος Κατσαμπίρης είχε επανειλημμένως παρακαλέσει τον Γέροντα να προσευχηθεί για να του εμφανιστεί ο νεοφανής άγιος Βλάσιος ο εκ Σκλαβαίνων. Επιθυμούσε να γνωρίσει τα χαρακτηριστικά του για να τον αγιογραφήσουν .<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjolQujYjVogGLPigJ5abp1C29Ue0-fdJ4IY6Q1cKc7SgmEQpI6PHCBrzv9J542zuBa4gI4MLNsEMVX-ghZAAqohxGIc_RpuHmYJFRsfm2fcxDPk8m6doYGp3f9iueHTWrFJmHPE_qqvhQy/s1600/Ag_Vlasios_1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjolQujYjVogGLPigJ5abp1C29Ue0-fdJ4IY6Q1cKc7SgmEQpI6PHCBrzv9J542zuBa4gI4MLNsEMVX-ghZAAqohxGIc_RpuHmYJFRsfm2fcxDPk8m6doYGp3f9iueHTWrFJmHPE_qqvhQy/s320/Ag_Vlasios_1.jpg" width="240" /></a></div><br />
Ήταν η 21η Ιανουαρίου 1980, Κυριακή του Ασώτου, προς Δευτέρα. Ο Γέροντας ενώ προσευχόταν το βράδυ στο Κελλί του με το κομποσχοίνι, βλέπει να παρουσιάζεται μπροστά του μέσα σε φως ένας Άγιος άγνωστος που φορούσε μανδύα καλογερικό (ηγουμένου). Δίπλα του στον τοίχο του Κελιού του, πάνω από την σόμπα φαίνονταν ερείπια Μοναστηριού. Αισθανόταν απερίγραπτη χαρά και αγαλλίαση και σκεφτόταν «ποιος Άγιος είναι». Τότε άκουσε φωνή από την Εκκλησία «Είναι ο άγιος Βλάσιος από τα Σκλάβαινα».<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0xW6Yl5ytxXZkuOnM6ixVMpfXqzdHa0B96oTvMR2zYehG2wT4MEbX2Y_6PukqTqrU6uZBFA-KKB7Shibyokm-yhz9Sae1XhfrXCf7vYcvOdnw20vHGJoaQAJX8a9Dr6EgGiP7tsYQxBbL/s1600/%25CE%259D%25CE%25B1%25CF%258C%25CF%2582++%25CE%25B1.+%25CE%2592%25CE%25BB%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0xW6Yl5ytxXZkuOnM6ixVMpfXqzdHa0B96oTvMR2zYehG2wT4MEbX2Y_6PukqTqrU6uZBFA-KKB7Shibyokm-yhz9Sae1XhfrXCf7vYcvOdnw20vHGJoaQAJX8a9Dr6EgGiP7tsYQxBbL/s320/%25CE%259D%25CE%25B1%25CF%258C%25CF%2582++%25CE%25B1.+%25CE%2592%25CE%25BB%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25BF%25CF%2585.jpg" width="320" /></a></div><br />
Από ευγνωμοσύνη, για να ευχαριστήσει τον Άγιο για την τιμή που του έκανε, μετέβη στα Σκλάβαινα και προσκύνησε τα χαριτόβρυτα Λείψανα του. Ανταπέδωσε τρόπον τινά την επίσκεψη. Ο Γέροντας έδειξε μάλιστα από μακριά και το Μοναστήρι του Άγιου, επειδή νύχτωνε και δεν είχε χρόνο να πάει επί τόπου.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzWE8BFRgCc6ksvt5Jwd2kn_WWwhE2prz3HI91Q_jMeAh8ftGqIL9MRUGOdmOd9Sw4RE2QpUtXrOFiGtUYxLbz_lOgdMBWcqujX_GNxqUs2sDB0Nat4d5VCtjmW6W1wZf5Yd7-uacatk7g/s1600/%25CE%25B1%25CE%25B3.+%25CE%2592%25CE%25BB%25CE%25AC%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B2%25CF%2585%25CE%25B6.+%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzWE8BFRgCc6ksvt5Jwd2kn_WWwhE2prz3HI91Q_jMeAh8ftGqIL9MRUGOdmOd9Sw4RE2QpUtXrOFiGtUYxLbz_lOgdMBWcqujX_GNxqUs2sDB0Nat4d5VCtjmW6W1wZf5Yd7-uacatk7g/s320/%25CE%25B1%25CE%25B3.+%25CE%2592%25CE%25BB%25CE%25AC%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B2%25CF%2585%25CE%25B6.+%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" width="240" /></a></div><br />
Αναφέρει ο κ. Απόστολος Παπαχρήστου «Την εικοστή Μαΐου 1980 ο Γέροντας ήρθε σπίτι μου στο Αγρίνιο, με σκοπό να μεταβή στα Σκλάβαινα Ξηρομέρου και να προσκύνηση τα ιερά Λείψανα του αγίου Βλασίου του εν Σκλαβαίνοις, μετά από αποκάλυψη του αγίου στο Κελλί του. Έμεινε ένα βράδυ στο σπίτι μας και παρ’ ότι του στρώσαμε καθαρά λεύκα σεντόνια, ο Γέροντας τα άφησε τελείως άθικτα. Όταν πήγε στα Σκλάβαινα, προσκύνησε με στρωτές μετάνοιες τον Άγιο και δίδαξε όλους γύρω του».<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMQxw0oJkeU_D-KIVbUTRtd468jnUcA87zJeRZMkhVMIREass_55cBS67He5DlSaosii364_btGiTq_9fPh7gw7rcaLDjsvSiZhyphenhyphenp1cKQhOEbpxBF7FTKNUKz-IEIynnavAV4uWVaAHgkH/s1600/%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%2592%25CE%25BB%25CE%25AC%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+-+%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2586%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMQxw0oJkeU_D-KIVbUTRtd468jnUcA87zJeRZMkhVMIREass_55cBS67He5DlSaosii364_btGiTq_9fPh7gw7rcaLDjsvSiZhyphenhyphenp1cKQhOEbpxBF7FTKNUKz-IEIynnavAV4uWVaAHgkH/s320/%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%2592%25CE%25BB%25CE%25AC%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+-+%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2586%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="240" /></a></div><br />
Ακολούθως ο Γέροντας παρήγγειλε την εικόνα του αγίου Βλασίου στην Ιερά Μονή Αγίας Τριάδος στο Κορώπι Αττικής, αφού περιέγραψε τα χαρακτηριστικά του Αγίου στην αγιογράφο μοναχή. Όταν έλαβε την εικόνα αναπαύτηκε , διότι απέδιδε ακριβώς τον Άγιο. «Φαίνεται ότι η αδελφή είχε ευλάβεια και την έκανε με προσευχή και νηστεία», είπε.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDiF0jFuFch4JVRHTWHGl3EHJWtX2gkHKCS46XVFdVjG3qt2C3lXJM7WDVCG3lV_iIzhr1EGaeTuKhECMtNmPMsbnkYeT3wUEbr4lVTH8jLvVsfa4mA9-AuZ-jq4G23W3-_Dn4maOidAk6/s1600/%25CF%2580.+%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25AF%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%252C+%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%2592%25CE%25BB%25CE%25AC%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDiF0jFuFch4JVRHTWHGl3EHJWtX2gkHKCS46XVFdVjG3qt2C3lXJM7WDVCG3lV_iIzhr1EGaeTuKhECMtNmPMsbnkYeT3wUEbr4lVTH8jLvVsfa4mA9-AuZ-jq4G23W3-_Dn4maOidAk6/s1600/%25CF%2580.+%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25AF%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%252C+%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%2592%25CE%25BB%25CE%25AC%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582.jpeg" /></a></div><br />
Κάθε έτος τιμούσε την μνήμη του αγίου Βλασίου με αγρυπνία μόνος του στο Κελλί. Τον εώρταζε, όχι στις 11 Φεβρουαρίου, που επικράτησε να εορτάζεται η μνήμη του, αλλά στις 19 Δεκεμβρίου, την ημέρα που μαρτύρησε. <br />
<br />
Από το βιβλίο «ΒΙΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΙΣΙΟΥ του ΑΓΙΟΡΕΊΤΟΥ» Ιερομονάχου Ισαάκ, Αγιον όρος 2004.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY-8d15hUC5n3u-2RwPsNvTTWHB7C6BI0DBWSqiHQzG9xLhoSDoInm5uFM45x3njoP4hVBMnroGT3Au3RAyOop2EXmUGj8hwnvd9_SaDJh5fPQ0fJFxPXWfmtfaiiyS-7d8fudTZ1Ysvw1/s1600/%25CF%2580.+%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY-8d15hUC5n3u-2RwPsNvTTWHB7C6BI0DBWSqiHQzG9xLhoSDoInm5uFM45x3njoP4hVBMnroGT3Au3RAyOop2EXmUGj8hwnvd9_SaDJh5fPQ0fJFxPXWfmtfaiiyS-7d8fudTZ1Ysvw1/s320/%25CF%2580.+%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="121" /></a></div></div>΄Αγιος Βλάσιος ο Ακαρνάναςhttp://www.blogger.com/profile/12433297697553396039noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4101968570302484523.post-86387469990618685732011-06-15T12:41:00.000-07:002011-06-15T12:41:06.369-07:00† ο Μακαριστός π. Γεώργιος Θεολογίτης (1921-2011)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"> <br />
<div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US;"></span></b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh52C7vScNcTkvs_IPCP26kVQZTTysp7r33OYXTdZqwV6f-uh1c-YDIYBSrLy5eC_30deRfKd8lN03ZM6Ke5jaUioQKPD7v76LohQntiOntd5foVc9A6ZVfBou9AoKTO4CeDJBnqYEMiD2h/s1600/%25CF%2580.+%25CE%2593%25CE%25B5%25CF%258E%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582.+1.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="290" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh52C7vScNcTkvs_IPCP26kVQZTTysp7r33OYXTdZqwV6f-uh1c-YDIYBSrLy5eC_30deRfKd8lN03ZM6Ke5jaUioQKPD7v76LohQntiOntd5foVc9A6ZVfBou9AoKTO4CeDJBnqYEMiD2h/s320/%25CF%2580.+%25CE%2593%25CE%25B5%25CF%258E%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582.+1.png" width="320" /></a></div><div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US;"><o:p> </o:p></span></b> </div><div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span> † ΙΕΡΕΥΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΙΤΗΣ</span></b></div><div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua";"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US;"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span> (1921-2011)</span></b></div><br />
<div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">Ὁ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἱ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ερέας πο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὺ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> μυρόβλιζε, πο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὺ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> ε</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ωδίαζε καθ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὼ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς σο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ῦ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> μιλο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ῦ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">σε. «Ε</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">λογημένης </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ρχ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ῆ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς γενομένης δι</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ῆ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς α</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">τοσχεδίου προσευχ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ῆ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς μ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὲ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> κατ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> δύναμίν μου» γράφει κάπου σ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὲ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἕ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">να σημείωμά του γι</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὴ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν βιωτή του κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">κολουθε</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ῖ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> μι</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> θαυμάσια προσευχή. </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">Ἄ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">νθρωπος τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ῆ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς προσευχ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ῆ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς, τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ῆ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς ν</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US;">ηστείας χωρ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς ν</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> κρατ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ᾶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> κακίες γι</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> κανέναν, </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ξομολογο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ῦ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">σε κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> κύρηττε </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">κατάπαυστα </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὅ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">που κι </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἂ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν ε</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὑ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ρίσκετο. </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">Ἦ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">το </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">κούραστος στ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἱ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ερατικά του καθήκοντα. </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">Ἄ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">λλαξε </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">κτ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὼ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> (8) </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">νορίες, τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς πι</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> πολλ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὲ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς σ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὲ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἄ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">γονα χωρι</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> περιοχές, πο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὺ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> δ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὲ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν ε</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">χαν κ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἂ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">κκλησία. Μ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὲ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὴ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν χάρι το</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ῦ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> Κυρίου μας </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἄ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">λλες </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἔ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">κτισε </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">π</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὴ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ρχ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὴ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἄ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">λλες </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">πισκεύασε </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">κ θεμελίων.</span></b></div><div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">Γεννήθηκε στ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς 6 Μαρτίου 1921 στήν Βαλαώρα Ε</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ρυτανίας. Υ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἱὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς το</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> Δημητρίου κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῆ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς Βαγιούλας. </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">Ἦ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">το </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">π</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> πολύτεκνη ο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">κογένεια 7 (</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἑ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">πτ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">) </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">γορι</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν, τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> τρία </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἔ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">φυγαν γι</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὴ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἄ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">λλη ζωή. </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">Ἔ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">μεινε </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ρφ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">αν</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">π</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> μητέρα στ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς 18 </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">Ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">πριλίου 1936. </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">Ἦ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">το τότε 15 </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν. Πέρασε πολ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὺ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> φτωχικ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> παιδικ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> χρόνια μ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὲ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> πολλ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὲ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς στερήσεις. </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">Ἦ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">το </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὁ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> μεγαλύτερος </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">π</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> 4 </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ναπομείναντα </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">δέλφια του κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">κτελο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">σε χρέη τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῆ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς μητέρας του κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> το</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> πατέρα του, πο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὺ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἔ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">λειπε γι</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὴ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν καθημεριν</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὴ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> βιοπά</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">λη. Μ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὲ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς ταλαιπωρίες κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> κακουχίες το</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">μφυλίου φεύγει </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">π</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> χωριό του γι</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> Μεσολόγγι, </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">που κατ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">᾽</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ρχ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὴ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν φιλοξενήθηκε στ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> σπίτι </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἑ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς θείου του. </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">Ἐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">κε</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῖ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἡ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> Μητρόπολις τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν στέλνει στ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὴ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">κκλησιαστικ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὴ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> σχολ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὴ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> Λαμίας. </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">Ἐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">νδιαφέρον δείχνουν γι</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">᾽</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> α</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὴ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν ο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">κογένε</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">ιά του ο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἱ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">οίδιμοι μακαριστο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> πατέρες π. Βενέδικτος κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἱ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">εροκύρηκες τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῆ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">Ἱ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ερ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ᾶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς Μητροπόλεως Α</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">τωλίας κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">Ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">καρνανίας. Τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> 1950 τελειώνει τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">κκλησιαστικ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> φροντιστήριο Λαμίας.</span></b></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUFkFhqwkZwHt29X36GgZ81jUma7uzDqo6wDA8fWVoURj-oO-3kdAMtR5tIPbWRidTFYGGtfdJeFG1oWCSrLIt_y-PqYB_HRjZXl7I2VkmvNrJAQ3bQMPo8i8gGE1GcXaJGdRKoL5hP7Qy/s1600/%25CF%2580.+%25CE%2593%25CE%25B5%25CF%258E%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="184" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUFkFhqwkZwHt29X36GgZ81jUma7uzDqo6wDA8fWVoURj-oO-3kdAMtR5tIPbWRidTFYGGtfdJeFG1oWCSrLIt_y-PqYB_HRjZXl7I2VkmvNrJAQ3bQMPo8i8gGE1GcXaJGdRKoL5hP7Qy/s320/%25CF%2580.+%25CE%2593%25CE%25B5%25CF%258E%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582.png" width="320" /></a></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b></div><div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">Τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὴ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν 1ην </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">Ἰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ανουαρίου 1951 κατατάσσεται στ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">Ἑ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">λληνικ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> Στρατ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";"> κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὑ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">πηρέτησε στ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὴ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">Ἤ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">πειρο, στ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὴ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν Κόνιτσα σ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν στρατιώτης δίπλα στ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἱ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ερέα κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> συγχρόνως </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">κύρηττε τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν λόγον το</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> Θεο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">. Τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> 1952 </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">πολύεται </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">π</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν Στρατό. Στ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς 30 Νοεμβρίου 1952 παντρεύεται τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὴ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν Μαγδαλην</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὴ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> Δεληκωστοπούλου. </span></b></div><div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">Στ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς 22 Φεβρουαρίου 1953 γίνεται </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἱ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">εροδι</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">άκονος κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὴ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν 1η Μαρτίου 1953 </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἱ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ερέας. Παραιτήθηκε </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">π</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἱ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ερέας τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> 1986. </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">Ἔ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">γινε πολύτεκνος· </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">πέκτησε (8) </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">κτ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὼ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> παιδιά, ζο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἕ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ξι, τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἕ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">να </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">χάθη στ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν τοκετόν, κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἄ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">λλο </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">π</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> χτύπημα στ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> κεφάλι. </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">Ὁ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> Μητροπολίτης Καρπενησίου Νικόλαος </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">γνώριζε </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">λα τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> γεγονότα τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῆ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἱ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ερατικ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῆ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς του ζω</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῆ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> μετ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὴ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν παραίτησίν του το</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> ζήτησε κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">πανέφερε στ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὴ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">νεργ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὑ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">πηρεσία γι</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> 5 </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">κόμη χρόνια στ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὴ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν Μητρόπολη Καρπενησίου. «</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">Ἔ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">κτοτε Θεία Χάριτι α</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">σθάνομαι τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> βραχύ τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῆ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">δ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> ζω</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῆ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς, κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> παρακαλ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν Κύριον δι</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> πρεσβει</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῆ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">Ὑ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">περαγίας Θεοτόκ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">ου κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> πάντων τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">Ἁ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">γίων ν</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> μο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὁ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">λοκληρώση μετάνοιαν κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ξομολόγησιν κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> Θείαν Κοινωνίαν, μ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὲ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> τέλη </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">νώδυνα κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">νεπαίσχυντα κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> ν</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> μ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὲ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> παραλάβη δοξολογώντας τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">Ἅ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">γιον κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> Πανάγιον </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὄ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">νομα τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῆ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς Τρισυποστάτου Θεότητος το</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> Πατρ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> το</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> Υ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἱ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> το</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">Ἁ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">γίου Πνεύματο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">ς, ν</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ε</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> ε</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς το</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὺ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς α</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἰῶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">νας τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">περάντων Α</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ώνων </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">Ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">μήν», γράφει τελειώνοντας </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἕ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">να μικρ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> σημείωμα γι</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὴ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν βιωτή του.</span></b></div><div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US;">Παρευρεθήκαμε στ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὴ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ξόδιο </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">κολουθία του τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὴ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν 4 Μαΐου 2011 στ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν μεγαλοπρεπ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ῆ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">Ἱ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ερ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> Να</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">Ἁ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">γίου Δημητρίου </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">Ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">γρινίου. </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">Ἦ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">το </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἕ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">να παλαϊκ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> προσκύνημα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US;">. </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">Ὁ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">Ἱ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ερ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς Να</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς κατάμεστος μ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὲ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">σα κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἔ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ξω </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">π</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">νθρώπους, ο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἱ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὁ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">πο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ῖ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">οι μεταξύ τους </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ντήλλασσαν τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὴ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν ε</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">χή: «Τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὴ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν ε</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">χή του ν</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἄ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">χουμε». Παρευρέθηκαν 58 </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἱ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ερε</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ῖ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς μ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὲ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἄ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">μφια κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> πολλο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἄ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">λλοι </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἱ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ερε</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ῖ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς χωρ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἄ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">μφια μέσα στ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> πλ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ῆ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">θος, ο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἱ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> πι</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> πολλο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> πνευματικά του παιδιά. </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">Ὅ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">λοι μιλο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ῦ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">σα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US;">ν (</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">κτ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ῶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἄ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">λλων) γι</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> χάρισμα, πο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὺ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> ε</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">χε καθ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὼ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν συναντο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ῦ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">σες </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἢ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> σο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ῦ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> μιλο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ῦ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">σε ν</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> μυροβλίζει, ν</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> ε</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ωδιάζει κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἡ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> ε</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ωδία ν</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὑ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">πάρχει κοντά σου </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἢ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> γύρω σου </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">π</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ὧ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ρες </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἢ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἡ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">μέρες (</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">νέφεραν </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: Tahoma; mso-ansi-language: EN-US;">ἄ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span lang="EN-US" style="font-family: "Book Antiqua"; mso-ansi-language: EN-US; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">λλοι). </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">Φαντασθ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῆ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">τε τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἄ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ρρητα ρήματα, πο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὺ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἔ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">λεγε συνεχ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς, γι</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> ν</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> το</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> δώσει </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὁ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";"> Κύριος μας τέτοια Χάρη.</span></b></div><div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">Στο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὺ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς παρευρισκομένους διαβάστηκε «</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">Ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ποχαιρετιστήριον </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">Ἄ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">γγελμα κατ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὴ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ξόδιόν μου» κείμενο, πο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὺ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> ε</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">χε συντάξει </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὁ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> π. Γεώργιος πρ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῆ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς κοιμήσεώς του κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> ε</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">χε ζητήσει α</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> ν</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> διαβαστε</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῖ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ντ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἄ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">λλου </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">πικηδείου. </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">Ὅ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">που μεταξ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὺ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἄ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">λλων γράφει</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">: «…μαζ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> μ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὲ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν Μεγάλο </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">Ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ρχηγό μας, Νικητ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὴ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">Ἰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ησο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν Χριστόν, θ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> θριαμβεύσετε κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> θ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ναδειχθ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῆ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">τε τροπαιοφόροι μ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὲ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὅ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">πλα το</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> φωτός, τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὁ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">πο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῖ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">α ε</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ναι: 1) Πίστις 2) </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">Ὁ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> Σταυρ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς 3) </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">Ἡ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> καθαρ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὴ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ξομολόγησις 4) </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">Ἡ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> συχν</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὴ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> Θεία Κοινωνία…». </span></b></div><div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">Ὁ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> σεβασμιώτατος Μητροπολίτης π. Κοσμ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ᾶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἔ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">κλεισε τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν μικρ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">πικήδειό του: «Σ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὲ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> παρακαλο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">με, π. Γεώργιε, </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">κε</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῖ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> πο</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὺ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> θ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> ε</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὑ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ρίσκεσαι, στ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἄ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">νω θυσιαστήριο, πρέσβευε κα</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὑ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">π</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὲ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ρ </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἡ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">μ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἁ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">μαρτωλ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῶ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν». </span></b></div><div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">Α</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ωνία του </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἡ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> Μνήμη. Τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὴ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν ε</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">χή του ν</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἄ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">χουμε.</span></b></div><div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ΠΗΓΗ:</span></b> <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">http://niksotiropoulos.blogspot.com/2011/05/1921-2011.html</span></b></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">Ο μακαριστ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς πατ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὴ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ρ Γε</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ώ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ργιος,</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">προαισθανθε</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς τ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> θ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ά</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">νατ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ό</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> του, </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">συν </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">έ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ταξε </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ποχαιρετιστ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ή</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ριο λ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ό</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">γο, </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">γι</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> ν</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> διαβασθ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῇ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> κατ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> τ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὴ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ξ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ό</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">διο </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">κολουθ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ί</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">α. Κα</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> μετ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> τ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">πικ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ή</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">δειο </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">λ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ό</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">γο το</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> Σεβασμιωτ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ά</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">του κ. Κοσμ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ᾶ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">διαβ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ά</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">στηκε κα</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> προξ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">έ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">νησε στ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">κλ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῆ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ρο κα</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> στ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> λα</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἰ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">δια</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ί</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">τερη συγ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">κ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ί</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">νησι. Παραθ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">έ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">τουμε κατωτ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">έ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ρω</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">τ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ποχαιρετιστ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ή</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ριο το</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">το λ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ό</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">γο </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">το</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ειμν</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ή</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">στου πατρ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς Γεωργ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ί</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ου<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">Θεολογ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ί</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">τη, γι</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> ν</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> α</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἰ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">σθανθο</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν κα</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span>ἄ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">λλοι </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἱ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ερ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὴ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> συγκ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ί</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">νησι, </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">λλ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> κα</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ ἐ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">νθ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ά</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ρρυνσι, δι</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ό</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">τι κα</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> στ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν καιρ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ<span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">το</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῦ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">το τ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῆ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς προφητευμ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">έ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">νης με</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">γ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ά</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">λης </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ποστασ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ί</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ας </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἀ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">π</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> τ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὴ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν π</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ί</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">στι κα</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">τ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> Θε</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὸ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὁ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">᾿</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">Εσταυρωμ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">έ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">νος κα</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">᾿</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">Ανα</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">στ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς Κ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ύ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ριος κα</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> Θε</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ό</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ς μας δημι</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">ουργε</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ῖ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> στ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὴ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">᾿</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">Εκκλησ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ί</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">α του </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἁ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">γ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ί</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ους </span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">κα</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὶ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> χαρισματο</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ύ</span></i><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">χους. </span></i></div><div class="MsoNormal"><br />
</div><div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span><span style="mso-spacerun: yes;"> </span></span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">«</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">Ἀ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ποχαιρετιστήριον </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">Ἄ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">γγελμα κατ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὰ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";"> τ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ὴ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ν </span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: Tahoma;">ἐ</span></b><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua"; mso-bidi-font-family: "Book Antiqua";">ξόδιόν μου»</span></b></div><div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";"><<Σεβασμιώτατε και άγιε πατέρα μου Κοσμά, και όλοι Σεβαστοί πατέρες, αδελφοί και συλλειτουργοί μου, χαίρετε απ' εδώ την χαράν του παραδείσου!</span></i></b></div><div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">Τούτο το άγγελμά μου είναι το τελευταίο και το απευθύνω προς όλους τους ευσεβείς ορθόδοξους αδελφούς μου, συγγενείς, γνωστούς και αγνώστους, καίτοι προ αιώνων γνωρισμένοι. Όλοι σας χαίρετε την χαράν της Αναστάσεως. Χριστός ανέστη!</span></i></b></div><div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">Σήμερον, τη προσταγή του Κυρίου και Θεού ημών Ιησού Χριστού και θεία χάριτι αναχωρώ δια την ουράνιον πατρίδα μας, την βασιλείαν του Θεού, καθότι <<ουκ έχωμεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν>> (Εβρ. ιγ'14).</span></i></b></div><div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";"><span style="mso-spacerun: yes;"> </span>Δια τούτο θερμώς παρακαλώ όλους σας, προσευχηθήτε και παρακαλείτε τον Κύριον, την Παναγίαν μας, και όλους τους Αγίους και Αγγέλους, να με συνοδεύουν, διότι δεν φοβούμαι τόσο τον θάνατον, όσο την φοβεράν όψιν των πονηρών δαιμόνων δια το πλήθος των αμαρτιών μου. Αυτές μου προκαλούν τον μέγαν φόβον. </span></i></b></div><div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">Παρακαλείτε, παρακαλείτε, αδελφοί μου, να με ελεήση ο Θεός, δια να φθάσω εκεί να προσκυνήσω την Μεγαλειότητα του.</span></i></b></div><div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">Και τώρα ζητώ συγγνώμην και συγχώρησιν πρώτον από τον άξιον και ταπεινόν ιεράρχην π.Κοσμάν, τον οποίο εχαρακτήρισα ως δεύτερον πατρο-Κοσμάν. Έτσι είχα την πληροφορίαν εντός μου, όπου συλλειτουργούσαμε πολλές φορές. </span></i></b></div><div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">Έπειτα ζητώ από όλους τους ιερείς αδελφούς, όσους με προπέμπουν, και όσους είνε απόντες της εξοδίου μου, όλοι σας να με μνημονεύετε. Και εν αγάπη, χωρίς να θέλω για σας να κάνω τον δάσκαλο, όχι, συνιστώ τούτο στην αγάπη σας: </span></i></b></div><div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">Να σέβεσθε τον ιεράρχη μας, να έχετε μεταξύ σας άδολον αγάπην και συνεργασίαν στο άγιον έργον, που σας ανέθεσεν ο Κύριος, προπάντων δε να έχετε το λαμπρόν παράδειγμα της πίστεως και της ευσέβειας προς δόξαν Θεού και ιδικήν σας τιμήν. </span></i></b></div><div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">Προς δε τους ορθοδόξους αδελφούς, που υπηρέτησα ελέω Θεού, των οκτώ ενοριών της ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας, δεν προσέφερα τίποτε, αυτοί όμως πολλά προσέφεραν σε μένα... Και εύχομαι, εις όσους επιζούν εις την παρούσαν ζωήν, να τους ανταποδίδη ο Κύριος όλα τα αγαθά του. Και εκείνους, οι οποίοι έφυγαν δια την αιωνιότητα, να τους αναπαύη ο Θεός εις τον παράδεισον του ουρανού.</span></i></b></div><div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">Ζητώ από όλους συγγνώμην, και εάν ως άνθρωπος επίκρανα κάποιον αδελφόν, ιδιαιτέρως του ζητώ συγχώρησιν. </span></i></b></div><div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">Σας αποχαιρετώ όλους, αδιακρίτως, κληρικούς και λαϊκούς, με την αγάπην του Αγαπήσαντος ημάς Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, και σας παρακαλώ, μείνατε εδραιωμένοι και εξαρτημένοι από τον Σταυρόν και τον Εσταυρωμένον και Αναστάντα εκ του τάφου Κύριον, τον Θριαμβευτήν και Νικητήν του θανάτου.</span></i></b></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">Θα ιδήτε πολλά. Και όσοι μείνετε πιστοί, θα υποστήτε πολλά. Όμως ο Κύριος και η Παναγία μας και όλοι οι Άγιοι θα είναι στο πλάι σας φρουροί και βοηθοί, αρκεί να μη δειλιάσετε. Και μαζί με τον μεγάλον Αρχηγόν μας και Νικητήν Ιησούν Χριστόν θα θριαμβεύσετε και θα αναδειχθήτε τροπαιοφόροι νικηταί κατά των σκοτεινών δυνάμεων. </span></i></b></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">Εμπρός, λοιπόν, εφοδιασθήτε και θωρακισθήτε με τα όπλα του φωτός, τα οποία παρέχει η αγία ορθόδοξος Εκκλησίας μας δωρεάν στους γενναίους του Χριστού στρατιώτες, για να είσθε πάνοπλοι για την μάχη στην πρώτη γραμμή. </span></i></b></div><div class="MsoNormal" style="text-indent: 36.0pt;"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">Όλοι ξέρετε ποία είναι τα όπλα: 1. η πίστις. 2. ο Σταυρός. 3. η καθαρή εξομολόγησις. 4.η συχνή Θεία Κοινωνία, οπότε ο κάθε πιστός βιώνει το ρηθέν υπό του προφήτου: <<Και εάν πορευθώ εν μέσω σκιάς θανάτου, ου φοβηθήσομαι κακά, ότι Συ μετ' εμού ει” (Ψαλμ.κβ'4).</span></i></b></div><div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">Τέλος ζητώ τις ευχές όλων και τις προσευχές, για να με συνοδεύουν εις τα πέραν του τάφου, όπου η χαρά των Αγίων. Αμήν.</span></i></b></div><div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">Σας ευχαριστώ εγκαρδίως, και σας ασπάζομαι όλους με αγάπην Χριστού.</span></i></b></div><div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">Ο ελάχιστος εν ιερεύσιν ελέω Θεού π. Γεώργιος Θεολογίτης>>.</span></i></b></div><div class="MsoNormal"><b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">ΠΗΓΗ:</span></i></b> <b style="mso-bidi-font-weight: normal;"><i style="mso-bidi-font-style: normal;"><span style="font-family: "Book Antiqua";">http://www.agiasofianeoupsychikou.gr/</span></i></b></div></div>΄Αγιος Βλάσιος ο Ακαρνάναςhttp://www.blogger.com/profile/12433297697553396039noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4101968570302484523.post-19429980883994839502011-06-15T11:09:00.000-07:002011-06-15T11:09:49.302-07:00Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής (1897-1959)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgomk487gKSiTIP_Tbg6YSWFyhsKW08RI5dx0IZnJcbOIEaGmQ0HtzddJD5dkZ5WtjTYLYMO5li4TzditvpMT7qW6hrtPTovt9a1eLJM1RhTJ-Bqph-r5Rzxf3ZEPB73OuEamdbkg8BMIRF/s1600/%25CE%2599%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25AE%25CF%2586.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgomk487gKSiTIP_Tbg6YSWFyhsKW08RI5dx0IZnJcbOIEaGmQ0HtzddJD5dkZ5WtjTYLYMO5li4TzditvpMT7qW6hrtPTovt9a1eLJM1RhTJ-Bqph-r5Rzxf3ZEPB73OuEamdbkg8BMIRF/s320/%25CE%2599%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25AE%25CF%2586.jpg" width="220" /></a></div><br />
<em><strong>Γεννήθηκε το έτος 1898 εις το χωρίον Λεύκες της Πάρου. Η Πάρος είναι ένα μικρό και ήρεμο νησί των Κυκλάδων. Οι γονείς του ήσαν πτωχοί και αναγκάζονταν να εργάζωνται πολύ δια να συντηρήσουν την οικογένειά τους. Ο πατέρας του ωνομάζετο Γεώργιος και απέθανε πολύ ενωρίς. Η μητέρα του Μαρία ανέλαβε την προστασία όλης της οικογενείας. Η μητέρα του ήταν ευλογημένη ψυχή και είχε απλότητα και ακεραιότητα χαρακτήρος και επήγαμε πολύ συχνά εις την Εκκλησίαν δια να λειτουργηθή, αλλά και δια να περιποιηθή τον Ιερόν ναόν.</strong></em><br />
<em><strong>Όταν ο μικρός Φραγκίσκος -αυτό ήταν το κοσμικόν όνομα του Γέροντος Ιωσήφ- έφυγε δια να γίνη μοναχός η μητέρα του είπε εις τους συγγενείς της: «Το εγνώριζα πως θα γίνη μοναχός από την γέννησίν του. Όταν εγέννησα τον Φραγκίσκον μου και ήμουνα ακόμη εις το κρεββάτι με το μωρό δίπλα φασκιωμένο, είδα να ανοίγη η στέγη του σπιτιού και ένας φτερωτός και πολύ ωραίος νέος, που μόλις μπορούσα να τον αντικρύσω από την πολλήν λάμψιν του, κατέβηκε και εστάθηκε πλάι στο μωρό μου και άρχισε να το ξεσκεπάζη με σκοπόν να το πάρη.</strong></em><br />
<em><strong>Όταν εγώ διαμαρτυρήθηκα λέγοντας, «Τι κάνεις καλέ; Θα μου πάρης το μωρό μου;» Εκείνος επέμενε ότι δια τον σκοπόν αυτόν ήρθε και αυτή είναι η απόφασις. Και δια να με βεβαίωση, μάλιστα μου έδειξε σε ένα σημειωματάριο γραμμένη μια εντολή, ότι πρέπει οπωσδήποτε να πάρη το μικρό. Όταν αντιστάθηκα, ο Άγγελος μου έδωσε ένα πολύτιμον κόσμημα σε σχήμα σταυρού και μου πήρε το μωρό». Από τότε πίστευα, έλεγε η μητέρα του Μαρία, ότι κάποτε ο Φραγκίσκος θα ακολουθούσε τον Χριστόν.</strong></em><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfiFImcjwoQwwFcYdhf1o13U0BGRUNjq-xEJQWWn6IEAxkAI5pLTswQ6T9Gcvdg8zG3Hzzayi9zjA3wGvO3-uKHY60w_TbCqCJnUbPqAm-MbxiKncRJOtCZVol0nF5neHrhMJG4FwezPqT/s1600/%25CE%2599%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25AE%25CF%2586+%25CE%25BD%25CE%25AD%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfiFImcjwoQwwFcYdhf1o13U0BGRUNjq-xEJQWWn6IEAxkAI5pLTswQ6T9Gcvdg8zG3Hzzayi9zjA3wGvO3-uKHY60w_TbCqCJnUbPqAm-MbxiKncRJOtCZVol0nF5neHrhMJG4FwezPqT/s320/%25CE%2599%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25AE%25CF%2586+%25CE%25BD%25CE%25AD%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="195" /></a></div><em><strong><br />
</strong></em><br />
<em><strong>Από το βιβλίο: Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής, Ορθόδοξος Κυψέλη</strong></em><br />
<em><strong> </strong></em><em><strong><br />
</strong></em><br />
<em><strong>Όταν, καμμιά φορά, τον ρωτούσαμε από περιέργεια για τον νόμο της επιρροής, πως ενεργεί αυτό το μυστήριο της επαφής, ώστε να επικοινωνή μια ψυχή με άλλο πρόσωπο μακρινό, απέφευγε να μας εξηγήση κατ' ευθείαν εξ αιτίας της περιέργειάς μας. Σε άλλη όμως ώρα, όταν προέκυπτε το ίδιο θέμα για περίπτωσι προσωπικού μας στηριγμού, μας ερμήνευε κατά τα μέτρα της μικρότητάς μας να καταλάβωμε αυτό το πράγμα. Μαζί μας ήταν ο παραδελφός μας Αθανάσιος, κατά σάρκα αδελφός του Γέροντα, ο οποίος περισσότερο άπ' όλους μας γύριζε εδώ κι εκεί για εργασίες και ευθύνες της συνοδείας. Για ν' αποφεύγη τις επαφές και συναντήσεις με πολλούς ανθρώπους, αλλά και το καύμα της ημέρας, αφού πάντοτε σχεδόν αχθοφορούσε, βάδιζε είτε πολύ πρωί είτε -το συνηθέστερο- τα απογεύματα, οπότε δεν είχε μπροστά του πολύ χρόνο και περπατούσε νύχτα. Αυτό, ιδίως τα καλοκαίρια, γινόταν σχεδόν πάντοτε. Εγώ θαύμαζα, όταν ο Γέροντας, μια φορά, τον περίμενε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον ως προς την ώρα που ήρθε, τι μετέφερε και όλη γενικά την κατάστασί του.</strong></em><br />
<em><strong><br />
</strong></em><br />
<em><strong>Σε άλλην ευκαιρία έδειχνα ιδιαίτερα την επιμονή μου να μάθω τον τρόπο της πληροφορίας του και μου είπε τα εξής.</strong></em><br />
<em><strong><br />
</strong></em><br />
<em><strong>«Ήταν καλύτερα να σου ευχηθώ να το αισθανθής μάλλον, παρά να μάθης το πως γίνεται σαν ψιλή γνώσιν όμως, αφού επιμένεις, άκουσε. Καθόμουν εδώ στο παράθυρό μου γονατιστός στα κουρέλια μου και έλεγα την ευχή. Σε μια στιγμή, όπως κρατούσα τον νου μου στην ενέργεια της ευχής -που η θεία χάρις ενεργεί με τον θείο φωτισμό της - , αυξήθηκε περισσότερο το φως και ο νους μου άρχισε να πλατύνεται και να περισσεύη τόσο, που όλα μου έγιναν φωτεινά πλέον και έβλεπα όλη την πλευρά του τόπου μας, από τα Κατουνάκια ως τα μοναστήρια κάτω μέχρι την Δάφνη καθώς και πίσω μου και τίποτα δεν μου ήταν αφανές η άγνωστο.</strong></em><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRiHV_XYQgM60QOAKVOqhLcrqoPuUZbiCrS1lZf1-u8lWTeIbHdz11aqU6e4pYxdVmL9HTXhZFjlWX9OAHZvbsW7HDLnwOjANp9-iKCpgWRr9Udhjx09yyHQfd3qakVU7SOFAVA88sRWAd/s1600/%25CE%2599%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25AE%25CF%25861.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="229" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRiHV_XYQgM60QOAKVOqhLcrqoPuUZbiCrS1lZf1-u8lWTeIbHdz11aqU6e4pYxdVmL9HTXhZFjlWX9OAHZvbsW7HDLnwOjANp9-iKCpgWRr9Udhjx09yyHQfd3qakVU7SOFAVA88sRWAd/s320/%25CE%2599%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25AE%25CF%25861.jpg" width="320" /></a></div><em><strong><br />
</strong></em><br />
<em><strong>Το δε φως δεν ήταν τόσο, όπως τούτο το φυσικό που δίνει ο ήλιος η το τεχνικό που κάνουν οι άνθρωποι, αλλά ήταν φως εξαίσιο, λευκό, άϋλο, που δεν είναι μόνον άπ' έξω, καθώς τούτο το φυσικό που επιτρέπει στους έχοντας όρασι να βλέπουν εξωτερικά. Το φως εκείνο είναι και μέσα στον άνθρωπο και το αισθάνεται σαν δική του πνοή και τον γεμίζει σαν τροφή και αναπνοή και τον ελαφρύνει από το φυσικό του βάρος και τον μεταμορφώνει έτσι, ώστε να μη ξέρη αν έχη σώμα και βάρος η περιορισμόν τινά.</strong></em><br />
<em><strong>Τότε, μας λέγει, είδα και τον Αθανάσιο να έρχεται προς εμάς από την στράτα του Αγίου Παύλου φορτωμένος με τον μεγάλο ντορβά του και έμεινα να τον παρακολουθώ, έως ότου ήρθε μέχρις εδώ. Τον έβλεπα σε όλες του τις κινήσεις, που καθόταν να ξεκουραστή η ακουμπούσε το φορτίο του, την πηγή της Αγίας Άννης στον μύλο όπου σταμάτησε και ήπιε νερό, και μέχρι που έφθασε στην πόρτα μας και πήρε το κλειδί και άνοιξε και μπήκε μέσα και ήρθε μπροστά μου και έβαλε μετάνοια.</strong></em><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkh1dqAr5fKu-lLnufLw73infdjCw1fAPQO2SMK6dGP2UUq9O0KIjn9S_uYILEArkoztFzhboGFZxLCbNrrcJPAjLgKbG12fafKH_9MiyfKqwnuJU1o-c4E-90vWjnp4VtdgzA9wPP-O_e/s1600/%25CE%2599%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25AE%25CF%2586+%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkh1dqAr5fKu-lLnufLw73infdjCw1fAPQO2SMK6dGP2UUq9O0KIjn9S_uYILEArkoztFzhboGFZxLCbNrrcJPAjLgKbG12fafKH_9MiyfKqwnuJU1o-c4E-90vWjnp4VtdgzA9wPP-O_e/s320/%25CE%2599%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25AE%25CF%2586+%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF.png" width="256" /></a></div><em><strong><br />
</strong></em><br />
<em><strong>Αλλά τι είναι τούτο και σάς έκανε κατάπληξι;</strong></em><br />
<em><strong><br />
</strong></em><br />
<em><strong>Όταν ο νους του ανθρώπου καθαρίση και φωτισθή, χώρια που έχει και δικό του φωτισμό χωρίς την προσθήκη της θείας χάριτος - με τον οποίο βλέπει και πέραν των δαιμόνων, καθώς λέγουν οι Πατέρες - , τότε δέχεται επιπροσθέτως και τον φωτισμό της θείας χάριτος, ώστε αυτή να μπορή να μένη μόνιμα σ' αυτόν και τότε τον αρπάζει σε θεωρίες και οράσεις, όπως και όσον γνωρίζει αυτή.</strong></em><br />
<em><strong><br />
</strong></em><br />
<em><strong>Μπορεί όμως και ο ίδιος ο άνθρωπος, όταν θέλη να δη η να μάθη κάτι που τον ενδιαφέρει, να το ζητήση στην προσευχή του και να ενεργήση η χάρις να του 'πληρώση' το αίτημα, επειδή το ζήτησε αυτός. Νομίζω όμως ότι οι ευλαβείς αποφεύγουν να το ζητούν αυτό εκτός μεγάλης ανάγκης. Πάντως, ο Κύριος 'θέλημα των φοβούμενων αυτόν ποιήσει και της δεήσεως αυτών επακούσεται'».</strong></em><em><strong><br />
</strong></em><br />
<em><strong>Η παραμικρή κίνησι του προκαλούσε φούσκωμα και άσθμα, ο ελάχιστος κόπος τον κατέβαλλε και του προκαλούσε και τα λοιπά συναφή, που παρατηρούνται σ' έναν ασθενή και καταβεβλημένο οργανισμό. Η μακρά του συνήθεια να μην ενδίδη στο αγωνιστικό του πρόγραμμα τον έπειθε να μην υποχωρήση κι εδώ κορυφωνόταν η αγωνία του να πιέζη τον εαυτό του, όπως τον βλέπαμε. Γι' αυτόν το κριτήριο ήταν η πίστι και όχι η λογική. Εφήρμοζε κατά γράμμα το του Παύλου· «εμοι το ζην Χριστός και το αποθανείν κέρδος».</strong></em><br />
<em><strong>Η επιμονή του να μην υποχωρή στις προσωπικές του τυπικές διατάξεις και οι πρόσθετοι κόποι των μετακινήσεων τον κατέβαλαν τελείως. Έτσι, δυο σοβαρές ασθένειες, η μια κατόπιν της άλλης, επέφεραν το τέλος της επιγείου ζωής του. Ήταν παραμονή της πρωτοχρονιάς του 1958, όταν στη μέση του τραχήλου του φύτρωσε ένα μεγάλο σπυρί. «Μπουναμάς πρωτοχρονιάτικος είναι, παιδιά», μας λέει. «Αισθάνομαι ενόχλησι και μούδιασμα στο σώμα μου». Την άλλη μέρα το πρωί, όταν πήγαμε, είχε πρισθή και ερεθισθή πολύ το μέρος αυτό και ένοιωθε ρίγος και ήταν τελείως καταβεβλημένος. Δεν καταφέραμε να τον πείσωμε να δεχθή κάποια βοήθεια. Μετά δυο-τρεις μέρες η κατάστασι προχώρησε πολύ και όλο του το σώμα δηλητηριάσθηκε, γιατί -όπως εξ υστέρων απεδείχθη - το σπυρί αυτό ήταν ψευδάνθρακας, που είναι σοβαρή πάθησι.</strong></em><br />
<em><strong><br />
</strong></em><br />
<em><strong>Μαζευτήκαμε όλοι και τον παρακαλούσαμε να δεχθή περίθαλψι και μας είπε ότι είναι ματαία η προσπάθειά μας, γιατί ο πόθος του πάντοτε ήταν να «φύγη» και ήρθε η ώρα του. Εμείς επιμέναμε, και τότε συγκατατέθηκε να κάνωμε ο,τι νομίζαμε. Ζητήσαμε βοήθεια από τους πατέρας της Σκήτης και προσεφέρθη η ευλαβέστατη συνοδεία παπα-Κυρίλλου με τον ευλαβέστατον αδελφό Μακάριον να εφαρμόση αντιβιοτική θεραπεία με ενέσεις. Ανθρωπίνως αναχαιτίσαμε την θανατηφόρο συνέπεια της ασθενείας, αλλά η αποθεραπεία διήρκεσε πολύ και τα προς αυτήν στάδια ήσαν οδυνηρά. Σχεδόν μετά ένα έτος μπόρεσε ν' αναλάβη, αφού είχε εξαντληθή τελείως, και αμέσως παρουσιάσθηκε η καρδιακή ανεπάρκεια, με την οποία ήρθε και το τέλος της επιγείου ζωής του.</strong></em><br />
<em><strong>Στην πρώτη του ασθένεια τα εξωτερικά συμπτώματα, οι πόνοι και τα λοιπά φαινόμενα ήσαν φανερά και έτσι γίνονταν γνωστά και ακολούθως τον αναγκάζαμε να δεχθή βοήθεια. Αλλά στη δεύτερη φάσι της αρρώστιας του, όταν φάνηκαν τα συμπτώματα, ήταν πολύ αργά και σχεδόν τίποτα δεν μπορούσαμε να του προσφέρωμε, παρ' όλο που και τότε τον πείσαμε να μας αφήση να φροντίσωμε. «Μη κοπιάζετε άδικα, μας έλεγε. Είναι η ώρα μου να φύγω- μόνο με ταλαιπωρείτε- άλλ' αφού επιμένετε, κάμετε όπως νομίζετε». Γράφαμε σε γιατρούς, έξω, πνευματικά του παιδιά, τα συμπτώματα και μας έστελναν φάρμακα. Φέραμε κατ' επανάληψι γιατρούς απ' έξω και ο,τι άλλο ήταν δυνατόν να γίνη, αλλά δεν μας τον χάρισε ο Θεός. Πράγματι, ήταν ο καιρός να φύγη άπ' αυτόν τον κόσμο, κατά τον διακαή πόθο του.</strong></em><em><strong><br />
</strong></em><br />
<em><strong>Κάποτε, όταν τον ενοχλούσε η δύσπνοια εξ αιτίας της ασθενείας του, τον άκουσα να σιγομιλάη μόνος του στο εσωτερικό κελλί. Με την παρρησία που μας χάριζε, μπήκα μέσα μόνος μου να ιδώ με ποιόν μιλάει και τι λέει, γιατί ήξερα ότι δεν ήταν άλλος εκεί αυτή την ώρα. Τότε τον βρήκα να κρατάη μιαν εικόνα της Δεσποίνης μας Θεοτόκου στην αγκαλιά του. Την ασπαζόταν και μιλούσε σ' αυτήν, εκείνο δε που άκουσα ήταν το εξής· «Δέσποινά μου, Δέσποινά μου, μη με εγκαταλείπης· εγώ σε ασπάζομαι στην εικόνα σου και Συ με χάιδεψες ζωντανή!» και ήταν όλος δάκρυα. «Μιλάς, Γέροντα, με την Κυρία μας;», του λέγω˙ «τι της είπες, Γέροντα, πες μου σε παρακαλώ». Μου το είχε πη και άλλοτε, αλλά το είχα λησμονήσει, και μου λέγει.</strong></em><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnakr01CzkGUp29l8xCSErIUHanwQ3pPQ7L36HsKhElcsX5Jyd4KW24GFB2LWTDAgpwU3gBvf6K_uPNada4gFYyojYdeS8tImdFzCLQso7Bx0Bx5hfSsyxMDftopChRg4blVFcwq_glTC_/s1600/%25CE%2599%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25AE%25CF%25862.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnakr01CzkGUp29l8xCSErIUHanwQ3pPQ7L36HsKhElcsX5Jyd4KW24GFB2LWTDAgpwU3gBvf6K_uPNada4gFYyojYdeS8tImdFzCLQso7Bx0Bx5hfSsyxMDftopChRg4blVFcwq_glTC_/s320/%25CE%2599%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25AE%25CF%25862.png" width="206" /></a></div><em><strong><br />
</strong></em><br />
<em><strong>«Με την εικόνα της αυτήν η Δέσποινά μας στο παρελθόν πολύ με είχε παρηγορήσει, όταν είχα πειρασμούς. Αυτά τώρα ενθυμούμαι και την παρακαλώ. Στην Μικράν Αγίαν Άννα, πριν να 'ρθετε σεις, κάποτε πλήθυναν οι πειρασμοί και οι θλίψεις και η μόνη μου παρηγοριά ήταν αυτή. Πήγαινα στο εκκλησάκι μας, όπου είχα αυτήν την εικόνα στο τέμπλο. Εκεί μπροστά της προσευχόμουν και την παρακαλούσα, καθώς μόνη της μου είχε υποσχεθή να έχω την ελπίδα μου σ' αυτήν. Όταν κατά την διάρκεια των πειρασμών κρύψη και η χάρις την αισθητή παρουσία της, τότε αυξάνει η αγωνία και με περισσόν δέος παρακαλεί ο άνθρωπος· 'τάχυνον ως οικτίρμων και σπεύσον ως ελεήμων εις την βοήθειαν ημών, ότι δύνασαι βουλομένη' έκραζα 'και που λοιπόν εύροιμεν άλλην αντίληψιν, ει μη προς Σε την εύσπλαγχνον, την ψυχών και σωμάτων ιατρόν;'.</strong></em><br />
<em><strong>Και όπως βρισκόμουν συγκεντρωμένος και κλαίων μπροστά στην εικόνα της αυτήν, αισθάνθηκα -όπως και άλλοτε- την παρουσία της αντιλήψεώς της. Καθώς ο χώρος στο εσωτερικό της εκκλησίτσας εκείνης ήταν στενός (η απόστασι από το τέμπλο ως το στασίδι που στεκόμουν ήταν μόλις ένα μέτρο), και βλέπω˙ άστραψε φως η εικόνα της και μετά έλαβε διαστάσεις κανονικές η θεία της μορφή και δεν ήταν πλέον εικόνα, αλλά ζωντανή, ολόσωμη, υπέρφωτη, ηλιόμορφη, με την πάντοτε διπλή της ιδιότητα: Μητροπαρθενική. Είδα δε ο ταπεινός τόσον, όσον επέτρεπε η θνητότης μου και με σεβασμόν έκλινα προς την γη, μη μπορώντας άλλο να ατενίσω, γιατί το Πανάγιον Βρέφος της - ο γλυκύτατος Ιησούς μας- κρατούμενος στην αγκάλη της άστραφτε υπέρ τον ήλιο, κατά το θεοπρεπές μεγαλείο Του, που γέμισε την ευτέλειά μου με την αγάπη Του, ώστε αγνοούσα εντελώς τον εαυτό μου και μόνον θαύμαζα.</strong></em><br />
<em><strong>Τότε άκουσα την μυρίπνοο λαλιά της και υπέρ μέλι γλυκύτατη να μου λέγη· ‘Δεν σου είπα να έχης την ελπίδα σου σε μένα; γιατί αποθαρρύνεσαι; Να, πάρε τον Χριστόν’. Και άπλωσε την μακαρία της αγκάλη προς εμέ και το Πανάγιον Βρέφος με πλησίασε, όσο που να μπορή ο άνθρωπος να το φτάση! Μη τολμώντας εγώ από την έκπληξί μου καμμιά κίνησι, άπλωσε ο Πανάγαθος Ιησούς μας το χεράκι του και με χάιδεψε τρεις φορές στο μέτωπο και στο κεφάλι! και γέμισε η ψυχή μου αγάπην αμέτρητη και φως, που δεν μπορούσα να σταθώ πλέον στα πόδια μου.</strong></em><br />
<em><strong>Έπεσα κάτω και με πόθο και δάκρυα φιλούσα το μέρος, όπου στεκόταν η πάντων Άνασσα, γιατί επανήλθε πάλι πίσω στην εικόνα της και άφησε σε μένα την παρηγοριά και την ευωδία της, γιατί ευωδίαζε για πολύ καιρό το μέρος αυτό όπου είχε πατήσει, ενθυμίζοντας μου συνεχώς την μακαρία της υπόσχεσι! Να, αυτά τώρα της ενθυμίζω και ότι δεν ξέχασα την επαγγελία της, που δεν είναι άλλη πλέον παρά να με πάρη άπ' αυτή τη ζωή στην Βασιλεία του Υιού της Αγάπης της!».</strong></em><br />
<em><strong><br />
</strong></em><br />
<em><strong>Πραγματικά, ήταν καταφανής η ιδιαίτερη αγάπη του προς την Δέσποινά μας και η πίστι του στην Μητρική της πρόνοια τόσο, που τον πρόδιδαν και αυτές οι κινήσεις του, όταν άκουγε το όνομα της η έβλεπε την εικόνα της η έψαλλε κανείς κάποιον ύμνο της. Οι πολλαπλές αντιλήψεις της, με τις οποίες τον παρηγορούσε, και, γενικά, η ιδιαίτερη πρόνοια και κηδεμονία της προς τους Αθωνίτας μοναστάς είχαν κατακτήσει εξ ολοκλήρου την ψυχή του Γέροντα και, επομένως, η οσηδήποτε περιγραφή μας για την πίστι και την αγάπη του προς την Δέσποινα μας θα είναι πενιχρά.</strong></em><br />
<em><strong>Θα ήταν παράλειψι να μην αναφέρωμε και το άλλο βασικό χαρακτηριστικό του αειμνήστου Γέροντά μας, ότι είχε πολλήν προς τον πλησίον αγάπη και συμπάθεια. Ιδιαίτερα αγαπούσε τους πτωχούς και ταλαιπωρημένους και ακόμη περισσότερο όσους έπασχαν ψυχικώς, γι' αυτό και δεν έπαυαν να μας επισκέπτωνται συχνά.</strong></em><br />
<em><strong><br />
</strong></em><br />
<em><strong>Οι τελευταίες μέρες του ήσαν πολύ οδυνηρές, γιατί η προχωρημένη πλέον ανεπάρκεια του εμπόδιζε την αναπνοή και κοπίαζε πολύ. Αυτό όμως για μας ήταν μάθημα και αφορμή πρακτικής υπομονής. Αισθανόμενοι τον αγώνα του και ενώ προσπαθούσαμε να τον ανακουφίσωμε, αυτός μας παρηγορούσε καταλλήλως με πρακτικά παραδείγματα αναφερόμενος ιδίως στην ματαιότητα του κόσμου. Μας έλεγε· «κοντεύει η μέρα μου να φύγω. Όπως έγινα, δεν είμαι τώρα για τίποτα, ούτε μπορώ ν' αγωνισθώ άλλο». Ο αείμνηστος δεν ξεχνούσε διόλου τον σκοπό του και με διάφορες επίνοιες, σε κάθε πρόφασι της ζωής, εύρισκε μέσον αγώνος και καρποφορίας. Μη δυνάμενος να κινηθή ούτε και να ξαπλώση, για την ασθένεια του, καθόταν σε μια πρόχειρη πολυθρόνα άπ' αυτές τις πτυσσόμενες και έκλαιε συνεχώς την ματαιότητα του βίου. Ανέμενε την απόλυσί του άπ' αυτή τη ζωή σαν τον ευτυχέστερο κλήρο και ψιθύριζε τροπάρια των κεκοιμημένων, όταν δεν τον πίεζε η δύσπνοια. «Αρσένιε, έλεγε χαριεντιζόμενος, πότε φεύγομε; Δεν εύχεσαι, φαίνεται, και αργούμε». Επί σαράντα σχεδόν ημέρες, τις τελευταίες του, δεν έτρωγε τίποτε· μόνο κοινωνούσε κάθε μέρα και έπαιρνε λίγο καρπούζι.</strong></em><br />
<em><strong><br />
</strong></em><br />
<em><strong>Ο Γέροντας είχε τόση φροντίδα και μέριμνα για την έξοδό του, που νόμιζε κανείς ότι όντως πρόκειται να ταξιδέψη αυτήν την ώρα και περίμενε το μέσο της μεταφοράς. Εμείς απεγνωσμένα προσπαθούσαμε με ο,τι μέσο μπορούσαμε, επιστημονικό η πρακτικό, τουλάχιστον να τον ανακουφίσωμε, γιατί κατά διαστήματα η δύσπνοια τον δυσκόλευε πολύ. Εκείνος όμως μας έλεγε· «μη κοπιάζετε, παιδιά, δεν πρόκειται να μείνω. Από πόσο καιρό περιμένω αυτή την ώρα! Μόνον εύεσθε να μην εμποδίση τίποτα την ελπίδα μου. Έως ότου ζη ο άνθρωπος, δεν μπορεί ν' αμεριμνήση».</strong></em><br />
<em><strong><br />
</strong></em><br />
<em><strong>Κατά την 14η Αυγούστου του 1959 ετοιμαζόταν πολύ και υπολογίζοντας την επομένη, που ήταν η εορτή της Κοιμήσεως, ανυπομονούσε- κάτι περίμενε. Συνάμα και η κατάστασί του είχε επιδυνωθή. Πέρασαν προηγουμένως φίλοι του λαϊκοί και τον χαιρέτησαν και, όταν του ευχήθηκαν ανάρρωσιν, τους είπε- «όχι, όχι· φεύγω σύντομα! Οταν θ' ακούσετε μετά τρεις ημέρες τις καμπάνες, να ξέρετε ότι έφυγεν ο φίλος σας· υπολογίζω της Παναγίας μας».</strong></em><br />
<em><strong><br />
</strong></em><br />
<em><strong>Την άλλη μέρα, στη μνήμη της Κυρίας μας Θεοτόκου, παρευρέθη στην Λειτουργία, μετά κόπου είπε το τρισάγιο και μετέλαβε για τελευταία φορά πλέον λέγοντας «εις εφόδιον ζωής αιωνίου». Κοίταζε με επιμονή την εικόνα της Κυρίας μας, που τόσο την αγαπούσε, και σαν να της ζητούσε κάτι. Κάτι, που το γνώριζε ακριβώς αυτή. Τα ήρεμα δάκρυά του μαρτυρούσαν την προς Αυτήν ενδόμυχη αίτησι της ψυχής του· Αυτήν, που τόσες φορές τον παρηγόρησε και του συνέστησε να τρέφη βεβαίαν ελπίδα προς την ευσπλαγχνία Της.</strong></em><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUR3pd5-zomFiSzww2sOXxjz30jeujXY22iR1XukQyfKGhNtUd4pLQzflASVKt9R7Gf5-jCQO99yXOyqgOCuC1t52OzFVdQWeeUo6tGuw0Il01HprjxlT3Ghen-_H-kdgWzmHPilFzYDX7/s1600/%25CE%2599%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25AE%25CF%2586+%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF.png.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUR3pd5-zomFiSzww2sOXxjz30jeujXY22iR1XukQyfKGhNtUd4pLQzflASVKt9R7Gf5-jCQO99yXOyqgOCuC1t52OzFVdQWeeUo6tGuw0Il01HprjxlT3Ghen-_H-kdgWzmHPilFzYDX7/s320/%25CE%2599%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25AE%25CF%2586+%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF.png.jpg" width="275" /></a></div><em><strong><br />
</strong></em><br />
<em><strong>Αλλά μήπως και σε μας όλους, τους κατοικούντας στο θείο τούτο περιβόλι της, δεν λέγει μυστικώς η γλυκύτατη Δέσποινά μας να ελπίζωμε σ' Αυτήν; Μήπως η ζωντανή και καταφανέστατη πρόνοιά της στην καθημερινή ζωή μας δεν είναι μια διαρκής υπόμνησις, ότι πάντα μένει μαζί μας η Μητρική στοργή Της; Ω γλυκύτατη Δέσποινα μας, η πραγματική άγκυρα της ελπίδος μας, που άλλου έχομε να στηριχθούμε οι ταπεινοί σ' αυτές τις πονηρές ημέρες, που τα πάντα έχουν ανατραπή, ει μη στην αμετάβλητη κηδεμονία σου και την Μητρική Σου παρρησία προς τον Υιό Σου; Πόσον εύστοχον είναι το τροπάριον εκ του προς την Δέσποινα μας κανόνος του Ιωάννου Ευχαΐτων (Θεοτοκάριον, ήχος πλ. β', ήμερα Κυριακή, ωδή θ'), που δεν νομίζω ν' αγνοή κανείς από μας τους Αγιορείτας: «Ως δούλος αίρει τα έξω όμματα, του εαυτού κυρίου εις τας χείρας Πανύμνητε, οφθαλμούς τους έξω και τους ένδον κάγώ, ούτω προς Σε επαίρω, την εμήν Δέσποιναν, την εμήν Κυρίαν και Ζωήν, όπως οικτείρης με».</strong></em><br />
<em><strong><br />
</strong></em><br />
<em><strong>Με αυτήν την πίστι και θέρμη ξεκίνησε ο αείμνηστος Γέροντας μας και με αυτήν την ελπίδα απηύθυνε την τελευταία του αίτησι προς την Έφορον και Κουροτρόφον του αθλητικού αυτού σταδίου, του ιερότατου Άθωνος, ο οποίος θα συνεχίζη την ευγενή του αποστολή έως της συντέλειας, την αποστολή που ανέλαβε εδώ και μία χιλιετία και ακόμη παλαιότερα.</strong></em><br />
<em><strong><br />
</strong></em><br />
<em><strong>Η Δέσποινά μας εξεπλήρωσε πληρέστατα την υπόσχεσί της προς τον αείμνηστο, να έχη την ελπίδα του σ' Αυτήν, με την τελευταία δωρεά Της, να παραλαβή την ψυχή του την ημέρα της αγίας Κοιμήσεώς Της!</strong></em><br />
<em><strong><br />
</strong></em><br />
<em><strong>Καθήμενος στην καρέκλα του και παλαίων με την συνεχιζόμενη δύσπνοια, κράτησε κοντά του τον πατέρα Αρσένιο, όπως πάντοτε, αφού έδωσε στους πάντας την ευχή του. Όταν ο πατήρ Αρσένιος θέλησε για μια στιγμή να του τρίψη λίγο τα πόδια του για μικρήν ανακούφισι, δεν τον άφησε και του είπε· «Παύσε, πάτερ Αρσένιε, μη κάνης τίποτε. Τέλειωσαν όλα. Φεύγω». Έπιασε το χέρι του αχώριστου συνασκητού του, σαν να τον χαιρετούσε για τελευταία φορά, κοίταξε λίγο επάνω και παρέδωσε ήσυχα την μακαρίαν του ψυχή.</strong></em><br />
<em><strong><br />
</strong></em><br />
<em><strong>Όταν μαζευτήκαμε όλοι γύρω του, αυτός δεν ήταν πλέον μαζί μας. Αφού πανηγύρισε μαζί μας την θεία μετάστασι της Κυρίας μας Θεοτόκου, έφυγε για να εορτάση και στους ουρανούς αυτήν την χαρμόσυνη ήμερα. Ήταν ημέρα Παρασκευή και ώρα πρωινή μετά την ανατολή του ηλίου. Την επομένη, που έγινε η κηδεία του - κατά την απαίτησί του, εκεί στον τόπο που ετελειώθη -, ήλθαν όλοι οι Πατέρες της Σκήτης. Αγαπούσε όλους και ανταγαπάτο από όλους.</strong></em><br />
<em><strong><br />
</strong></em><br />
<em><strong>Τις τελευταίες ημέρες προ της κοιμήσεώς του είχεν ειπή σε έναν από τους αδελφούς μας, ο οποίος κατά την ημέρα της κηδείας απουσίαζε και του ήταν αδύνατον να βρίσκεται κοντά μας· «όταν θα φεύγω, θα σε επισκεφθώ εκεί που μένεις». Πράγματι, καθώς αργότερα μας έλεγε ο αδελφός αυτός, την τεσσαρακοστήν ακριβώς ημέραν από τον θάνατό του ο Γέροντας τον επεσκέφθη στο κελλί του και γέμισε όλο του το δωμάτιο ευωδία.</strong></em><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR7GL6UODWUpPYSkadcDqeB86Ra5X_l1scIsCnMyTYdMlPHgRRaRJRTxsf6DW64AOADeR7Kh90_NmAKyIBJ6UWWBPeSkNFlPiTCKPJUk1DgmBEORBkNKmTLJ6GJGgiAkL5qON1gU6aHB7q/s1600/%25CE%2599%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25AE%25CF%2586+%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR7GL6UODWUpPYSkadcDqeB86Ra5X_l1scIsCnMyTYdMlPHgRRaRJRTxsf6DW64AOADeR7Kh90_NmAKyIBJ6UWWBPeSkNFlPiTCKPJUk1DgmBEORBkNKmTLJ6GJGgiAkL5qON1gU6aHB7q/s320/%25CE%2599%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25AE%25CF%2586+%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="320" /></a></div><em><strong><br />
</strong></em><br />
<em><strong>Επίσης, στην Θεσσαλονίκη διέμενε μία ευλαβής γερόντισσα πολύ γνωστή του Γέροντος, η οποία μας είπε ότι την 15ην Αυγούστου, δηλαδή την ίδια ημέρα της τελειώσεώς του, την επεσκέφθη αισθητά εκεί που έμενε και εκείνη με απορία τον ρώτησε· «πως βρέθηκες εσύ εδώ, Γέροντα; μήπως πέθανες;» και της απήντησε- «ναι˙ και πέρασα να σε χαιρετήσω».</strong></em><br />
<em><strong><br />
</strong></em><br />
<em><strong>Υπάρχουν, φυσικά, και άλλα πολλά παρόμοια. Πολλές φορές μετά τον θάνατο του παρουσιάσθη και παρηγόρησε πολλούς, τα οποία εμείς παραλείπομε, για να τα ειπούν μόνοι τους οι ίδιοι και διότι ο Γέροντας ο ίδιος δεν έδινε σ' αυτά σημασία.</strong></em><br />
<em><strong><br />
</strong></em><br />
<span style="font-size: x-small;"><em><strong>ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: </strong></em></span><span style="font-size: x-small;"><em><strong>ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ Ο ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ-</strong></em></span><span style="font-size: x-small;"><em><strong>ΑΓΩΝΕΣ-ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ-ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ</strong></em></span><br />
<span style="font-size: x-small;"><em><strong><br />
</strong></em></span><br />
<span style="font-size: x-small;"><em><strong>ΕΚΔΟΣΙΣ: ΚΕΛΛΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ» ΝΕΑ ΣΚΗΤΗ-ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ 1984</strong></em></span><em><strong><br />
</strong></em><br />
<em><strong><br />
</strong></em><br />
<span style="font-size: x-small;"><em><strong>ΠΗΓΗ :ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ www.egolpion.com</strong></em></span><br />
<span style="font-size: x-small;"><em><strong><br />
</strong></em></span><br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
</div>΄Αγιος Βλάσιος ο Ακαρνάναςhttp://www.blogger.com/profile/12433297697553396039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4101968570302484523.post-42156530834635080612011-06-06T13:55:00.000-07:002011-06-06T13:55:50.927-07:00Άγιος Παναγής Μπασιάς (+ 7 - 6 - 1888)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDjvlQ2rJTZfebi0vwEKH9Xl4vuVgUWfghl4Clz46JI5Kuh8QAghSX1Or85DYXXNs-YBVrO16ER790xpoA2oSpDStpMcKoVQi1PeeyyRG0y1yxw_ZQgvbcOMxxMx1XacPenOFO-SVneZAr/s1600/%25CE%259C%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2582+1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDjvlQ2rJTZfebi0vwEKH9Xl4vuVgUWfghl4Clz46JI5Kuh8QAghSX1Or85DYXXNs-YBVrO16ER790xpoA2oSpDStpMcKoVQi1PeeyyRG0y1yxw_ZQgvbcOMxxMx1XacPenOFO-SVneZAr/s320/%25CE%259C%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2582+1.jpg" width="229" /></a></div> <br />
Ο άγιος Παναγής γεννήθηκε το 1801 στην Κεφαλληνία από ευγενή οικογένεια, ενώ από μικρό παιδί φανέρωσε ζωηρή ευφυΐα και μεγάλη αγάπη για την ανάγνωση των ιερών βιβλίων. Όταν πέθανε ο πατέρας του υποχρεώθηκε να αναλάβει την προστασία της μητέρας του και της αδελφής του και άρχισε να ασκεί το επάγγελμα του δασκάλου, παρά το νεαρόν της ηλικίας του. Σύντομα όμως παραιτήθηκε για να αποφύγει συμβιβασμούς υπό την πίεση των Αρχών της αγγλικής κατοχής <1>, ως προς την πίστη του και τα πατριωτικά του αισθήματα, και άσκησε το επάγγελμά του ιδιωτικά, μέχρι την ημέρα που αποφάσισε να κόψει κάθε δεσμό με τον κόσμο εγκαταλείποντας την οικογένειά του και την σταδιοδρομία του και γινόμενος μοναχός στην Μονή της Παναγίας των Βλαχερνών στην νήσο Δίο. Μετά από τις επίμονες παρακλήσεις της μητέρας του επέστρεψε στο Ληξούρι, χωρίς ωστόσο να απαρνηθεί την ασκητική βιοτή που διήγε σε όλη του την ζωή, κάτω από οποιεσδήποτε περιστάσεις. Χειροτονήθηκε πρεσβύτερος σε ηλικία τριάντα πέντε ετών και έκτοτε αφιερώθηκε ολόκληρος στην υπηρεσία της Εκκλησίας, με την καθημερινή σχεδόν τέλεση της θείας Λειτουργίας, με το κήρυγμα και κυρίως με το παράδειγμα των ευαγγελικών αρετών του. Στεκόταν στην εκκλησία ως στύλος προσευχής, και όταν έβγαινε το έκανε για να μοιράσει ελεημοσύνες, να επισκεφθεί δεινοπαθούντες ή να φέρει πίσω στο ποίμνιο παραστρατημένες ψυχές. Αρνήθηκε πάντα να διορισθεί σε κάποια ενορία, προκειμένου να αποφύγει τους βιοτικούς περισπασμούς και τις πιέσεις των κατακτητών, και εγκαταστάθηκε στο μονύδριο του Αγίου Σπυρίδωνος, απ’ όπου για πενήντα χρόνια μοίραζε σε όλο τον λαό της Κεφαλληνίας τους θησαυρούς που έκρυβε στην καρδιά του. Ακολουθώντας το παράδειγμα του αγίου Γερασίμου [20 Οκτ.] και του αγίου Άνθιμου του Τυφλού [4 Σεπτ.], ο παπα-Μπασιάς δίδασκε και διέδιδε την χάρη του Θεού στον λαό, δίχως ωστόσο να εγκαταλείπει το ερημητήριό του. Πήγαινε επίσης να λειτουργήσει σε όλα τα εξωκκλήσια που ήσαν διεσπαρμένα γύρω από το Ληξούρι, όπου μόλις γινόταν γνωστή η έλευσή του συναζόταν πλήθος πιστών.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIHxcMBokruYjlr0cnKS6iM2oRVDEEXdnPOmfsGt6cbxrpCK1oORkObnxl09k2Cw2uyfI_KJ_oes7y39AMROJ6exqssttOM95DXzbuPsW_R84zRyWB0G47CMFL6kJbapXAjGifoPYj6Nr1/s1600/%25CE%259C%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2582+2jpg.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIHxcMBokruYjlr0cnKS6iM2oRVDEEXdnPOmfsGt6cbxrpCK1oORkObnxl09k2Cw2uyfI_KJ_oes7y39AMROJ6exqssttOM95DXzbuPsW_R84zRyWB0G47CMFL6kJbapXAjGifoPYj6Nr1/s320/%25CE%259C%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25B1%25CF%2582+2jpg.jpg" width="206" /></a></div><br />
Είχε πουλήσει τα υπάρχοντα της οικογένειάς του και μοίραζε όλους τους πόρους του στους πτωχούς που θεωρούσε παιδιά του. Όταν ερχόταν στην πόλη, τον ακολουθούσε πάντα ένα σμάρι φτωχών γυναικών στις όποιες έδινε ό,τι είχε και δεν είχε, σε σημείο που να στερείται ο ίδιος τροφής. Ως νέος άγιος Νικόλαος, γνώριζε ποιά οικογένεια είχε ιδιαίτερη ανάγκη και παρενέβαινε για να την στηρίξει ή να στερεώσει την πίστη της στον Θεό. Η αγάπη του για τον πλησίον ήταν ανάμεικτη μάλιστα με τόλμη και συχνά έμπαινε σε ένα μαγαζί, άνοιγε το ταμείο και έπαιρνε ό,τι έκρινε αναγκαίο για τις ελεημοσύνες του. Μία ήμερα, ένας φούρναρης αρνήθηκε να τού δώσει αυτό που ζητούσε και η ζύμη του έμενε λιπανάβατη.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD5HFKqW-gdi1MseBwIRHJEfg2FwE6UKcIFAYPs8zHPUMz34JRHbAEbo66L6Kz0KvIuzeS9LcO5CMVtx4Lw-98yA0jQlkxXtkWgwkGhDGyrmD4xy-H692smV_sKpS9jLm_dVS3PK2oF9Cn/s1600/%25CE%259C%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25AC%25CF%2582+3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD5HFKqW-gdi1MseBwIRHJEfg2FwE6UKcIFAYPs8zHPUMz34JRHbAEbo66L6Kz0KvIuzeS9LcO5CMVtx4Lw-98yA0jQlkxXtkWgwkGhDGyrmD4xy-H692smV_sKpS9jLm_dVS3PK2oF9Cn/s1600/%25CE%259C%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25AC%25CF%2582+3.jpg" /></a></div><br />
Ο άγιος Παναγής είχε αποκτήσει το χάρισμα της προορατικότητος και της προφητείας, το οποίο χρησιμοποιούσε για να διορθώνει ψυχές. Σε εκείνους που επρόκειτο να πεθάνουν σύντομα με βίαιο τρόπο συνέστηνε να πάνε να εξομολογηθούν ή προειδοποιούσε με υπαινιγμούς όσους έμελλαν να διαπράξουν κάποιο σοβαρό αμάρτημα. Μία βροχερή νύχτα, συναντώντας στον δρόμο κάποιον που πήγαινε να αμαρτήσει, τού φώναξε: «Αμαρτία, αμαρτία, γύρισε σπίτι σου!» Μιαν άλλη φορά, μία μάνα που μόλις είχε χάσει τους δυο γιους της τον ένα πίσω άπό τον άλλο, έπεσε σε απόγνωση και εξεγέρθηκε κατά του Θεού. Ο άγιος ιερέας έτρεξε στο σπίτι της και καθώς εκείνη αρνιόταν να τού ανοίξει βρίζοντας τον, άνοιξε την πόρτα κάνοντας το σημείο του σταυρού. Όταν μπήκε στην σάλα, όπου βρίσκονταν τα πορτραίτα των δυο πεθαμένων, τα πρόσωπα ζωντάνεψαν και βγάζοντας πιστόλι αλληλοσκοτώθηκαν. Ο άγιος Παναγής αποκάλυψε τότε στην μητέρα τους ότι είχαν ερωτευθεί την ίδια γυναίκα και θα πέθαιναν με τον τρόπο αυτό αν δεν παρενέβαινε ο Θεός να αποτρέψει ένα μεγαλύτερο κακό. Μιαν άλλη φορά πάλι, μπήκε σε ένα σπίτι όπου έβραζε το τσουκάλι γιατί περίμεναν επισκέψεις και το αναποδογύρισε, επειδή είχε προηγουμένως προσέλθει ένας φτωχός και τον είχαν διώξει με άδεια χέρια.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC072euRQto6_Uj0KoBDLgcv0Y1z6lZ-Oa0QcAiTaU997RfSeY5Fsyi3mx9Amyg9dKDogZE2BmTmlQW3hG9w3CNuF78vEqfPXjY9lVOF1bdIoCuRaEQnxNvPFppNrbU8w-DRNyE2X6QruE/s1600/%25CE%259C%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25AC%25CF%2582++%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2581%25CF%2584%25CF%2581.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC072euRQto6_Uj0KoBDLgcv0Y1z6lZ-Oa0QcAiTaU997RfSeY5Fsyi3mx9Amyg9dKDogZE2BmTmlQW3hG9w3CNuF78vEqfPXjY9lVOF1bdIoCuRaEQnxNvPFppNrbU8w-DRNyE2X6QruE/s320/%25CE%259C%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25AC%25CF%2582++%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2581%25CF%2584%25CF%2581.jpg" width="212" /></a></div><br />
Αυτά όμως τα άφθονα χαρίσματα του Θεού δεν δόθηκαν στον παπα-Μπασιά δίχως να τον ταλαιπωρεί «σκόλοψ τη σαρκί» (Β’ Κορ. 12, 7). Δέκα περίπου χρόνια μετά την χειροτονία του προσβλήθηκε από νευρασθένεια η οποία τον έκανε να χάνει τον έλεγχο του εαυτού του: έβγαζε κραυγές, ξύριζε τα γένια και τα μαλλιά του, πετούσε έξω ό,τι έβρισκε μπροστά του. Όταν συνήλθε μετά από έξι μήνες, απέδωσε την ασθένεια στην αμαρτωλότητά του. Εν συνεχεία παρόμοιες κρίσεις επαναλαμβάνονταν κάθε δύο ή τρία χρόνια και προς το τέλος της ζωής του κάθε χρόνο. Τελικά έμεινε καθηλωμένος στο κρεβάτι τα τελευταία πέντε χρόνια της ζωής του. Δεν στερήθηκε ωστόσο τα χαρίσματα της προορατικότητος και παραμυθίας των ψυχών, ενώ ο λαός δεν έχασε επ’ ουδενί την αγάπη και την αφοσίωση του σ’ αυτόν. Απεναντίας, όλοι όσοι υπέφεραν από τα βάσανα και τις θλίψεις της ζωής ή βρίσκονταν σε δυσκολίες γνώριζαν πως η πόρτα του δωματίου του ήταν πάντα ανοικτή και ο άγιος ιερέας δεν έπαυσε να είναι ο πόλος έλξης και το κέντρο του εκκλησιαστικού βίου της Κεφαλληνίας. Είχε αποκτήσει τόσο κύρος, ώστε συχνά παρενέβαινε δραστήρια για να διορθώσει τις αδικίες ή να επιτιμήσει τους υπεύθυνους για ανήθικες πράξεις και πάντα εισακουόταν ως η φωνή Θεού.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSY3rwq_8LOwS-9tR6r1cCkaFUXSw1KjE9wRG0t4M9J6xH97JC5xS2xccM0Z2CK9YTV63plejWnxa2tSYc1kquKe10nwtTNFRUJDsjq-8caFS0-T3OxfpcyuSIELOR0U0Du5-CW_hp-4OM/s1600/%25CE%259C%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25AC%25CF%2582+%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="220" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSY3rwq_8LOwS-9tR6r1cCkaFUXSw1KjE9wRG0t4M9J6xH97JC5xS2xccM0Z2CK9YTV63plejWnxa2tSYc1kquKe10nwtTNFRUJDsjq-8caFS0-T3OxfpcyuSIELOR0U0Du5-CW_hp-4OM/s320/%25CE%259C%25CF%2580%25CE%25B1%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25AC%25CF%2582+%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7.jpg" width="320" /></a></div><br />
Αφού σήκωσε με υπομονή και ευχαριστίες στον Θεό τον σταυρό της μακράς και ταπεινωτικής του ασθένειας —την οποία ορισμένοι θεωρούσαν ένα είδος «δια Χριστόν σαλότητος»— ο άγιος Παναγής εκοιμήθη εν Κυρίω στις 7 Ιουνίου 1888. Για δύο ημέρες και δύο νύχτες οι πιστοί προσέρχονταν να προσκυνήσουν το σκήνωμα του και η τιμή του δεν έπαυσε να αυξάνει αυθόρμητα, όχι μόνο στην Κεφαλληνία, αλλά και σε όλη την Ελλάδα, κυρίως μετά την ανακομιδή των λειψάνων του το 1976. <2>.<br />
<br />
Σημειώσεις<br />
<br />
1 Τα Επτάνησα βρίσκονταν τότε υπό αγγλική προστασία (ενώθηκαν με την Ελλάδα το 1864). Ο Βρετανός διοικητής είχε όλες τις εξουσίες, τις όποιες ασκούσε συχνά εις βάρος του λαού και των Ορθόδοξων παραδόσεών του.<br />
<br />
2 Η τιμή του αγίου Παναγή Μπασιά είναι ένα τρανό παράδειγμα του παραδοσιακού τρόπου «αναγνωρίσεως»των αγίων στην Ορθόδοξο Εκκλησία, της οποίας το μόνο αληθινό κριτήριο είναι η αυθόρμητη ευλάβεια του λαού του Θεού.<br />
<br />
Κείμενο-Φωτογραφία: “Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας”, υπό ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου, εκδ. Ίνδικτος (τόμος δέκατος – Ιούνιος, σ. 88-91)<br />
ΠΗΓΗ: http://vatopaidi.wordpress.com/2010/06/07/ο-άγιος-παναγής-μπασιάς-1801-1888-7-ιουνίου/</div>΄Αγιος Βλάσιος ο Ακαρνάναςhttp://www.blogger.com/profile/12433297697553396039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4101968570302484523.post-34812029033127759632011-06-01T10:12:00.000-07:002011-06-01T10:12:28.747-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfY33KVpa57YhbYLtonB85ykfIFEsZbC5A4bSFJL7w7CvgqnKQe0-G4sI790wHc0NY4RbI1K0UQIpEpRjo1kfxdA37laubuIX_YFRiaKrc3x5AXzBgMslbG8pkw0Y8dySwYZXZLtbs6vhyphenhyphen/s1600/%25CE%25A7%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%2592%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259C%25CE%2599%25CE%25913.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfY33KVpa57YhbYLtonB85ykfIFEsZbC5A4bSFJL7w7CvgqnKQe0-G4sI790wHc0NY4RbI1K0UQIpEpRjo1kfxdA37laubuIX_YFRiaKrc3x5AXzBgMslbG8pkw0Y8dySwYZXZLtbs6vhyphenhyphen/s1600/%25CE%25A7%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%2592%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259C%25CE%2599%25CE%25913.jpg" /></a></div><br />
<br />
<br />
<strong><em>ΜΟΝΑΧΗ ΧΕΡΟΥΒΕΙΜΙΑ-Τὴν σκότωσαν ἐπειδὴ δὲν δέχθηκε νὰ προδώσει τὴν ὀρθόδοξη πίστη της</em></strong><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3y5L8yPdEDRoNxrVBCP_DKOmQ0q0EpgQ8uIsqG7Q9DczXOarWiqwDe96hRi0af_O9KTRbwTdjn4aRYxbWIXV8vD-bEfzz0N09G_oE-3-tffSYfrZMd_XPJvSCVmpyYF5_qwgwB5qtjDyR/s1600/%25CE%25A7%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%2592%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259C%25CE%2599%25CE%2591.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3y5L8yPdEDRoNxrVBCP_DKOmQ0q0EpgQ8uIsqG7Q9DczXOarWiqwDe96hRi0af_O9KTRbwTdjn4aRYxbWIXV8vD-bEfzz0N09G_oE-3-tffSYfrZMd_XPJvSCVmpyYF5_qwgwB5qtjDyR/s1600/%25CE%25A7%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%2592%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259C%25CE%2599%25CE%2591.jpg" /></a></div><br />
<br />
Στὸ κοιμητήριο τῆς Ι.Μ Πέτρου Βόντα ἀναπαύεται ἡ μοναχὴ Χερουβείμiα-κατὰ κόσμον Σβετλάνα Μιχαέλα Τανάσα.Ἡ ἀδελφὴ Χερουβειμία σπούδασε ἀρχαία ἑλληνικὰ καὶ λατινικὰ στὰ πανεπιστήμιο Ἰασίου Ρουμανιᾶς καὶ ἔλαβε μία ὑποτροφία ἀπὸ τὸ ἵδρυμα Σόρος,γιὰ ἕνα μάστερ στὸ CEU(Central European University) τῆς Βουδαπέστης.Ἡ ἐργασία ποὺ τῆς ἀνέθεσαν ἦταν νὰ ἐρευνήσει ἕνα χειρόγραφό της Ἑρμηνείας στὴ Γένεση τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου καὶ ἐκεῖ ἀπέδειξε ὅτι τὸ κείμενο ποὺ εἶχαν τυπώσει οἱ Ἰησουίτες καὶ ἔπειτα εἰσήγαγε ὁ J.P.Migne στὴν Ἑλληνικὴ Πατρολογία εἶχε πολλὲς παρεμβάσεις καὶ ἀλλοιώσεις σὲ σχέση μὲ τὸ ἐρευνόμενο χρυσοστομικὸ κείμενο..<br />
<br />
Τὸ συμπέρασμα τῆς ἦταν ὅτι μία κριτικὴ ἔκδοση τῆς Ἑρμηνείας τῆς Γένεσης θὰ ἀποδείκνυε τὶς αὐθαίρετες προσθῆκες τῶν Ἰησουιτῶν.<br />
<br />
Οἱ καθηγητὲς ἐκτίμησαν τὴ δουλειά της καὶ τῆς πρότειναν νὰ κάνει καὶ διδακτορικό.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXzSMrma-5fdHa1K2IV7XNJyQv3rW0fXBHNQ-gf_vw9BUECin8ONp5-FqhM8ihlENPSgoNCXNx5WOv_nTi4XavE5uMH2aGuy6ty2SdCJ1tGos6embtPXUos8R6vyvGchD3wqaI_cO249wv/s1600/%25CE%25A7%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%2592%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259C%25CE%2599%25CE%25912.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXzSMrma-5fdHa1K2IV7XNJyQv3rW0fXBHNQ-gf_vw9BUECin8ONp5-FqhM8ihlENPSgoNCXNx5WOv_nTi4XavE5uMH2aGuy6ty2SdCJ1tGos6embtPXUos8R6vyvGchD3wqaI_cO249wv/s1600/%25CE%25A7%25CE%2595%25CE%25A1%25CE%259F%25CE%25A5%25CE%2592%25CE%2595%25CE%2599%25CE%259C%25CE%2599%25CE%25912.jpg" /></a></div><br />
<br />
Ἡ διδακτορική της διατριβὴ θὰ εἶχε ὡς κεντρικὸ ἄξονα τὴν ἑρμηνεία τῆς Γενεσeως.Ἔπρεπε νὰ ἀποδείξει ὅτι οἱ Ἅγιοι Πατέρες στὴν ἑρμηνεία τῆς Γενέσεως στηρήχθηκαν στὸν Ὠριγένη.Ἡ Σβετλάνα ἄρχισε νὰ μελετᾶ χωρὶς νὰ ἔχει καταλαβεῖ ἀρχικὰ τί σκοπὸ εἶχαν.Ὅσο ὅμως διάβαζε τοὺς Ἅγιους Πατέρες καταλάβαινε τί βλασφημία τῆς ζητοῦσαν νὰ ἀποδείξει.Μοῦ εἶχε ἀφήσει ἡ ἴδια καὶ τὰ ἔχω ἐδῶ ,τὴν ἑρμηνεία τοῦ Ἁγίου...Αὐγουστίνου (στὰ λατινικά),τοῦ Ὠριγένη(στὰ ἑλληνικά) του Θεοδωρήτου(στὰ ἑλληνικά),τοῦ Ἁγίου Ἐφραιμ τοῦ Σύρου(στὰ Ἀγγλικά),ἀκόμα καὶ ἕνα σχόλιο τοῦ Φίλωνος τοῦ Ἀλεξανδρινοῦ (στὰ ἑλληνικά).ἔργα τὰ ὁποῖα εἶχε διαβάσει στὸ πρωτότυπο στὴ Βουδαπεστη .'Ὅσο διάβαζε τόσο καταλάβαινε ὅτι οἰ Αγιοι Πατέρες ὄχι μόνο δὲν ἀκολούθησαν τὶς θέσεις τοῦ Ὠριγένη, ἀλλὰ ἕνας ἀπὸ τοὺς λόγους ποὺ τὰ ἔγραψαν ἦταν γιὰ νὰ καταπολεμήσουν τὶς αἱρετικὲς θέσεις τοῦ Ὠριγένη.<br />
<br />
Κάποια στιγμὴ παίρνοντας πληροφορίες γιὰ τοὺς καθηγητὲς τῆς ἔμαθε ὅτι οἱ πιὸ πολλοὶ ἀπὸ αὐτοὺς ἦταν Ἕβραιοι,ἐνῶ σιγὰ-σιγά διαπιστωσε τὸ πόσο περιφρονοῦσαν τὴν Ὀρθοδοξία<br />
<br />
'Ὅταν ἀνακοίνωσε τὸ πόρισμα τῆς ἔρευνας τῆς εἶπαν:''Ὄχι,διάβασε τὸ ἄλλη μία φορά,δὲν εἶναι ἔτσι,ξανασκέψου τό.Ἐμεῖς σὲ πληρώνουμε γιὰ νὰ ἀποδείξεις κάτι καὶ ἐσὺ πρέπει νὰ τὸ κάνεις'Ἀκολούθησαν πολλὲς ἀντεγκλήσεις καὶ ἐπιχειρηματολογίες.<br />
Μετὰ ἀπὸ κάποιο διάστημα γύρισε στὴν πατρίδα τῆς τὴ Ρουμανία γιὰ νὰ πάρει κάποια πράγματα.Ἐπειδὴ δὲν αἰσθανόνταν καλὰ ἐπισκέφθηκε ἕναν γιατρὸ γιὰ ἐξετάσεις.Ἐκεῖ διαπίστωσε ὅτι εἶχε καρκίνο τοῦ δέρματος μὲ γρήγορη ἐξάπλωση,στὴν ἀριστερὴ ὠμοπλάτη.Τὴν εἶχαν ἀκτινοβολήσει.(σήμ. π.Γεωρ.. Είχαν τοποθετήσει δηλαδὴ ἕναν μηχανισμὸ ποὺ ἐκπέμπει δέσμη ἀκτινοβολίας σὲ κάποιο μέρος ποὺ σύχναζε καὶ περνοῦσε πολλὲς ὧρες.π.χ τὸ γραφεῖο της καὶ ἡ ἀκτινοβολία ἔπεφτε πάνω της,στὴν προκειμένη περίπτωση στὴν ἀριστερὴ ὀμωπλάτη.Μ΄αὐτὸν τὸν τρόπο καὶ οἱ κομμουνιστὲς τοῦ Τσαουσέσκου εἶχαν «φάει» πολλούς.Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι ὁ Τσαουσέσκου εἶχε πάντα μαζί του ἀνιχνευτὴ ἀκτινοβολίας).<br />
Ὁ γιατρὸς τῆς εἶπε ὅτι ἔχει λίγους μῆνες ζωῆς.Γύρισε στὴ Βουδαπέστη νὰ πάρει τὰ πράγματά της. .΄΄Μὴ φεύγεις ἔχουμε λύσεις γιὰ τὴν ἀρρώστια σου.Ἄκου μας καὶ θὰ γλυτώσεις΄΄.Πῆρε ὅσα πράγματα μποροῦσε(τὰ πιὸ πολλὰ βιβλία τῆς ἔμειναν ἐκεῖ)καὶ γύρισε στὴ χώρα της στὸν πατέρα Ιουστινο Πίρβου(σήμ.π.Γεωρ.ἡγούμενος τῆς μονῆς Πέτρου Βόντα καὶ μέγας ὁμολογητὴ τῆς πίστεώς μας) καὶ τοῦ τὰ διηγήθηκε ὅλα.Αὐτὸς τῆς εἶπε νὰ μείνει στὸ μοναστήρι. Αὐτὸ ἔγινε τὸν Αὔγουστο τοῦ 1997.<br />
Πέρασε ἐνάμιση χρόνο γεμάτο πόνους.Γρήγορα ἔκανε μετάσταση.'Ἔλιωνε μέρα μὲ τὴ μέρα.Δέχτηκε νὰ ρασοφορεθεῖ καὶ λίγο πρὶν πεθάνει ἔγινε μοναχή.Δὲν ἤθελε νὰ πάρει μορφίνη,θέλοντας μὲ τὸν πόνο νὰ σβήσει τὶς ἁμαρτίες της.<br />
<br />
[...] Ο Θεὸς εἰσάκουσε τὴν τελευταία της ἐπιθυμία νὰ μὴν πεθάνει πρὶν τὴν πανήγυρη τῆς μονῆς (Σύναξις τῶν Ἁγίων Ἀρχαγγέλων). Μετὰ τὴν ἀγρυπνία τὴν νύχτα τῆς 7ης πρὸς 8η Νοεμβρίου 1998 στὶς 03.00 ἡ Ἁγία μάρτυς Χερουβειμία ἐκοιμηθη,ἕτοιμη νὰ ὁμολογήσει μπρὸς στὸν Τριαδικὸ Θεὸ τῶν ἀγώνα τῶν Ὀρθοδόξων ἐνάντια στὸν ἄρχοντα τοῦ αἰώνα τούτου.<br />
<br />
Ἡ ἀδελφὴ Χερουβειμία μᾶς διηγοῦνταν ὅτι εἶχαν φύγει ἀπὸ τὸ CEU γιὰ τὸν ἴδιο λόγο,καρκίνο τοῦ δέρματος,ἕνας φοιτητὴς ἀπὸ τὴ Βουλγαρία,ἕνας ἀπὸ τὴ Γεωργία καὶ ἕνας ἀπὸ τῆς Η.Π.Α.Λυπᾶμαι ποὺ δὲ μπορῶ νὰ πῶ τὰ ὀνόματά τους, ἴσως κάποιος κάποτε τὰ μάθει.Ἡ ὀρθοδοξία εἶναι ζωντανὴ καὶ καρποφορεῖ ἐν ἀληθεία.,ἐνῶ ὁ σπόρος τῆς πίστεως εἶναι τὸ αἷμα τῶν μαρτύρων.<br />
<br />
<strong>Μετάφραση:proskynitis.blogspot.com</strong><br />
<br />
<strong> Πηγή: www.proortodoxia.wordpress.comΑναδημοσίευση από: http://proskynitis.blogspot.com/2010/01/blog-post_17.html</strong><br />
<br />
<br />
</div>΄Αγιος Βλάσιος ο Ακαρνάναςhttp://www.blogger.com/profile/12433297697553396039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4101968570302484523.post-84370308697836447402011-05-31T09:38:00.000-07:002011-05-31T09:38:39.045-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em><br />
</em></span><br />
<strong><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>Νεομάρτυρας Βαλέριος Γκαφένκου(+18 Φεβρουαρίου 1952)</em></span></span></strong><br />
<strong><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>Ο Άγιος των κομμουνιστικών φυλακών</em></span></span></strong><br />
<strong><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em> </em></span></span></strong><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em> </em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>Ο Βαλέριος Γκαφένκου γεννήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 1921 στην Βεσαραβία κοντά στην πόλη Μπάλτσι.Οι γονείς του Βασίλειος και Έλενα ήταν εύποροι χωρικοί.Απ'όταν ήταν μαθητής ο Βαλέριος ξεχώριζε για τις σχολικές του επιδόσεις και ήταν πολύ αγαπητός από τους συμμαθητές του και τους καθηγητές.Τέλειωσε το λύκειο το καλοκαίρι του 1940 και εγγράφηκε στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Ιασίου.Αυτήν την περίοδο η πατρίδα του η Βεσσαραβία πέρασε υπό την κατοχή των Σοβιετικών και έτσι η οικογένειά του πέρασε τον Προύθο και κατέφυγαν στο Ιάσιο της Ρουμανίας ως πρόσφυγες.Μαζί με τον πατέρα του,γεμάτοι προφυλάξεις επίστρεφουν στην Βεσσαραβία να τακτοποιήσουν κάποιες υποθέσεις.Τότε ο πατέρας του έχοντας εξασφαλίσει την ασφάλεια της οικογενείας του,τού ανακοινώνει ότι θα μείνει για να πολεμήσει για την ανεξαρτησία της πατρίδας τους και αναθέτει στον Βαλέριο την φροντίδα της μητέρας του και των τριών αδελφών του.Το φθινόπωρο του 1941 συλλαμβάνετε εξαιτίας των θρησκευτικών του πεποιθήσεων και καταδικάζετε σε 25 χρόνια φυλακή.Ήταν 20 ετών.Την περίοδο 1942-1948 έμεινε φυλακισμένος στο Αιούντ.Εδώ ο Βαλέριος και κάποιοι άλλοι κρατούμενοι γίνονται μέρος της ομάδας των δικηγόρων Τραιάν Τριφάν και Τραιάν Μαριάν των οποίων η βασική ενασχόληση ήταν η χριστιανική βιοτή σε πνεύμα φιλοκαλικό.Η πνευματική ατμόσφαιρα στη φυλακή του Αιούντ είχε έναν ρόλο βασικό στην πνευματική διαμόρφωση του Βαλέριου.Εδώ με θείο φωτισμό θα φτάσει να δει τις αμαρτίες του.Ο καρπός της μετανοίας του θα είναι μια κατάσταση ψυχικής ευφορίας η οποία θα τον συνοδεύσει σε όλες τις δοκιμασίες του.</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>Μετά το Αιούντ ακολουθεί η φυλακή στο Πιτέστι(1948-1949),λίγοι μήνες στο Βακαρέστι και η φυλακή-σανατόριο στην Τίργκου-Όκνα(1950-1952)</em></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBq3pgzVuUFVL1Kcb-l_9joqDLQHQbXPZdSKipIILnkBoc7xCqyFYrq4DLDBd9Qytw0cxaaj8RDWjMMbfujMKCOQK268osswGJQX7avcFX02bH22vnwsbbKUjfyj4XQYviep0DqMcQQHsY/s1600/%25CE%2592%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBq3pgzVuUFVL1Kcb-l_9joqDLQHQbXPZdSKipIILnkBoc7xCqyFYrq4DLDBd9Qytw0cxaaj8RDWjMMbfujMKCOQK268osswGJQX7avcFX02bH22vnwsbbKUjfyj4XQYviep0DqMcQQHsY/s320/%25CE%2592%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="240" /></a></div><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em><br />
</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>Στην Τίργκου-Όκνα,όντας σε κατάσταση προχωρημένης φυματίωσης,θα γίνει το λιμάνι στο οποίο όλοι κατέφευγαν για να ενισχυθούν και να παρηγορηθούν.Η μεταστροφή στο Θεό πολλών αθέων κρατουμένων,η αγάπη μεταξύ των κρατουμένων,το πνεύμα θυσίας που έδειχναν προς τους πιο άρρωστους,όλα λαμβάνουν μέρος υπό την επιρροή του Βαλέριου Γκαφένκου.Η γεμάτη χάρη παρουσία του δημιούργησε μια πνευματική ατμόσφαιρα μοναδική στην ιστορία του κομμουνιστικού γκούλαγκ.«Έχω επιθυμήσει τόσο πολύ την Τίργκου Όκνα»!θα πει μετά από πολλά χρόνια κάποιος που πέρασε απ'αυτήν την φυλακή.</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>«Αυτό που δημιούργησε και αυτό που έζησε ο Βαλέριος κατά την μακροχρόνια κράτησή του για κάθε ψυχή με την οποία ερχόνταν σε επαφή,είναι δύσκολο να το φανταστείς και ακόμη πιο δύσκολο να το περιγράψεις με λόγια»θα πει ένας πρώην συγκρατούμενος του.</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>Προγνωρίζοντας την ημέρα της κοιμήσεώς του,ο Βαλέριος θα βρεθεί εκείνη τη στιγμή σε μια τόσο υψηλή πνευματική κατάσταση ώστε ο φίλος του Ιοάν Ιανωλίδης ό οποίος βρισκόνταν δίπλα του κατά τη στιγμή του θανάτου του θα πει μετά από χρόνια:«Στον αιώνα τον άπαντα δεν επιθυμώ να ζήσω μια τόσο υψηλή πνευματική εμπειρία,αφού εκείνη τη στιγμή ήμουν τόσο,μα τόσο ευτυχισμένος»</em></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_0N1stRWGVCjYcxMRgh9qW7UISAIN23V1RXDgiV9cKMCKR_ckdR6wAGZMJ6nANBP76vFY7fECvsqyfhoMTz9B9Qg0ubWy15ijtehZfljwPuSihPeA2So_dkyHdA1Z97SC_mC95ie06MTN/s1600/%25CE%2592%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25AF%25CE%25B1+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_0N1stRWGVCjYcxMRgh9qW7UISAIN23V1RXDgiV9cKMCKR_ckdR6wAGZMJ6nANBP76vFY7fECvsqyfhoMTz9B9Qg0ubWy15ijtehZfljwPuSihPeA2So_dkyHdA1Z97SC_mC95ie06MTN/s320/%25CE%2592%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25AF%25CE%25B1+2.jpg" width="218" /></a></div><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em><br />
</em></span><br />
<strong><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>-Η επίσκεψη της Παναγίας στον Βαλέριο</em></span></strong><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>Ο άγιος μάρτυς Βαλέριος αξιώθηκε και της επισκέψεως της Θεοτόκου. Αναφέρει ο ίδιος σε μία διήγησή του:</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em><br />
</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>- Αυτή τη νύχτα αγρυπνούσα. Περίμενα να ακούσω τη μελωδία από τα κάλαντα που συνέθετα. Ήθελα να είναι πολύ ωραία. Την έψαλλα στο νου μου. Την αισθάνθηκα να κατεβαίνει από τους ουρανούς. Λοιπόν, ήμουν άγρυπνος, νηφάλιος και ήρεμος όταν ξαφνικά είδα ότι έχω στο χέρι τη φωτογραφία της Σέτας (της δεσποινίδας που είχε αγαπήσει). Κατάπληκτος από το γεγονός, σήκωσα τα μάτια μου και στην άκρη του κρεβατιού είδα την Παναγία, ντυμένη στα λευκά, όρθια, ζωντανή, πραγματική. Ήταν χωρίς το Βρέφος. Η παρουσία της μου φαινόταν ζωντανή. Η Παναγία ήταν πραγματικά δίπλα μου. Ήμουν πολύ ευτυχής. Είχα ξεχάσει τα πάντα. Τότε Αυτή μου είπε:</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>Εγώ είμαι η αγάπη σου! Να μη φοβάσαι! Να μην αμφιβάλλεις! Η νίκη θα είναι του Υιού μου! Αυτός αγίασε τώρα αυτόν τον τόπο και τον ετοίμασε για όσα θα γίνουν στο μέλλον. Οι δυνάμεις του σκότους αυξάνουν και ακόμη θα φοβίζουν τον κόσμο, αλλά θα αφανιστούν. Ο Υιός μου περιμένει τους ανθρώπους να επιστρέψουν στην πίστη. Σήμερα οι υιοί του σκότους είναι πιο ατρόμητοι από τους υιούς του φωτός. Έστω και αν σας φαίνεται ότι δεν υπάρχει πια πίστη στη γη, να ξέρετε ότι η απολύτρωση θα έλθει, αλλά με φωτιά και εμπρησμούς. Ο κόσμος πρέπει ακόμη να υποφέρει. Εδώ, όμως, υπάρχει πολλή πίστη και ήρθα να σας ενθαρρύνω. Κρατείτε την ομολογία σας. Ο κόσμος ανήκει στον Χριστό!</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>Μετά η Παναγία εξαφανίστηκε και εγώ έμεινα πλημμυρισμένος από ευτυχία. Κοίταξα το χέρι μου, αλλά δεν είχα τη φωτογραφία της Σέτας.</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>(Πηγή κειμένου για την εμφάνιση της Παναγίας: Ιωάννη Ιανολίδε, Συνταρακτικά περιστατικά φυλακισμένων Ρουμάνων Ομολογητών και Μαρτύρων του 20ου αιώνα, εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη, Θεσσαλονίκη 2009, σ. 170-171.)από vatopaidi.wordpress.com</em></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjma31hpT6LncKTpAKEv6zNQ0p1vfOgJqpO58sxGa4KAhT0GGedofv2xmbVFPrPKXpK0-WW3mK5veHMGioYYOl_BCAy69o93mMMhBYn9Wvw0LJJA4LWoFtgiodcUBZe-SDaaaEtd22afM8U/s1600/%25CE%2592%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjma31hpT6LncKTpAKEv6zNQ0p1vfOgJqpO58sxGa4KAhT0GGedofv2xmbVFPrPKXpK0-WW3mK5veHMGioYYOl_BCAy69o93mMMhBYn9Wvw0LJJA4LWoFtgiodcUBZe-SDaaaEtd22afM8U/s320/%25CE%2592%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg+2.jpg" width="226" /></a></div><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em><br />
</em></span><br />
<strong><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>-Οι τελευταίες στιγμές του</em></span></strong><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>Ο Βαλέριος εκοιμήθη στις 18 Φεβρουαρίου 1952.Δυο εβδομάδες νωρίτερα είχε καλέσει εναν συγκρατούμενο τον Νικολάε Ίτουλ,ομολογώντας ότι του απεκαλύφθη η ημέρα της κοιμήσεώς του:18 Φεβρουαρίου.Τον παρακάλεσε να του ετοιμάσει ένα άσπρο πουκάμισο,εσώρουχο,ένα σπίρτο και ένα κομματάκι κερί.Επίσης του ζήτησε όπως μετά τον θάνατό του να του βάλει έναν σταυρό στο στόμα,έτσι ώστε εαν κάποτε το θελήσει ο Θεός να μπορέσουν να τον ταυτοποιήσουν.</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>Τη 18η Φεβρουαρίου-αφού το πρωί είχε εξομολογηθεί και είχε κοινωνήσει-ο Βαλέριος παρέδωσε την ψυχή του στα χέρια του Κυρίου«Ήταν από τις ωραιότερες στιγμές που έζησα,αν και πέθαινε ο καλύτερός μου φίλος.Αλλά εκείνος ήταν που μου μετέδωσε μια εσωτερική ειρήνη και πληρότητα που με συνοδεύουν μέχρι και σήμερα»(μαρτυρία Ιοάν Ιανολίντε)</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>Γνωρίζοντας από καιρό ότι ο Βαλέριος θα πεθάνει,όλοι οι συγκρατούμενοί του πέρασαν με τη σειρά για να τον αποχαιρετήσουν.Παρά το ότι ήταν αδυνατισμένος για όλους είχε έναν καλό λόγο να πει.</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>Μεταξύ αυτών ήταν και ο Wurmbrand(πρόκειται για τον εβραικής καταγωγής προτεστάντη πάστορα Richard Wurmbrand.Κάποια στιγμή οι συγγενείς των κρατουμένων προμήθευσαν κάποιους απ΄αυτούς με στρεπτομυκίνη το οποίο τότε έκανε θαύματα στη θεραπεία των ασθενειών του πνεύμονα.Ο κρατούμενος Λεωνίντα Στρατάν,επειδή είχε καλυτερεύσει έδωσε την δική του στον Βαλέριο.Αυτός, ενώ θα μπορούσε να γίνει ο ίδιος καλά έδωσε την στρεπτομυκίνη στον πάστορα σώζοντάς του έτσι τη ζωή!) συγκινημένος και γεμάτος ευλαβεια,κάτι που δεν συνήθιζε:</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>«Δόξα τω Θεώ που έφτασα εδώ!Ο Θεός με έφερε εδώ για να σωθώ.Εδώ γνώρισα το Χριστό.Τα λόγια που μου είπες,όπως και η ορθόδοξη αλήθεια που μου απεκάλυψες,δεν θα μείνουν χωρίς καρπό.Συγχώρεσε με για ότι κακό σου έκανα.Προσευχήσου για μένα γιατί έχω ανάγκη αυτήν την προσευχήΕπιθυμώ όπως να μπούμε από την ίδια θύρα στην Βασιλεία του Θεού»!</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>Ο Βαλέριος του απάντησε:«Χαίρομαι που συναντηθήκαμε.Καταλαβαίνω την ταραχή σας.αλλά σας παρακαλω να έρθετε στον Χριστό όπως κάποτε ο Απ.Παύλος,χωρίς δισταγμό.Να προσευχηθούμε μαζί για τον εκχριστιανισμό του εβραικού λαού.Η χάρη του Θεού να σας φέρει την Αλήθεια»!</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>Ο Wurmbrand ήταν βαθιά συγκινημένος.Γύρισε στο κρεβάτι του και συνέχισε να κοιτάει τον Βαλέριο...</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>...Απολύτως εξαντλημένος ο Βαλέριος εμπιστεύεται τις τελευταίες του σκέψεις στον φίλο του Ioan Ianolide:«Πρώτα απ΄όλα η σκέψη και η ψυχή μου βρίσκονται στον Κύριο.Ευχαριστώ που έφτασα εδώ.Τώρα πηγαίνω σ'Εκεινον.Σας παρακαλώ να Τον ακολουθείτε να Τον δοξάζετε και να Τον υπηρετείτε.Είμαι ευτυχισμένος που πεθαίνω για το Χριστό.Όλα είναι ένα θαύμα.Εγώ φεύγω αλλά εσείς έχετε μια ιερή αποστολή και έναν δύσκολο σταυρό να σηκώσετε.Στο βαθμό που θα μπορώ,από εκεί που θα βρίσκομαι θα προσεύχομαι για εσάς και θα είμαι δίπλα σας.Θα αντιμετωπίσετε πολλές θλίψεις.Να είστε δυνατοι.Να έχετε θάρρος και να προσεύχεσθε!Διατηρήστε την Αλήθεια αναλλοίωτη,χωρίς φανατισμούς.Η τρέλα της πίστεως είναι θεική δύναμη,αλλά ακριβώς χάρη σ'αυτήν είναι ισορροπημένη και βαθιά ανθρώπινη.Να αγάπάτε και να υπηρετείτε τους συνανθρώπους σας.Έχουν ανάγκη βοήθειας αφού οι εχθροί προσπαθούν να τους ξεγελάσουν.</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>Ο αθεισμός θα νικηθεί αλλά προσέξτε από τι θα αντικατασταθεί»!</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>Που και που σταματούσε για να ανακτήσει δυνάμεις</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>Σας ευχαριστώ απο τα βάθη της ψυχής μου για όσα όλα κάνατε για μένα.Παρακαλώ να με συγχωρήσετε...Εαν κάποιον στενοχώρησα παρακαλώ να με συγχωρέσει...Σκέφτομαι με πολλή αγάπη την μητέρα μου και τις αδελφές μου.Ελπίζω να ακολουθήσουν το δρομο του Κυρίου.Σας παρακαλώ να την φροντίζετε...Αυτά τα λόγια είναι η διαθήκη μου.Ο χριστιανισμός πρέπει να βάλει μια αρχή πιο κοντά στην αλήθεια..Παρακαλώ τους χριστιανούς πολιτικούς να ακολουθούν τη διδασκαλία του Χριστού.Οι ευθύνες τους είναι πολύ μεγάλες.</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em><br />
</em></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpyKPvPqF9TrLpiF_XmRsQY85iiN9dvw0zIbzm3q-eD-60M767a6_P947ejCE6ZZHEbljWKpJ5dap8AjdQm8wytNb2lUXtBQPAAJX5yja8LcDc_tLZQVXTmO4iL-AEcALUTbuLDwRnNKwl/s1600/%25CE%2592%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25AE%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpyKPvPqF9TrLpiF_XmRsQY85iiN9dvw0zIbzm3q-eD-60M767a6_P947ejCE6ZZHEbljWKpJ5dap8AjdQm8wytNb2lUXtBQPAAJX5yja8LcDc_tLZQVXTmO4iL-AEcALUTbuLDwRnNKwl/s1600/%25CE%2592%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2583%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25BF%25CE%25B3%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25AE%25CF%2582.jpg" /></a></div><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em><br />
</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em><br />
</em></span><br />
<strong><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>Ο άλλος μέγας ομολογητής π.Γκεόργκε-Κάλτσιου Ντουμιτρεάσα,συγκρατούμενος του νεομάρτυρος Βαλερίου,με την εικόνα του στα χέρια του</em></span></strong><br />
<strong><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em><br />
</em></span></strong><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>Παρακάτω θα παραθέσουμε κάποιες μαρτυρίες συγκρατουμένων του Βαλέριου</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>1)Ο Βαλέριος μιλούσε σε όλους για τον Χριστό.Ήταν έκεί στο δωμάτιο 4(σ.σ.στην Τίργκου Όκνα ήταν η φυλακή όπου έπαιρναν τους φυματικούς.Στο δωμάτιο 4 ήταν όλοι οι ετοιμοθάνατοι)ένας φοιτητής ιατρικής ο Τραιάν Μανίου.Ήταν παραπληγικός δηλαδή κατά το ήμιση παράλυτος με κατάκλισεις σ΄όλο το σώμα.Από τις κατακλίσεις(πληγή που προκαλείται λόγω της ανεπαρκούς αιμάτωσης στο σώμα κατάκοιτου ασθενούς)μύριζε σαν βόθρος.Του έβαζα κάθε μέρα επίδεσμο και του έβγαζα το πύον με τον καθετήρα.Συζητούσα μαζί του.Δεν ήταν πιστός.Ο Βαλέριος ο οποίος καθόνταν στο διπλανό κρεβάτι,μιλούσε μαζί του πολύ.Μια μέρα αποφάσισε να προσευχηθούμε μία εβδομάδα για τον Τραιάν και να λέμε όλοι πολλές φορές τον 50ο ψαλμό.Μετά από λίγες ημέρες ο Τραιάν ζήτησε να εξομολογηθεί και να κοινωνήσει.Μου έλεγε:«Μιχάλη,βρίσκομαι σε μια κατάσταση ευφορίας,την οποία δεν μπορώ να περιγράψω.Αισθάνομαι μια ανεκλάλητη χαρά».</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>2)Μια μέρα ο Βαλέριος πλησίασε τον πιο σκληρο φύλακα,για τον οποίο το ξύλο και οι βρισιές ήταν κάτι το συνηθισμένο:-Κύριε Τζεορτζέσκου,του λέει.Μια φορά ήρθε στον Χριστό ο πιο μεγάλος από τους ιερείς και έφερε μαζί του μια γυναίκα που είχε μοιχεύσει.Απευθυνόμενος στον Ιησού είπε:«Τι να κάνουμε με αυτήν την γυναίκα,αφού σύμφωνα με τον νόμο μας πρέπει να λιθοβοληθεί.Τότε ο Ιησούς τους απάντησε:«Ο αναμάρτητος υμών πρώτος βαλέτω λίθον επ'αυτήν»Εκείνοι που το άκουσαν έφυγαν και τότε λέει στη γυναίκα«Γύναι που εισίν;ουδείς σε κατέκρινεν»</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>Μετά από μερικές ώρες,ο Τζεορτζέσκου άνοιξε την πόρτα του κελιού και είπε:Δεν είχαν που να βασιστούν γι'αυτό δεν την σκότωσαν!Από εκείνη την ημέρα πάντως ο Τζεορτζέσκου άρχισε να δείχνει λίγη ανθρωπιά και να συμπεριφέρεται καλύτερα σε όσους είμασταν στην απομόνωση(μαρτυρία του Νικολάε Τριφόιου)</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>3)Εξαιτίας της πείνας,από την οποία υποφέραμε όλοι,όταν ερχόνταν η στιγμή να διαλέξουμε το ζυμαράκι μας εμφανίζονταν διαφωνίες.Ο Βαλέριος το γνώριζε αυτό και από ταπείνωση και χαλιναγώγηση έμπαινε τελευταίος στη σειρά,δηλαδή έπαιρνε το μικρότερο.Μερικοί ήταν ευχαριστημένοι για την εγκράτεια την οπόία έδειχνε,άλλοι όμως επέμεναν όταν ήταν η σειρά του να πάρει εκείνος πρώτος.Ο Βαλέριος υπάκουσε στην επιθυμία τους και όταν ερχόνταν η σειρά του να διαλέξει πρώτος έπαιρνε κάποιο στην τύχη για να αποφύγει την λαιμαργία και για να μην το στερήσει από κάποιον αδελφό του.Αυτή η απλή πράξη του έγινε αργότερα παράδειγμα για όλους.(μαρτυρία Ιοαν Ιανολίντε)</em></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdy56igxMcXFuLRZZuj7cJGB7rpzML9ZTvK8jjiQbF-SOKbLj8CWqe7hY9z_RvNVVE4FOH312hWlQUiqdyiBQKxg1Pl4vtB5BLDCdFIHPHTWs9Ul3Ya2XPBlT8EK6V8-xvYCfyYENq9c9e/s1600/%25CE%2592%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25A6%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2582+.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdy56igxMcXFuLRZZuj7cJGB7rpzML9ZTvK8jjiQbF-SOKbLj8CWqe7hY9z_RvNVVE4FOH312hWlQUiqdyiBQKxg1Pl4vtB5BLDCdFIHPHTWs9Ul3Ya2XPBlT8EK6V8-xvYCfyYENq9c9e/s1600/%25CE%2592%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25A6%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B9%25CF%2583%25CE%25BC%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25BF%25CF%2582+.jpg" /></a></div><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em><br />
</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>4)Στην καθημερινή ζωή στις φυλακές εμφανίζονταν και κάποια προβλήματα σε κάθε κελί.Διαφωνίες για παράδειγμα που προέκυπταν για το πώς και πόσο θα αεριστεί ο καθένας,(σ.σ.επειδή απο κάποια στιγμή και μετά οι φύλακες σταμάτησαν να τους βγάζουν ακόμη και στο προαύλιο,οι κρατούμενοι έπαιρναν βαθιές ανάσες σκύβοντας και βάζοντας την μύτη τους στην κάτω χαραμάδα της πόρτας),για το πότε θα περπατήσει ο καθένας σ'αυτά τα δυο μέτρα που έμεναν ακάλυπτα από τα κρεβάτια κ.τ.λ.</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>Ο Βαλέριος σώπαινε όταν εμφανίζονταν τέτοιου είδους συζητήσεις.</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>-Εσύ τι λες; τον ρωτούσαν</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>-Εγώ θα κάνω ότι εσείς αποφασίσετε.Αλλά εαν σ'αυτά τα μεγάλα βάσανα που περνάμε δεν μπορούμε να ζήσουμε αδελφικά,πώς μπορούμε να περιμένουμε οι άνθρωποι να μοιράσουν με δικαιοσύνη και αγάπη τα πλούτη όλης της γης;Εαν εδώ δεν μπορούμε να είμαστε καλοί,πώς θα μπορούμε να είμαστε όταν θα είμαστε ελεύθεροι και δυνατοί;Με λίγη αγάπη θα αισθανθούμε την χαρά να κάνουμε το θέλημα του αδελφού μας.Μας χρειάζεται μία βαθιά κατανόηση των ανθρώπων,εάν θέλουμε να ζήσουμε ειρηνικά(μαρτυρία Ιοάν Ιανολίντε)</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>5)Το φθινόπωρο του 1949 ο Βαλέριος εξαιτίας της φυματίωσης παρουσίασε την πρώτη αιμοπτυσία.Επεσε κατακρέβατα.Μέρα με τη μέρα αδυνάτιζε.Ένας φίλος του πρόσφερε μία κόρα ψωμί από το μερίδιό του.Ο Βαλέριος αρνήθηκε λέγοντάς του:''Εγώ είμαι άρρωστος δεν είναι ανάγκη να αρρωστήσεις και εσύ.</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>Ωστόσο,όπως ο ίδιος έλεγε αργότερα συγκινημένος,εκείνη η αγνή ψυχή,το βράδυ έβαζε κρυφά τη μερίδα του στο δισάκι του ή στην καραβάνα του.Μπρος σε μια τόσο μεγάλη δύναμη αφοσίωσης ο Βαλέριος αισθανόνταν την προστασία του Θείου ελέους.</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>Οι αιμοπτύσεις συνεχιζόνταν και δεν ήταν «ανθρωπιστικό»(εδώ ο συγγραφέας ειρωνεύεται τους κομμουνιστές)να αφήσουν τον κρατούμενο να πεθάνειΤον πήγαν λοιπόν στο νοσοκομείο,τον έκλεισαν σ΄ένα δωμάτιο και τον φύλαγαν μέρα-νύχτα.Οι γιατροί ερχόνταν να τον εξετάσουν συνοδευόμενοι από τους φύλακες.</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>Κάποιο βράδυ μπήκε μέσα μια νοσοκόμα.Ο Βαλέριος την είχε δει κατά την επίσκεψη του γιατρού και είχε προσέξει ότι τα μάτια της ήταν δακρυσμέναΕίχε μεθύσει τον φύλακα και βρέθηκε γονατιστή δίπλα από τον Βαλέριο.Πήρε το χέρι του και το φίλησε</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>-Πώς μπήκατε εδώ;ρώτησε εκείνος</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>-''Κοίμησα'' τον φύλακα,χαμογέλασε εκείνη</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>-Τι θέλετε;</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>-Θέλω να σας βοηθήσω.Ζητήστε μου ότι θέλετε</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>Ο Βαλέριος αισθάνθηκε την ειλικρίνειά της και βαθιά συγκινημένος είπε:«Διακινδυνεύσατε την ελευθερία σας για μένα..Ο Θεός να σας το ξεπληρώσει.Δε μπορείτε να με βοηθήσετε με τίποτα.Εαν πεθάνω εδώ,σας παρακαλώ να πείτε στην οικογένειά μου ότι έμεινα πιστός μέχρι τέλους και ότι είμαι χαρούμενος που δίνω τη ζωή μου για το Χριστό και για τον πλησίον.Ίσως γι'αυτό σας έδωσε ο Θεός θάρρος να έρθετε εως εδώ επειδή ότι κάνει ο άνθρωπος μπαίνει στην οικονομία του Θεού. Σας ευχαριστώ, δεν θα σας ξεχάσω και θα προσεύχομαι για σας....Τώρα πηγαίνετε!...Μην διακινδυνεύετε πιο πολύ!Εγώ βρίσκομαι στα χέρια του Θεού(μαρτυρία Ιοαν Ιανολίντε)</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>6)Η κατάσταση του Βαλέριου χειροτέρευε. Εξαιτίας της μακροχρόνιας παραμονής του στο κρεβάτι,της ακινησίας και της μη καλής κυκλοφορίας του αίματος του είχαν εμφανιστεί στο σώμα κατακλίσεις μεγάλες οι οποίες ήταν δύσκολο να θεραπευθούν και είχαν καλύψει ένα μεγάλο μέρος της πλάτης και των ποδιών.Άλλοι ασθενείς σε παρόμοιες καταστάσεις ούρλιαζαν και βλαστημούσαν ,εξαιτίας του τρομερού πόνου και του τσούξιμου που προκαλούσαν οι πληγές. Τον Βαλέριο δεν τον άκουσα ποτέ να παραπονείται,αν και έβλεπες στο πρόσωπό του τον πόνο, ενώ στο πρόσωπό του έβλεπες δάκρυα πόνου όταν τον επίδεναν με αδελφική αγάπη οι μεταπτυχιακοί φοιτητές Ιον Γ.,Ναε Φ.,και Αριστίντε Λ.Τους επίδεσμους τους έφτιαχναν από κομμάτια σχισμένων πουκαμίσων,αλλά ελλείψη φαρμακευτικών ουσιών,το ύφασμα κολλούσε πάνω στην πληγή και όταν το ξεκολλούσαν προκαλούσε τρομερούς πόνους.Από το στόμα του Βαλέριου δεν ακούγόνταν κουβέντα,παρά μεγάλες σταγόνες ιδρώτα κάλυπταν το μέτωπό του.Οι γιατροί το παρατηρούσαν.Ήταν σημάδι ότι η υπομονή του είχε φτάσει στα όρια.Τότε σταματούσαν και τον άφηναν λίγο να συνέλθει.</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>μετάφραση-www.proskynitis.blogspot.com</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>πηγή το βιβλίο-''Sfantul Inchisorilor''</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em><br />
</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em>ΠΗΓΗ: http://proskynitis.blogspot.com/2011/02/18-1952.html</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em><br />
</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em><br />
</em></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg52XyOMizq7VdLPzK35ndR1dtFV9-Z8KS2QXZ1b8xImN4zXvBeyyPdDFEKyj1FpR9CsfDKQWlOuO8Yvk6n87rK52aI_OHOdscZ5KEkW7pdKGAk-1lpTFrSXw7COiCHyK2ziaIGoDYfH5-n/s1600/%25CE%2592%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg52XyOMizq7VdLPzK35ndR1dtFV9-Z8KS2QXZ1b8xImN4zXvBeyyPdDFEKyj1FpR9CsfDKQWlOuO8Yvk6n87rK52aI_OHOdscZ5KEkW7pdKGAk-1lpTFrSXw7COiCHyK2ziaIGoDYfH5-n/s320/%25CE%2592%25CE%25B1%25CE%25BB%25CE%25AD%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" width="236" /><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em></em></span></a></div><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em><br />
</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em><br />
</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em><br />
</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em><br />
</em></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><em><br />
</em></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div></div>΄Αγιος Βλάσιος ο Ακαρνάναςhttp://www.blogger.com/profile/12433297697553396039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4101968570302484523.post-19009390176136607572011-05-23T09:11:00.000-07:002011-05-23T09:11:42.200-07:00Άγιος Αρσένιος ο Καππαδόκης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisMXYSSTE7_HbG3Qxp4tBomikqOSHvaOs_KRu01L537mOixhBfrOJHZIGNVrN8Oxg8y0bXSCRvFFgUJW3rtnTJgPZA8ESW6HNHaizuskq5oe7K23BvD9sj4_pMnGYHhchNauK2mQ0Dc-Wh/s1600/%25CE%2591%25CF%2581%25CF%2583%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisMXYSSTE7_HbG3Qxp4tBomikqOSHvaOs_KRu01L537mOixhBfrOJHZIGNVrN8Oxg8y0bXSCRvFFgUJW3rtnTJgPZA8ESW6HNHaizuskq5oe7K23BvD9sj4_pMnGYHhchNauK2mQ0Dc-Wh/s320/%25CE%2591%25CF%2581%25CF%2583%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1+2.jpg" width="224" /></a></div><br />
<br />
Ο Οσιώτατος Αρσένιος ο Καππαδόκης γεννήθηκε γύρω στα 1840 στα Φάρασα ή Βαρασιό, στο Κεφαλοχώρι των έξι Χριστιανικών χωριών της περιφερείας Φαράσων της Καππαδοκίας. Οι γονείς του ήταν πλούσιοι σε αρετές και μέτριοι σε αγαθά. Είχαν αποκτήσει δύο αγόρια, τον Βλάσιο και τον Θεόδωρο (τον Άγιον Αρσένιο).<br />
<br />
Από μικρή ηλικία έμειναν ορφανά και τα προστάτεψε η θεία τους, αδελφή της μητέρας τους. Ένα θαυμαστό γεγονός που συνέβηκε στα παιδιά και την θαυματουργική διάσωση του μικρού τότε Θεόδωρου από τον Άγιον Γεώργιο που τον έσωσε από βέβαιο πνιγμό, είχεν ως αποτέλεσμα, για τον μεν Βλάσιο να δοθεί με τον δικό του τρόπο στον Θεό, να τον δοξολογεί ως δάσκαλος της Βυζαντινής Μουσικής και κατέληξε αργότερα στην Κωνσταντινούπολη, για τον Θεόδωρο δε να θέλει να γίνει καλόγερος. Στη συνέχεια μεγαλώνοντας, στάλθηκε στη Νίγδη και μετά στη Σμύρνη όπου τέλειωσε τις σπουδές του.<br />
<br />
Στα είκοσι έξι του περίπου χρόνια πήγε στην Ιερά Μονή Φλαβιανών του Τιμίου Προδρόμου όπου αργότερα κάρηκε Μοναχός και πήρε το όνομα Αρσένιος. Δυστυχώς όμως δε χάρηκε πολύ την ησυχία του, διότι εκείνη την εποχή είχαν ανάγκη μεγάλη από δασκάλους και ο Μητροπολίτης Παΐσιος ο Β’, τον χειροτόνησε Διάκο και τον έστειλε στα εγκαταλειμμένα παιδιά. Αυτό φυσικά γινόταν στα κρυφά, με χίλιες δυό προφυλάξεις, για να μη μάθουν τίποτε οι Τούρκοι. Στο τριακοστό έτος της ηλικίας του χειροτονήθηκε στην Καισσάρεια Πρεσβύτερος με τον τίτλο του Αρχιμανδρίτου και την ευλογία ως Πνευματικός.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEittlDwoEznCzDK6rrsE9zgmwKDLCmgmT93i6KW9I2oVKUDthxyHJ39JLoi3jSnDcBOcFUthyf4bUIC6EynuM0zK0CLN5vNygwQM7JaYnlOZ3e8YUg60IzdUWxbgSsHMe_FoslfSJ6at1kd/s1600/%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2583%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%2595%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B11.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEittlDwoEznCzDK6rrsE9zgmwKDLCmgmT93i6KW9I2oVKUDthxyHJ39JLoi3jSnDcBOcFUthyf4bUIC6EynuM0zK0CLN5vNygwQM7JaYnlOZ3e8YUg60IzdUWxbgSsHMe_FoslfSJ6at1kd/s320/%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2583%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%2595%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B11.jpg" width="233" /></a></div><br />
Άρχισε πια η πνευματική του δράση να γίνεται μεγαλύτερη και να απλώνεται. Με την άφθονη Θεία Χάρη που τον προίκισε ο Θεός θεράπευε τις ψυχές και τα σώματα των πονεμένων ανθρώπων. Είχε πολλή αγάπη στον Θεό και προς την εικόνα Του, διότι, όταν έβλεπε πολύ πόνο και καταπίεση Τουρκική, η αγάπη τον έβγαζε έξω από τον εαυτό του και έξω από το χωριό του και αγκάλιαζε και τα γύρω χωριά. Θεράπευε τον ανθρώπινο πόνο όπου τον συναντούσε σε Χριστιανούς ή Τούρκους. Για τον Άγιον δεν είχε καμιά σημασία, διότι έβλεπε στο πρόσωπό τους, την με πολλή αγάπη πλασθείσα εικόνα του Θεού. Αναρίθμητα είναι τα θαύματα που επετέλεσε ο Άγιος με τη χάρη του Θεού. Στείρες γυναίκες τεκνοποιούσαν, αφού τις διάβαζε ευχή ή έδιδε ‘φυλακτό’ που ήταν ένα κομμάτι χαρτί γραμμένο με κάποιες ευχές που τις έγραψε ο ίδιος. Διάβαζε το Άγιο Ευαγγέλιο σε σοβαρές περιπτώσεις, όπως στους τυφλούς, βουβούς, χωλούς, παραλυτικούς, δαιμονισμένους και γινόντουσαν καλά, μόλις τελείωνε την ανάγνωση. Πολλοί Χριστιανοί και Τούρκοι είχαν θεραπευθεί, αφού πήραν χώμα από το κατώφλι του κελιού του και αναμιγνύοντας το με λίγο νερό το έπιναν, πιστεύοντας ότι θα εθεραπεύοντο και η πίστη τους που είχαν στον Άγιο, έκανε το θαύμα. Χρήματα φυσικά δε δεχόταν ποτέ, ούτε κι έπιανε στα χέρια του. Συνήθιζε να λέγει ‘η πίστη μας δεν πουλιέται’.<br />
<br />
Βίωνε ολοκληρωτικά και ‘έπασχε τα Θεία’. Ζούσε με αυταπάρνηση, διότι πολύ πρώτα τον Θεό και μετά την εικόνα Του, τον πλησίον. Αιματηρούς αγώνες και προσπάθειες κατέβαλε για να διατηρήσει τους συγχωριανούς και τους συμπατριώτες του στην πίστη του Χριστού, στην Ορθόδοξη πίστη, για να μην κλονιστούν και αλλαξοπιστήσουν στις χαλεπές εκείνες ημέρες και εποχές, από τις πολλές και διάφορες πιέσεις που δεχόντουσαν από τους Τούρκους, αλλά και από τους διάφορους προβατόσχημους λύκους, τους προτεστάντες, που προσπαθούσαν να λυμάνουν την ποίμνη του Χριστού.<br />
<br />
Το κελί του, μικρό, απέριττο, ευρισκόταν μέσα στον κόσμο, αλλά συγχρόνως κατόρθωνε να ζει και εκτός του κόσμου. Σε αυτό, καθώς και για τα Θεία του κατορθώματα, πολύ τον βοηθούσαν οι δύο ημέρες (η Τετάρτη και η Παρασκευή) που έμενε έγκλειστος στο κελί του, προσευχόμενος. Οι οποίες καρποφορούσαν περισσότερο πνευματικά τότε, διότι αγίαζαν και την εργασία των άλλων ημερών. Ώρες έμενε γονατιστός προσευχόμενος στον Θεό για τον λαό Του, που τον είχε εμπιστευθεί στα ασκητικά χέρια του δούλου Του Αρσενίου. Η μεγάλη ευαισθησία Του Αγίου Πατρός δεν άντεχε να κάνει κανένα κακό στην πλάση. Ιδιαίτερα στα ζώα. Ποτέ του δεν κάθησε σε ζώο να το κουράσει, για να ξεκουράσει τον εαυτό του. Προτιμούσε πάντοτε να βαδίζει πεζός και όπως συνήθιζε ξυπόλυτος. Είχε πάντοτε μπροστά του τον Χριστό που ποτέ Του δεν κάθησε σε ζώο – μόνο μια φορά – κι όπως χαρακτηριστικά έλεγε: ‘εγώ που είμαι χειρότερος κι από το γαϊδουράκι, πώς να καθήσω σ’αυτό;’ Για να κρύψει τις αρετές του από τα μάτια των ανθρώπων και να αποφύγει έτσι τους επαίνους, κατάφευγε σ’ ορισμένες ‘ιδιοτροπίες’. Παρουσιαζόταν σαν σκληρός, θυμώδης, οξύθυμος, απόπερνε τις διάφορες γυναίκες, που από αγάπη για αυτόν και ευγνωμοσύνη προσπαθούσαν να τον βοηθήσουν, με διάφορους τρόπους, να του μαγειρεύουν και να του στέλλουν φαγητό. Όπως χαρακτηριστικά έλεγε στον πιστό του φίλο και ψάλτη Πρόδρομο τα εξής: ‘Εάν ήθελα να με υπηρετούν γυναίκες, θα γινόμουν έγγαμος ιερεύς και θα με υπηρετούσε παπαδιά. Τον καλόγερο που τον υπηρετούν γυναίκες, δεν είναι καλόγερος’.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHGx-eL_ZdRPYS6WC8cNC-bcRkmM5TRM2XUqEvuS48vDQzBHOTGpt3C4dJ7i6Wbwp_sm46GxcVlYS5zuzgTnrytXOgSRmXu5VTTUES7qnZ7pmlpQwwt8P1NL4f6wh-XSzUorfC6QVv7ZXI/s1600/%25CE%2591%25CF%2581%25CF%2583%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+-%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B1.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="217" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHGx-eL_ZdRPYS6WC8cNC-bcRkmM5TRM2XUqEvuS48vDQzBHOTGpt3C4dJ7i6Wbwp_sm46GxcVlYS5zuzgTnrytXOgSRmXu5VTTUES7qnZ7pmlpQwwt8P1NL4f6wh-XSzUorfC6QVv7ZXI/s320/%25CE%2591%25CF%2581%25CF%2583%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+-%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B1.JPG" width="320" /></a></div><br />
Όταν ύψωνε τα χέρια του για να παρακαλέσει για κάτι τον Θεό, άρχιζε να τον παρακαλεί προσευχόμενος και φωνάζοντας, ‘Θεέ μου!’ λες και ξεκοβόταν η καρδιά του εκείνη την ώρα, και θαρρείς πως έπιανε τον Χριστό από τα πόδια και δεν τον άφηνε, εάν δεν του έκανε το αίτημά του. Εμείς όπως έλεγαν οι Φαρασιώτες ‘στην Πατρίδα μας τι θα πει γιατρός, δεν ξέραμε. Στον Χατζεφεντή τρέχαμε. Στην Ελλάδα μάθαμε από γιατρούς, αλλ’ αν τα πούμε στους εντόπιους, τους φαίνονται παράξενα’.<br />
<br />
Εκτός από τα άλλα του χαρίσματα είχε και το προορατικό χάρισμα. Είχε πληροφορηθεί από τον Θεό, πώς θα έφευγαν για την Ελλάδα και έγινε στις 14 Αυγούστου του 1924 με την ανταλλαγή των πληθυσμών. Γνώριζε από προηγουμένως και τον θάνατό του και ότι αυτός θα συνέβαινε σ’ ένα νησί.<br />
<br />
Η αγία του μορφή συνέχεια σκορπούσε Χάρη και παρηγοριά. Το πρόσωπό του έλαμπε από την ασκητική γυαλάδα, που έμοιαζε σαν το χρώμα του φτασμένου κυδωνιού. Είχε πια εξαϋλωθεί από τους υπερφυσικούς πνευματικούς αγώνες, που έκανε από αγάπη στον Χριστό, καθώς και από τους πολλούς του κόπους για την αγάπη προς το ποίμνιό του, που το εποίμανε πενήντα χρόνια σαν καλός Ποιμένας.<br />
<br />
Τρεις μέρες πριν την εκδημία του ήρθε η Παναγία, τον γύρισε σ’όλο το Άγιο Όρος, τα Μοναστήρια, τους Ναούς που τόσο επιθυμούσε να δει και δεν είχε αξιωθεί, και του είπε ότι σε τρεις ημέρες θα παρουσιαστεί στον Κύριο, που τόσο πολύ αγάπησε και έδωσε όλο του τον εαυτό σ’ Αυτόν. Έφυγε στις 10 Νοεμβρίου το 1924. Με λίγα λόγια αυτός ήταν ο Άγιος Αρσένιος.<br />
<br />
<strong>Πηγή :http://www.agiosarsenios.com/Agioi&Gerontes/agiosarsenios/main.htm </strong><br />
<strong><br />
</strong><br />
<strong><br />
Ο Άγιος Αρσένιος και ο π. Παϊσιος ο Αγιορείτης</strong><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhisSMKInjQKk4OtGrf9wu0Su7YjYRg2Bi4DEW6Wy1rgxD4eJOXeL9QMDY-AWNWfGPLPlA1SP6utTg0FnXIcUN6zOAnzfvPJtiXstb_BZyPkSd5Qck7I56d289VXLpb00uwVrRQNTNY4lIT/s1600/%25CE%2591%25CF%2581%25CF%2583%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+-+%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25AF%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhisSMKInjQKk4OtGrf9wu0Su7YjYRg2Bi4DEW6Wy1rgxD4eJOXeL9QMDY-AWNWfGPLPlA1SP6utTg0FnXIcUN6zOAnzfvPJtiXstb_BZyPkSd5Qck7I56d289VXLpb00uwVrRQNTNY4lIT/s320/%25CE%2591%25CF%2581%25CF%2583%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+-+%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25AF%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="215" /></a></div><strong> </strong><strong><br />
</strong><strong><br />
</strong><strong> </strong>Ο Γέροντας Παΐσιος υπήρξε μια από τις πιο φωτισμένες αγίες μορφές της Εκκλησίας μας, των τελευταίων δεκαετιών. Γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας, που βρίσκεται στη Μικρά Ασία, στις 25 Ιουλίου του 1924 και προτού γίνει μοναχός ονομαζόταν Αρσένιος. Οι γονείς του, Πρόδρομος και Ευλαμπία Ενζεπίδη, ήταν πολύ ευσεβείς, ενώ ο Αρσένιος είχε άλλα 9 αδέλφια. Ο Αρσένιος από τη βρεφική κιόλας ηλικία, δέχτηκε την ευλογία από το Θεό να βαπτισθεί από έναν Αγιο που ζούσε στην περιοχή του, τον Αγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη. Ο Αγιος Αρσένιος προβλέποντας τον μελλοντικό αγιασμένο βίο του παιδιού, ζήτησε από την νονά του να το βαφτίσει Αρσένιο λέγοντας χαρακτηριστικά ότι ήθελε να αφήσει και αυτός καλόγερο στο πόδι του, δηλαδή που να έχει το όνομά του. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4riaBE6LQrV-slhaEnhgD4C_vv2pcBqFTMCXv_rdLo4Ug-UsRHg_qBT6cWkNtJqB4q8OZQOu_2au4kd_1qx-C5u5gExbnQbOl3DKxw6TqNax4p2GZAyaQzHvhOwiPCsROvqur5o8Azq9n/s1600/%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25AF%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4riaBE6LQrV-slhaEnhgD4C_vv2pcBqFTMCXv_rdLo4Ug-UsRHg_qBT6cWkNtJqB4q8OZQOu_2au4kd_1qx-C5u5gExbnQbOl3DKxw6TqNax4p2GZAyaQzHvhOwiPCsROvqur5o8Azq9n/s320/%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25AF%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="177" /></a></div><strong><br />
</strong><br />
<strong> πηγή : koinoniaagion.blogspot.com/ 2009/11/1840.html</strong><br />
<br />
Απολυτίκιον<br />
Ήχος γ' Θείας πίστεως.<br />
<br />
Βίον ένθεον, καλώς ανύσας, σκεύος τίμιον, του Παρακλήτου, ανεδείχθης θεοφόρε Αρσένιε, και των θαυμάτων την χάριν δεξάμενος, πάσιν πάρέχεις ταχείαν βοήθειαν. Πάτερ όσιε Χριστόν τον Θεόν ικέτευε δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.<br />
<br />
<br />
Απολυτίκιον. Ήχος πλ. α'. <br />
<br />
<br />
Τον συνάναρχον Λόγον. <br />
<br />
Των τερπνών απανέστης εμφρόνως Όσιε, χρηματισθείς ουρανόθεν ως Αβραάμ ο κλεινός, και Αγγέλων μιμητής, ώφθης τω βίω σου, λόγω εμπρέπων πρακτικώ, και σοφία αληθεί, Αρσένιε θεοφόρε. Και νυν απαύστως δυσώπει, ελεηθήναι τας ψυχάς ημών.<br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
</div></div>΄Αγιος Βλάσιος ο Ακαρνάναςhttp://www.blogger.com/profile/12433297697553396039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4101968570302484523.post-15955246989104458672011-05-23T08:43:00.000-07:002011-05-23T08:43:39.021-07:00Άγιος Ιωακείμ , ο Ιθακήσιος (ο Παπουλάκης) +1868<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp3EI2OiwNyeK-ZCdXITCSqJT53_SGcwzbUZ7o83q5_kgMgndGRNwERLN9N7vieQheJ-Nyz_4GU238ynNXER3fcgQ_8Xw4aYgYEB9gDDs20_3-Z06nqoaJAZs84MRDIaeN46VK6P1Yf2If/s1600/%25CE%2599%25CF%2589%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BC+%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B13.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp3EI2OiwNyeK-ZCdXITCSqJT53_SGcwzbUZ7o83q5_kgMgndGRNwERLN9N7vieQheJ-Nyz_4GU238ynNXER3fcgQ_8Xw4aYgYEB9gDDs20_3-Z06nqoaJAZs84MRDIaeN46VK6P1Yf2If/s1600/%25CE%2599%25CF%2589%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BC+%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B13.jpg" /><em><span style="font-size: large;"></span></em></a></div><em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<b><em><span style="font-size: large;">Ένα ορφανό παιδί που έγινε πατέρας της Επτανήσου στην εποχή της Αγγλικής κατοχής.</span></em></b><br />
<b><em><span style="font-size: large;">Α. Γέννηση – ανατροφή</span></em></b><br />
<b><em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><em><span style="font-size: large;"> </span></em></b><br />
<em><span style="font-size: large;">Ο σύγχρονος αυτός άγιος γεννήθηκε το 1786 στο μικρό χωριουδάκι Καλύβια του τότε δήμου Πολυκτορίων της νήσου </span></em><strong><em><span style="font-size: large;">Ιθάκης</span></em></strong><em><span style="font-size: large;">, απέναντι από το Σταυρό. Ο πατέρας του ονομαζόταν Άγγελος Πατρίκιος και ήταν ντόπιος, ενώ η μητέρα του, Αγνή, καταγόταν από την Πρέβεζα. Οι γονείς του ήταν πιστοί χριστιανοί (ορθόδοξοι). Πρόλαβαν και απέκτησαν τον μικρό Ιωάννη πριν ο πλοίαρχος πατέρας του ξαναπαντρευτεί επειδή σύντομα έχασε την σύζυγο του Αγνή. </span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">Ο μικρός Ιωάννης όμως δέχτηκε, αντί για αγάπη, το μίσος και τις επιβουλές της μητρυιάς του. Το παιδί αυτό όμως είχε σπουδαία χαρίσματα και αγάπη στην εκκλησία, ήδη από την μικρή του ηλικία. Με πολλή αγάπη και δυνατή πίστη στο Χριστό, δεν έλειπε ποτέ από την εκκλησία, νήστευε, προσευχόταν συνεχώς και σκορπούσε αγάπη και καλοσύνη στους ανθρώπους. Με πολύ ζήλο μελετούσε θρησκευτικά βιβλία και κυρίως το ιερό Ευαγγέλιο.</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">Αυτό σκλήρυνε ακόμη περισσότερο την αφιλόστοργη μητρυιά. Έτσι έπεισε τον πατέρα του να παρατήσει την εκπαίδευσή του (που τάχα την παραμελούσε) και να εργαστεί σε ξένο καράβι. Όμως και εκεί ο μικρός Ιωάννης δεν παραμελούσε την πνευματική του ζωή. Σύντομα όμως το παιδικό του μαρτύριο τελείωσε (όταν έγινε δεκαεπτά ετών).</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcNKUOXgT-Mr9pScpN7Xz-9lKfQLPN5r5nKsM1JR4O-vk2Wn-uQn-taRNdNC4JAUSOOB5Ach60uGggj0M8biS26FwKbcVQoHhyphenhyphenVwmx15ZvS2ACOXWWnbp7hbdfh9luVzJ-dLsRAgq5Utel/s1600/%25CE%2599%25CF%2589%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BC+%25CE%2595%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcNKUOXgT-Mr9pScpN7Xz-9lKfQLPN5r5nKsM1JR4O-vk2Wn-uQn-taRNdNC4JAUSOOB5Ach60uGggj0M8biS26FwKbcVQoHhyphenhyphenVwmx15ZvS2ACOXWWnbp7hbdfh9luVzJ-dLsRAgq5Utel/s320/%25CE%2599%25CF%2589%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BC+%25CE%2595%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" width="228" /></a></div><em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<strong><em><span style="font-size: large;">Β. Στην Ι. Μ. Βατοπεδίου</span></em></strong><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">Κάποτε (το 1803) το καράβι του αγκυροβόλησε στο λιμάνι της Ι. Μ. Βατοπεδίου του Αγίου Όρους και το μικρό ναυτόπουλο (ο Ιωάννης) βρήκε την ευκαιρία να πάει να προσκυνήσει. Οι μελέτες του σε βίους Αγίων και η πνευματική του ενασχόληση ήταν αρκετά, για να μπορεί να κατανοήσει την ζωή στο μοναστήρι. Σαγηνεύτηκε μόλις μπήκε στην Ιερά Μονή και μετά τις παρακλήσεις του προς τον ηγούμενο αυτός κάμφθηκε, παρά το μικρό της ηλικίας του. Το τελευταίο εμπόδιο, τον καπετάνιο, νίκησε με την μεγάλη του αποφασιστικότητα, τα επιχειρήματα του αλλά και την Θεία Βοήθεια. </span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">Αυτή του η απόφαση στεναχώρησε πολύ τον φυσικό του πατέρα, αντίθετα με την χαιρέκακη μητρυιά του που χάρηκε, επειδή απαλλάχθηκε απ' αυτόν. Η εμπειρία του δοκίμου Ιωάννη στα μακρινά ταξίδια αποδείχθηκε ισχυρή βάση για την αρχή της καλογερικής ζωής, μαζί με την αγαθότητα της φύσης του.</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">Σύντομα φάνηκε η καρποφορία του αγώνα του και προβιβάστηκε σε μικρόσχημο μοναχό, με το νέο όνομα Ιωακείμ. Στα διάφορα διακονήματα, από τα πιο μικρά έως τα πιο μεγάλα, ξεδίπλωνε την προσωπικότητά του. Τότε πήρε και το μεγάλο σχήμα και ανέλαβε σύμβουλος στα πιο υπεύθυνα και επίσημα ζητήματα διοίκησης της Ιεράς Μονής. Πρέπει να υπενθυμίσουμε εδώ ότι τα χρόνια αυτά η Αθωνιάδα Σχολή, μέσα στα όρια αυτής της Μονής, βρισκόταν σε μεγάλη άνθηση και οπωσδήποτε πήρε πολλά και ο Ιωακείμ.</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtdqhaP10OJDkye9eGTH8xE2OCtnRVspTh2Ih_qrKQ1qDLk04HJQNur0FnFOrIeffE1HLIXhFW9N3sJSbJBEg442IB4TvHCGcApNkt3hx5Mtcx5vcRDeHH5AjNIHK-cUT0lf5Ga941w-Q1/s1600/%25CE%2599%25CF%2589%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BC+%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CE%25B2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtdqhaP10OJDkye9eGTH8xE2OCtnRVspTh2Ih_qrKQ1qDLk04HJQNur0FnFOrIeffE1HLIXhFW9N3sJSbJBEg442IB4TvHCGcApNkt3hx5Mtcx5vcRDeHH5AjNIHK-cUT0lf5Ga941w-Q1/s320/%25CE%2599%25CF%2589%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BC+%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CE%25B2.jpg" width="215" /></a></div><em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<strong><em><span style="font-size: large;">Γ. Στήριγμα του λαού</span></em></strong><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">Ο οικονόμος της Ι. Μ. Βατοπεδίου, ασκητικός και φιλόπονος Ιωακείμ, φεύγει με ευλογία από την Ι. Μονή και γίνεται εργάτης για στήριγμα και κατάρτιση του πονεμένου και καταπιεσμένου λαού στα χρόνια της επανάστασης του 1821. Έρχεται στην Πελοπόννησο. Κύριο μέλημα του ήταν ο άμαχος πληθυσμός, που περιφερόταν συχνά διωγμένος χωρίς τροφή και σκεπάσματα, κυρίως όμως χωρίς ηθικό. </span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">Από εκεί φυγαδεύει στα Επτάνησα πολλούς γέρους και γυναικόπαιδα μαζί με τον παπα-Γιάννη Μακρή από την Πύλαρο της Κεφαλονιάς. Έτσι έσωσε πολλές οικογένειες από βέβαιο αφανισμό. Τα Επτάνησα τότε τα κατείχαν οι Άγγλοι, ύπουλοι εχθροί της Ορθοδοξίας, της καθ’ ημάς Ανατολής, του Ελληνισμού και του λαού, σε αντίθεση με τους Οθωμανούς Τούρκους που είχαν φανερή από χρόνια πολιτική. Βεβαίως δεν παρέλειπε να αναπτερώνει το εκκλησιαστικό φρόνημα του λάου που συχνά κινδύνευε και από τα τάματα των Τούρκων με αντάλλαγμα τον εξισλαμισμό.</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHa-_K_eXbHGQYHV7gjnXp7ifDJsPB8PNoo5qA007WqYLMDSdl_mrgz9NWOC5D8Bd_tMtjld6GPh0hqnY8_bU4uzhh9MhfMTaWIycllhSlozuWnHJxq40VY5Mx_yl9XwFFHu-J_NUlSgv3/s1600/%25CE%2599%25CF%2589%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BC+%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHa-_K_eXbHGQYHV7gjnXp7ifDJsPB8PNoo5qA007WqYLMDSdl_mrgz9NWOC5D8Bd_tMtjld6GPh0hqnY8_bU4uzhh9MhfMTaWIycllhSlozuWnHJxq40VY5Mx_yl9XwFFHu-J_NUlSgv3/s320/%25CE%2599%25CF%2589%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BC+%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CF%2580%25CE%25B5%25CE%25BB%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" width="236" /></a></div><em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<strong><em><span style="font-size: large;">Δ. Επιστροφή στην ησυχία</span></em></strong><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">Όταν κόπασε στον Μωριά και την Ρούμελη η λαίλαπα του πολέμου, ο όσιος Ιωακείμ, ο επονομαζόμενος πλέον Παπουλάκης, αποσύρθηκε στην ποθητή του ησυχία. Δεν γύρισε όμως στον Άθωνα, αλλά προτίμησε τα ησυχαστικά μέρη της γενέτειράς του Ιθάκης.</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">Έτσι έγινε, με θεία έμπνευση, όργανο διπλής αγάπης: και προς τον Θεό, αλλά και προς τον άνθρωπο. Έμεινε στο δάσος «Αφεντικός Λόγγος» με αυστηρή άσκηση, μισόγυμνος, με νηστεία και αδιάλειπτη προσευχή. Εκεί ο όσιος ανέβηκε στην βαθμίδα του θείου φωτισμού. Η Θεία Χάρη του έγινε πλέον ενδημική (δηλαδή μόνιμη) κατάσταση.</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">Εκεί για σαράντα περίπου χρόνια, πηγαίνοντας ακούραστος σε κάθε χωριό και κάθε σπίτι του νησιού, διδάσκει με το υπόδειγμά του και το λόγο του την ορθόδοξη πίστη, βοηθά τους απόρους και τους φτωχούς, κτίζει εκκλησίες, κάνει ενέργειες πέρα από τα καθιερωμένα και φυσικά δείχνει πολλά σημάδια θεϊκής χάρης. Ιδιαίτερα της παντοειδούς αγάπης, της προορατικότητας και ιαματικότητας.</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">Μέσα στο φαράγγι Γούβες, που βρισκόταν με την πολύ αυστηρή άσκησή του, άρχισε να γίνεται γνωστός στους γύρω κατοίκους. Γι’ αυτό και στις καρδιές και συνειδήσεις των ντόπιων ανέκαθεν ο καλόγερος Ιωακείμ ήταν ο «Παπουλάκης», ο άγιός τους… </span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">Ο «Παπουλάκης» έγινε σιγά-σιγά το κύριο ενδιαφέρον του λαού της Ιθάκης. Εκεί παρηγορούσε τους θλιμμένους, στήριζε τους αδυνάτους και ασθενείς, παρακινούσε στην ευσέβεια και στα χρηστά ήθη, τα οποία η ξενοκρατία στα Επτάνησα είχε παραγκωνίσει. Τα χρήματα που του έδινε ο λαός, αμέσως τα «επένδυε» στο χρηματιστήριο που λέγεται «προσφορά στους φτωχούς». Επιπλέον, με τη θεία διορατικότητά του, προλάμβανε επιβολές, φόνους, αντεκδικήσεις.</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">Με την ταπείνωση και την βαθιά πίστη που είχε αποκτήσει, το Άγιο Πνεύμα μέσα από αυτόν έλυνε στειρώσεις, πρόλεγε τα μέλλοντα και ποιούσε πολλά θαυμαστά, με αποτέλεσμα σε λίγα χρόνια η πνευματική μεταβολή του λαού της Ιθάκης να γίνει αισθητή. Γι’ αυτό και ο αρχηγός του κακού, μέσω φθονερών ανθρώπων, διέδωσε την κακοήθεια ότι ο Όσιος προφήτεψε μεγάλο σεισμό, ώστε να ανησυχήσει ο Άγγλος κυβερνήτης του τόπου. Ο γέροντας τότε κλήθηκε σε απολογία απ’ αυτόν αλλά, παρ’ όλες τις εξηγήσεις του οσίου, ο υπερήφανος Άγγλος κατηγόρησε και τον γέροντα αλλά και τον μοναχισμό (του) και κινήθηκε να σηκωθεί για να κακοποιήσει με οργή τον όσιο. Τότε ξαφνικά η πολυθρόνα του κυβερνήτη συντρίφτηκε και έπεσε αναίσθητος!!! Όταν αργότερα συνήλθε, έπεσε ο υπερόπτης στα πόδια του γέροντα και του έδωσε την άδεια να συνεχίσει απερίσπαστος το έργο του...</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">Αργότερα ο όσιος έμεινε σε κελί, στον Άγιο Νικόλαο Μαυρωνά και μετά σε ένα μικρό σπίτι, που του παραχωρήθηκε στη Ράχη Κιονίου (Β. Α. της νήσου). Τότε ο Παπουλάκης παρακίνησε τους κατοίκους και έκτισαν δικό τους ναό και αυτός ανέλαβε την επιστασία του. Ο ναός ήλθε σε πέρας και αφιερώθηκε στον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου. Γυρνούσε βέβαια από τόπο σε τόπο και έκτιζε ναούς, μικρούς ή μεγάλους. </span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">Στην κοινότητα του Σταυρού (Β. του νησιού) υπήρχε ναΐδριο ερειπωμένο, η Αγία Βαρβάρα, με μία χαρουπιά φυτρωμένη στο Ιερό του. Ο Άγιος την ξερίζωσε και επανίδρυσε τον ναό μαζί με την πρόθυμη συμμετοχή του φτωχού λαού. Όταν αυτός αποδείχτηκε ανεπαρκής, γύρω του έκτισε μεγαλύτερο και όταν αποπερατώθηκε, γκρέμισε τον μικρό. Αργότερα γύρω από τον μεγάλο ναό, με την εύνοια της Αγίας Βαρβάρας έκτισε κελιά για μοναχούς που έγιναν και ξενώνας προσκυνητών. Την ίδια περίοδο στην κοινότητα Ανωγής (πάνω στο βουνό), ενέσκηψε ισχυρή επιδημία πανώλης και ο όσιος έγινε «άμισθος ιατρός». </span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">Τότε ο Άγιος παρακίνησε τους Ανωγήτες και έκτισαν ναό του Αγίου Αθανασίου. Προσευχήθηκαν όλοι μαζί στον Άγιο και κόπασε η επιδημία. Ο βίος και η πολιτεία του αγίου επεκτάθηκε και στην πολιτική του στρατηγική για την ένωση της Ιθάκης (και της Επτανήσου) με την ελεύθερη από Τούρκους χώρα, αφού η τακτική της «πολιτισμένης αλεπούς» (Αγγλίας) ήταν πολλές φορές σκληρότερη συνολικά στη ζωή και επικίνδυνη για πλήρη αλλοίωση της πνευματικής υπόστασης των χριστιανών. Σε όσους λιποψυχούσαν έδινε θάρρος και προφήτεψε πως η ένωση θα γίνει χωρίς πόλεμο, γιατί η Αγγλία θα φύγει, όπως και έγινε.</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjN3FbBAhAObFJRv1HmmZYV3hc09xIpwe4grIpUudmdQ_yPGUQ8sT8YKJD55I40MhaDJzJkpbcDGAFXn6Ax1-iNAJC79pNRZ6oSaoGe6bob2lKPfRXaZX6WMbD8M_-Q3P9hFysTnvmNbZ9V/s1600/%25CE%2599%25CF%2589%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BC+%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjN3FbBAhAObFJRv1HmmZYV3hc09xIpwe4grIpUudmdQ_yPGUQ8sT8YKJD55I40MhaDJzJkpbcDGAFXn6Ax1-iNAJC79pNRZ6oSaoGe6bob2lKPfRXaZX6WMbD8M_-Q3P9hFysTnvmNbZ9V/s320/%25CE%2599%25CF%2589%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BC+%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF.jpg" width="251" /></a></div><em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<strong><em><span style="font-size: large;">Στ. Παράτολμες ενέργειες</span></em></strong><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">α) Όταν μόναζε στον Άθωνα και είχε βρεθεί για υπηρεσία στον έξω κόσμο, συνάντησε οικογενειάρχη άνθρωπο σε άθλια κατάσταση. Η αιτία της δυστυχίας του ήταν πως υπηρετούσε κάποιο γιατρό ως δούλος, γιατί του όφειλε χρήματα για τη θεραπεία της γυναίκας του, που όμως δεν διέθετε. Τότε ο καλόγερος άφησε τις δικές του υποθέσεις και τον αντικατέστησε.</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">Ο γιατρός που δέχτηκε την αλλαγή, του έδωσε καινούργια παπούτσια και ρούχα για λόγους αξιοπρεπούς εμφάνισης. Όμως παπούτσια και ρούχα έμεναν μόνο για μια μέρα, αφού μοναχός Ιωακείμ τα μοίραζε στους μη έχοντες…Ο γιατρός βλέποντας όλα αυτά μαζί με την ασκητική και πνευματική ζωή του, δεν άντεξε να τον υπηρετεί άγιος άνθρωπος και τον .. απέλυσε….</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">β) Ενώ η «παλαιά Ελλάδα απελευθερωνόταν από τον τούρκικο ζυγό, τα Επτάνησα είχαν ακόμη τον αγγλικό. Ο Παπουλάκης πότε διέγειρε το ζήλο των πατριωτών, πότε τους έδινε θάρρος όταν λιποψυχούσαν και πότε προορατικά τους έλεγε πως θα απελευθερωθούν αναίμακτα. Για τις πολυποίκιλες αυτές δράσεις του όμως δέχτηκε μερικές φορές τις απειλές και κοροϊδίες των αμελών. Δέχτηκε την σκληρότητα, το φτύσιμο, το πετροβολητό χωρίς παράπονο και μνησικακία. Είχε τεράστια υπομονή γιατί ήξερε το ταξίδι για την θεία Ιθάκη…</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">γ) Η Αικατερίνη Χ. Παΐζη (Λιανού) και ο Λ. Βεντούρας από το Βαθύ Ιθάκης αφηγήθηκαν ότι κατά το έτος 1848 μεγάλη πείνα μάστιζε την Ιθάκη και ειδικά τους έξω δήμους του νησιού. Άλεθαν ό,τι έβρισκαν: όσπρια, καρπούς, αγριοκούκια και ό,τι άλλο φαινόταν κατάλληλο για να ανακουφίσει την πείνα τους. Τότε άραξε, χωρίς να αναμένεται, στην Ιθάκη ένα σκάφος από το Γαλαξείδι με φορτίο αραβοσίτου. Σε τέτοιες περιπτώσεις οι μαυραγορίτες έκαναν χρυσές «δουλειές» άγριας εκμετάλλευσης.</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">Ο Παπουλάκης προθυμοποιήθηκε να το πληρώσει όλο αυτός για να το μοιράσει στο λαό. Η εκτός κοινής λογικής πράξη αυτή του αγίου Γέροντα δεν είχε άλλο σκοπό, παρά να εμποδίσει την ορμή των εμπόρων να εκμεταλλευτούν άγρια το λαό και ειδικά τα φτωχότερα στρώματα του. Τότε ειδοποίησε τον κόσμο να φέρνει ο καθένας το σκεύος του για να του μοιράζει αραβόσιτο, πράγμα που κράτησε περίπου μια βδομάδα!!! </span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">Μόλις τελείωσε η διανομή, ο Καπετάνιος ζήτησε τα χρήματά του, αλλά ό Παπουλάκης δυστυχώς δεν τα είχε ακόμη συγκεντρώσει από τους… πλούσιους. Τον κατάγγειλε στην αγγλική αστυνομία, η οποία τον επέπληξε αυστηρά, θεωρώντας την ενέργειά του αυτή σαν απάτη. Με ύψος αποφασιστικότητας και βάθος ταπείνωσης, ο Γέροντας, ζήτησε «μικρή προθεσμία», η οποία του δόθηκε. Έστειλε επιστολές σε διάφορους φίλους του και σαν αγιορείτης που ήταν αποτάθηκε και στη μονή της μετάνοιάς του και στους άλλους αγιορείτες ηγουμένους, για να τον βοηθήσουν. Συγκέντρωσε σύντομα όλο το ποσό και απέδειξε την πατρική του φροντίδα και πρόνοια στην κατάλληλη στιγμή που επιβαλλόταν η προστασία του φτωχού λαού.</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<strong><em><span style="font-size: large;">Ζ΄. Και άλλα σημεία αγιότητας</span></em></strong><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">Πέρα από την όλη του ζωή πολλά συγκεκριμένα σημεία αγιότητας έχουν καταγραφεί. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε: </span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">1. Ο Διονύσιος Παξινός από τον Σταυρό, ανέφερε ότι ο Παπουλάκης θεράπευσε μία κυρία με το παιδί της. Η μητέρα έπασχε από οφθαλμία πυορροϊκή και το παιδί από εκλαμπτικούς σπασμούς. Τους θεράπευσε και τους δύο με την προσευχή του αφού τους σταύρωσε με την ράβδο του, τους αποκάλυψε ο «άμισθος ιατρός» και την συνομιλία που είχαν κρυφά σε μακρινό και απόμερο τόπο για την αμοιβή που θα του προσέφεραν.</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">2. Αφηγήθηκε ο κ. Δ. Ζαβερδίνος από το Σταυρό πως ο χωριανός του καπετάν Λάμπρος Ραυτόπουλος, πήγε κάποτε με το πλοίο του (γολέτα) στην Βενετία για ξυλεία της Αγίας Βαρβάρας, που κτιζόταν, αλλά δεν γύριζε. Μετά τρεις μήνες όλοι πίστευαν ότι έγινε ναυάγιο. Ο Παπουλάκης, αφού προσευχήθηκε τους είπε πως σε λίγες ημέρες φτάνει μαζί με την ξυλεία. Πράγματι η πρόρρηση του γέροντα βγήκε αληθινή.</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">3. Η Αικατερίνη Χ. Παΐζη διηγήθηκε ακόμη, ότι στο Πέρα Χωριό η οικογένεια Καχρίλα έταξε μόνη της κρυφά να δώσει 12 τάλληρα στην Αγία Βαρβάρα. Μετά είπε ο άντρας στην γυναίκα: «θα δώσω μονό τα έξι τάλληρα, γιατί οι καλόγεροι τα τρώνε». Όταν πήγαν λοιπόν να τα δώσουν στον όσιο (σε άλλο σπίτι) τα άφησαν πάνω στο τραπέζι. Ο όσιος με ηρεμία τους είπε: «Είναι περιττό παιδιά μου, εφόσον οι καλόγεροι τα τρώνε». Ο άντρας τότε θορυβήθηκε, εξομολογήθηκε δημόσια το σφάλμα του, έδωσε άλλα έξι τάλληρα και συγχωρέθηκε.</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">4. Διηγήθηκε ο Ι. Δ. Ραυτόπουλος από το Κιόνι, ότι στις 7/2/1867 φιλοξενείτο ο όσιος στο Κιόνι, την νύκτα ξυπνάει έντρομος και ξυπνάει τον οικοδεσπότη αναγγέλλοντάς του ότι έρχεται σκληρή δοκιμασία και μεγάλο κακό. Άναψαν φωτιά, λιβάνισαν και προσευχήθηκαν. Τα ξημερώματα μεγάλος σεισμός έγινε στην Ιθάκη και Κεφαλλονιά με πολλές ζημιές και καταστροφές.</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8LKRss3HUc7pOKvuzW_9X8tTqDZhXwuZy2ROAmf3lJk5sXTz7ey80OGA5JKBLUZ0Y3s-Kw_KbZPXtKcS3F8lckoTffNTWfzP-24TdJ_SWehzqX19OxMZb8ZNvyqC07CWv5eh9E8vXxW4L/s1600/%25CE%2599%25CF%2589%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BC+%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2586%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="208" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8LKRss3HUc7pOKvuzW_9X8tTqDZhXwuZy2ROAmf3lJk5sXTz7ey80OGA5JKBLUZ0Y3s-Kw_KbZPXtKcS3F8lckoTffNTWfzP-24TdJ_SWehzqX19OxMZb8ZNvyqC07CWv5eh9E8vXxW4L/s320/%25CE%2599%25CF%2589%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BC+%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2586%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="320" /></a></div><em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<strong><em><span style="font-size: large;">Η. Η κοίμηση του αγίου</span></em></strong><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">Την 1η Μαρτίου 1868, ο όσιος Παπουλάκης ησύχαζε στο σκληρό στρώμα του στο σπίτι του φιλόχριστου Χ, Παΐζη (Λιανού) στο Βαθύ της Ιθάκης. Προέλεγε ατάραχα και γαλήνια πως ετοιμάζεται για το αιώνιο ταξίδι του. Τροφή δεν μπορούσε πια να δεχθεί. Κάλεσε για τελευταία φορά κοντά του τον ενάρετο ιερομόναχο Αγάπιο, εξομολογήθηκε και μετά σιώπησε, προσδοκώντας να παραδώσει το πνεύμα του στον Πλάστη του. Ήταν Παρασκευή. </span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">Μετά τα μεσάνυχτα η υγεία του βάρυνε και στις πέντε το πρωί του Σαββάτου 2/3/1868 κοιμήθηκε τον μακάριο ύπνο των δικαίων, Την κηδεία του, με εντολή του μητροπολίτη, ανέλαβε ο ηγούμενος της Ι. Μ. Καθαρών. Επάνω του δεν βρήκαν κανένα χρηματικό ποσόν. Η παντελής του φτώχεια επισφράγισε την τέλεια ασκητική και αγαπητική ζωή του. Μόνο στο δεξί του χέρι βρήκαν ένα χαρτί με την επιθυμία του να ταφεί πίσω από το ιερό του ναού της Αγίας Βαρβάρας, στον Σταυρό. Σαφώς και εκπληρώθηκε η τελευταία του επιθυμία, με πάνδημη συμμετοχή του λαού της Ιθάκης, αφού πρώτα ψάλθηκε η νεκρώσιμη ακολουθία στον Άγιο Νικόλαο, στο Βαθύ. Η ακολουθία μέχρι τον Σταυρό, έγινε πεζή κάτω από καταρρακτώδη βροχή. Μόνο το άγιο λείψανο δεν βράχηκε... </span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">Μετά την κοίμηση του Αγίου αναφέρονται πάνω από 10 θαύματα επίκλησης του οσίου. Π.χ. η κ. Αναστασία Λεκατσά από τα Καλύβια, θυμάται από την ηλικία των 15 ετών, τον βοσκό Σπύρο Παΐζη που τις καλοκαιρινές νύχτες κοιμόταν με το κοπάδι του στο βουνό. Αυτός έλεγε με δέος, ότι κάποια νύχτα έβλεπε φως από το απέναντι βουνό της Βίγλας, να ανεβαίνει και να πηγαίνει στην Αγία βάρβαρα και να χάνεται πίσω στον τάφο του Αγίου.</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">Θ</span></em><strong><em><span style="font-size: large;">. Η αναγνώριση της αγιότητας στα δίπτυχα</span></em></strong><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">Η πνευματική γενέτειρα του Αγίου (Ι. Μ. Βατοπεδίου) ανέλαβε να προβάλλει τον Άγιο στη συνείδηση του λαού. Έτσι το 1991 ο ηγούμενος της Ι. Μονής αρχ. Εφραίμ και πατέρες της αδελφότητας πήγαν στην Ιθάκη και μαζί με τον μητροπολίτη και την βοήθεια κατοίκων του νησιού εντόπισαν τον τάφο. </span></em><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixuH4Uk7FYzKemk5NhbrIJDervWFqzkb6CF6pJVHUENMSi1STOskTwgvxMtAN_fMtVL46yVEnKtKAApTyiASAUs7gpsHE0yEQjdg6Oa8Qtd8If3JGZ9So1iskz1VqvzDDIpPcUgLhmJ5B1/s1600/%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25B4%25CE%25AE+%25CE%25BC%25CE%25BD%25CE%25B7%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2583%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixuH4Uk7FYzKemk5NhbrIJDervWFqzkb6CF6pJVHUENMSi1STOskTwgvxMtAN_fMtVL46yVEnKtKAApTyiASAUs7gpsHE0yEQjdg6Oa8Qtd8If3JGZ9So1iskz1VqvzDDIpPcUgLhmJ5B1/s320/%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25B4%25CE%25AE+%25CE%25BC%25CE%25BD%25CE%25B7%25CE%25BC%25CF%258C%25CF%2583%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25BF.jpg" width="320" /></a></div><em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">Η ανακομιδή των ιερών λειψάνων του Αγίου έγινε στις 23-5-1992 από τους ίδιους και με ευλογία του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου, αφού πρώτα έγινε Θεία Λειτουργία. </span></em><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZio08EjZGjkiGW_g-cXWbGMQUyLqed_TAmKRibd6ns_EL4jzovsYf6R6a4blcKfn7j5A4znxmzfReWudKhzSF2b69WpwkhG4DLcaNnD96u-Wgvq7usraEZLORdctpJmgFpUM1yTonFsy4/s1600/%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25B4%25CE%25AE++%25CE%2599%25CF%2589%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BC.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="226" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZio08EjZGjkiGW_g-cXWbGMQUyLqed_TAmKRibd6ns_EL4jzovsYf6R6a4blcKfn7j5A4znxmzfReWudKhzSF2b69WpwkhG4DLcaNnD96u-Wgvq7usraEZLORdctpJmgFpUM1yTonFsy4/s320/%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BC%25CE%25B9%25CE%25B4%25CE%25AE++%25CE%2599%25CF%2589%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BC.jpg" width="320" /></a></div><em><span style="font-size: large;">Ψάλλοντας το «Χριστός Ανέστη», έγινε η ανακομιδή. Είναι αξιοσημείωτο πως η χαριτόβρυτος κάρα του Αγίου μοιράστηκε στα δύο από μόνη της και η ευλογία πήγε και στην Ι. Μητρόπολη Λευκάδος και Ιθάκης και στην Ι. Μονή Βατοπεδίου. Η τελευταία επιφύλαξε θερμή υποδοχή μετά από 170 έτη.</span></em><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyypE9bhO2lSGnOF45JYXwN2iGNMWAk2AdW-XFXVNwDJ0Xh0e3A3idLCxIOR2-AEg5CYuNjlTjV0gjWGLxN5-aPEM6kxsjfO9sjuA85osGQ3ET3dqVeR1Fw7tYWyd7YmpogYM25GeeCaHM/s1600/%25CE%2599%25CF%2589%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BC+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyypE9bhO2lSGnOF45JYXwN2iGNMWAk2AdW-XFXVNwDJ0Xh0e3A3idLCxIOR2-AEg5CYuNjlTjV0gjWGLxN5-aPEM6kxsjfO9sjuA85osGQ3ET3dqVeR1Fw7tYWyd7YmpogYM25GeeCaHM/s320/%25CE%2599%25CF%2589%25CE%25B1%25CE%25BA%25CE%25B5%25CE%25AF%25CE%25BC+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B1.jpg" width="313" /></a></div><em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">Η αναγνώριση της αγιότητας του Ιωακείμ του Βατοπεδινού Παπουλάκη, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί, διότι προέκυψε με την παραδοσιακή διαδικασία. Πρώτα αναγνωρίστηκε από τα θεία χαρίσματα που του δόθηκαν και σκόρπησε προς κάθε κατεύθυνση. Κατόπιν πέρασε στην συνείδηση του λαού αυθόρμητα. Και κατόπιν οδηγήθηκε η διοίκηση να κάνει την επίσημη πράξη. </span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;">Έτσι στις 19-3-1998 με αρ. πρωτ. 323 της Πατριαρχικής και Συνοδικής πράξης του Οικουμενικού Πατριαρχείου, μετά από εισήγηση τόσο της Ι. Μ. Βατοπεδίου (ηγούμενος αρχ. Ευφραίμ), όσο και της Δ. Ι. Σ. της Εκκλησίας της Ελλάδος (αρχιεπίσκοπος ο μακ. Σεραφείμ) θεσπίστηκε «... όπως από του νυν και εις ίο εξης εις αιώνα τον άπαντα, Ιωακείμ ο Βατοπεδινός ο Παπουλάκης συναριθμείται τοις οσίοις και αγίοις της Εκκλησίας ανδράσοιν, ετησίοις ιεροτελεστίες και αγρυπνίαις τιμώμενος, και ύμνοις εγκωμίων γεραιρόμενος, τη μεν β' Μαρτίου, εν ή μακαρίως προς τον Κύριος εξεδήμησεν, τη δε ι' / κγ' Μαΐου, επί τη ανακομιδή των ιερών αυτού λειψάνων... ».</span></em><br />
<em><span style="font-size: large;"><br />
</span></em><br />
<br />
<br />
<em>Η΄. Βιβλιογραφία</em><br />
<em><br />
</em><br />
<em>1. Γέροντος Ιωσήφ, Ο Παπουλάκης, Άγιος Ιωακείμ ο Βατοπαιδινός, ΨΥΧΩΦΕΛΗ ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΝΑ 6, Β' έκδοση 1998, Ι. Μ Βατοπεδίου.</em><br />
<em><br />
</em><br />
<em>2. Κωνσταντίνου Π. Κανέλλου, Ο ΟΣΙΟΣ ΙΩΑΚΕΙΜ Ο ΙΘΑΚΗΣΙΟΣ (1786-1868), ΙΘΑΚΗ 2000.</em><br />
<em><br />
</em><br />
<em>3. ΕΝΟΡΙΑΚΟΣ ΠΑΛΜΟΣ Ι. Ν. Κοιμήσεως Θεοτόκου Οβρυάς, έτος 5ο, αρ. φ. 51, ΜΑΡΤΙΟΣ 2000. </em><br />
<em><br />
</em><br />
<em>4. http://www.oramaworld.com/images/byzicons/wooden_icons/st307_300.jpg, </em><br />
<em><br />
</em><br />
<em>5. http://www.phys.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/agiologion/osios_iwakeim_papoylakhs_i8akhsios.htm</em><br />
<em><br />
</em><br />
<em>6. http://pneumatikotita.blogspot.com/2007/05/blog-post_23.html,</em><br />
<em><br />
</em><br />
<em>7. http://www.pigizois.net/sinaxaristis/05/23_05.htm, </em><br />
<em>8. Για τη διακήρυξη των αγίων, Πρωτοπρ. Κ. Ν. Παπαδόπουλος, περιοδικό Σύναξη, τ. 102, Αγιότητα & Αγιοποιήσεις, ΑΠΡΙΛΙΟΣ – ΙΟΥΝΙΟΣ 2007, σελ. 13-23.</em><br />
<em><br />
</em><br />
<em>Επιμέλεια - Παρουσίαση: Π. Μ.</em><br />
<br />
<strong>Πηγή:http://www.oodegr.com/index.htm </strong><br />
<strong><br />
</strong><br />
<br />
</div>΄Αγιος Βλάσιος ο Ακαρνάναςhttp://www.blogger.com/profile/12433297697553396039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4101968570302484523.post-78473619980302543912011-05-07T03:29:00.000-07:002011-05-07T03:30:52.546-07:00Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς (1894 -1979)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><b><span style="font-size: large;"><i> </i></span></b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_ScODvWfD_cWVSoK1ljlsqq7gbYVqh3O49-GL8XN9-j0qeTi3i38QEnZCeixPf0en9A94FlizkflN_RNQRMg4dMFsKQ2fZNF_9OANCyciurHFR5y5LtyIBEkn6kAjUT1wwRjwr-q-n4IT/s1600/%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25B2%25CE%25B9%25CF%2584%25CF%2583.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_ScODvWfD_cWVSoK1ljlsqq7gbYVqh3O49-GL8XN9-j0qeTi3i38QEnZCeixPf0en9A94FlizkflN_RNQRMg4dMFsKQ2fZNF_9OANCyciurHFR5y5LtyIBEkn6kAjUT1wwRjwr-q-n4IT/s320/%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25B2%25CE%25B9%25CF%2584%25CF%2583.jpg" width="225" /></a></div><b><span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span></b><br />
<b><span style="font-size: large;"><i>Σύντομη βιογραφία και Θεόσοφες διδαχές</i></span></b><br />
<b><span style="font-size: large;"><i> </i></span></b><b><span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span></b><br />
<b><span style="font-size: large;"><i>Ό όσιος και θεοφόρος πατήρ Ιουστίνος γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου του 1894, ξημερώματα του Ευαγγελισμού στην πόλη Βράνιε της νοτίου Σερβίας. Ό πατέρας του ονομαζόταν Σπυρίδων και ή μητέρα του Αναστασία. Κατά την βάπτιση έλαβε το όνομα Ευάγγελος. Ή οικογένεια του πατέρα του ήταν εκ παραδόσεως ιερατική και είχε δώσει στην ορθόδοξη Εκκλησία τουλάχιστον επτά ιερωμένους. Αυτό εξάλλου φανερώνει και το επώνυμο Πόποβιτς = Παπαδόπουλος. Από μικρό παιδάκι ακόμα, συχνά επισκεπτόταν με τούς γονείς του τον άγιο Πρόχορο τον Θαυματουργό στην κοντινή Μονή Πτσίνσκι όπου και είδε με τα μάτια του την θεραπεία της μητέρας του από βαριά ασθένεια.</i></span></b><br />
<b><span style="font-size: large;"><i>Μια δεύτερη πηγή ευλάβειας για τον μικρό Ευάγγελο ήταν ή τακτική ανάγνωση του Ευαγγελίου από τα δεκατέσσερα του χρόνια μα και ή ασκητική βίωση του μέχρι το τέλος της ζωής του.</i></span></b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
<b><span style="font-size: large;"><i>Τρίτη πηγή θείας έμπνευσης έγινε για τον μικρό Πόποβιτς η ανάγνωση των Συναξαριών και αργότερα των έργων των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας. Έλεγε ό ίδιος χαρακτηριστικά: «η Ορθοδοξία δεν είναι βιβλιοθήκη, την οποία μπορείς να μελετήσεις, αλλά βίωμα το όποιο καλείσαι να ζήσεις. Ή Ορθοδοξία είναι πρώτιστα βιοτή και μάλιστα Όσια Βιοτή και ύστερα διδαχή και μάλιστα διδαχή ζωής, χάριτος, η οποία δεν έχει τίποτε από την νέκρα του σχολαστικισμού και τον ορθολογισμό του προτεσταντισμού. Ή Ορθοδοξία έχει την δική της μεθοδολογία και παιδαγωγική, τους Βίους των Αγίων».</i></span></b><br />
<b><span style="font-size: large;"><i>Από την φύση του φιλόσοφος και διψασμένος για την θεία μα και την ανθρώπινη γνώση, ό μικρός Ευάγγελος εγγράφεται στα 1905 στην Εκκλησιαστική Σχολή του Αγίου Σάββα στο Βελιγράδι όπου αξιώθηκε να έχει ως δάσκαλο του τον φωτισμένο άγιο Νικόλαο Βελιμίροβιτς. Τελείωσε την Σχολή στα 1914 μα τον πρόλαβε ό Α' Παγκόσμιος Πόλεμος και στρατεύτηκε ως νοσοκόμος. Ακολουθώντας την τύχη του σέρβικου στρατού, πήρε το δρόμο της εξορίας μέσα από τα βουνά της Αλβανίας προς την Κέρκυρα. Καθ' όδόν ένοιωσε πλέον έτοιμος να αφιερώσει την ζωή του στο Χριστό και με την ευλογία του Μητροπολίτου Βελιγραδίου Δημητρίου έλαβε στην Σκόδρα το μοναχικό σχήμα την 1η Ιανουαρίου του 1916 και πήρε το όνομα του αγίου μάρτυρος και φιλοσόφου Ιουστίνου.</i></span></b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEge5o7MQIWIA8g5-M21cxI6kj7TDWVz7QlaqlrDQLDjdgDSn4iAS7x1EjRn8KU3mJoTOciKZzCBo8wGHi-4iqxTuqK3oqpq7dekK7GPNtWzeV2GZJbjK4am8yLPd8q8X_qI36ohXRQX4IEB/s1600/%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25B2%25CE%25B9%25CF%2584%25CF%25834.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEge5o7MQIWIA8g5-M21cxI6kj7TDWVz7QlaqlrDQLDjdgDSn4iAS7x1EjRn8KU3mJoTOciKZzCBo8wGHi-4iqxTuqK3oqpq7dekK7GPNtWzeV2GZJbjK4am8yLPd8q8X_qI36ohXRQX4IEB/s320/%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25B2%25CE%25B9%25CF%2584%25CF%25834.jpg" width="207" /></a></div><br />
<b><span style="font-size: large;"><i>Από την Κέρκυρα, μετά από ενέργειες του Μητροπολίτου Δημητρίου, φεύγει με μια ομάδα φωτισμένων θεολόγων για θεολογικές σπουδές στην Αγία Πετρούπολη. Σύντομα όμως, λόγω των πολιτικών εξελίξεων στην Ρωσία, αναγκάστηκε να την εγκαταλείψει και να μεταβεί στην Οξφόρδη. Εκεί έμεινε δύο χρόνια ετοιμάζοντας την διδακτορική του εργασία με θέμα «Ή θρησκεία και ή φιλοσοφία του Ντοστογιέβσκι». Η εμμονή του στην κριτική του δυτικού Χριστιανισμού και στην υπεράσπιση του Ντοστογιέβσκι του κόστισε την απόρριψη της διατριβής. Έτσι στα 1919, όταν, μετά το τέλος του πολέμου, γύρισε στην πατρίδα του τοποθετήθηκε ως καθηγητής θεολογίας στο Σρέμσκι Κάρλοβτσι. Σύντομα μεταβαίνει στην Αθήνα για να λαβή τελικά εκεί το διδακτορικό του δίπλωμα στην Πατρολογία στα 1926 με θέμα «Το πρόβλημα του προσώπου και της γνώσεως στον Άγιο Μακάριο τον Αιγύπτιο». Γνώριζε πολύ καλά την παλαιοσλαβική, την αρχαιοελληνική, την λατινική, την ρωσική, την νεοελληνική, την αγγλική, την γερμανική και την γαλλική.</i></span></b><br />
<b><span style="font-size: large;"><i>Στα επόμενα έτη εργάστηκε στις Εκκλησιαστικές Σχολές του Καρλοβικίου, της Πριζρένης και του Μοναστηρίου (Βίτολα). Στα 1930-31 ή Σερβική Εκκλησία τον έστειλε μαζί με τον Μητροπολίτη Ιωσήφ σε ιεραποστολική αποστολή στην Τσεχοσλοβακία. Εκεί εργάστηκαν επί ένα χρόνο στην διαφώτιση και οργάνωση των ενοριών και του μοναχικού βίου των ορθοδόξων Σλοβάκων στα Καρπάθια οι όποιοι επέστρεφαν και πάλι στην Ορθοδοξία από την Ουνία. Ενώ ακόμη βρισκόταν εκεί, εξελέγη το 1931 επίσκοπος της νεοσυσταθείσης Επισκοπής Καρπαθίας αλλά από ταπείνωση δεν δέχτηκε την θέση εκείνη.</i></span></b><br />
<b><span style="font-size: large;"><i>Στην διάρκεια της γερμανικής κατοχής βρέθηκε σε διάφορες μονές και σταδιακά στο Βελιγράδι, μοιραζόμενος την τύχη του λαού του. Με την εγκαθίδρυση της νέας κομμουνιστικής εξουσίας στην Γιουγκοσλαβία το 1945, ό πατήρ Ιουστίνος εξεδιώχθη από το Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου μαζί με άλλους 200 καθηγητές. </i></span></b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgik_-cuajdVfNB0zbhyljm9VrSM8mqXH1yFGTHLTGldNuDH-9xcwSFqab7eQwzjM3q4vym-omL-W09nj4-QH8WzlSR2GQ9qgAPUyxMR8D_wF2UuA7aZ_fTfdOFihDrwdX8Lxqrzp5SOGTd/s1600/%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25B2%25CE%25B9%25CF%2584%25CF%25833.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgik_-cuajdVfNB0zbhyljm9VrSM8mqXH1yFGTHLTGldNuDH-9xcwSFqab7eQwzjM3q4vym-omL-W09nj4-QH8WzlSR2GQ9qgAPUyxMR8D_wF2UuA7aZ_fTfdOFihDrwdX8Lxqrzp5SOGTd/s1600/%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25B2%25CE%25B9%25CF%2584%25CF%25833.jpg" /></a></div><br />
<b><span style="font-size: large;"><i>Σύντομα συνελήφθη στην μονή Σούκοβο του Πίροτ στη νότια Σερβία (1946) και φυλακίστηκε. Λίγο έλειψε να εκτελεστεί από το καθεστώς ως «εχθρός του λαού», αλλά σώθηκε την τελευταία στιγμή όταν ό Πατριάρχης Γαβριήλ κατά την επιστροφή του από το Άουσβιτς απήτησε την αποφυλάκιση του.</i></span></b><br />
<b><span style="font-size: large;"><i>Διωγμένος από το Πανεπιστήμιο και δίχως κάποια σύνταξη, στερημένος από τα ανθρώπινα, θρησκευτικά και πολιτικά του δικαιώματα, ό πατήρ Ιουστίνος έζησε ουσιαστικά έγκλειστος στην μικρή γυναικεία μονή των Αρχαγγέλων στο Τσέλιε του Βάλιεβο. Ακόμη και εκεί όμως οι πολιτικές αρχές δεν τον άφηναν ήσυχο. Πέρα από την συνεχή και ασφυκτική παρακολούθηση, συχνές ήταν και οι ανακρίσεις στην πολιτική διοίκηση του Βάλιεβο. Σε περιόδους δε κρισίμων συνεδριάσεων της Ιεράς Συνόδου στο Βελιγράδι, του απαγορευόταν οποιαδήποτε έξοδος από την μονή επί μήνες από τον φόβο τυχόν επιρροής του στους επισκόπους. Παρά τις δύσκολες αυτές και οδυνηρές συνθήκες ό πατήρ Ιουστίνος προσευχόταν αδιάλειπτα, επικοινωνούσε με όσους είχαν το θάρρος να τον επισκέπτονται, συνέχιζε το ιεραποστολικό του έργο και έγραφε συνεχώς δίχως να σταματήσει την παράλληλη μελέτη των προσφιλών του Αγίων Πατέρων και των Συναξαριών.</i></span></b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
<b><span style="font-size: large;"><i>Λειτουργούσε καθημερινά, νήστευε πλήρως όλες τις Παρασκευές του έτους καθώς και την Α' Εβδομάδα των Νηστειών και την εβδομάδα των Παθών ενώ έκανε και άλλες νηστείες εκτός από τις διατεταγμένες της Εκκλησίας. Ακολουθώντας πιστά το μακραίωνο μοναστικό τυπικό, τελούσε όλες τις ακολουθίες του νυχθημέρου. Εκατοντάδες ήταν τα ονόματα πού μνημόνευε στην Θεία Λειτουργία, ονόματα πού του έδιναν είτε προφορικά είτε μέσω επιστολών.</i></span></b><br />
<b><span style="font-size: large;"><i>Παρά τον αυστηρό περιορισμό του από τις πολιτικές αρχές, ή φήμη του εξαπλώθηκε γρήγορα και πέρασε τα σύνορα της Σερβίας. Έτσι, τον επισκέπτονταν όχι μονάχα Σέρβοι από διάφορες περιοχές της χώρας αλλά και πολλοί Έλληνες. Εκοιμήθη εν Κυρίω στις 25 Μαρτίου 1979, ανήμερα του Ευαγγελισμού μα και ήμερα της γεννήσεως του.</i></span></b><br />
<b><span style="font-size: large;"><i>Ό πατήρ Ιουστίνος, αφού εντρύφησε εμπειρικά στα έργα των Πατέρων της Εκκλησίας, καρποφόρησε αυτή του την μελέτη και στα δικά του συγγράμματα όπου εύκολα διαφαίνεται το θεολογικό βάθος μα και το συγγραφικό του τάλαντο. Δύο είναι τα κεντρικά χαρακτηριστικά τού όλου συγγραφικού του μόχθου, τα όποια συναντώνται σε όλα του τα έργα, από το πιο σύντομο μέχρι και το πιο εκτενές, και από το πιο βαθύ μέχρι και το πιο εκλαϊκευμένο. Το πρώτο είναι ή αγάπη του για το πρόσωπο του «Θεανθρώπου Χριστού». Ίσως αυτή να είναι ή πιο συχνή έκφραση μέσα στο έργο του. Γύρω από τον Θεάνθρωπο στρέφονται τα πάντα, από Αυτόν πηγάζουν όλα και σε Αυτόν απολήγουν, ενδοχρονικά μα και εσχατολογικά. Το δεύτερο εξίσου σπουδαίο είναι ή μέριμνα του στο να μην αποκλίνει από την αλάνθαστη γραμμή των θεοφόρων Πατέρων της Ορθοδόξου Ανατολής. Ό υπερπλήρης αγάπης πατήρ Ιουστίνος είναι συνάμα και διαχρονικά ό ανυποχώρητος εις τα της πίστεως και ζηλωτής της εκκλησιαστικής τάξεως θεολόγος.</i></span></b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkFLT3JWOCNCalZ6Eh3DFXLBK2ZJuMOAuzwswmpxboHv59AqtxnbYuBwT_1FXhwXQhEUHH7bCJph5OspIwWAvhOkMaG4BvxkO38Bs4K0fgfCb51Lbrdy9dQ03Hc71WQron014EbVtQWkJa/s1600/%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25B2%25CE%25B9%25CF%2584%25CF%2583+%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkFLT3JWOCNCalZ6Eh3DFXLBK2ZJuMOAuzwswmpxboHv59AqtxnbYuBwT_1FXhwXQhEUHH7bCJph5OspIwWAvhOkMaG4BvxkO38Bs4K0fgfCb51Lbrdy9dQ03Hc71WQron014EbVtQWkJa/s320/%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25B2%25CE%25B9%25CF%2584%25CF%2583+%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF.jpg" width="221" /></a></div><br />
<b><span style="font-size: large;"><i>Ήδη την περίοδο 1932-35 συνέγραψε το δίτομο έργο «Ορθόδοξος φιλοσοφία της Αληθείας», την γνωστή Δογματική του, το όποιο τού χάρισε την έδρα της Δογματικής στην Θεολογική Σχολή τού Πανεπιστημίου τού Βελιγραδίου. Τον τρίτο τόμο εξέδωσε λίγο πριν από την κοίμηση του, το 1978. Από πολλούς συγχρόνους ερευνητές θεωρείται ως ή πληρέστερη ορθόδοξη Δογματική και έχει ήδη μεταφραστεί στην γαλλική ενώ μεταφράζεται στην αγγλική και στην ελληνική.</i></span></b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKjN0f99EW1W1MGoKjXy5eoN2tV-cAGDVH3WfV67S1YZYpwe4k9PEwi54OwcNFbCEdQp2HLQIbtM0JmVhyRaYPeVDugPYrHjBO2r6DLlVMxScfg5-uGhDExC07otv_pPj_EJ0dxm0yC-0z/s1600/%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25B2%25CE%25B9%25CF%2584%25CF%2583+%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKjN0f99EW1W1MGoKjXy5eoN2tV-cAGDVH3WfV67S1YZYpwe4k9PEwi54OwcNFbCEdQp2HLQIbtM0JmVhyRaYPeVDugPYrHjBO2r6DLlVMxScfg5-uGhDExC07otv_pPj_EJ0dxm0yC-0z/s320/%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25B2%25CE%25B9%25CF%2584%25CF%2583+%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7.jpg" width="226" /></a></div><br />
<b><span style="font-size: large;"><i>Άλλο μνημειώδες έργο του είναι οι Βίοι των Αγίων σε 12 τόμους και ή Ερμηνεία της Καινής Διαθήκης σε 7 τόμους. Ή μονή του Τσέλιε έχει ήδη ξεκινήσει την έκδοση των απάντων του τα όποια υπολογίζονται σε σαράντα τόμους από τούς οποίους έχουν κυκλοφορήσει περί τούς τριάντα. Με αφορμή την συμπλήρωση τριακονταετίας από την εις Κύριον εκδημία του, μεταφέρουμε στο παρόν πόνημα μία συνοπτικότατη εκλογή από το τεράστιο συγγραφικό του πλούτο ως ευκαιρία γνωριμίας των φιλαγίων αναγνωστών με μια μεγάλη μορφή ενός συγχρόνου ομολογητού και διδασκάλου της μαχόμενης Ορθοδοξίας. </i></span></b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYXH6vtR9_GfGBOiTnpixCbfG-98xP92eDutmDt7n1JDp4SBJ7E83Hfq8UxURERsr9GJr3pWiKnWsk5xbNUh69C0GTTubAKtF4foymIMiLvLavMikkm7f0Ovmu0B_3z-EfoAxKZQGhOErq/s1600/%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25B2%25CE%25B9%25CF%2584%25CF%2583+%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYXH6vtR9_GfGBOiTnpixCbfG-98xP92eDutmDt7n1JDp4SBJ7E83Hfq8UxURERsr9GJr3pWiKnWsk5xbNUh69C0GTTubAKtF4foymIMiLvLavMikkm7f0Ovmu0B_3z-EfoAxKZQGhOErq/s320/%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25B2%25CE%25B9%25CF%2584%25CF%2583+%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="320" /></a></div><b><span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span></b><br />
<b><span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span></b><br />
<b><span style="font-size: large;"><i>Ή Ιερά Μονή του Τσέλιε </i></span></b><br />
<b><span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span></b><br />
<b><span style="font-size: large;"><i>Ή Ιερά Μονή του Τσέλιε βρίσκεται σε απόσταση 6 χιλιομέτρων νοτιοδυτικά της πόλης του Βάλιεβο, στις όχθες του πόταμου Γράδατς. Το μοναστήρι είναι χτισμένο μέσα σε ένα ορεινό, γραφικό και καταπράσινο τοπίο, μέσα σε μία μικρή κοιλάδα στα όρια του χωρίου Λέλιτς το όποιο είναι και ή γενέτειρα τού μεγάλου συγχρόνου άγιου της Σερβικής Ορθοδόξου Εκκλησίας Νικολάου Βελιμίροβιτς. Ή γύρω περιοχή με τα πολλά βουνά και τις μικρές κοιλάδες κάνουν το μοναστήρι αθέατο και ό επισκέπτης πρέπει να μπει στη μικρή κοιλάδα για να το αντικρίσει.</i></span></b><br />
<b><span style="font-size: large;"><i>Ή ακριβής χρονολογία κτίσεως της μονής δεν είναι γνωστή. Σύμφωνα με τα υπάρχοντα ιστορικά στοιχεία ή ίδρυση της μονής ανάγεται στους μεσαιωνικούς χρόνους, ενώ ιδιαίτερη παράδοση το θέλει ως κτίσμα του βασιλέως Δραγούτιν (1282-1316). Κατά την μακρά και σκοτεινή τουρκική σκλαβιά κάηκε, γκρεμίστηκε και ανακαινίστηκε αρκετές φορές. Οι προεστοί της μονής προσέφεραν πολλά στους αγώνες του σέρβικου έθνους κατά των κατακτητών και αλλοθρήσκων. Κατά τον 19ο αι. ιδρύεται στη μονή Δημοτικό Σχολείο, από τα πρώτα πού λειτούργησαν στην ελεύθερη Σερβία. Στο σχολείο αυτό έμαθε τα πρώτα του γράμματα και ό άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς. Στα 1837 ή μονή μετατράπηκε σε ενοριακό ναό και έτσι παρέμεινε ως το 1928 όταν με απόφαση της Σερβικής Ιεράς Συνόδου μετατράπηκε σε γυναικεία μονή.</i></span></b><br />
<b><span style="font-size: large;"><i>Το καθολικό της μονής τιμά τη Σύναξη των Αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ. Πρόκειται για βασιλική μετά τρούλου. Ό τρούλος είναι εννεάπλευρος προς τιμήν των εννέα αγγελικών ταγμάτων. Ή μονή βρίσκεται στη διοικητική δικαιοδοσία της μητροπόλεως Σάμπατς και Βάλιεβο. Ό μεγαλύτερος θησαυρός πού ή μονή φυλάσσει και προσφέρει προς προσκύνηση, ευλογία και παρηγοριά των δεκάδων προσκυνητών είναι ο απέριττος τάφος του οσίου αββά Ιουστίνου Πόποβιτς ό όποιος εγκαταβίωσε στη μονή επί 28 συνεχόμενα έτη μέχρι της κοιμήσεως του το 1979.</i></span></b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3GvaXviiQDQnzeW0__zKSb8tjeyc9NcklEuJgc8yvwiIfthNN_lH0EuZADmQtkGtxrCbNQr7r-3rnFTBudN64eMRmwjYtsyAHz4ObsZ9WHvNtBKcojYAYcIi8Wv8udu1OazUUjnVAxxPd/s1600/%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25B2%25CE%25B9%25CF%2584%25CF%2582+%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BE%25CE%25B7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="213" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3GvaXviiQDQnzeW0__zKSb8tjeyc9NcklEuJgc8yvwiIfthNN_lH0EuZADmQtkGtxrCbNQr7r-3rnFTBudN64eMRmwjYtsyAHz4ObsZ9WHvNtBKcojYAYcIi8Wv8udu1OazUUjnVAxxPd/s320/%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25B2%25CE%25B9%25CF%2584%25CF%2582+%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2584%25CE%25B1%25CE%25BE%25CE%25B7.jpg" width="320" /></a></div><br />
<b><span style="font-size: large;"><i>Ο Μακαριστός Γέρων Ιουστίνος Πόποβιτς αγιοκατατάχθη το 2010 και η μνήμη του τιμάται στις 14 Ιουνίου .</i></span></b><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuliVdCZLQmuRu_akvM3-ao4NMUvH88772WIMqp5JN8D0yz7fgz6wEEeTXaWJVOfqrXbEZan7LuMS284dwZaSx4N8cmoF31p_E_4M_l3Ql7mNJQDT69rZ8Wh0FsrngMiqtaOHLI0S2P6ar/s1600/%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25B2%25CE%25B9%25CF%2584%25CF%25832.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuliVdCZLQmuRu_akvM3-ao4NMUvH88772WIMqp5JN8D0yz7fgz6wEEeTXaWJVOfqrXbEZan7LuMS284dwZaSx4N8cmoF31p_E_4M_l3Ql7mNJQDT69rZ8Wh0FsrngMiqtaOHLI0S2P6ar/s320/%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2580%25CE%25BF%25CE%25B2%25CE%25B9%25CF%2584%25CF%25832.jpg" width="277" /></a></div><br />
<b><span style="font-size: large;"><i>ΠΗΓΗ: http://www.impantokratoros.gr/77310613.el.aspx</i></span></b></div>΄Αγιος Βλάσιος ο Ακαρνάναςhttp://www.blogger.com/profile/12433297697553396039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4101968570302484523.post-20672159667464851792011-04-25T14:31:00.000-07:002011-04-25T14:31:06.161-07:00Άγιοι Ραφαήλ Νικόλαος και Ειρήνη οι νεοφανείς<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUHKQ41Trq5EM-Z95Zxt_TssG_qVUzYbkHc0ToomH0iWnQuvCkU5PwgHQkfRRhmZav75dX8LYuyX62AKiNUlqsuN_FdUbaPfKg7I78Wbrh3eI8n1Sy4-9V7TzQTcjMYvttTvB1fpFS_oRa/s1600/%25CE%25A1%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25AE%25CE%25BB2.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUHKQ41Trq5EM-Z95Zxt_TssG_qVUzYbkHc0ToomH0iWnQuvCkU5PwgHQkfRRhmZav75dX8LYuyX62AKiNUlqsuN_FdUbaPfKg7I78Wbrh3eI8n1Sy4-9V7TzQTcjMYvttTvB1fpFS_oRa/s320/%25CE%25A1%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25AE%25CE%25BB2.JPG" width="225" /></a></div><br />
Ο ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΡΑΦΑΗΛ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝ ΑΥΤΩ <br />
Άγιος Ραφαήλ, ο Ιερεύς και Όσιος, ο Μεγαλομάρτυς και Θαυματουργός. Έζησε στα τελευταία χρόνια του Βυζαντίου μέχρι και λίγα χρόνια μετά την άλωση. Χρόνια δύσκολα και ηρωικά. Ήλπισε στη σωτηρία της Αυτοκρατορίας, στους αγώνες των Παλαιολόγων. Δραστηριοποιήθηκε πάρα πολύ, πήρε πολλές γνώσεις, πέρασε από πολλά αξιώματα, πήγε σε πολλά μέρη, έγινε φημισμένος. Πόνεσε και μόχθησε για τη Ρωμιοσύνη. Αλλά Τον κέρδισε ο Χριστός. Αυτόν αγάπησε τελικά περισσότερο απ’ όλα και Αυτόν υπηρέτησε μέχρι τέλους. Μεγάλη η Χάρη Του και λαμπρή η Δόξα Του. Δόξα αιώνια, δοσμένη από τον Κύριό μας, γιατί ήταν μεγάλη η Θυσία Του!! Η Θυσία ήταν ο δρόμος Του, Θυσία ήταν η ζωή Του, Θυσία ήταν και ο ηρωικός θάνατός Του. Η ίδια η Παναγία, εμφανιζόμενη σε αποκαλυπτικό ενύπνιο την επέτειο του Μαρτυρίου του Αγίου κλαίουσα και ερωτηθείσα γιατί κλαίει, απάντησε ότι κάθε χρόνο τέτοια μέρα κλαίει για τη θυσία που έκανε ο Άγιος Ραφαήλ για Εκείνη και τον Υιό Της, στο Μοναστήρι Της των Καρυών της Λέσβου…<br />
<br />
Αποκάλυψις μετά από μισή χιλιετία<br />
<br />
Ο Άγιος Ραφαήλ μαρτύρησε στη Λέσβο 10 χρόνια μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης. Η ένδοξη ζωή όμως και ο μαρτυρικός θάνατός Του, γρήγορα θάφτηκαν στη λήθη, λόγω της τρομοκρατίας του βάρβαρου Τούρκου κατακτητή. Πέρασε ο καιρός και όλα ξεχάστηκαν. Μισή χιλιετία πέρασε και κανείς πλέον δεν ήξερε ότι κάποιοι είχαν μαρτυρήσει στο λόφο των Καρυών της Λέσβου. Μόνο από καιρού εις καιρόν έβλεπαν κάποιον ιερέα να θυμιάζει στον τόπο αυτό, και ένα έθιμο είχε μείνει στην παράδοση του τόπου να γίνεται λειτουργία την Τρίτη του Πάσχα, ημέρα του μαρτυρίου του Αγίου, χωρίς όμως να θυμάται ή να ξέρει κανείς, για ποιο λόγο είχε επικρατήσει το έθιμο αυτό.<br />
Ήρθε όμως το πλήρωμα του χρόνου, το χρονικό εκείνο σημείο που η Θεία Πρόνοια είχε σοφά επιλέξει, ώστε όλα να αλλάξουν. Ο Παντογνώστης Κύριος είχε επιλέξει την εποχή μας, τον καιρό της απιστίας και της αποστασίας, να ξανακάνει γνωστό τον Φίλο Του Ιερομάρτυρα Ραφαήλ. Ο καιρός της αφάνειάς Του είχε παρέλθει. Είχε έρθει η ώρα, η χάρις του Αγίου να λάμψει και να φωτίσει τις ψυχές των Χριστιανών, χαρίζοντάς τους Πίστη, υγεία, δύναμη, κουράγιο και ελπίδα. Το σωτήριο έτος του Κυρίου μας, 1959, η οικογένεια Ράλλη στην κυριότητα της οποίας περιέπεσε το κτήμα που περίκλειε το μαρτυρικό λόφο των Καρυών, έκτισε από τάμα ένα εκκλησάκι της Παναγιάς. Από τότε αρχίζουν τα θαυμαστά περιστατικά…<br />
Μια πηγή που είχε ξεραθεί, ξαφνικά άρχισε να βγάζει νερό, βοηθώντας στις εργασίες ανέγερσης της Εκκλησίας. Κατά τις εργασίες ανέγερσης του μικρού ξωκλησιού, ανευρίσκεται στα θεμέλια ένας τάφος με λείψανα ενός χριστιανού του οποίου έλειπε η κάτω σιαγόνα. Ένας άγνωστος σ’ αυτούς καλόγερος αρχίζει και εμφανίζεται στα όνειρα πολλών ανθρώπων της περιοχής, σε οράματα ή ζωντανά μπροστά τους. Σταδιακά, όλο και περισσότεροι τον βλέπουν, τον ακούν, τον ονειρεύονται. Σε κάποιους λέει το όνομά του, «Ραφαήλ». Σε άλλους λέει, «Είμαι Άγιος και θα κάνω πολλά θαύματα». Σε άλλους, «Είμαι από την Ιθάκη»… Μέρα με τη μέρα ο Άγιος συμπληρώνει την ιστορία του και φανερώνει τα κεκρυμμένα μυστήρια, ενώ στις θαυμαστές αποκαλύψεις εμφανίζονται, και άλλα πρόσωπα μαρτύρων καθώς και ένα ξανθόμαλλο κοριτσάκι. Η Παναγία, αλλά και η Αγία Παρασκευή και άλλοι Άγιοι παρουσιάζονται συχνά και αυτοί σε ενύπνια ή οράματα επιβεβαιώνοντας τις μαρτυρίες του Αγίου και ενισχύοντας την πίστη των απλών χριστιανών που γίνονται μάρτυρες των θείων αποκαλύψεων. <br />
Ο Άγιος σύντομα ζητά να γκρεμιστεί το νεόκτιστο εκκλησάκι. Εξηγεί ότι από κάτω βρίσκονται τάφοι μαρτύρων που πρέπει να αποκαλυφθούν. Έτσι υπό την πίεση των θείων σημείων, αλλά και θαυμάτων, αρχικά με κάποια ατολμία, αργότερα όμως με θάρρος και παρρησία, αρχίζει πρώτα το γκρέμισμα και μετά η ανασκαφή χώρου. Υπήρχε ακόμα κάποια επιφυλακτικότητα, διότι οι άπιστοι ειρωνεύονταν και συκοφαντούσαν τα γεγονότα, τα θεωρούσαν ως μια ομαδική αυθυποβολή ή ακόμα χειρότερα ως απατεωνιά. Όμως, ώ του θαύματος! Στις ανασκαφές, σταδιακά, πράγματι έρχονται στο φως σπασμένα μάρμαρα και κιονόκρανα, αρχαία αντικείμενα κομματιασμένα και μαυρισμένα σαν από πυρκαϊά και εν γένει τα υπολείμματα αρχαίου μοναστηριού, ακόμα και το μολυβδόβουλλο, δηλαδή η ανάγλυφη προνομιακή πατριαρχική σφραγίδα του Βυζαντίου για τη λειτουργία της αρχαίας Μονής. Ανευρίσκονται Τάφοι και Ιερά Λείψανα Μαρτύρων, ακριβώς στα σημεία που βλέπουν σε όνειρα οι πιστοί και υποδεικνύουν στους εργάτες. Η Πίστη θριαμβεύει και οι άπιστοι ντροπιάζονται και αποστομώνονται.<br />
Ο Άγιος σταδιακά ξετυλίγει το νήμα της ζωής και του Μαρτυρίου Του. Πιστοί ή ακόμα και άπιστοι, αλλά καλοπροαίρετοι άνθρωποι έβλεπαν τον Άγιο να τους διηγείται. Συχνά, έβλεπαν τα ίδια τα γεγονότα άλλοτε ζωντανά σαν να συμβαίνουν δίπλα τους, άλλοτε σαν μέσα από διόπτρα με τον Άγιο να τους εξηγεί και άλλοτε σαν ταινία που βλέπουν και ακούν… Έτσι, σιγά-σιγά σχηματίστηκε μια σαφής εικόνα του πολυτάραχου βίου Του, που σταδιακά γίνεται όλο και πιο πλήρης:<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxs-nyuNMKqd309Bmb213urCOXXZBn5AegP2zFRLg7xKKtXAbBx6zaE61ncpYj2RP19OKOKD4Lcxum9mzxL8xYkWYllSnf7EcGBGycKgLrkGJA2bhJTFxVLnYUzhc3khHJ4MswI3XKfw4J/s1600/%25CE%25A1%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25AE%25CE%25BB++%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxs-nyuNMKqd309Bmb213urCOXXZBn5AegP2zFRLg7xKKtXAbBx6zaE61ncpYj2RP19OKOKD4Lcxum9mzxL8xYkWYllSnf7EcGBGycKgLrkGJA2bhJTFxVLnYUzhc3khHJ4MswI3XKfw4J/s320/%25CE%25A1%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25AE%25CE%25BB++%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" width="240" /></a></div><br />
Τα παιδικά χρόνια <br />
Στην παλαιά συνοικία Μύλοι της πόλεως Ιθάκης, πρωτεύουσας της ομωνύμου πανέμορφης νήσου των Επτανήσων εις το Ιόνιο Πέλαγος, πατρίδας του πολυμήχανου Οδυσσέα της αρχαιότητος, γεννήθηκε το έτος 1410 ένα γλυκύτατο αγοράκι. Οι γονείς του ήταν λίαν ευσεβείς Χριστιανοί και εξαιρετικά ένθερμοι Έλληνες πατριώτες. Η οικογένεια του αποτελείτο από τον πατέρα του Διονύσιο Λασκαρίδη, την μητέρα του Μαρία και την αδελφή του Ελένη. Κατά την βάπτιση του βρέφους, του δόθηκε το όνομα Γεώργιος. <br />
Με την πάροδο του χρόνου, το έτος 1422 η αδελφή του Ελένη Λασκαρίδου νυμφεύθηκε τον Ενετό Μάρκο, Υπασπιστή και Σύμβουλο του Ενετού Καρόλου Α’ Τόκκου, Κόμητα Κεφαλληνίας και Ζακύνθου και Δούκα της Λευκάδος. Το έτος 1418, ο νεαρός Γεώργιος διδάσκεται τα πρώτα γράμματα από τον πατέρα Τιμόθεο της Ιεράς Μονής Καθαρών, κείμενης εις την θέση Στενό Αγρού, βορείως της πόλεως της Ιθάκης. Η οικογένεια Λασκαρίδη ήταν αρκετά ευκατάστατη, πράγμα το οποίο βοήθησε για την παροχή ευρύτερης παιδείας στο γιό τους, το οποίο ήταν ένα αξιαγάπητο, κινητικότατο, πανέξυπνο μικρό παιδάκι, ευσεβές και διψασμένο για μάθηση. Έτσι, ο Γεώργιος, διαθέτοντας οικονομική ανεξαρτησία και υποστηριζόμενος από τον (εκ της αδελφής του) γαμπρό του Μάρκο, γίνεται δεκτός προς φοίτηση στη Σχολή του Ζαχαρία Αγγέλου, που έδρευε στη θέση «Κάστρο του Αϊ-Γιώργη», καθέδρα του Καρόλου Α’ Τόκκου. Εκεί διδάσκεται Ελληνικά, Λατινικά, Ιταλικά και Γαλλικά. Και πάλι, όμως, δεν αισθανόταν αναπαυμένος. Πνεύμα συνεχώς ανήσυχο για μάθηση, γνωρίζεται με τον Ιατροφιλόσοφο Παράσχο Κουζούλη από τον οποίο διδάσκεται τα πρώτα μαθήματα της Ιατρικής Επιστήμης.<br />
Το έτος 1425 σε ηλικία 15 ετών, ο νεαρός Γεώργιος παρακολούθησε τη διδασκαλία του πατρός Φωτίου Μοναχού στην Ιερά Μονή της Παναγίας Ομαλών, πλησίον του χωρίου Λειβαθώ, όπου για πρώτη φορά εντρύφησε σε θεολογικές μελέτες, με εξαιρετικές επιδόσεις. Τότε, ο Γεώργιος, που θεωρούσε και ονόμαζε τον εαυτό του Ρωμηό, αλλά που ήταν μεγαλωμένος και μορφωμένος σε ενετικό περιβάλλον, για πρώτη φορά άρχισε να ανακαλύπτει και να συνειδητοποιεί τη ρωμαίικη παράδοση. Συνάντησε μαγεμένος το Γένος και τη ρίζα του, την Ελληνική από τη μια και Ορθόδοξη από την άλλη. Ταυτοχρόνως, ορμώμενος από τον έμφυτο δραστήριο χαρακτήρα του και από τη φλόγα της φιλοπατρίας, πείθει τον γαμπρό του Μάρκο να συνηγορήσει για την άσκησή του εις τα όπλα κατατασσόμενος προς απόκτησιν στρατιωτικής εκπαιδεύσεως εις τα τμήματα της Ενετικής Φρουράς του Καρόλου Α' Τόκκου.<br />
Ο καιρός παρέρχεται και ο άπληστος για μάθηση Γεώργιος αναχωρεί το έτος 1427 από τα Ιόνια Νησιά και μεταβαίνει εις την πόλη του Μυστρά για να παρακολουθήσει ανώτερες σπουδές εις την εκεί Σχολή Φιλοσοφίας του Γεωργίου Πλήθωνος Γεμιστού. Εκεί μάλιστα, γνωρίζεται και συνδέεται φιλικά με τον μετέπειτα Δεσπότη του Μυστρά και αργότερα αυτοκράτορα, Κωνσταντίνο Παλαιολόγο.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSKyT52Q39aIm2LpdzPSq4dfYQa08Bemx8WLjuXQJxK9q2SUJ3C5auvXOD4AqwghOG6uLiy_9830ZNBXH2ES0jUMbdstN3LL4Vwg9yUx5AsqxZ6gTLYAKwcc2m21EbFUs1fc05s0R-_Aq8/s1600/%25CE%25A1%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25AE%25CE%25BB+1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSKyT52Q39aIm2LpdzPSq4dfYQa08Bemx8WLjuXQJxK9q2SUJ3C5auvXOD4AqwghOG6uLiy_9830ZNBXH2ES0jUMbdstN3LL4Vwg9yUx5AsqxZ6gTLYAKwcc2m21EbFUs1fc05s0R-_Aq8/s1600/%25CE%25A1%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25AE%25CE%25BB+1.jpg" /></a></div><br />
Στην υπηρεσία της πατρίδος<br />
<br />
Το έτος 1431, σε ηλικία πλέον 21 ετών, ο Γεώργιος δεν μπορεί να αντισταθεί περισσότερο στα εντονώτατα πατριωτικά του συναισθήματα και με τις ευλογίες των Γονέων και των Διδασκάλων του κατατάσσεται εθελοντικώς ως Αξιωματικός στις Δυνάμεις του Ελληνικού Βυζαντινού Στρατού. Λόγω της ευρύτατης και πολυσχιδούς του μορφώσεως και της όλως εξαιρετικής ευφυίας του, του απονέμεται ο βαθμός του Εκατόνταρχου και τοποθετείται ως Υπασπιστής στο Επιτελείο του Πρίγκηπα Θωμά Παλαιολόγου που είχε την έδρα του στην Καλαμάτα. Παράλληλα, ολοκληρώνει τις σπουδές του στην Ιατρική Επιστήμη διδασκόμενος από τον Ιατρό Μελισσηνό.<br />
Ο Γεώργιος ήδη έχει γίνει πασίγνωστος για την παιδεία, τις ικανότητες, την ανδρεία και τον χαρακτήρα του εις τους κατέχοντας ύπατα αξιώματα στη Δημόσια Διοίκηση της Αυτοκρατορίας και στην Εκκλησία. Ως αποτέλεσμα, το έτος 1437 ο Γεώργιος Λασκαρίδης, Χιλίαρχος - Ιατρός πλέον, επιλέγεται να προστεθεί στην ακολουθία του Αυτοκράτορα Ιωάννη Η’ Παλαιολόγου ως επιτελής αξιωματικός του Πρίγκηπα Δημητρίου ο οποίος θα συνόδευε τον Αυτοκράτορα στη σύνοδο Φερράρας - Φλωρεντίας.<br />
Χάριν της ιστορικής αλήθειας, οφείλουμε να αναφέρουμε εδώ ότι, δυστυχώς, ο ασύνετος Αυτοκράτωρ Ιωάννης Η’ Παλαιολόγος προκάλεσε τη σύγκληση της Συνόδου της Φερράρας προκειμένου να εκλιπαρήσει τον αιρετικό και σχισματικό Ευγένιο πάπα της Ρώμης να παρακινήσει τους υπ’ αυτόν βασιλείς να τον βοηθήσουν στρατιωτικώς προσφέροντας σε αντάλλαγμα την «Ένωση» των Εκκλησιών, διότι έντρομος και περιδεής φοβόταν τις απειλές του Σουλτάνου Μουράτ και του αρχηγού της τουρκικής Θεσσαλικής στρατιάς Τουραχάνη (Τουραχάν Μπέης).<br />
Από την πρώτη στιγμή, η Επιτροπή Συνοδικών της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας, με επικεφαλής τον Πατριάρχη Ιωσήφ, υπέστη τα πάνδεινα από τους παπικούς κατά τη διετία της Συνόδου Φερράρας - Φλωρεντίας. Προσφιλέστερη μέθοδο των Δυτικών αποτελούσαν οι προσβολές και η έμμεση ή άμεση άσκηση φυσικής, ηθικής και ψυχολογικής βίας εναντίον των Ορθοδόξων. Μικρό παράδειγμα αποτελούν τα εξής. Ενώ η Επιτροπή των Ορθοδόξων βρισκόταν καθ’ οδόν προς τη Φερράρα, ο Πάπας ειδοποίησε τον Πατριάρχη ότι κατά την άφιξή του οφείλει να του ασπασθεί τους πόδας του, πράγμα το οποίο, όπως ήταν φυσικό, ο Πατριάρχης αρνήθηκε. Επίσης, από την πρώτη διανυκτέρευση, στον Ορθόδοξο Πατριάρχη παραχώρησαν για κατάλυμα ένα χοιροστάσιο. Ακόμη, ενώ ήταν ανειλημμένη υποχρέωση των Παπικών να προσφέρουν σιτηρέσιο προς τους Ορθοδόξους, παρέβηκαν την υπόσχεσή τους καταδικάζοντας κατ’ αυτό τον τρόπο τους Ορθοδόξους Συνοδικούς σε λιμοκτονία, αφήνοντάς τους χωρίς τροφή και χρήματα διατροφής επί πολλούς μήνες, εξαναγκάζοντας τους Ορθοδόξους Ιεράρχες να πωλούν και αυτά τα ενδύματά τους για να τραφούν ή ακόμη και να ζητιανεύουν τροφή.<br />
Πράγματι, λοιπόν, κατά την ψευδοσύνοδο Φερράρας και Φλωρεντίας, εμπαίχθηκε η Ορθοδοξία και ο Ελληνισμός. Το μίσος των αιρετικών Παπικών προς την Ορθοδοξία, ο ανθελληνισμός, οι προδοσίες, οι φατριασμοί, οι εγωκεντρικές φιλοδοξίες, ο ραγιαδισμός και η μωρία ξεπέρασαν κάθε όριο. Ο μόνος που παρέμεινε αγνός και έλαμψε ως σταθερός στυλοβάτης της Ορθοδοξίας ήταν ο Μάρκος Ευγενικός, ενώ αξιοπρεπείς στάθηκαν και οι Γεώργιος Σχολάριος και Γεώργιος Πλήθων Γεμιστός, φεύγοντας με τον αδελφό του αυτοκράτορα Δημήτριο στη Βενετία, για να μην υπογράψουν. (Μαζί τους προφανώς θα ήταν και ο Άγιός μας ως επιτελής αξιωματικός του πρίγκιπα Δημητρίου.) Αυτοί αποτέλεσαν φωτεινούς ελπιδοφόρους αστέρες Ορθοδοξίας στο σκοτεινό στερέωμα των ζοφερών εκείνων χρόνων για το Βυζάντιο.<br />
Τον Νοέμβριο του έτους 1444, ενωμένα Χριστιανικά στρατεύματα υπό τον Ούγγρο Ουνιάδη και τον Βασιλέα των Πολωνών Βλαδισλάβο, ενεπλάκησαν σε μοιραία και καταστροφική σύγκρουση με τις τουρκικές δυνάμεις του Σουλτάνου Μουράτ Β’ στη Βάρνα της Βουλγαρίας. Τα Χριστιανικά στρατεύματα, λίγο πριν τη σύγκρουση απέστειλαν εσπευσμένα ταχυδρόμους προς τον Δεσπότη του Μυστρά Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, για να ζητήσουν ενισχύσεις. Πράγματι, δύναμις του Βυζαντινού Στρατού στην οποία μετείχε και ο Χιλίαρχος Γεώργιος Λασκαρίδης, αναχώρησε άμεσα ανταποκρινόμενη στην έκκληση των Χριστιανικών Στρατευμάτων. Εντούτοις, δύο ημέρες προ της αφίξεώς τους στην Βάρνα, πληροφορήθηκαν από έντρομους ταχυδρόμους ότι έλαβε χώρα η συμπλοκή και τα Χριστιανικά Στρατεύματα διαλύθηκαν έχοντας ηττηθεί κατά κράτος από τον Σουλτάνο Μουράτ. Κατόπιν τούτου, οι Βυζαντινοί θεωρώντας μάταιη κάθε περαιτέρω ενέργεια, ακολούθησαν τον δρόμο της επιστροφής.<br />
<br />
Το κάλεσμα του Θεού<br />
<br />
Καθ’ οδόν προς την βάση τους στο Μυστρά, διήλθαν πλησίον των Σερρών όπου αφίχθησαν εις την Ιερά Μονή του Τιμίου Προδρόμου. Εκεί κατέλυσε προς ανάπαυσιν το Τμήμα του Χιλιάρχου Γεώργιου Λασκαρίδη. Εις την Ιερά Μονή εκείνη, ο Γεώργιος συναντήθηκε με δύο Μοναχούς η γνωριμία μετά των οποίων αποτέλεσε σταθμό δια τον περαιτέρω βίο του.<br />
Ο ένας εξ αυτών, με το Αγγελικό, δηλαδή το Μοναχικό, όνομα Γεννάδιος, ήταν ο πρώην φιλενωτικός, υμνητής του πάπα κατά την σύνοδο της Φερράρας, πολυγνώστης φιλόσοφος, κατά κόσμον Γεώργιος Σχολάριος, ο οποίος κατόπιν θείας Φωτίσεως ανένηψε και ακολούθησε εν μετανοία τον Μοναχισμό, διακηρύσσοντας ότι «καλύτερα το τουρκικό σαρίκι παρά το Λατινικόν φακιόλι». Και τούτο, διότι από τους Τούρκους κινδυνεύει μόνο το κράτος, ενώ από τους Λατίνους κινδυνεύουν και το Κράτος και η Πίστις. Ο Μοναχός Γεννάδιος, υπήρξε μετέπειτα ο Πατριάρχης Γεννάδιος.<br />
Ο άλλος ήταν ο Γέροντας Ιωάννης, αγιασμένη μορφή, ο οποίος ώθησε τον Χιλίαρχο-Ιατρό Λασκαρίδη να συνειδητοποιήσει ότι κοντά στο Θεό θα εύρισκε η ψυχή του την ειρήνη που επιθυμούσε. Μετά την αναχώρηση της Μονάδος του προς το Μυστρά και αφού απέστειλε προς τον Αρχηγό του Στρατεύματος Φραντζή την παραίτηση από το στράτευμα και το σπαθί του, ο Γεώργιος Λασκαρίδης υπακούοντας σε κάποια άρρητη ψυχική θεϊκή παρόρμηση, παρέμεινε κοντά στο Γέροντα Ιωάννη στην Ιερά Μονή Τιμίου Προδρόμου.<br />
Το έτος 1445, σε ηλικία 35 ετών, ο Γεώργιος, μετά από έξι μήνες άσκηση σιωπής και προσευχής εκάρη Μοναχός από τον Ηγούμενο της Ιεράς Μονής Τιμίου Προδρόμου και πήρε το Μοναχικό όνομα ΡΑΦΑΗΛ από τον Αρχάγγελο, ο οποίος σε όραμα τον είχε φωτίσει με άρρητα μηνύματα του θεού. Ο πατήρ Ραφαήλ έζησε κοντά στον αγιασμένο Γέροντά του μέχρι την κοίμησή του και στην Ι. Μονή Τιμίου Προδρόμου για δύο χρόνια ακόμα, γενόμενος Διάκονος, Ιερεύς και τελικά Αρχιμανδρίτης.<br />
Στη συνέχεια, πήγε στην Αθήνα όπου είναι γνωστό ότι κατ’ επανάληψη κήρυξε στο λόφο του Φιλοπάππου και εις τον Ιερό Ναό του Αγ. Δημητρίου Λομπαρδιάρη πλησίον της Ακροπόλεως, όπου λειτούργησε ως εφημέριος και ιεροκήρυκας, προκειμένου να ενισχύσει το ορθόδοξο φρόνημα και το ηθικό των υπό ενετικής κατοχής Αθηναίων. Στο Ναό αυτό και σήμερα μπορεί κανείς να βρει το εικόνισμά Του, ενώ παράλληλα τελούνται και Λειτουργίες τιμώντας την Χάρη Του.<br />
Όταν το 1449 ανέβηκε στο θρόνο της Βασιλεύουσας ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, ο επονομαζόμενος «Δράκων» για τη γενναιότητά του, ο πατήρ Ραφαήλ πήγε αμέσως στην Κωνσταντινούπολη για να συναντήσει τον παλιό του φίλο και να τον συγχαρεί. Εκείνος, εκτιμώντας την προσωπικότητά του, τις πολλές ικανότητές του και την ευρύτατη μόρφωσή του, τον κράτησε στην Βασιλεύουσα και τον τοποθέτησε στο αξίωμα του Πρωτοσύγκελου. Ο πατήρ Ραφαήλ γίνεται γρήγορα πασίγνωστος. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο απέστελλε τον πατέρα Ραφαήλ επανειλημμένα ως εκπρόσωπό του σε πολλά Θεολογικά και Ιατρικά Συνέδρια σε διάφορες πόλεις του εξωτερικού. Παράλληλα, το Οικουμενικό Πατριαρχείο τον ονόμασε Οικουμενικό Ιεροκήρυκα, τίτλο που τον διευκόλυνε για να μεταβαίνει σε πολλές και διάφορες πόλεις και να κηρύττει την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη. <br />
<br />
Η γνωριμία με το Νικόλαο<br />
<br />
Το έτος 145Ι, κατά τη διάρκεια ενός εκ των Συνεδρίων στην Γαλλική πόλη Μορλαί (ΜΟRLΑΙΧ), πλησίον της Βρέστης στην περιοχή της Βρετάννης, γνωρίστηκε με έναν 27ετή νέο Έλληνα φοιτητή της Νομικής, τον Νικόλαο. Ο Νικόλαος είχε γεννηθεί το έτος 1424 και είχε μεγαλώσει στη Θεσσαλονίκη. Ή οικογένεια του αποτελούνταν από τον πατέρα του Γεώργιο Κωσταντάκη, Συμβολαιογράφο, την μητέρα του Άννα και την αδελφή του Ζωή. Όπως αναφέρεται, η οικογένεια Κωσταντάκη είχε την καταγωγή της από την πόλη Ραγοί της Μηδίας στην Μικρά Ασία. Το έτος 1445, ο Γεώργιος Κωσταντάκης απέστειλε τον γιό του Νικόλαο στην πόλη Μορλαί της Γαλλίας για να σπουδάσει την Νομική Επιστήμη στο εκεί Πανεπιστήμιο. Ο Νικόλαος, όμως, παρασυρμένος από τις υλικές απολαύσεις, αντί σπουδών διήγαγε έντονα κοσμικό βίο. Συναναστρεφόμενος, παρ’ όλα αυτά, με τον Πρωτοσύγκελο πατέρα Ραφαήλ, και παραδειγματιζόμενος από την υποδειγματική ζωή και τις σώφρονες συμβουλές του, μετέβαλε τρόπο ζωής και τέλος ακολούθησε την οδό της Ιερωσύνης. Μετά την κουρά του ως Μοναχού, τον υποδειγματικό βίο του και τον ένθερμο ζήλο του στα της Πίστεως, ο πατήρ Ραφαήλ τον χειροτόνησε Διάκονο και κράτησε κοντά του ως συνεργάτη, αναθέτοντας παράλληλα σε αυτόν αποστολές σε διάφορους τόπους, προκειμένου να κηρύττει την Ορθοδοξία. <br />
<br />
Η άλωση της Πόλης<br />
<br />
Το Δεκέμβριο του 1452 και ενώ ο Πρωτοσύγκελος πατήρ Ραφαήλ, αλλά και ο Διάκονός του Νικόλαος βρίσκονταν στην Κωνσταντινούπολη, ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος οργάνωσε επίσημο συλλείτουργο στην Εκκλησία της Αγίας Σοφίας με αντιπρόσωπο του πάπα τον καρδινάλιο Ισίδωρο, στα πλαίσια της ενωτικής πολιτικής που εφάρμοζε έχοντας την ψευδαίσθηση ότι θα σωθεί η Βασιλεύουσα με τη βοήθεια του πάπα, από τον ασφυκτικό τουρκικό κλοιό. Στις 12 Δεκεμβρίου του 1452, ανήμερα του Αγίου Σπυρίδωνος, έλαβε χώρα το συλλείτουργο αυτό. Όμως, ο Πρωτοσύγκελος Ραφαήλ δεν θέλησε να παραστεί και ούτε και τον Διάκονό του άφησε να πάει. Γνώριζε πολύ καλά ότι αυτό θα ήταν προδοσία της Πίστεως. «Όχι, και μέχρις εκεί. Σχέση ναι, βοήθεια ναι, συλλείτουργο με τους παπικούς ποτέ!...» είπε ο Άγιος. Ο Αυτοκράτορας θύμωσε πάρα πολύ και τους τιμώρησε με προσωρινή εξορία στην Αίνο. Γι’ αυτό και ο Άγιος Ραφαήλ ονομάζεται και ομολογητής, διότι παράτησε τις τιμές και δόξες του αξιώματός του και δεν υπολόγισε το κόστος της εναντίωσής του στον αυτοκράτορα, προκειμένου να υπερασπιστεί την αλήθεια της Ορθοδοξίας έναντι της αιρέσεως του παπισμού. (Σημειώτεον ότι τις τελευταίες ημέρες πριν τον ηρωικό θάνατό του ο αυτοκράτορας, βλέποντας την απουσία παπικής βοήθειας, μετάνιωσε πικρά, εξομολογήθηκε και κοινώνησε ως ορθόδοξος)<br />
Όταν, λοιπόν, άρχισε η πολιορκία της Βασιλεύουσας από τους Τούρκους οι δύο πατέρες βρίσκονταν εκτός των τειχών και έτσι πέρασαν στην Μακεδονία. Εκεί ήταν, όταν συνέβη η άλωση της Κωνσταντινουπόλεως, την αποφράδα Τρίτη 29η Μαΐου 1453, από τους επιδραμόντες από τα βάθη της Ασιατικής Μογγολίας Σελτζούκους Τούρκους των οποίων, όμως, οι επιτελικοί αξιωματικοί ήταν Ευρωπαίοι εξωμότες από την Αυστρία, την Ουγγαρία, την Γερμανία, την Γαλλία και από άλλες «πολιτισμένες» και «χριστιανικές» ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες ταυτόχρονα εφοδίασαν τις ορδές των σε ημιάγρια κατάσταση άξεστων και βάρβαρων Τούρκων, με οπλισμό της πλέον σύγχρονης, τότε, τεχνολογίας. Δέον να σημειωθεί ότι οι αμοιβές των εξωμοτών αξιωματικών εκείνων ήσαν μυθικές, καταβάλλονταν δε από τους Τούρκους σε χρυσό προερχόμενο από τις λεηλασίες και την καταλήστευση των ηττημένων από αυτούς λαών. Μαρτυρία περί των ανωτέρω παρέχουν τα ακόμη και σήμερα παραταγμένα, από τους αλαζόνες Τούρκους, εις το προαύλιο του Ναού της του Θεού Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, πυροβόλα επί των οποίων οποιοσδήποτε μπορεί να αναγνώσει τις εκ κατασκευής εγχάρακτες επιγραφές της ταυτότητας του καθενός, δηλ. την χρονολογία κατασκευής, την επωνυμία του εργοστασίου το οποίο τα παρήγαγε και την χώρα προελεύσεως.<br />
Της καταλήψεως των Χριστιανικών Ελληνικών Βυζαντινών εδαφών από τα στίφη των απολίτιστων και βάρβαρων Τούρκων, επακολούθησαν ανηλεείς σφαγές των αμάχων Χριστιανών κατοίκων, πυρπολήσεις κτιρίων, διαρπαγές περιουσίων, βιασμοί γυναικών ως και τρομερές εν γένει αιματηρές και πάσης άλλης φύσεως βιαιότητες διαπραττόμενες από τους κτηνώδεις και αιμοδιψείς κατακτητές. Άπαντα δε αυτά τα φοβερά τεκταινόμενα, εάν δεν υποστηρίζονταν, τουλάχιστον αντιμετωπίζονταν με ιδιάζουσα αδιαφορία και απάθεια από τους «αδελφούς Χριστιανούς» της Δύσεως και με χαρακτηριστική εγκληματική αδιαφορία από τον Πάπα, ο οποίος απολάμβανε εν μέσω χλιδής τον αιρετικό και ακόλαστο βίο του.<br />
Εδώ, τονίζεται μετά βαθύτατης θλίψεως, ότι η ίδια στάση των Ευρωπαίων και του Πάπα επαναλαμβάνεται ακόμη και κατά τον 2Οό αιώνα, όπως αποδεικνύουν τα και επί της εποχής μας διαπραττόμενα εγκλήματα των Τούρκων, όπως η γενοκτονία την οποία εξαπέλυσαν εναντίον των Αρμενίων το έτος 1915, των Ελλήνων το 1922, εναντίον των ολίγων εναπομεινάντων ομογενών μας Ελλήνων στην Κωνσταντινούπολη το έτος 1955, εναντίον των κατοίκων της Ελληνικής νήσου Κύπρου το έτος 1974, εναντίον του Λαού του Κουρδιστάν μεταξύ των ετών 1990-1998, καθώς και τα φοβερά εγκλήματα των «πολιτισμένων» Ευρωπαϊκών Κρατών και των Η.Π.Α. εναντίον της ομόδοξου Σερβίας το έτος 2000, τα οποία θα έπρεπε να χαρακτηρισθούν ως εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.<br />
Μέσα στη λαίλαπα του πολέμου λοιπόν, την σύγχυση και τα λουτρά αίματος, με τις εκατόμβες των θυμάτων, οι δύο υπό διωγμόν τελούντες πατέρες Ραφαήλ και Νικόλαος, έφθασαν Θεία Χάριτι, στην Αλεξανδρούπολη της Θράκης ως πρόσφυγες. Πρέπει να τονιστεί ότι ο λαός, προκειμένου να διασωθεί από τις σφαγές, την αιχμαλωσία, τις πυρπολήσεις και τα βασανιστήρια των Τούρκων, προσπαθούσε να διαφύγει πανικόβλητος από τα κατακτημένα εδάφη, αναζητώντας καταφύγιο στους εναπομείναντες ελεύθερους τόπους. Κατά συνέπεια, οι δύο πατέρες επιβιβάστηκαν με άλλους προσφύγες σε πλοιάριο που απέπλεε με προορισμό τη νήσο Λέσβο, ελπίζοντας ότι εκεί θα έβρισκαν ασφάλεια.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieQ-wpqzfo91aWqcID5vC1W22PsDSriXQFE_aj09CxA8A2FJ0iac4P39DwOXbTzuivRnNg8VM6GvTn95x9X4Pjm6GSX6xcqWqIJItGNHPZIdHFSjfGFwpNaWkA6z65ThFupaq4U7BU4OkG/s1600/%25CE%25A1%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25AE%25CE%25BB+%25CE%2584%25CE%25B5%25CE%25B3%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BB%25CF%2580%25CE%25B9%25CE%25BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieQ-wpqzfo91aWqcID5vC1W22PsDSriXQFE_aj09CxA8A2FJ0iac4P39DwOXbTzuivRnNg8VM6GvTn95x9X4Pjm6GSX6xcqWqIJItGNHPZIdHFSjfGFwpNaWkA6z65ThFupaq4U7BU4OkG/s320/%25CE%25A1%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25AE%25CE%25BB+%25CE%2584%25CE%25B5%25CE%25B3%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BB%25CF%2580%25CE%25B9%25CE%25BF.jpg" width="240" /></a></div><br />
Τα ήσυχα και δημιουργικά χρόνια στη Λέσβο<br />
<br />
Την 14η Μαρτίου 1454, λόγω σφοδρότατης κακοκαιρίας, το πλοιάριο δεν ήταν δυνατό να καταπλεύσει στον λιμένα της Μυτιλήνης, αλλά κατόπιν περιπετειών και κινδύνων προσορμίσθηκε, κατά θεία Πρόνοια, στην φιλόξενη παραλία του χωριού Θερμή της Λέσβου. Εκεί, οι φτωχοί μεν αλλά φιλόξενοι και ευσεβείς κάτοικοι, τους υποδέχθηκαν εγκάρδια. Ο Προεστώς του χωριού Βασίλειος και ο Ηπειρώτης Διδάσκαλος Θεόδωρος, οδήγησαν τους πατέρες εις την Ιερά Μονή Γενεσίου της Θεοτόκου στις Καρυές, σε απόσταση 14 χιλιομέτρων περίπου από την πόλη της Μυτιλήνης, όπου ήδη ασκήτευε ο Γέροντας πατήρ Ρουβήμ και διέμενε ο Επιστάτης Ακίνδυνος. <br />
Η εν λόγω Ιερά Μονή Γενεσίου της Θεοτόκου κτίστηκε το έτος 801 από την Αυτοκράτειρα ΕΙΡΗΝΗ ΤΗΝ ΑΘΗΝΑΙΑ, την οποία εξόρισε από τη Βασιλεύουσα ο γιος της, που την διαδέχθηκε στον θρόνο, και έτσι εκείνη κατέληξε στην Αγιάσο της Λέσβου. Ένα έτος μετά (έτος 802) έκτισε και τον Ιερό Ναό της Παναγίας Τρουλλωτής στους Πύργους Λέσβου, κοντά στην θερμή. Η Ειρήνη η Αθηναία, στα τέλη του βίου της μόνασε και τέλος κοιμήθηκε οσιακά στην Ιερά Μονή Γενεσίου της Θεοτόκου, η οποία λειτουργούσε ως γυναικεία.<br />
Την 11η Μαϊου 1235, Μουσουλμάνοι πειρατές επέδραμαν εναντίον της Ιεράς Μονής, την κατέλαβαν, σύλησαν τα εντός αυτής ιερά και όσια, την καταλήστευσαν αρπάζοντας κάθε αντικείμενο αξίας, βίασαν, βασάνισαν και κατέσφαξαν τις Μοναχές, τέλος δε πυρπόλησαν και τα κτίρια της Μονής. Σύμφωνα με την ανά τους αιώνας διασωσμένη εξιστόρηση των συμβάντων, όπως αναφέρεται κατωτέρω χαρακτηριστική είναι η απάνθρωπη θηριωδία, αγριότητα και βαρβαρότητα των Μουσουλμάνων επιδρομέων. Οι πειρατές, άλλες Μοναχές κατέσφαξαν, άλλες οδήγησαν στην παραφροσύνη, λόγω των βασάνων στα οποία τις υπέβαλαν. Την ηλικιωμένη και παράλυτη Μοναχή Ευφροσύνη την κρέμασαν από ένα δένδρο και στη συνέχεια την παρέδωσαν ζωντανή εις την πυρά. Της τότε Ηγουμένης Ολυμπίας, της αφαίρεσαν τα ενδύματα και της έκαιγαν την σάρκα με αναμμένες λαμπάδες. Κατόπιν της πέρασαν από τα αυτιά και την σιαγόνα δύο μεγάλα πυρωμένα καρφιά και τέλος της κάρφωσαν το σώμα με 20 μεγάλα καρφιά σε μία σανίδα και την άφησαν να ξεψυχήσει εν μέσω των φλογών της καιγόμενης Μονής.<br />
Αφού παρέμεινε ερειπωμένη και έρημη επί χρονικό διάστημα 200 ετών περίπου, η Μονή αναστηλώθηκε το έτος 1433, από κάποια ευλαβή ευκατάστατη γυναίκα που την έλεγαν Μελπομένη. Η Μελπομένη ήταν σύζυγος του εμποροπλοιάρχου Κωνσταντή Υαλινά με τον οποίο απέκτησε μία κόρη το έτος 1423, την Βασιλική, και το έτος 1425 ένα γιό, τον Ακίνδυνο. Αυτός υπέφερε εκ γενετής από παράλυση του δεξιού του ποδιού. Οι προσευχές και παρακλήσεις της Μελπομένης και του πατρός Ρουβήμ, ο οποίος ήδη μόναζε στο κτήμα τους, εισακούσθηκαν και το έτος 1433 η Υπεραγία Θεοτόκος θεράπευσε την παράλυση του μικρού Ακίνδυνου, αφού έπλυναν το πόδι του με νερό από το αγίασμα της εγκαταλελειμένης Ιεράς Μονής. Μετά από αυτό το θαύμα, η Μελπομένη έθεσε τον εαυτό της στην υπηρεσία του Κυρίου μέχρι το θάνατό της το Σεπτέμβριο του έτους 1455. Παράλληλα, εκπλήρωσε το τάμα της, να αναστηλώσει την ερειπωμένη Ιερά Μονή Γενεσίου της Θεοτόκου (στην οποία πλέον ετιμάτο και η Αγία Παρασκευή), όπου ο γιος της μεγαλώνοντας έγινε Επιστάτης, διαμένοντας σε αυτή μαζί με τον πατέρα Ρουβήμ. <br />
Έτσι, όλα ήταν έτοιμα όταν, με την Πρόνοια του Θεού κατέφθασαν στη Λέσβο οι πατέρες Ραφαήλ και Νικόλαος. Εκεί εγκαταστάθηκαν και ο πατήρ Ραφαήλ έγινε Ηγούμενος. Ο Ηγούμενος Ραφαήλ αποτέλεσε το πνευματικό κέντρο ολόκληρου του νησιού. Όλοι μιλούσαν για τον Άγιο Γέροντα των Καρυών. Τα λόγια του μαγνήτιζαν και γαλήνευαν τις καρδιές. Με τις συμβουλές του πολλοί βρήκαν το σωστό δρόμο και τη σωτηρία. Ένας από αυτούς, μάλιστα, έγινε Μοναχός με το όνομα Σταύρος και προστέθηκε στην αδελφότητα του μοναστηριού των Καρυών, ενώ ο γέροντας Μοναχός Ρουβήμ κοιμήθηκε ειρηνικά και ενταφιάστηκε με τιμές από τους πατέρες. Ο Άγιος Ηγούμενος Ραφαήλ έκανε πολύ μεγάλο φιλανθρωπικό έργο και οδήγησε την Ιερά Μονή σε εκ νέου άνθηση. Το έτος 1455, ίδρυσε, δίπλα στη Μονή, μονάδα προληπτικής και θεραπευτικής Ιατρικής, το λεγόμενο «ΠΡΕΒΑΝΤΟΡΙΟΝ», στο οποίο διατελούσε και Ιατρός. Παράλληλα, δημιούργησε γηροκομείο, αλλά και ορφανοτροφείο, στο οποίο σίτιζε 80 ορφανά παιδάκια. Ο ίδιος ο Άγιος σε αποκαλυπτικό ενύπνιο ομολόγησε ότι πρώτα έτρωγαν τα ορφανά του και εάν περίσσευε έτρωγαν και εκείνοι…<br />
Κατά την ήρεμη και δημιουργική περίοδο της ζωής τους οι Άγιοί μας πατέρες γνωρίστηκαν καλά και συνδέθηκαν με δυνατή φιλία με τον Προεστό Βασίλειο και την οικογένειά του, καθώς και με το διδάσκαλο Θεόδωρο. Τη δε Αγία Ειρήνη, κόρη του Προεστού Βασιλείου, τη βάπτισε ο Άγιος Ραφαήλ, κάνοντας μάλιστα προσευχή στον Κύριο να της δώσει πολλά ψυχικά χαρίσματα. Πράγματι, η μικρή Ρηνούλα ήταν μια ευγενική και σεμνή ψυχή και αγαπούσε τόσο πολύ τους πατέρες και το μοναστήρι που ήθελε να είναι συνεχώς μαζί τους. Το πάνσοφο Σχέδιο της Θείας Οικονομίας τους προόριζε να είναι για πάντα μαζί και να εορτάζονται μαζί εις την αιωνιότητα! Το πλήρωμα του χρόνου ερχόταν…<br />
<br />
Κατάληψη της Λέσβου και της Ιεράς Μονής των Καρυών<br />
<br />
Περί τα τέλη Οκτωβρίου - αρχές Νοεμβρίου του έτους 1461, οι Τούρκοι επέδραμαν και κυρίευσαν την νήσο Λέσβο. Τον Απρίλιο του έτους 1462, οι Έλληνες Χριστιανοί κάτοικοι της περιοχής της θερμής, μη ανεχόμενοι την βαρύτατη φορολογία που επιβλήθηκε από τους βάρβαρους κατακτητές, επαναστάτησαν. Κατόπιν αυτού, ο Τούρκος Σουλτάνος Μωάμεθ Β’ εξοργίσθηκε και εξαπέστειλε ένοπλες ορδές με την ρητή εντολή να καταπνίξουν την εξέγερση των Ελλήνων διά πυρός και σιδήρου, πράγμα το οποίο πέτυχαν οι κτηνώδεις βάρβαροι μετά από αγώνα 17 ημερών, αφανίζοντας τους κατοίκους προς παραδειγματισμό.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL4CwqPrYPs0L_6_L7gw0DId8pYdfifcpZzPh653tYgf7MJ50C_vSZwLgiLjhyphenhyphenPps3Q5Q79nQJ1m-Gxp9oq64UABxbMaYjxNyz7HltNKtG5vYRiUh3fTOqPTR6CXyFaeulxt1UTdOB1tTt/s1600/%25CE%25A1%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25AE%25CE%25BB+%25CE%259C%25CE%25BF%25CE%25BB%25CF%2585%25CE%25B2%25CE%25B4%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL4CwqPrYPs0L_6_L7gw0DId8pYdfifcpZzPh653tYgf7MJ50C_vSZwLgiLjhyphenhyphenPps3Q5Q79nQJ1m-Gxp9oq64UABxbMaYjxNyz7HltNKtG5vYRiUh3fTOqPTR6CXyFaeulxt1UTdOB1tTt/s1600/%25CE%25A1%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25AE%25CE%25BB+%25CE%259C%25CE%25BF%25CE%25BB%25CF%2585%25CE%25B2%25CE%25B4%25CF%2585%25CE%25BB%25CE%25BF.jpg" /></a></div><br />
<br />
Την Μεγάλη Πέμπτη, 4ην Απριλίου 1462, ο Επιστάτης της Μονής Ακίνδυνος, έχοντας μεταβεί στην Αγορά του διπλανού προς τη Μονή χωριού για αγορά προμηθειών, πληροφορήθηκε την επικείμενη επιδρομή των Τούρκων κατά της Μονής και έσπευσε αμέσως να πληροφορήσει τον Ηγούμενο πατέρα Ραφαήλ. Αμέσως τότε, ο Ηγούμενος προέβη εις την φύλαξη όλων των Κειμηλίων και Σκευών της Ιεράς Μονής, μέσα σε μυστική κρύπτη, ώστε να μη περιέλθουν στα χέρια των άπιστων βαρβάρων.<br />
Την Μεγάλη Παρασκευή 5ην Απριλίου 1462, οι Τούρκοι κατόπιν υποδείξεως του ανθέλληνα φίλου τους Γερμανοεβραίου Ιατρού Σβάϊτσερ (SWAΪTZER), με αρχηγό τον θηριώδη Αρίφ Αγά, πληροφορήθηκαν ότι ορισμένοι από τους εξεγερθέντες Έλληνες της περιοχής που αντιστέκονταν ακόμη είχαν βρει καταφύγιο στην Μονή. Με την λήξη της Ακολουθίας του Επιταφίου, επέδραμαν εναντίον της Μονής. Κατά την εκδήλωση της επιθέσεως των Τούρκων, ο ηρωικός Ηγούμενος Ραφαήλ, υπέδειξε στους επαναστατημένους Έλληνες που βρίσκονταν εκεί κρυφή δίοδο διαφυγής διά της οποίας τους απέστειλε με ρητή εντολή του στο παρακείμενο Όρος Παντέρα, για να διασωθούν. 0ι Τούρκοι, επιτιθέμενοι με ιδιαίτερο μένος κατά της Μονής, την κατέλαβαν χωρίς να τους αντισταθεί κανείς, συνέλαβαν τους πατέρες, καθώς και όσους λαϊκούς βρήκαν εκεί. Στους συλληφθέντες συγκαταλέγονταν ο Ηγούμενος της Μονής πατήρ Ραφαήλ, ο Διάκονος Νικόλαος, ο Προεστός του χωριού Βασίλειος, η σύζυγός του Μαρία, η 12ετής κόρη του Ειρήνη, το ηλικίας 11 μηνών βρέφος Ραφαήλ, ή ορφανή 16ετής ανεψιά του Ελένη, ο Διδάσκαλος του χωριού Θεόδωρος εξ Ηπείρου. Ο Ηγούμενος, με την πεποίθηση ότι ο καλός Ποιμένας ουδέποτε εγκαταλείπει το Ποίμνιο, αλλά θυσιάζεται για χάριν του, παρέμεινε στη Μονή να αντιμετωπίσει τους στυγνούς κακούργους. Επίσης, κατόπιν σταθερής επιμονής τους και με την ελεύθερη τους βούληση, και οι υπόλοιποι που προαναφέρθηκαν παρέμειναν πλησίον του Ηγουμένου αποφασισμένοι να του συμπαρασταθούν σθεναρά και να συμμετάσχουν στη θυσία και το μαρτύριο αυτού ως πιστοί εν Χριστώ αδελφοί και ακόλουθοι. <br />
Ο Μοναχός πατήρ Σταύρος καθώς και ο γιος της Μελπομένης και Επιστάτης της Μονής Ακίνδυνος, διέφυγαν την σύλληψη, με προτροπή του Ηγουμένου Ραφαήλ. Θα τελούσαν αργότερα το Ιερό καθήκον του ενταφιασμού των τιμίων Λειψάνων των Μαρτύρων, κατά την πρόβλεψη του ιδίου του Αγίου.<br />
<br />
Τα Μαρτύρια των Αγίων<br />
<br />
Από τη στιγμή της συλλήψεως του Ηγουμένου Ραφαήλ τη νύκτα της Μεγάλης Παρασκευής, άρχισαν οι ανακρίσεις, με τον πιο άγριο τρόπο. Αφού οι Τούρκοι δεν κατάφεραν να πάρουν με τις ανακρίσεις τις πληροφορίες που ήθελαν, άρχισαν τους βασανισμούς. <br />
Πρώτα, άρπαξαν από την αγκαλιά της μητέρας του το 11 μηνών βρέφος Ραφαήλ, το έριξαν στο έδαφος και το φόνευσαν με χτυπήματα και ποδοπατήματα. Την ίδια τη μητέρα του, Μαρία, την έδεσαν σε ένα δέντρο, επειδή ορμούσε να πάρει το παιδί της, φώναζε και έκλαιγε. <br />
Μετά άρχισαν να βασανίζουν σκληρά την 12ετή Παρθενομάρτυρα ΕΙΡΗΝΗ, κόρη του Προεστού Βασιλείου, μπροστά στους γονείς της, προκειμένου να κάμψουν το ηθικό τους και να τους εκβιάσουν, για να απαρνηθούν την Πίστη τους και να αποκαλύψουν τον τόπο στον οποίο κρυβόντουσαν οι επαναστάτες Έλληνες. Άρχισαν λοιπόν να ρίχνουν βραστό νερό στο στόμα της μικρής Ρηνούλας και μετά απέκοψαν διαδοχικά το ένα της χέρι και το ένα της πόδι, ρίχνοντας τα αιμόφυρτα ακρωτηριασμένα μέλη της μπροστά στους γονείς της, για να κάμψουν την αντίστασή τους. Η μητέρα της, δεν άντεξε στη θέα όλων αυτών και από το σπάραγμα ψυχής έπαθε συγκοπή. Ο πατέρας της όμως, παρά τον τεράστιο ψυχικό του πόνο άντεξε και έμεινε ακλόνητος. Βλέποντας λοιπόν οι βάρβαροι ότι η απόπειρα εκβιασμού απέβηκε ανεπιτυχής και μάταια, την έριξαν σε ένα μεγάλο πιθάρι και την έκαψαν ζωντανή, ολοκληρώνοντας το μαρτύριό της.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfNjTRrpqKnuRzUNzvIu1lGFGFxkozC32K2HTwX-aSY1HaioaInB2CKnFszW8AK6J2fvD2054qaLYOAsnJBGEihxbzF2oB4DWKxhR-FlgvqOcbx_FaY17-_XHeMjFuq65JCyql_XxOydZS/s1600/%25CE%25A1%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25AE%25CE%25BB+%25CF%2580%25CE%25B9%25CE%25B8%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfNjTRrpqKnuRzUNzvIu1lGFGFxkozC32K2HTwX-aSY1HaioaInB2CKnFszW8AK6J2fvD2054qaLYOAsnJBGEihxbzF2oB4DWKxhR-FlgvqOcbx_FaY17-_XHeMjFuq65JCyql_XxOydZS/s1600/%25CE%25A1%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25AE%25CE%25BB+%25CF%2580%25CE%25B9%25CE%25B8%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25B1.jpg" /></a></div><br />
(Το πιθάρι αυτό βρέθηκε στις ανασκαφές των ημερών μας, με στάχτη μέσα, λίγα καμένα οστά και κάποιες πέτρες. Τα λίγα οστά αυτά έμειναν διότι δεν τα είδαν όταν ενταφίασαν τα υπόλοιπα καμένα υπολείμματα που υπήρχαν στο πιθάρι, ενώ οι πέτρες έπεσαν στο πιθάρι από τους τοίχους της Εκκλησίας, όταν την ανατίναξαν οι Τούρκοι)<br />
Την νεαρή ανεψιά του Προεστού, Ελένη, η οποία ήταν 15 χρονών και από ηλικίας τριών ετών είχε μείνει ορφανή, την κακοποιούσαν αλληλοδιαδόχως και κατ’ εξακολούθηση οι Τούρκοι υπάνθρωποι και την χτυπούσαν με βαναυσότητα, έως ότου από το φόβο, τους πόνους και την αιμορραγία παρέδωσε το πνεύμα Της στον Κύριο.<br />
Ο Προεστός Βασίλειος, αφού πρώτα μαρτύρησε ψυχικά βλέποντας το μαρτύριο των παιδιών του, υπέστη και φοβερά σωματικά μαρτύρια. Του έκοψαν τη μύτη, τ’ αφτιά, τα γεννητικά του όργανα και του έβγαλαν τα μάτια. Στο τέλος του έκοψαν την κεφαλή και τον περιέπεξαν. Γι’ αυτό, ο Προεστός Βασίλειος είναι και πρέπει να τιμάται ως Μεγαλομάρτυς.<br />
Έπειτα, άρχισαν να βασανίζουν το δάσκαλο Θεόδωρο επίσης με πολύ σκληρό τρόπο. Του έκοψαν κι’ εκείνου τα γεννητικά όργανα, όπως επίσης και τα χέρια και τέλος του απέκοψαν την κεφαλή, βάζοντάς τη μετά ανάμεσα στα πόδια του.<br />
Τελευταίος μαρτύρησε ο Άγιος Ραφαήλ, γιατί οι θηριώδεις και αιμοδιψείς βασανιστές τον δεν βιάζονταν να τον αποτελειώσουν, νομίζοντας ότι θα αποσπούσαν την ομολογία που επιθυμούσαν. Έτσι, τράβηξε απίστευτα βασανιστήρια. Τον έβριζαν, τον χτυπούσαν με λύσσα και τον απειλούσαν. Σε μια στιγμή εκείνος πετάχτηκε όρθιος, τραβώντας τον σταυρό του από το ράσο του και τον έδειξε με θάρρος λέγοντας: «Εμείς Αυτόν προσκυνούμε και ποτέ δε θα Τον αρνηθούμε!». Τότε όρμησαν με μανία πάνω του, τον γύμνωσαν, τον έδεσαν πισθάγκωνα, και συνεχώς τον χτυπούσαν ανηλεώς με τα κοντάκια των όπλων τους, παραλύοντάς τον. Του κατατρυπούσαν το σώμα σε διάφορα σημεία με λόγχες και τον έσερναν επάνω σε αιχμηρές πέτρες τραβώντας τον από την γενειάδα, ώστε όλος ο τόπος είχε βαφτεί κόκκινος από το αίμα του. Έπειτα, εφόσον το αθώο θύμα τους εξακολουθούσε να αντέχει και να υπομένει αγόγγυστα τα μαρτύρια, τον κρέμασαν από τα πόδια με την κεφαλή προς το έδαφος από τα κλαδιά της μεγάλης καρυδιάς που βρισκόταν στο προαύλιο της Μονής. Σε εκείνη την καρυδιά αποκάτω έκαναν οι πατέρες κάθε χρόνο την Ανάσταση. Στη συνέχεια, όταν οι ανάλγητοι και θηριώδεις εγκληματίες (δαιμονόψυχοι κατά τον χαρακτηρισμό του ίδιου του Αγίου) διαπίστωσαν ότι παρ’ όλα τα μαρτύρια στα οποία τον είχαν υποβάλει, ο Ηγούμενος Ραφαήλ δεν απαρνιόταν την Πίστη του και δεν πρόδιδε τους Έλληνες Χριστιανούς επαναστάτες, με οφθαλμούς λαμπυρίζοντες σαν πυρωμένα κόκκινα κάρβουνα και χείλη αφρισμένα από το μίσος και τη μανία τους, τον κάθισαν γονατιστό στο έδαφος και τον αποκεφάλισαν με φρικώδη τρόπο: Πριονίζοντας την κεφαλή του!! Όχι στο λαιμό, αλλά ξεκινώντας από το σημείο του στόματος!! Τη ματωμένη κάτω σιαγόνα που αποκόπηκε την έριξαν καταγής εν μέσω μιας λίμνης αίματος και σε μικρή απόσταση από το υπόλοιπο σώμα. Τη σιαγόνα αυτή δεν τη βρήκαν όταν ενταφίασαν τον Άγιο, γι’ αυτό και βρέθηκε ξεχωριστά, εκτός του τάφου στις ανασκαφές επί των ημερών μας. Έτσι, ο ήδη πριν μαρτυρήσει Άγιος, έγινε και Μεγαλομάρτυς του Χριστού ένδοξος και παρέδωσε την αγιασμένη ψυχή του στον Κύριο!<br />
Τον Άγιο Νικόλαο, τον έδεσαν κι’ αυτόν πισθάγκωνα, τον κρέμασαν από άλλη μικρότερη καρυδιά ευρισκόμενη και εκείνη στο προαύλιο της Μονής και τον βασάνιζαν νυχθημερόν, χτυπώντας και λογχίζοντάς τον.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7GDnVRnLCiq24We-k4ifKZi-h1b4Us7mhBOQTPiyUWIeXOSrNultcfvwfKXQ7wAg3KFzd4jWmcpES99qWYeeHCfqwRBrTIZLIDHKOY7vOJAcbJL7VJvJxAQJkK6_Dhr2ZqpBnol3LYhAb/s1600/%25CE%25A1%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25AE%25CE%25BB+%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2588%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25B1+%25CE%2591%25CE%25B3.+%25CE%259D%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25BF%25CF%2585+3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7GDnVRnLCiq24We-k4ifKZi-h1b4Us7mhBOQTPiyUWIeXOSrNultcfvwfKXQ7wAg3KFzd4jWmcpES99qWYeeHCfqwRBrTIZLIDHKOY7vOJAcbJL7VJvJxAQJkK6_Dhr2ZqpBnol3LYhAb/s320/%25CE%25A1%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25AE%25CE%25BB+%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2588%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25B1+%25CE%2591%25CE%25B3.+%25CE%259D%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25BF%25CF%2585+3.jpg" width="195" /></a></div> κατα την ανευρεση του τάφου του Αγίου Νικολάου<br />
Όμως, λόγω της ασθενούς κράσεως του οργανισμού του, ο Άγιος Νικόλαος δεν άντεξε για πολύ στα μαρτύρια, τους ανηλεείς δηλαδή ξυλοδαρμούς, αλλά βλέποντας και τον πολυαγαπημένο του Ηγούμενο να τον σέρνουν αιμόφυρτο υπέστη ανακοπή καρδιάς και παρέδωσε κι’ Αυτός το πνεύμα Του στον Κύριο. Κατά δε την αποκαλυπτική μαρτυρία του Αγίου Ραφαήλ, οι ψυχές των δύο Αγίων ανέβηκαν μαζί στον Ουρανό. Μαζί στη ζωή, μαζί και στον θάνατο!!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAiSgJQH1gojv_PzDPBnkF0AR0-9kOPBjJiI_pwdfp89VwO3xPeXwQPHRz_1-Ojbk9IxKSEeJ8w-Id98yKoVosFTfwLo5tUQNiMmZ58QotTbqiILFkU8YkeDE2CgBgE6OHY-xfYI3rlZ2w/s1600/%25CE%25A1%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25AE%25CE%25BB+%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2588%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25B1+%25CE%2591%25CE%25B3.+%25CE%259D%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25BF%25CF%2585+.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAiSgJQH1gojv_PzDPBnkF0AR0-9kOPBjJiI_pwdfp89VwO3xPeXwQPHRz_1-Ojbk9IxKSEeJ8w-Id98yKoVosFTfwLo5tUQNiMmZ58QotTbqiILFkU8YkeDE2CgBgE6OHY-xfYI3rlZ2w/s1600/%25CE%25A1%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25AE%25CE%25BB+%25CE%25BB%25CE%25B5%25CE%25B9%25CF%2588%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25BF%25CE%25B1+%25CE%2591%25CE%25B3.+%25CE%259D%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BB%25CE%25AC%25CE%25BF%25CF%2585+.jpg" /></a></div> ο τάφος του Αγίου Νικολάου<br />
Ένας ξένος Ιατρός, ο Αλέξανδρος, που αγαπούσε πολύ τον πατέρα Ραφαήλ και έτρεξε να δει τι γίνεται όταν έμαθε πως οι Τούρκοι επέδραμαν στο μοναστήρι, αντικρύζοντας το φοβερό θέαμα της σφαγής του Αγίου Ηγουμένου δια πριονισμού της κεφαλής του, από την φρίκη τρελάθηκε και τράβηξε μαχαίρι να αυτοκτονήσει, παθαίνοντας όμως ανακοπή πριν προλάβει να το μπήξει στην καρδιά του.<br />
Μετά το πέρας των σφαγών και του αποτρόπαιου λουτρού αίματος, οι αιμοσταγείς Τούρκοι, αφού σύλησαν και λεηλάτησαν όσα Ιερά κειμήλια και αντικείμενα αξίας βρήκαν, παρέδωσαν στις φλόγες την Μονή, ανατινάζοντάς την. Η σφαγή των Μαρτύρων συντελέστηκε τη νύκτα της Δευτέρας της Διακαινισίμου, δεκαπέντε λεπτά της ώρας προ του μεσονυκτίου (εκκλησιαστικώς ήδη θεωρούμενης από το απόγευμα της Δευτέρας ως Τρίτη του Πάσχα), και η καταστροφή της Ι. Μονής λίγο αργότερα, ενώ ξημέρωνε Λαμπροτρίτη 9η Απριλίου 1462.<br />
Μετά τη διάπραξη των προαναφερθέντων βανδαλισμών και την εκτέλεση των περιγραφέντων κακουργημάτων, οι κτηνώδεις ως συνήθως Τούρκοι, ικανοποίησαν προσωρινώς τα θηριώδη ένστικτά τους και απήλθαν για να συνεχίσουν το ίδιο έργο τους αλλού. Πίσω τους άφησαν καπνισμένα ερείπια και πέτρες γεμάτες από τα αίματα των Μαρτύρων, ενώ στο έδαφος κείτονταν εδώ και εκεί τα ακρωτηριασμένα τίμια λείψανα των σφαγιασθέντων Μοναχών και λαϊκών.<br />
Μεταξύ των άλλων ανθρωπόμορφων κτηνών, οι κυριότεροι και αγριότεροι βασανιστές ήταν πέντε ελεεινά άτομα εκ των οποίων δύο Τούρκοι Μουσουλμάνοι, ένας Λαζός, ένας Τσερκέζος και ένας Τουρκαλβανός. Σύντομα, βεβαίως, η Θεία Οργή για το ανοσιούργημα που με κακία επιτέλεσαν έφθασε πάνω τους. Έλληνες επαναστάτες τους έπιασαν και τους σκότωσαν και τους έθαψαν όλους μαζί στον ίδιο λάκο…<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-mqsA1w0_d-T5ZTgADfI0Jyv_kgtzjo9zzcrSRSuf2kGSJYvqQnWgzbVBtPxXNfyPQfCHdAlLAH8h-QMXf6jMsBcoffTrtGWR8N1-iq-ytILzguB3EFyYN4bU2rMgKrhaPrLqUoFLgKse/s1600/%25CE%25A1%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25AE%25CE%25BB+3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-mqsA1w0_d-T5ZTgADfI0Jyv_kgtzjo9zzcrSRSuf2kGSJYvqQnWgzbVBtPxXNfyPQfCHdAlLAH8h-QMXf6jMsBcoffTrtGWR8N1-iq-ytILzguB3EFyYN4bU2rMgKrhaPrLqUoFLgKse/s320/%25CE%25A1%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25AE%25CE%25BB+3.jpg" width="240" /></a></div><br />
Η δραματική σειρά των Μαρτύρων ολοκληρώνεται<br />
<br />
Την επομένη νύκτα, μετά την αποχώρηση της τουρκικής ορδής, ο Μοναχός Σταύρος και ο επιστάτης της Μονής Ακίνδυνος, οι οποίοι μέχρι τότε κρύβονταν στην σπηλιά του αποθανόντος Γέροντος Ιωσήφ με τον οποίο μόναζε παλιότερα ο πατέρας Σταύρος, βγήκαν απ’ το κρυσφήγετό τους, και μετέβηκαν κρυφά στο παρακείμενο χωριό της Θερμής και παρακάλεσαν τον ηλικίας 112 ετών τυφλό Ιερέα του χωριού πατέρα Σάββα, να τους ακολουθήσει μέχρι την ερειπωμένη Ιερά Μονή, προκειμένου να τελέσει την εξόδιο Ακολουθία πριν τον ενταφιασμό των Μαρτύρων.<br />
Και ιδού η πρώτη παρουσία της Θείας Χάριτος και του Αγιασμού: Με την άφιξή του στον τόπο του μαρτυρίου, ο υπέργηρος τυφλός Ιερέας προσευχήθηκε και ικέτευσε τον Κύριο να τον ευλογήσει επιτρέποντας του να αντικρύσει με τα ίδια του τα μάτια τον τόπο και τα λείψανα των Μαρτύρων. Και ω του Θαύματος, έγινε μια εκθαμβωτική λάμψη, ο Ιερεύς ανέβλεψε και είδε το φρικτό θέαμα. Στη συνεχεία, αφού προσευχήθηκε, τέλεσε συγκλονισμένος την νεκρώσιμη Ακολουθία και προέβη εις τον ενταφιασμό των θυμάτων ως εξής: Τα καθαγιασθέντα δια της θυσίας υπέρ Πίστεως και Πατρίδος λείψανα του Ηγουμένου της Ιεράς Μονής εντός του ερειπωμένου Ιερού Ναού. Του Διακόνου Νικολάου εις το αριστερό προαύλιο του Ιερού Ναού, της δε Παρθενομάρτυρος Ειρήνης και των λοιπών Μαρτύρων σε διάφορα σημεία γύρω από τον Ιερό Ναό, όπου ακριβώς και ανευρέθηκαν μετά από αιώνες, στην εποχή μας, όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου. Μετά τον ενταφιασμό των λειψάνων των Μαρτύρων, ο επιστάτης της Μονής Ακίνδυνος μετά του Μοναχού πατρός Σταύρου, συνόδευσαν τον υπέργηρο Ιερέα κατά την επάνοδό του στο χωριό του, όπου και απεβίωσε μετά από λίγες μέρες. <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibyAFCr6ncgB-uvHG2_n3SEgY6jvmjNJfmbbDx7rD56E9FPgFwm0WOE4MEjBVD4D4jNvdBAJsjxjYQ1tZ6N62M6aqSYe1OhgyNxSbacdgKH4DyhhD19k8kX6jN3_qGPCwyT_xlot5-77xb/s1600/%25CE%25A1%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25AE%25CE%25BB++%25CE%25A4%25CE%25AC%25CF%2586%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibyAFCr6ncgB-uvHG2_n3SEgY6jvmjNJfmbbDx7rD56E9FPgFwm0WOE4MEjBVD4D4jNvdBAJsjxjYQ1tZ6N62M6aqSYe1OhgyNxSbacdgKH4DyhhD19k8kX6jN3_qGPCwyT_xlot5-77xb/s320/%25CE%25A1%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25AE%25CE%25BB++%25CE%25A4%25CE%25AC%25CF%2586%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="320" /></a></div> ο τάφος του Αγίου Ραφαήλ<br />
Αργότερα, ο πατήρ Σταύρος συνελήφθη από ένοπλους άνδρες τουρκικής περιπόλου οι οποίοι ήξεραν ότι υπήρχε και άλλος καλόγερος στο μοναστήρι και τον έψαχναν. Τον βασάνισαν με τον πιο άγριο τρόπο και τον αποκεφάλισαν, χωρίς όμως να καταφέρουν να του πάρουν την ομολογία που ζητούσαν. Το τίμιο Λείψανό του έμεινε δυο μέρες άταφο, χωρίς κανείς να τολμήσει να το πλησιάσει, μέχρι που δυο χριστιανοί το πήραν και το ενταφίασαν στην αυλή του κατεστραμμένου μοναστηριού των Καρυών. Πιο μετά, και ο Επιστάτης Ακίνδυνος ανακαλύφθηκε επίσης από τους Τούρκους και μαρτύρησε και εκείνος, μετά από άγριο βασανισμό στο όρος Παντέρα. Τα Ιερά λείψανά του τα ενταφίασαν στο κοιμητήρι του μοναστηριού των Καρυών, κοντά στους τάφους των γονιών του. Έτσι, έκλεισε δραματικά ο κύκλος των σφαγών που συντελέστηκαν στο μαρτυρικό λόφο των Καρυών, ενώ τα ίδια τα γεγονότα, υπό τον φόβο των βάρβαρων και αιμοχαρών κατακτητών παρέμεναν στην αφάνεια και σταδιακά ξεχάστηκαν από τους ντόπιους κατοίκους της Θερμής, και μόνο το έθιμο να τελείται Λειτουργία την Τρίτη του Πάσχα στο Λόφο των Καρυών έμεινε στην παράδοση του τόπου, χωρίς όμως να θυμάται ή να γνωρίζει κανείς το γιατί. Έπρεπε να’ ρθεί η εποχή μας, η ευλογημένη ώρα της εκ Θεού αποκαλύψεως των υπερφυών αυτών Μυστηρίων, για να έλθουν όλα αυτά στο φως και να καταυγάσουν πιστούς και απίστους!!<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjk3JaVMGTSRv7mQlcKSf2Rphu8rFfG0EPFOyolmQG2ULGHAMQMWStqpmcgHJbvSc8EzXqErnc-Gqo3itkp7sGSJfOyeMA3WFjWSzVSDBbFRsAHDA0su_A1gsTJqzp23OluR2-2JnhJbhcy/s1600/%25CE%25A1%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25AE%25CE%25BB+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjk3JaVMGTSRv7mQlcKSf2Rphu8rFfG0EPFOyolmQG2ULGHAMQMWStqpmcgHJbvSc8EzXqErnc-Gqo3itkp7sGSJfOyeMA3WFjWSzVSDBbFRsAHDA0su_A1gsTJqzp23OluR2-2JnhJbhcy/s320/%25CE%25A1%25CE%25B1%25CF%2586%25CE%25B1%25CE%25AE%25CE%25BB+%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B1.jpg" width="240" /></a></div> Η Τίμια Κάρα του Αγίου Ραφαήλ<br />
<br />
ΠΗΓΗ:http://www.agiosrafael.gr/index.php<br />
<br />
<br />
<br />
</div>΄Αγιος Βλάσιος ο Ακαρνάναςhttp://www.blogger.com/profile/12433297697553396039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4101968570302484523.post-29832613914336094652011-04-24T11:00:00.000-07:002011-04-24T11:00:42.357-07:00ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΣΛΙΔΗΣ Ο ΟΜΟΛΟΓΗΤΗΣ Ο ΕΝ ΔΡΑΜΑ (1901-1959)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLtImrAl5qQWpBxpMeJaGXKGG7hcndpMqw-EGdV1-SKlFH1ie67vK09QB0afY-ejNUtAlDO4MMd8rHPp0Lp9_t-hAOWVsyeETAL379-9u1h54F-6db-jpObsu00RQaBRX_6GzucFDw98Vb/s1600/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2583%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLtImrAl5qQWpBxpMeJaGXKGG7hcndpMqw-EGdV1-SKlFH1ie67vK09QB0afY-ejNUtAlDO4MMd8rHPp0Lp9_t-hAOWVsyeETAL379-9u1h54F-6db-jpObsu00RQaBRX_6GzucFDw98Vb/s320/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2583%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%2582+%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" width="178" /></a></div> <br />
Σε μία εποχή πού επικρατεί τόσο βαθύ σκοτάδι με έντονη διαφθορά και υποκρισία, ή άγια μας Ορθόδοξη Εκκλησία δεν παύει ταπεινά και αθόρυβα να καλλιεργεί πνευματικά τα μέλη της, νά τα οδηγεί και νά τα μορφώνει εν Χριστώ και νά δημιουργεί τελικά τούς άγιους της. Αυτούς πού στηρίζουν και αρωματίζουν με τη ζωή τους τη μολυσμένη ατμόσφαιρα της κοινωνίας μας. Όχι μόνο κατά τούς παλαιούς χρόνους άλλά και σήμερα ή Εκκλησία μας συνεχίζει το έργο αυτό. Ιδιαίτερα καυχάται για τούς οσίους και ομολογητές της. Ένας από αυτούς και σύγχρονος είναι και ο ιερομόναχος και ομολογητής π. Γεώργιος Καρσλίδης από τον Πόντο, τον οποίο λίγους μήνες πριν - στις 18 Μαρτίου 2008 - ή άγια μας Εκκλησία με ειδική Πατριαρχική και Συνοδική Πράξη ενέταξε επίσημα στο Εορτολόγιο της με τον τίτλο του οσίου και αγίου. Και πλέον θα τον τιμούμε κάθε χρόνο στις 4 Νοεμβρίου, ήμερα τής έκδημίας του. Εφέτος ο πρώτος επίσημος εορτασμός τής μνήμης του τελέστηκε με ξεχωριστή λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια στην Ιερά Γυναικεία Μονή τής Αναλήψεως του Σωτήρος στο χωριό Σίψα τής Δράμας, την οποία είχε ο ίδιος ιδρύσει και όπου έζησε τα τελευταία 30 χρόνια τής ζωής του και όσιακά έκοιμήθη και ετάφη.<br />
<br />
Ό όσιος και ομολογητής Γεώργιος Καρσλίδης είχε την καταγωγή του από τα αγιασμένα χώματα τής Ανατολής. Γεννήθηκε στις αρχές του 20οΰ αιώνα, το 1901, στην Αργυρούπολη του μαρτυρικού μας Πόντου. Έζησε συνολικά 58 χρόνια ομολογίας, θυσίας και προσφοράς έχοντας ως σύνθημα τής ζωής του «νά μη ζει για τον εαυτό του άλλά για τον Θεό και τούς ανθρώπους». Γονείς είχε τούς ευλαβείς Σάββα και Σοφία. Από αυτούς διδάχθηκε τη θεοσέβεια. Νωρίς όμως έμεινε ορφανός και από τούς δύο γονείς του - ο πατέρας του σκοτώθηκε σε κάποια μάχη. Έτσι τον μικρό Αθανάσιο (αυτό ήταν το βαπτιστικό όνομα του Άγιου) ανέλαβε νά τον προστατέψει ή πιστή γιαγιά του. Αυτή του ενέπνευσε την αγάπη προς τη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας μας και τη συνειδητή πνευματική ζωή. Με αυτή την ευλαβέστατη γιαγιά του σε ηλικία 7 ετών ο Αθανάσιος επισκέπτεται για πρώτη φορά την ιστορική Μονή της Παναγίας στον Σουμελά του Πόντου. Και εκεί το μικρό παιδί εναποθέτει την ελπίδα της ζωής του. Σύντομα όμως και ή γιαγιά του άνεχώρησε για τον ουρανό αφήνοντας του πολύτιμη κληρονομιά μαζί με τη θεοσέβεια και μία φιλντισένια εικόνα τής Παναγίας - σε μορφή επιστήθιου εγκολπίου - την όποια πλέον έφερε πάντα πάνω του ως οικογενειακό κειμήλιο ευλάβειας και προστασίας.<br />
<br />
Ή σκληρή και βάναυση συμπεριφορά του μεγαλυτέρου αδελφού του τον ανάγκασαν μαζί με τον παππού του νά φύγουν για τη Θεοδοσιούπολη τής Μεγάλης Αρμενίας. Δεν θα παραμείνει όμως για πολύ εδώ.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgInD67a0ZmaU9fUEVoiDzfiaPlvYCdM9RYwlDbIvGpoR1kIjlhRI3ppPn4SjzoafoR2V0lBpN8Ov7VlsigTmDPTCAUdO7H52Nl5h-SEhaLSwY91iwwhg17rn0ABL4e7M7U_bhmBt6l3Xnf/s1600/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2583%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%2582+%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgInD67a0ZmaU9fUEVoiDzfiaPlvYCdM9RYwlDbIvGpoR1kIjlhRI3ppPn4SjzoafoR2V0lBpN8Ov7VlsigTmDPTCAUdO7H52Nl5h-SEhaLSwY91iwwhg17rn0ABL4e7M7U_bhmBt6l3Xnf/s320/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2583%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%2582+%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF.jpg" width="270" /></a></div><br />
Αισθάνεται μέσα του βαθιά δίψα για τον Θεό. Αυτόν ποθεί και σ' Αυτόν επιθυμεί ν' αφιερωθεί. Ξεκινά λοιπόν μόνος το μεγάλο του ταξίδι με όπλο του την πίστη, έχοντας μαζί του έκτος από την εικόνα τής Παναγίας, ένα σταυρό, ένα θυμιατό και το πιστοποιητικό τής γεννήσεως του. Διήνυσε περιπετειώδη πορεία μέσα από δύσβατα μονοπάτια και χιονισμένες εκτάσεις του Καυκάσου. Ό Κύριος τον προστάτευε συνεχώς. Αλλά και οι Άγιοι πού έπεκαλεΐτο και τούς ονόμαζε φίλους του, ήταν πάντα κοντά του και τον συνόδευαν, και κυρίως ο άγιος Γεώργιος.<br />
<br />
Έφθασε στην Τιφλίδα τής Γεωργίας. Και από εκεί ή θεία Πρόνοια οδήγησε τα βήματα του σε γειτονικό μοναστήρι τής Ζωοδόχου Πηγής. Με ευγνωμοσύνη προς τον άγιο Θεό εισήλθε στον άγιο αυτό χώρο. Στολισμένος με την αθωότητα, τη σύνεση, την αδιάκριτη πίστη και τον φόβο του Θεού απέσπασε την αγάπη και τον σεβασμό των συμμοναστών του. Στα διακονήματα πού του ανέθεσαν, τής ραπτικής, τής υφαντικής και τής μαγειρικής, υπήρξε υποδειγματικός με ζηλευτή φιλεργία και αποδοτικότητα. Αγαπούσε όμως πολύ και την αυστηρή άσκηση στον εαυτό του και την κακοπάθεια. Ζούσε για τον Θεό και χαιρόταν για όσα απολάμβανε εκεί. Και έλεγε: «Εγώ έτσι θα περάσω στη ζωή μου».<br />
<br />
Στις 20 Ιουλίου 1919 ο Αθανάσιος κείρεται μοναχός και λαμβάνει το όνομα Συμεών. Κατά την ιερή εκείνη ώρα τής κουράς του οι καμπάνες τής Μονής κτύπησαν από μόνες τους. Και θεωρήθηκε αυτό το γεγονός θείο σημείο τής εύνοιας του Θεού προς τον πιστό δούλο του, τον μελλοντικό Άγιό του. Ό μοναχός Συμεών πλημμυρισμένος από τη χάρη του Θεού συνεχίζει τώρα την άσκηση του ακόμη πιο υπεύθυνα, τηρώντας με ακρίβεια τις ιερές υποσχέσεις πού έδωσε στην κουρά του για αυστηρή παρθενία, αδιάκριτη υπακοή και πλήρη ακτημοσύνη.<br />
<br />
Όμως από το 1917 στη Ρωσία άρχισε νά μαίνεται ισχυρός ο άνεμος των διωγμών εναντίον τής Εκκλησίας του Χριστού από το αθεϊστικό καθεστώς. Ό Χριστός «ξανασταυρώνεται» με τόσο σκληρά διατάγματα και διαγγέλματα, ώστε νά λένε: «Εμείς θα διορθώσουμε τα λάθη του Διοκλητιανού και του Νέρωνος». Εκκλησίες βεβηλώνονται ή ισοπεδώνονται. Μοναστήρια πυρπολούνται ή κατεδαφίζονται. Μοναχοί και ιερωμένοι άλλά και λαϊκοί φυλακίζονται και βασανίζονται σκληρά, γιατί παραμένουν πιστοί στην ορθόδοξη πίστη. Οι πρώτοι μάρτυρες καταγράφονται στα Μαρτυρολόγια τής Ρωσικής Εκκλησίας. Ήρθε όμως και ή σειρά τής Γεωργίας. Το Μοναστήρι τής Ζωοδόχου Πηγής λεηλατήθηκε. Οι μοναχοί συνελήφθησαν. Τούς έκλεισαν σε υγρή και σκοτεινή φυλακή, όπου ήταν αναγκασμένοι νά ξαπλώνουν σε μία σανίδα κάτω ακριβώς από την όποια αναδύονταν οι οσμές ακαθαρσιών από διερχόμενο υπόνομο.<br />
<br />
Ό ηγούμενος τής Μονής δεν άντεξε. Υπέκυψε και πέθανε μέσα στη φυλακή. Τον μοναχό Συμεών τον διαπόμπευσαν κάποια μέρα στους δρόμους και τον περιέφεραν δεμένο και χωρίς ρούχα, φωνάζοντας ειρωνικά γι' αυτόν: «Νά ο προφήτης!». Σταθεροί στην πίστη οι έγκλειστοι μοναχοί θέλησαν κάποιο Πάσχα και έψαλαν δυνατά μέσα στη φυλακή όλοι μαζί το «Χριστός Ανέστη». Ό διοικητής εξαγριωμένος διέταξε την καταδίκη τους. Αφού τούς φόρεσαν λευκούς χιτώνες, τούς οδήγησαν δεμένους στην άκρη απόκρημνων βράχων. Και από εκεί τούς γκρέμισαν, Αφοί προηγουμένως τούς πυροβολούσαν ασταμάτητα. Ό μοναχός Συμεών δέχθηκε τρεις σφαίρες. Μία τον χτύπησε στο σιδερένιο περίβλημα τής εικόνας τής Παναγίας πού φορούσε, ή άλλη τον πήρε επιδερμικά στο λαιμό και ή τρίτη στα πόδια. Ό Όσιος σώθηκε θαυματουργικά. Και τελικά του χάρισαν τη ζωή, γιατί υπήρχε νόμος πού έλεγε: «Νά αθωώνεται κάθε κατάδικος πού δέχεται τρεις σφαίρες όχι θανάσιμες».<br />
Όμως oi εχθροί της πίστεως δεν ησύχασαν. Απαιτούσαν από τον Άγιο να αρνηθεί την Ορθοδοξία του. Και ο Συμεών απάντησε με έντονη φωνή χτυπώντας το χέρι του στο τραπέζι του διοικητή: «Εσύ δεν έχεις εξουσία περισσότερη από τον Θεό». Γι’ αυτό φυλάκισαν τον Όσιο και πάλι, τώρα σε σκληρότερες και πιο απάνθρωπες συνθήκες. Εκεί μέσα στη φυλακή ο Άγιος ασθένησε βαριά, του έπεσαν τα δόντια και υπέφερε φρικτά στα πόδια του.<br />
<br />
Ό πανάγιος Θεός όμως επεμβαίνει θαυματουργικά, και με παρέμβαση ευγενών ανθρώπων τής περιοχής εκείνης αποφυλακίζει τον δούλο του. Εξέρχεται ο Όσιος με τα «στίγματα» του μάρτυρος και του όμολογητού. Με μορφή καταπονημένη άλλά φωτεινή. Περιφέρεται τώρα ως διωκόμενος μοναχός. Ζει με εράνους...<br />
<br />
Ό Κύριος καλεί τώρα τον πιστό δούλο του στο υπούργημα τής ίερωσύνης.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGzNymr9KaSxcvhcYhQb2jpjj1fTzXPBE1NwQ4gJJZF78mD-69sYaE_01G3i7SEQMQmKwoIEiX6c5-G_S99gCZdmNVZ03Jwvkr8BE30bGl0ICHxP94ECuFWzlPMhMPt9RoVay2CP-o4frx/s1600/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2583%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%2582+7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGzNymr9KaSxcvhcYhQb2jpjj1fTzXPBE1NwQ4gJJZF78mD-69sYaE_01G3i7SEQMQmKwoIEiX6c5-G_S99gCZdmNVZ03Jwvkr8BE30bGl0ICHxP94ECuFWzlPMhMPt9RoVay2CP-o4frx/s320/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2583%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%2582+7.jpg" width="226" /></a></div><br />
Χειροτονείται πρώτα διάκονος και στις 8 Σεπτεμβρίου 1925 χειροτονείται ιερεύς στον Άγιο Μηνά στη Γρούζια Σχέτα λαμβάνοντας το νέο του όνομα: Γεώργιος. Με το όνομα αυτό θα δοξάσει τον Θεό τον υπόλοιπο χρόνο τής ζωής του. Ό όσιος ιερεύς π. Γεώργιος ήταν για όλους τούς ανθρώπους φως, δύναμη και παρηγοριά. Προικισμένος με το χάρισμα τής διορατικότητος απεκάλυπτε τα προβλήματα των ανθρώπων. Έδινε σοφές συμβουλές σε όλους και τούς καθοδηγούσε προς τον Χριστό. Ή φήμη του ως άγιου άρχισε από εκεί νά απλώνεται... Και όταν από την Τιφλίδα ήρθε στο Σοχούμ, και εδώ ο κόσμος τον αγάπησε πολύ. Δεν έπαυσε δε ο όσιος Γεώργιος παρά τη φιλάσθενη κράση του νά συνεχίζει την ασκητική του ζωή μέσα στην πόλη μένοντας σε ένα απέριττο δωμάτιο πάμφτωχος και απαρνούμενος τις περιποιήσεις του κόσμου. Παρέμενε φτωχός άλλά ήταν πάντα πλούσιος σέ αγάπη και σε καλοσύνη, πού αντλούσε από τον μεγάλο Διδάσκαλο της αγάπης, τον Κύριο μας Ιησού Χριστό!<br />
<br />
Το 1929 ο όσιος Γεώργιος έρχεται για πρώτη φορά στην Ελλάδα, πού τόσο αγαπούσε και επιθυμούσε. Αποβιβάζεται στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhB6ZUS4FFnm4-66znF3OV3oR_zW04WlMpcFMN1GfQ2jCrX8EQ5tKMxKy5DYWnem482X7vSD_5gTf6Nu-Ql7Pat8g-lYQxXSUYNMkBUkAjNH8ryWRp4eSu8M1DyMSjrWG1aISgEyaUbN_MV/s1600/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2583%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%2582+9.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhB6ZUS4FFnm4-66znF3OV3oR_zW04WlMpcFMN1GfQ2jCrX8EQ5tKMxKy5DYWnem482X7vSD_5gTf6Nu-Ql7Pat8g-lYQxXSUYNMkBUkAjNH8ryWRp4eSu8M1DyMSjrWG1aISgEyaUbN_MV/s320/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2583%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%2582+9.jpg" width="220" /></a></div><br />
Και το 1930 εγκαθίσταται μόνιμα στο χωριό Σίψα (σήμερα Ταξιάρχες) της Δράμας. Εδώ ο πολύπαθος όσιος και ομολογητής ιερομόναχος π. Γεώργιος θα παραμείνει μέχρι το τέλος της ζωής του βαστάζοντας «έν τω σώματι του τά στίγματα του Ιησού Χριστού».<br />
<br />
Το 1939 έχτισε το ταπεινό μοναστήρι του με τον ιερό ναό της Αναλήψεως και ένα φτωχό κελλάκι γι' αυτόν. Το 1941 τον συνέλαβαν οι Βούλγαροι και τον οδήγησαν σε εκτέλεση. Τον άφησαν όμως ελεύθερο και έφυγαν έντρομοι, καθώς τον έβλεπαν εξαϋλωμένο νά προσεύχεται πριν τον θανατώσουν.<br />
<br />
Καθώς περνούσαν τα χρόνια, στη συνείδηση των ανθρώπων ο ιερομόναχος π. Γεώργιος Καρσλίδης έπαιρνε τη θέση τού οσίου και του αγίου. Πλήθος κόσμου, πολλοί μάλιστα από τη Δράμα, βαδίζοντας με τα πόδια έφθαναν στο Μοναστήρι τής Αναλήψεως. Άλλά και από πολλά μέρη τής Μακεδονίας και τής Θράκης κατέφθαναν εκεί άλλοι για νά ζητήσουν την ευχή τού Γέροντα και άλλοι νά αναπαυθούν κοντά του στο Μυστήριο τής ιεράς Εξομολογήσεως. Φωτισμένος από το Πανάγιον Πνεύμα, εξαγνισμένος από τη μακροχρόνια άσκηση και το μαρτύριο στον Πόντο, «πλημμυρισμένος από γνήσια και καθαρά αισθήματα αγάπης προς τον συνάνθρωπο», μπορούσε νά καθοδηγεί με ασφάλεια τον απλό και κουρασμένο κόσμο και νά τον οδηγεί στη σωτηρία. Μιλούσε άπλά και σταθερά. Και φύτευε στις καρδιές των ανθρώπων την αγάπη προς τον Χριστό και την Εκκλησία. Ιδιαίτερα τόνιζε την άξια τής συγχωρητικότητος. Χτυπούσε κάθε μορφή διχόνοιας και καλούσε τούς ανθρώπους νά συμφιλιωθούν μεταξύ τους και με τον Θεό. Στον λόγο του πάντα συνδύαζε την αυστηρότητα με την αγάπη χωρίς νά έχει ποτέ αστεία. Ήταν βαθιά ταπεινός στο φρόνημα του, άκακος και πραότατος.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi09txLMNYQX_jdUKtjoTR_z-TOh2XFl2XNq9BpzXiTThAi3Jtwk0JWjaqFAulMzltMeRRvBrk_Kn415QzoyHwYQ32wjTIZsoGf1fNK6tyLfWGSWuNKvrVuBTa_KXeXXD18_6Z-YonZwl7b/s1600/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2583%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%25823.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi09txLMNYQX_jdUKtjoTR_z-TOh2XFl2XNq9BpzXiTThAi3Jtwk0JWjaqFAulMzltMeRRvBrk_Kn415QzoyHwYQ32wjTIZsoGf1fNK6tyLfWGSWuNKvrVuBTa_KXeXXD18_6Z-YonZwl7b/s320/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2583%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%25823.jpg" width="208" /></a></div><br />
Καλλιεργούσε το φιλακόλουθο πνεύμα τελώντας με ακρίβεια και ιεροπρέπεια κάθε ιερή Ακολουθία τής Εκκλησίας μας. Κατά την ώρα τής θείας Λειτουργίας ήταν πάντα μεταρσιωμένος και συμβούλευε τούς πιστούς «νά είναι απερίσπαστοι και προσηλωμένοι στα τελούμενα, για νά αξιώνονται νά βλέπουν τα μεγαλεία τού Θεού».<br />
<br />
Το κύριο χαρακτηριστικό τού Αγίου ήταν ή αγάπη. Γι' αυτό τον ονόμαζαν «ο άνθρωπος τής αγάπης». Ήταν ο ελεήμων και ο φιλόξενος. Συμμετείχε στα πένθη με παρήγορο και ενισχυτικό λόγο, διένεμε φαγητό σε φτωχούς, κάποτε ύφαινε ο ίδιος με τα χέρια του ρούχα για τούς άπορους.<br />
<br />
Μαζί δε με αυτά δεν παρέλειπε ποτέ και την προσωπική του άσκηση και την κακοπάθεια, τη νηστεία του και τη μακρά και θερμή προσευχή του, παρ' όλο πού ήταν φιλάσθενος και έπασχε από χρόνια κρυολογήματα.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_udnikREcFR5N5kLxk3hOldbK7lT3NIhq9zOg_jMdqbbQbEqY11InRXoxokdRDowV4x62E5z_qnxQC8d_IT44p3EUgP_fGEEZxNOFJIPC-Mc-VuG6Ctz9oNp8PEneIUJJjnh-HL_fjn1Y/s1600/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2583%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%25824.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_udnikREcFR5N5kLxk3hOldbK7lT3NIhq9zOg_jMdqbbQbEqY11InRXoxokdRDowV4x62E5z_qnxQC8d_IT44p3EUgP_fGEEZxNOFJIPC-Mc-VuG6Ctz9oNp8PEneIUJJjnh-HL_fjn1Y/s320/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2583%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%25824.jpg" width="218" /></a></div><br />
Ήρθε όμως και ή μεγάλη ώρα για νά αναχωρήσει ο Άγιος από τον κόσμο αυτό. Προαισθάνθηκε το τέλος του. Γαλήνιος και ειρηνικός, αφού προσέφερε όλο τον εσωτερικό του πλούτο στους ανθρώπους, γεμάτος από την παρουσία του Θεού και αφού ατένισε με ευλάβεια την εικόνα τής Παναγίας και τής είπε: «Τής ευσπλαχνίας την πύλην άνοιξον ήμίν, ευλογημένη Θεοτόκε», άφησε την πνοή του στον Πλάστη του και πέταξε στον ουρανό στις 4 Νοεμβρίου 1959. Είχε διανύσει ο Άγιος 58 ολόκληρα χρόνια μαρτυρίας, ομολογίας, ασκήσεως, αγάπης, αυτοθυσίας...<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJrBMkY0KntrisHJGyMv6CTBXlGulU1sEGIOpHWqBeMYnZK15aIIwvvsiRcelIi-JGnsPmnZIxqP1pGSDlRNYL1GvpdHksrfYXhsZ5bURDZ8sGRpNjMOLAwFW9FtZPaOu1At1m9noqPaBS/s1600/%25CE%25BA%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B1+%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2583%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJrBMkY0KntrisHJGyMv6CTBXlGulU1sEGIOpHWqBeMYnZK15aIIwvvsiRcelIi-JGnsPmnZIxqP1pGSDlRNYL1GvpdHksrfYXhsZ5bURDZ8sGRpNjMOLAwFW9FtZPaOu1At1m9noqPaBS/s320/%25CE%25BA%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B1+%25CE%259A%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2583%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B7.jpg" width="240" /></a></div><br />
Κηδεύθηκε στη Μονή του με δάκρυα από τον πολυπληθή και ευγνώμονα λαό του Θεού. Και ετάφη δίπλα στον Ιερό Ναό τής Αναλήψεως πού ο Ίδιος εκεί με κόπο είχε κτίσει. Στις 9 Φεβρουαρίου 2006 έγινε ή ανακομιδή των ιερών χαριτόβρυτων λειψάνων του από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Δράμας κ. κ. Παύλο, τα όποια ετέθησαν σε ιερή λειψανοθήκη για τον αγιασμό των πιστών. Πάμπολλα είναι τα θαύματα πού ο Κύριος με τις πρεσβείες του επιτελεί. Εκατοντάδες είναι οι προσκυνητές πού καταφθάνουν για νά αφήσουν στον Άγιο ικετευτικές δεήσεις για τα θέματα τους και ευχαριστήριες προσευχές για τα θαύματα του.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLU8gLlf9pYVtHvLbscsBmi-1OP8_TycyJBken5YNN1aTqzr677FUMY9zGLy_h7IPAdNo5B08kIf793sNkzyccZeDpAobhJJrnzs3SPDGyRF3eh5xAiMzeU459cM0HkXG2P6CRMinTnYL3/s1600/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2583%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%25822.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLU8gLlf9pYVtHvLbscsBmi-1OP8_TycyJBken5YNN1aTqzr677FUMY9zGLy_h7IPAdNo5B08kIf793sNkzyccZeDpAobhJJrnzs3SPDGyRF3eh5xAiMzeU459cM0HkXG2P6CRMinTnYL3/s320/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2583%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%25822.jpg" width="230" /></a></div><br />
Ή ζωή του νέου Όσιου μας και όμολο-γητού άγιου Γεωργίου του Καρσλίδη συνεχίζει και στις μέρες μας νά μας συγκινεί και νά μάς διδάσκει. Μας καλεί νά βαδίσουμε και μείς τον δρόμο τής άγιότητος όπως ακριβώς και εκείνος τον έβάδισε μέσα από τον αγώνα τής ασκήσεως, την ομολογία τής πίστεως και τής έμπρακτης αγάπης. Αυτό μάς ζητεί ο Άγιος. Μην του το αρνηθούμε. Αυτό θέλει και από μάς ο Θεός μας.■<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKQ26mSBK8b4cbQxVFh1EsS0fFlyW9X7yOXfedtadlBAktaMcyxxd2Gvs5_dF6avN9Oattv5rsPmZwRVuil3v0veJ0t1eBJqXyHmEEWNiOHiO4j0Rz-QiVT7HzIf-BRDk9wA1OGrBxDuxU/s1600/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2583%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKQ26mSBK8b4cbQxVFh1EsS0fFlyW9X7yOXfedtadlBAktaMcyxxd2Gvs5_dF6avN9Oattv5rsPmZwRVuil3v0veJ0t1eBJqXyHmEEWNiOHiO4j0Rz-QiVT7HzIf-BRDk9wA1OGrBxDuxU/s320/%25CE%25BA%25CE%25B1%25CF%2581%25CF%2583%25CE%25BB%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B7%25CF%2582.jpg" width="240" /></a></div>Η μνήμη του τιμάται στις 4 Νοεμβρίου . <br />
<br />
Βιβλιογραφία: Μοναχού Μωυσέως Άγιορείτου, Ό μακάριος γέροντας Γεώργιος Καρσλίδης (1901-1959), Έκδοσις Ί. Μονής Αναλήψεως του Σωτήρος, Ταξιάρχαι (Σίψα) Δράμας.<br />
ΠΗΓΗ: http://sites.google.com/site/synaxari/home</div>΄Αγιος Βλάσιος ο Ακαρνάναςhttp://www.blogger.com/profile/12433297697553396039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4101968570302484523.post-63487402130563601582011-04-16T15:34:00.000-07:002011-04-16T15:34:20.358-07:00Αγία Μαρκέλλα η Χιοπολίτιδα ( + 22 Ιουλίου)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl21oUT3gIzQVzrgNnaqXQlIYL85i1F11P0dBIg7e60LNS_x1x4ruQUBgDfiKp5sjqSNwCdI9PxVrPyAnP2PGrEZfp-ju8BbsE60ZRxUz-2o_yZqxZwWcMwZmZhVTjujLC5lq16Za23cBQ/s1600/%25CE%259C%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl21oUT3gIzQVzrgNnaqXQlIYL85i1F11P0dBIg7e60LNS_x1x4ruQUBgDfiKp5sjqSNwCdI9PxVrPyAnP2PGrEZfp-ju8BbsE60ZRxUz-2o_yZqxZwWcMwZmZhVTjujLC5lq16Za23cBQ/s320/%25CE%259C%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B1.jpg" width="237" /></a></div><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"> </span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Η Αγία Μαρκέλλα κατάγονταν από τη πόλη Βολισσό της Χίου. Η μητέρα της ήταν χριστιανή ενώ ο πατέρας της ειδωλολάτρης . Από την μητέρα της γαλουχήθηκε τις αρχές και τις αξίες της Χριστιανικής πίστης , τις οποίες και εφάρμοσε εις το έπακρόν τους. Καθημερινά λάτρευε τον Τριαδικό Θεό με νηστείες , προσευχές και ελεημοσύνες. Ζούσε όχι για τον εαυτόν της αλλά για τον πλησίον. Καθημερινά θυσίαζε το είναι της για την Αγάπη του Νυμφίου της Ιησού Χριστού στον οποίο είχε αφιερωθεί. Το σύνολο των αρετών και των χαρισμάτων της την έκαναν την περιζήτητη νύμφη . Πολλοί νέοι της εποχής ζητούσαν να την μνηστευτούν . Αυτή όμως πιστή στον εν παρθενία βίο , αρνούνταν σταθερά. Σε μικρή ηλικία χάνει την μητέρα της όταν αυτή εκδημεί προς την ουράνιο Βασιλεία. Η μικρή όμως Μαρκέλλα με μεγαλύτερο σθένος στρέφει τους οφθαλμούς της προς τα Άνωθεν και τον Ζωοδότη Νυμφίο της Κυριο Ημών Ιησού Χριστό. Εντατικοποιεί τις προσπάθειες της στην καλλιέργεια των αρετών και καθίσταται οσιακή μορφή μεγάλου αναστήματος παρά το νεαρό της ηλικίας της .</span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTrHLA1zaqtOMM877OBhBQV8YhejHiNzYbLBjMuiWJV9nFoZRtQs9k4QoBa0_Xmq89bnT0UxV9UgLsSmy-OIr_oj2xg8sixlHsnP3MVkP3edk_HJcL79lFoj9HNjRPbUJdbXqNk-33OzGn/s1600/%25CE%259C%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B1+3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTrHLA1zaqtOMM877OBhBQV8YhejHiNzYbLBjMuiWJV9nFoZRtQs9k4QoBa0_Xmq89bnT0UxV9UgLsSmy-OIr_oj2xg8sixlHsnP3MVkP3edk_HJcL79lFoj9HNjRPbUJdbXqNk-33OzGn/s320/%25CE%259C%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B1+3.jpg" width="288" /></a></div><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"> </span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Ο μισάνθρωπος διάβολος δεν μπορούσε να ανεχτεί την πύρινη πίστη κατά πράξης της Μαρκέλλας. Δεν μπορούσε όμως να την ρίξει σε αυτόβουλο αμάρτημα της ώστε να την κατακρημνίσει πνευματικά . Δεν θα μπορούσε άλλωστε, αφού η Αγία ενεργώντας με το αυτεξούσιο , είχε νεκρώσει την σάρκα και τις επιθυμίες αυτής . Είχε θωρακιστεί με την πανοπλία της Αγάπης του Κυρίου της την Θείαν Χάρην . Έτσι στράφηκε στο να χρησιμοποιήσει ως όργανο του τον πατέρα της. Αυτός άλλωστε ήταν πάντα αντίθετος με τον τρόπο ζωής της κόρης του . Πολλές φορές είχε προσπαθήσει να την μεταπείσει για να αλλάξει στάση . Τώρα όμως είχε εξοργιστεί . Προσπαθούσε με παντοίο τρόπο να την κάνει να αρνηθεί τον Χριστό . Κανένας από τους τρόπους του είτε καλός , είτε με απειλές και βία δεν απέδωσε. Η αποφασιστικότητα της Αγίας ήταν καθοριστική και αμετάκλητη. Τίποτε δεν την έκανε να αλλάξει ή να ανταλλάξει την πίστη της σε Αυτόν. Η αφόρητη ζωή την έκανε να εγκαταλείψει το πατρικό της σπίτι για να βρει καταφύγιο στο βουνό . </span></span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWJibwZXP7ajvp1R2r7z3paIvOxipGaYFaNCSD6DvUd9Oj_fqYTkFEFmhzwhgiFnw5XgQCjrk2IwADPob9gMhnqKfKFwjbwJrNNGwQiD-CkuLWr69Q94UnU4Lsv-pLHoQS8YqKGo46NTKw/s1600/%25CE%2591%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%259C%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B11.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWJibwZXP7ajvp1R2r7z3paIvOxipGaYFaNCSD6DvUd9Oj_fqYTkFEFmhzwhgiFnw5XgQCjrk2IwADPob9gMhnqKfKFwjbwJrNNGwQiD-CkuLWr69Q94UnU4Lsv-pLHoQS8YqKGo46NTKw/s1600/%25CE%2591%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%259C%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B11.jpg" /></a></div><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Μέσα στα δάση υμνούσε και δοξολογούσε τον Θεό που την αξίωνε να διωχτεί για το Άγιο όνομα του . Ο πατέρας της όμως σαν δαιμονισμένος άρχισε να την καταδιώκει κι εκεί. Κατά παράδοση , ο διάβολος τόσο του είχε θολώσει το νου , που έτρεφε ακόμα και σαρκικούς λογισμούς για την ίδια του την κόρη . Όταν η διωκόμενη Μαρκέλλα τον αντιλήφθηκε ότι ήταν κοντά της κρύφτηκε σε μια βάτο. Ο πατέρας της , μετά από την υπόδειξη ενός βοσκού την εντόπισε και για να την αναγκάσει να βγει από την βάτο, της έβαλε φωτιά. Έτσι η Αγία καταπληγωμένη από τα αγκάθια και εξασθενημένη από τον καπνό και το πυρ έτρεξε προς την ακροθαλασσιά , στην προσπάθεια της να τον αποφύγει και να σωθεί . Στην προσπάθεια της αυτή ο πατέρας της τη σημάδεψε με το τόξο ή το όπλο του και την πλήγωσε . Η αγία άρχισε ακατάσχετα να αιμορραγεί και το αίμα της να βάφει τις πέτρες της ακρογιαλιάς. Συνέχισε όμως να τρέχει , αλλά οι δυνάμεις της την εγκατέλειπαν και ο διώκτης πατέρας της την πλησίαζε όλο και περισσότερο. Τότε η Αγία προσεύχεται προς τον Κύριο Ιησού Χριστό προκειμένου να την διαφυλάξει . Και ω του θαύματος ! Η πέτρα στην οποία ανακάθισε τελειωτικά, άνοιξε και έκρυψε το σώμα της , ως την μέση . Ο πατέρας αφού προσπάθησε να την βγάλει χωρίς αποτέλεσμα , αφού έκοψε πρώτα τους μαστούς της στην συνέχεια την αποκεφάλισε. Την τίμια κεφαλήν της την πέταξε στην θάλασσα την οποία στην συνέχεια την συνέλλεξε κατά τρόπο θαυμαστό , κάποιο πλοίο και την μετέφερε στην Ρώμη. </span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihjlTt5m0-fL0yaiBh5R5mgz7KfIJOPelDz7-mJ2BxPXNcO6h_OtVIGaSqg-cR22fpLQGpth2ihJpxOOQrq4nPB1XlOo9hLdw-Pm5vQ7e8Jjr-rt1ZIX07GIURFLelh7QjbwiFLLNdLDQk/s1600/%25CE%259C%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B1+%25CF%2580%25CE%25AD%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihjlTt5m0-fL0yaiBh5R5mgz7KfIJOPelDz7-mJ2BxPXNcO6h_OtVIGaSqg-cR22fpLQGpth2ihJpxOOQrq4nPB1XlOo9hLdw-Pm5vQ7e8Jjr-rt1ZIX07GIURFLelh7QjbwiFLLNdLDQk/s320/%25CE%259C%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B1+%25CF%2580%25CE%25AD%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2582.jpg" width="320" /></a></div><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Έτσι η Αγία Μαρκέλλα έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου για την πίστη της στον Χριστό . Μαρτύρησε από τον ίδιο της τον πατέρα όπως η αγία Βαρβάρα και τόσες άλλες αγίες . Χαριτώθηκε από τον Θεό με την θαυματουργία και αναρίθμητα είναι τα θαύματα που καθημερινά αναφέρονται ειδικά κατά τους έσχατους χρόνους.</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Από τον βράχο που έκρυψε το σώμα της αναβλύζει αγίασμα και όταν ιερέας διαβάζει την παράκληση, το νερό της θάλασσας αρχίζει να βράζει, και σταματά όταν τελειώσει η παράκληση.</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Αξιοσημείωτης επίσης είναι και η αναφορά ότι στην παραλία που άρχισε να αιμορραγεί από το πρώτο χτύπημα του πατρός της , η Αγία Μαρκέλλα και σε απόσταση μέχρι τον τόπο του μαρτυρίου της , οι πέτρες είναι ακόμη και σήμερα ερυθρού χρώματος από το άγιο αίμα της. </span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Η μνήμη της εορτάζεται 22 Ιουλίου </span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Απολυτίκιο της Αγίας Μαρκέλλας:</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Της άγνείας το ρόδον και της Χίου το βλάστημα, την άγίαν Μαρκέλλαν έν ωδαίς εύφημήσωμεν τμηθείσα γαρ χειρί τη πατρική, ως φύλαξ εντολών των του Χριστού, ρώσιν νέμει και κινδύνων άπαλλαγήν, τοις προς αυτήν κραυγάζουσι* δόξα τω δεδοκότι σοι Ίσχύν, δόξα τω σε θαυμαστώσαντι, δόξα τω ένεργούντι δια σου, πάσιν Ίάματα.</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8rdJGUR5WNlYokc1PBzqcvIp3-bNKZcGYlcud-GrWUtDEH_5M4KuSYHOCxYE_qS-ylOVAzuf56w_w9lowwYqjNiCg6cbPygjy2dSKCTaneUVGfiiyinEptlFKu-2BoXuLW6GOk5Kragp-/s1600/%25CE%259C%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B1+.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8rdJGUR5WNlYokc1PBzqcvIp3-bNKZcGYlcud-GrWUtDEH_5M4KuSYHOCxYE_qS-ylOVAzuf56w_w9lowwYqjNiCg6cbPygjy2dSKCTaneUVGfiiyinEptlFKu-2BoXuLW6GOk5Kragp-/s1600/%25CE%259C%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B1+.png" /></a></div><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><strong> Ἁγία Μαρκέλλα τῆς Χίου </strong></span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><strong>( πατρός Γεωργίου Ρ. Ζουμῆ, Γενικοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου τῆς Ιερᾶς Μητροπόλεως Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας</strong>).</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Ἡ ἁγία αὐτή νύμφη τοῦ Χριστοῦ καταγόταν ἀπό τήν Βολισσό τῆς Χίου καί μαρτύρησε ἀπό τά μιαρά χέρια τοῦ ἄπιστου πατέρα της γύρω στά 1500. Ἡ μητέρα της, μία εὐλαβής καί πιστή γυναίκα τῆς ἐδίδαξε τήν ἀγάπη στόν Ἰησοῦ Χριστό καί τήν ἀφοσίωση στήν ἁγνότητα. </span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Εἶναι ἀρετές, πού πρέπει νά κοσμοῦν κάθε ἄνθρωπο καί κυρίως τούς νέους. Αὐτές δίνουν ἀξία στόν κάτοχό τους, τόν κάνουν νά ἐπαινεῖται ἀπό τόν Θεό καί νά λάμπει περισσότερο ἀπό τόν ἥλιο στά οὐράνια σκηνώματα. Αὐτές οἱ ἀρετές εἶναι πολύ σπάνιες ἰδιαίτερα στήν ἐποχή μας, πού εἶναι ἐποχή ἀνηθικότητας καί σαρκολατρείας. Ἡ ἀπουσία καί περιφρόνηση αὐτῶν τῶν ἀρετῶν ἀμαύρωσε τίς εἰκόνες τοῦ Θεοῦ, τούς ἀνθρώπους, διέλυσε τίς οἰκογένειες, γκρέμισε τά χριστιανικά σπίτια καί ἔφερε τόν κόσμο ὅλο στό χεῖλος τῆς καταστροφῆς. Μάλιστα φτάσαμε στό τραγικό σημεῖο νά περνᾶμε τό ἄσπρο γιά μαῦρο καί τό μαῦρο νά τό θεωροῦμε ἄσπρο. Τούς ἠθικούς καί σεμνούς νά τούς θεωροῦμε ὀπισθοδρομικούς καί καθυστερημένους, ἐνῷ τούς ἀνήθικους καί προκλητικούς νά τούς ἔχουμε γιά ξύπνιους καί προοδευτικούς.</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Ἡ μητέρα της ἁγίας πέθανε ἐνωρίς καί τήν ἀνατροφή της ἀνέλαβε ὁ πατέρας της. Ὅσο μεγάλωνε στήν ἡλικία, τόσο προέκοπτε στήν ἀρετή καί αὐτή ἡ σωφροσύνη ἔκαμνε τήν Μαρκέλλα νά ἀκτινοβολεῖ ἀπό τήν ψυχή καί στό σῶμα.</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Ὅμως ὁ μισόκαλος διάβολος τήν ἐφθόνησε γι᾿ αὐτήν τήν ἀρετή της καί προσπάθησε νά τήν πειράξει, νά τῆς ἐμφυτεύσει ἀκάθαρτους λογισμούς. Διάβαζα παλαιότερα σ᾿ ἕνα περιοδικό, ὅτι πρό Χριστοῦ ὁ διάβολος προσπαθοῦσε νά ρίξει ὅλες τίς νέες στήν ἀνηθικότητα, γιά νά μή γεννηθεῖ ὁ Χριστός, νά μή ἔρθει στόν κόσμο, ἀφοῦ ἀπό ἁγνή θά γεννιόταν. Ἄλλά καί μετά τήν γέννηση τοῦ Χριστοῦ πάλι τό ἴδιο ἐπιδιώκει, γιά νά πάρει ὅλους τούς ἀνθρώπους μαζί του στήν κόλαση. </span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Ἡ νεαρή κόρη, πού ἦταν σέ ἡλικία 18 ἐτῶν, ἀπέκρουε ὅλους τούς πειρασμούς εὔκολα μέ τήν βοήθεια καί ἐνίσχυση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Τό ἴδιο λέμε στό ἀπολυτίκιο τῆς ἁγίας Βαρβάρας, ὅτι γλύτωσε ἀπό τίς παγίδες τοῦ ἐχθροῦ βοηθείᾳ καί ὅπλῳ τοῦ Σταυροῦ ἡ πάνσεμνος. Τό ἐπιβεβαιώνει καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν λέει, πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντι με Χριστῷ.</span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqQrsFZ9sETpbfbVcLdtJnllmbWJcBqHpw0ZNL6uMgAIhyoo8np_-Dy2X-_SUqUq84lbnret35A2fCKQc6F0gXnBwjGwBHbCmpMVsw69exwHl9Lnzm8PRqDw4N9OcT35KB82sBzcypxP3H/s1600/%25CE%259C%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B16.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqQrsFZ9sETpbfbVcLdtJnllmbWJcBqHpw0ZNL6uMgAIhyoo8np_-Dy2X-_SUqUq84lbnret35A2fCKQc6F0gXnBwjGwBHbCmpMVsw69exwHl9Lnzm8PRqDw4N9OcT35KB82sBzcypxP3H/s1600/%25CE%259C%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B16.jpg" /></a></div><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Ἐδῶ πρέπει νά σημειώσουμε, ὅτι τό νά ἔχει κάποιος πειρασμούς δέν εἶναι ἁμαρτία. Οἱ πειρασμοί δέν εἶναι δικοί μας. Ἔρχονται ἀπό ἔξω, προέρχονται ἀπό τόν πονηρό διάβολο. Μή ξεχνοῦμε, ὅτι καί ὁ Χριστός, ὁ μόνος ἀναμάρτητος, πειράσθηκε ἀπό τόν διάβολο. Τό θέμα εἶναι νά μή συγκατατεθοῦμε στόν πειραμό, νά μή ποῦμε ναί στόν πειρασμό. Μέ τήν συγκατάθεσή μας, τήν συμφωνία μας ἀρχίζει ἡ ἁμαρτία. Ἔλεγε ὁ μακαριστός π. Παΐσιος ὁ ἁγιορείτης, ὅτι οἱ πειρασμοί εἶναι σάν τά μαῦρα κοράκια, πού πετοῦν πάνω ἀπό τά κεφάλια μας. Μή ἀσχοληθοῦμε καθόλου μέ αὐτά. Ἄς τά ἀφήσουμε νά φύγουν.</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Μοῦ ἔλεγε κάποτε ἕνας ἄλλος ἁγιορείτης Μοναχός καί αὐτός πλέον μακαριστός: Ὁ διάβολος, ἄν δέν μπορέσει νά πειράξει τόν Παπᾶ, πάει στήν Παπαδιά. Ἄν δέν μπορεῖ κι᾿ ἐδῶ νά ἔχει ἀποτελέσματα, τότε πηγαίνει στά παπαδοπαίδια. Ὅπου βρεῖ καί ὅποιον μπορέσει νά προσβάλει. Τό ἴδιο συνέβη σ᾿ αὐτήν τήν περίπτωση. Δέν κατόρθωσε νά ἐπιφέρει πλῆγμα στήν νεαρή ἁγία, στράφηκε κατόπιν στόν ἄπιστο πατέρα της. Τοῦ ἐγέννησε σαρκικό πειραμό καί ἀσελγῆ ἐπιθυμία γιά τήν ἁγνή καί νεαρή κόρη του. Ἐκείνη ἀσφαλῶς ποτέ δέν δέχθηκε κάτι τέτοιο, γι᾿ αὐτό καί κρυφά ἔφυγε ἀπό τό σπίτι καί κατέφυγε στό βουνό, μιά καί οἱ προτάσεις τοῦ σαρκολάτρη πατέρα της ἔγιναν πιό προκλητικές καί ἐπίμονες. </span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Ἐκεῖνος ἔτρεξε ξοπίσω της καί τήν κατεδίωξε. Ἡ ἁγία Μαρκέλλα ἔτρεξε πρός τήν θάλασσα καί κρύφθηκε σέ μία βάτο, ἀλλά καί ἐκεῖ τήν ἀνεκάλυψε. Ἔβαλε φωτιά στή βάτο, γιά νά τήν ἀναγκάση νά βγεῖ. Βγαίνοντας ἐκείνη ἔτρεξε στά βράχια τῆς ἀκροθαλασσιᾶς. Μή μπορώντας ὁ πατέρας νά τήν φθάσει τῆς ἔρριξε ἕνα βέλος καί τήν πλήγωσε. Πλέον δυσκολεύτηκε στό τρέξιμο. Παρακάλεσε τότε τόν Θεό νά τήν βοηθήσει. Ἀμέσως σχίσθηκε ἕνας βράχος καί τήν δέχθηκε μέχρι τούς ὤμους, ὅπως ἄλλοτε ἔγινε μέ τήν ἁγία Θέκλα καί ὅπως ἀκόμη παλαιότερα μέ τήν ἁγία Ἐλισάβετ, πού κρατοῦσε στήν ἀγκαλιά της μικρό τόν Τίμιο Πρόδρομο. </span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Σάν ἔφθασε ὁ πατέρας της καί μή μπορώντας νά τήν τραβήξει ἔξω ἀπό τόν βράχο, πρῶτα τῆς ἔκοψε τά στήθη καί κατόπιν τήν ἀποκεφάλισε καί πέταξε τό κεφάλι της στήν θάλασσα. Ἔτσι τῆς ἄνοιξε τόν οὐρανό καί τήν δέχθηκε ὁ Θεός στά οὐράνια βασίλεια, νά χαίρεται ἡ Παρθενομάρτυς Μαρκέλλα πλησίον τοῦ Νυμφίου Χριστοῦ, μαζί μέ τίς πέντε φρόνιμες παρθένες τῆς γνωστῆς παραβολῆς τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου.</span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4sp4bDYr-34749-xhq4Zdnv4Q-j7JP_p6aIyhqbpamTmfWbG1h6k-TLQi8__aUxpBgElAN7x5rJijXi44boGQI7rwqF5JmOr8T9WOuDQVXaL7k6nDPGbev46mtTx2kZ6Qt_yxbsbTOIab/s1600/%25CE%25B1%25CE%25B3.+%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B1+2009-4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4sp4bDYr-34749-xhq4Zdnv4Q-j7JP_p6aIyhqbpamTmfWbG1h6k-TLQi8__aUxpBgElAN7x5rJijXi44boGQI7rwqF5JmOr8T9WOuDQVXaL7k6nDPGbev46mtTx2kZ6Qt_yxbsbTOIab/s320/%25CE%25B1%25CE%25B3.+%25CE%25BC%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B1+2009-4.jpg" width="240" /></a></div><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Ἀπό ἐκεῖνον τό βράχο τρέχει ἁγίασμα καί τά πετραδάκια μέσα στή θάλασσα εἶναι ἀκόμη κόκκινα ἀπό τό αἷμα τῆς ἁγίας. Κάθε φορά δέ πού ὁ Ἱερεύς διαβάζει τήν Παράκληση τῆς ἁγίας, τό νερό τῆς θάλασσας φαίνεται σάν νά κοχλάζει. Τό προσκύνημα αὐτό τῆς ἁγίας Μαρκέλλας εἶναι τό μεγαλύτερο τῆς Χίου καί ἀπό τά μεγαλύτερα τοῦ Αἰγαίου Πελάγους.</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Ὁ βίος καί τό μαρτύριο τῆς ἁγίας Μαρκέλλας ὑπενθυμίζουν τό καθῆκον καί τό χρέος, πού ἔχουν οἱ γονεῖς, νά παιδαγωγοῦν κατά Θεόν τά παιδιά τους καί νά τά ὁδηγοῦν στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι τεράστια ἡ εὐθύνη τους. Ὁ Θεός μᾶς ἔδωσε τά δικά Του παιδιά γιά δικά μας. Μᾶς τά ἔδωσε γιά νά τά καταστήσουμε πολίτες τοῦ παραδείσου κι᾿ ἐμεῖς τά στέλνουμε στόν διάβολο καί τά βάζουμε στήν κόλαση. Ἄν ἦταν ἔτσι, τότε χίλιες φορές νά εἴμασταν ἄτεκνοι. Δέν ὑπάρχει μεγαλύτερο κακό γιά ἕνα παιδί, νά ἔχει ἄπιστους καί ἄθεους γονεῖς. Αὐτούς τούς γονεῖς σάν ἐγκληματίες θά τούς καταδικάσει ὁ Θεός ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως, λέι ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Οὔτε κακῶς πρέπει νά τά διαπαιδαγωγοῦμε, οὔτε νά ἀδιαφοροῦμε γιά τήν ἠθική τους κατάσταση.</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Λέει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ ἁγιορείτης: Ὅπως ὑπάρχουν γεράκια, πού παραφυλάγουν νά δοῦν ἕνα ἀθῶο περιστέρι καί νά πέσουν ἐπάνω του, νά τό κατασπαράξουν, ἔτσι ὑπάρχουν ἄνθρωποι πονηροί, πού παραμονεύουν νά δοῦν ἕναν νέο ἤ μία νέα ἀγνή καί νά πέσουν ἐπάνω της, νά τῆς κάνουν κακό. Γι᾿ αὐτό οἱ γονεῖς πολύ πρέπει νά προσέχουν τά παιδιά τους. </span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Εἶναι πολύ συγκινητική ἐκείνη ἡ εἰκόνα τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου, κατά τήν ὁποία τό νήπιον Ἰησοῦς Χριστός ἀπό τήν ἀγκαλιά τῆς Παναγίας πηγαίνει στήν ἀγκαλιά τοῦ πρεσβύτη Συμεών. Ἔτσι καί τά δικά μας παιδιά ἀπό τήν ἀγκαλιά μας πρέπει νά πᾶνε στήν ἀγκαλιά τῆς Ἐκκλησίας, στά χέρια τοῦ πνευματικοῦ, δηλαδή στήν ἐξουσία τοῦ Θεοῦ. Θά εἴμαστε ἥσυχοι καί θά κοιμώμαστε ἀμέριμνοι, ἄν τά παιδιά μας ἔχουν φόβο Θεοῦ. Καί θά εἴμαστε ὅλο φόβο καί ἀγωνία, θά πρέπει νά φοβώμαστε καί νά τρέμουμε, ἄν τά παιδιά μας γίνουν ἀθεόφοβα.</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Ἄς θυμηθοῦμε τόν πατέρα τοῦ Εὐαγγελίου καί ἄς κάνουμε ὅ,τι ἐκεῖνος ἔκανε. Νά πάρουμε ἀπό τό χέρι τό παιδί μας, νά τό φέρουμε κοντά στό Χριστό καί νά ποῦμε, Κύριε, ἤνεγκα τόν υἱόν μου πρός Σέ. Ἀμήν.-</span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEit05H36ANYhq0_G2WLiSz0Mz3gQ0KIPOipfzARQWqqrI2ZVq6pzTPxbIxfuBjYAX8iTDbWf9JcRT-fY9XXAZodhYDQ4q6Xtpz7N283b5DxgMJFBSwls33D3w4ZSIjt-uVTpkUiEfeuY83j/s1600/%25CE%2591%25CE%25B3.+%25CE%259C%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B1+2009-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEit05H36ANYhq0_G2WLiSz0Mz3gQ0KIPOipfzARQWqqrI2ZVq6pzTPxbIxfuBjYAX8iTDbWf9JcRT-fY9XXAZodhYDQ4q6Xtpz7N283b5DxgMJFBSwls33D3w4ZSIjt-uVTpkUiEfeuY83j/s320/%25CE%2591%25CE%25B3.+%25CE%259C%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25BA%25CE%25AD%25CE%25BB%25CE%25BB%25CE%25B1+2009-1.jpg" width="320" /></a></div><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"> </span></span><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: small;"> Ιερός Ναός Αγίας Μαρκέλλας Παλαίρου Αιτωλ/νίας </span></span><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></span></div>΄Αγιος Βλάσιος ο Ακαρνάναςhttp://www.blogger.com/profile/12433297697553396039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4101968570302484523.post-45573997491843627352011-04-14T13:55:00.000-07:002011-04-14T13:55:16.795-07:00Η νεομάρτυς Λυδία η Ρωσίδα και οι στρατιώτες Κύριλλος και Αλέξιος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhePDkohDo9Iz-TjZmM8m-8Wrc1nZ_7Lv2uTjBX1m_0QihtYgEp6KJwUhNaHUQkHGeas30KqIbsJBylUk2ujOR1jntwmlFEsFTO6Yvq13DkcWimS-3SG5M7nvkalfkxLQShntfluXv14N8S/s1600/%25CE%2591%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%259B%25CF%2585%25CE%25B4%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CE%25B7+%25CE%25A1%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B1.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhePDkohDo9Iz-TjZmM8m-8Wrc1nZ_7Lv2uTjBX1m_0QihtYgEp6KJwUhNaHUQkHGeas30KqIbsJBylUk2ujOR1jntwmlFEsFTO6Yvq13DkcWimS-3SG5M7nvkalfkxLQShntfluXv14N8S/s320/%25CE%2591%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25B1+%25CE%259B%25CF%2585%25CE%25B4%25CE%25AF%25CE%25B1+%25CE%25B7+%25CE%25A1%25CF%2589%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25B4%25CE%25B1.png" width="247" /></a></div><br />
«ένεκά σου θανατούμεθα όλην την ημέραν<br />
ελογίσθημεν ως πρόβατα σφαγής»<br />
(Ρωμ. η' 36) <br />
<br />
Η Λυδία, κόρη ενός ιερέως της πόλεως Ούφα1, γεννήθηκε στις 20 Μαρτίου του 1901. Από παιδί ήταν ευαίσθητη, στοργική και αγαπητή από όλους. Φοβόταν την αμαρτία και κάθε τι που δεν το επέτρεπε ο νόμος του Θεού. Μόλις τελείωσε το παρθεναγωγείο στα δεκαεννιά της χρόνια, παντρεύτηκε και αμέσως έχασε τον άνδρα της στον εμφύλιο πόλεμο με την αναχώρησι του Λευκού (τσαρικού) Στρατού. <br />
<br />
Ο πατέρας της, από τις πρώτες αρχές του σχίσματος των «Ανακαινιστών»2 που οργανώθηκε από τους Μπολσεβίκους το 1922, προσχώρησε σ' αυτό. Η θυγατέρα του τότε γονάτισε μπροστά στα πόδια του πατέρα της και είπε: «Δώσε μου την ευχή σου, πατέρα, να σ' αφήσω, για να μη σε δεσμεύω στη σωτηρία της ψυχής σου». Ο γέρων ιερέας ήξερε καλά την κόρη του, όπως ήξερε καλά και το εσφαλμένο της κινήσεώς του. Δάκρυσε και, δίδοντας την ευλογία του στη Λυδία να ζήση μόνη της, της είπε προφητικά: «Κοίταξε, κόρη μου, όταν κερδίσης το στεφάνι σου, να πης στον Κύριο ότι παρόλο που φάνηκα πολύ αδύνατος για αγώνα, ωστόσο δεν σε εμπόδισα, αλλά σου έδωσα την ευχή μου». «Θα το πω, πατέρα», του είπε εκείνη φιλώντας του το χέρι και προβλέποντας έτσι κι αυτή προφητικά το μέλλον. <br />
<br />
Η Λυδία πέτυχε να διοριστή στην δασονομική υπηρεσία και το 1926 μετατέθηκε στην κολλεκτίβα υλοτομίας της περιοχής, όπου δούλευε κοντά στους πιο χαμηλόμισθους εργάτες. Εδώ ήρθε αμέσως σ' επαφή με απλούς ανθρώπους του ρωσικού λαού, τους οποίους αγαπούσε πολύ και οι οποίοι ανταποκρίθηκαν με τον ίδιο τρόπο. Οι ξυλοκόποι και οι οδηγοί, που είχαν σκληρυνθή από τη δουλειά μέσα σε δύσκολες συνθήκες, αφηγούνταν με κατάπληξι ότι στο γραφείο του Τμήματος Υλοτομίας, όπου ερχόταν σε επαφή μαζί τους η Λυδία, τους διαπερνούσε ένα γνώριμο αλλά τώρα μισοξεχασμένο αίσθημα, παρόμοιο μ' εκείνο που είχαν νιώσει κάποτε, όταν πριν την επανάστασι είχαν πάει να υποδεχθούν την περίφημη εικόνα της Παναγίας από το χωριό Μπογκορόντσκογιε της περιφερείας της Ούφα. Στο γραφείο δεν ακούγονταν πια άσχημες κουβέντες, βρισιές και καυγάδες. Τα πάθη είχαν εκλείψει και οι άνθρωποι έγιναν ευγενικώτεροι μεταξύ τους. <br />
<br />
Αυτό ήταν καταπληκτικό και έγινε αντιληπτό απ' όλους, των κομματικών οργάνων μη εξαιρουμένων. Παρακολούθησαν τη Λυδία, αλλά δεν ανακάλυψαν τίποτε ύποπτο. Δεν πήγαινε καθόλου στις εκκλησίες που είχαν νομιμοποιηθή από τους Μπολσεβίκους και συμμετείχε αραιά και προσεκτικά σε ακολουθίες της μυστικής εκκλησίας «των κατακομβών». <br />
<br />
Η Γκε-Πε-Ου3 ήξερε ότι υπήρχαν μέλη της μυστικής εκκλησίας στην περιφέρεια, δεν έβρισκε όμως τον τρόπο να τα ανακαλύψη και να τα συλλάβη. Με σκοπό να ανακαλύψη όσους δεν είχαν ακόμη συλληφθή η Γκε-Πε-Ου ξαφνικά επανέφερε από την εξορία τον επίσκοπο Ανδρέα που ήταν πολύ σεβαστός στον λαό, αλλά και σ' όλους τους παράγοντες της μυστικής εκκλησίας. Σύμφωνα όμως με οδηγίες που είχε στείλει πρωτύτερα, ο επίσκοπος έγινε φανερά δεκτός μόνο από μία εκκλησία της Ούφα, παρόλο που μυστικά ήρθε να τον δη ολόκληρη η περιφέρεια. Η Γκε-Πε-Ου πεπεισμένη για την αποτυχία του σχεδίου της συνέλαβε πάλι τον επίσκοπο Ανδρέα και τον εξώρισε. <br />
<br />
Η Λυδία συνελήφθη στις 9 Ιουλίου 1928. Οι μυστικές υπηρεσίες για αρκετό καιρό αναζητούσαν μία δακτυλογράφο που εφοδίαζε τους εργάτες της δασονομικής υπηρεσίας με δακτυλογραφημένα φυλλάδια, που περιείχαν βίους αγίων, προσευχές, ακολουθίες και συμβουλές αρχαίων και συγχρόνων ιεραρχών της Εκκλησίας. Παρατήρησαν ότι στην γραφομηχανή αυτής της δακτυλογράφου το κάτω μέρος του «κ» ήταν σπασμένο. Έτσι αποκαλύφθηκε η Λυδία. <br />
<br />
Η Γκε-Πε-Ου κατάλαβε ότι είχε πέσει στα χέρια της το κλειδί, για να ανακαλύψη ολόκληρη την μυστική εκκλησία. Δέκα μέρες αδιάκοπης ανακρίσεως δεν κατάφεραν να κλονίσουν την μάρτυρα. Πολύ απλά αρνήθηκε να πη οτιδήποτε. Στις 20 Ιουλίου ο ανακριτής, έχοντας χάσει την υπομονή του, παρέδωσε τη Λυδία στο «ειδικό τμήμα» για ανάκρισι. <br />
<br />
Αυτό το «ειδικό τμήμα» εργαζόταν σ' ένα γωνιακό δωμάτιο στο υπόγειο της Γκε-Πε-Ου. Ένας φρουρός στεκόταν μόνιμα στον διάδρομο του υπογείου. Εκείνη την ημέρα φρουρός ήταν ο Κύριλλος Ατάεβ, ένας εικοσιτριάχρονος φαντάρος. Είδε την Λυδία καθώς την έφερναν στο υπόγειο. Η προηγούμενη δεκαήμερη ανάκρισι είχε εξαντλήσει την μάρτυρα και δεν μπορούσε να κατέβη τα σκαλιά. Ο στρατιώτης Ατάεβ, σε πρόσταγμα των προϊσταμένων του, την κράτησε και την ωδήγησε κάτω στον ανακριτικό θάλαμο. «Ο Χριστός να σε σώση» είπε η Λυδία ευχαριστώντας τον φρουρό, καθώς αντιλήφθηκε μια σπίθα συμπαθείας γι' αυτήν στη λεπτή ευγένεια των δυνατών χεριών του φρουρού του Ερυθρού Στρατού. <br />
<br />
Και ο Χριστός έσωσε τον Ατάεβ! Τα λόγια της μάρτυρος και τα γεμάτα πόνο και αμηχανία μάτια της μίλησαν στην καρδιά του. Δεν μπορούσε πια ν' ακούη με αδιαφορία τις αδιάκοπες κραυγές και τα κλάματά της, όπως είχε προηγουμένως ακούσει όμοιες κραυγές από άλλους ανακρινομένους και βασανιζομένους. <br />
<br />
Η Λυδία βασανίστηκε πολύ ώρα. Οι βασανιστές της Γκε-Πε-Ου δρούσαν συνήθως με τέτοιο τρόπο, ώστε να μην αφήνουν κανένα ιδιαίτερα ευδιάκριτο σημάδι στο σώμα του βασανιζομένου. Όμως στην ανάκρισι της Λυδίας καμμία προσοχή δεν δόθηκε σ' αυτό. Οι κραυγές και τα κλάματα της Λυδίας συνεχίστηκαν σχεδόν χωρίς διακοπή για πάνω από μιάμιση ώρα. <br />
<br />
«Μα δεν πονάς; Τσιρίζεις και κλαις. Αυτό δεν σημαίνει ότι σε πονάει;» ρώτησαν εξαντλημένοι οι βασανιστές σε ένα από τα διαλείμματα. <br />
<br />
«Πονάει! Ω Κύριε, πόσο πονάει!» απάντησε η Λυδία μ' ένα σπασμένο βογγητό. <br />
<br />
«Τότε γιατί δεν μιλάς; Θα σε πονέση περισσότερο!» είπαν με φανερή αμηχανία οι βασανιστές. <br />
<br />
«Δεν μπορώ να μιλήσω... Δεν μπορώ... Δεν θα το επιτρέψη αυτό...», βόγγηξε η Λυδία. <br />
<br />
«Ποιος δεν θα το επιτρέψη;» <br />
<br />
«Ο Θεός δεν θα το επιτρέψη!». <br />
<br />
Τότε οι βασανιστές επινόησαν κάτι καινούργιο για τη μάρτυρα: την ηθική κακοποίησι. Ήταν τέσσερεις. Κοιτάχθηκαν μεταξύ τους. Χρειαζόταν ένας άλλος. Φώναξαν τον φρουρό να τους βοηθήση. <br />
<br />
Μόλις ο Ατάεβ μπήκε στο δωμάτιο, είδε τη Λυδία, κατάλαβε τον τρόπο του παραπέρα βασανισμού της και τον δικό του ρόλο σ' αυτόν και μέσα του έγινε ένα θαύμα παρόμοιο με την απροσδόκητη μεταστροφή των αρχαίων βασανιστών. Η ψυχή του Ατάεβ είχε σιχαθή την σατανική αποτροπαιότητα και ένας ιερός ενθουσιασμός τον κατέλαβε. Χωρίς καθόλου να συνειδητοποίηση το τι έκανε, ο φρουρός του Ερυθρού Στρατού σκότωσε επί τόπου με το πιστόλι του τους δύο βασανιστές που στέκονταν μπροστά του. Πριν κιόλας αντηχήση ο δεύτερος πυροβολισμός, ο άνδρας της Γκε-Πε-Ου που στεκόταν από πίσω, χτύπησε τον Κύριλλο στο κεφάλι με την λαβή του πιστολιού του. Ο Ατάεβ είχε ακόμη αρκετή δύναμι, ώστε να γυρίση και να αρπάξη τον αντίπαλό του από τον λαιμό, αλλά ένας πυροβολισμός από τον τέταρτο τον έρριξε στο πάτωμα. <br />
<br />
Ο Κύριλλος έπεσε με το κεφάλι προς το μέρος της Λυδίας, που ήταν δεμένη και τεντωμένη με λουριά. Ο Κύριος του έδωσε την ευκαιρία ν' ακούση για μία ακόμη φορά λόγια ελπίδας από το στόμα της μάρτυρος. Κοιτώντας την Λυδία κατ' ευθείαν στα μάτια και με το αίμα να τρέχη από το σώμα του, ο Κύριλλος πρόφερε ασθμαίνοντας τις λέξεις που δήλωναν την ένωσι του με τον Θεό. <br />
<br />
«Αγία, πάρε με μαζί σου!» «Θα σε πάρω», χαμογέλασε ολόλαμπη η Λυδία. <br />
<br />
Με το άκουσμα και την σημασία αυτής της συνομιλίας ήταν σαν να ανοίχτηκε ξαφνικά μια πόρτα για το υπερπέραν μπροστά στα μάτια των δύο ανδρών της Γκε-Πε-Ου που επέζησαν. Ο τρόμος τους συσκότισε την συνείδησι. Με υστερικές κραυγές άρχισαν να πυροβολούν τα δύο ανυπεράσπιστα θύματα, που είχαν απειλήσει την ασφάλεια της κοσμοθεωρίας τους, μέχρι που άδειασαν και τα δύο πιστόλια τους. Αυτοί που ήρθαν τρέχοντας στο άκουσμα των πυροβολισμών, τους απομάκρυναν, ενώ εκείνοι ούρλιαζαν υστερικά. Αλλά και οι ίδιοι το έβαλαν γρήγορα στα πόδια κυριευμένοι από έναν ακατανόητο τρόμο. <br />
<br />
Ο ένας από αυτούς τους δύο άνδρες της Γκε-Πε-Ου περιήλθε σε κατάστασι τελείας παραφροσύνης. Ο άλλος σύντομα πέθανε από νευρικό κλονισμό. Πριν από τον θάνατό του αυτός ο δεύτερος τα διηγήθηκε όλα στον φίλο του λοχία Αλεξέι Ικόνικοφ, ο οποίος επέστρεψε στον Χριστό και γνωστοποίησε το γεγονός στην Εκκλησία. Λόγω δε του ότι διέδιδε παντού με ζήλο αυτό το γεγονός, βρήκε μαρτυρικό θάνατο και ο ίδιος. <br />
<br />
Και οι τρεις, Λυδία, Κύριλλος και Αλέξιος, έχουν καθιερωθή ως άγιοι στη συνείδησι της ρωσικής μυστικής εκκλησίας «των κατακομβών». Με τις πρεσβείες τους είθε ο Κύριος να ελεήση τον χριστιανικό λαό της Ρωσίας! <br />
<br />
<br />
<span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: x-small;">1. Πόλις της δυτικής Σιβηρίας στην βιομηχανική περιοχή των Ουραλίων και στις όχθες ομωνύμου ποταμού </span></span><br />
<span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: x-small;"><br />
</span></span><br />
<span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: x-small;">2. Εκκλησιαστικό νεωτεριστικό κίνημα, που για ένα διάστημα πέτυχε να αναγνωρισθή σαν η επίσημη ρωσική εκκλησία από το Οικουμενικό Πατριαρχείο και άλλες αυτοκέφαλες εκκλησίες </span></span><br />
<span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: x-small;"><br />
</span></span><br />
<span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: x-small;">3. G.P.U., αρχικά της σοβιετικές μυστικής αστυνομίας την περίοδο 1922-34 </span></span><br />
<span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: x-small;"><br />
</span></span><br />
<span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: x-small;">ΠΗΓΗ: "ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ"</span></span><br />
<span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: x-small;">ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΞΗΡΟΠΟΤΑΜΟΥ 1989</span></span></div>΄Αγιος Βλάσιος ο Ακαρνάναςhttp://www.blogger.com/profile/12433297697553396039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4101968570302484523.post-43328419327488278382011-04-14T13:42:00.000-07:002011-04-14T13:42:38.783-07:00Η αγία Νέα Οσιομάρτυς Μαργαρίτα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpXdS2z1wuA7Ola-ZMaEZqG44h9AfxU76yF2uA-UqCnWka8NKI9MQN6RrL4NJanRamfN46H6yxAIrTFNqfpoJbQrEIRusenqD00IaxwcfOnQxBn1uwhDQ79P47fZ6LlyNb_iNF2DmOw2lL/s1600/%25CE%259C%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpXdS2z1wuA7Ola-ZMaEZqG44h9AfxU76yF2uA-UqCnWka8NKI9MQN6RrL4NJanRamfN46H6yxAIrTFNqfpoJbQrEIRusenqD00IaxwcfOnQxBn1uwhDQ79P47fZ6LlyNb_iNF2DmOw2lL/s320/%25CE%259C%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B3%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B9%25CF%2584%25CE%25B1.jpg" width="219" /></a></div><span style="font-size: large;"><em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;"><br />
</span></em></span><br />
<span style="font-size: large;"><em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;">Η μοναχή Μαργαρίτα, ηγουμένη της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου Προδρόμου στην πόλη Μενζελίνσκ, είχε ελληνική καταγωγή. Διακρινόταν για την εξαίρετη μόρφωση της, τη σύνεση, αλλά και την αυστηρή ασκητική ζωή της. Όργάνωσε το μοναστήρι της κατά τα πρότυπα των παλιών μοναστηριών της Ελλάδος. Μια από τις μοναχές πού επέζησε ως τις μέρες μας, η μοναχή Αλεφτίνα, τυφλή στα τελευταία της χρόνια, διέσωσε τις πληροφορίες πού καταγράφουμε. Οι μοναχές, με την έμπνευση και καθοδήγηση της ηγουμένης Μαργαρίτας, ζούσαν αυστηρή μοναχική ζωή, τελώντας ανελλιπώς τις ακολουθίες και το μοναχικό τους κανόνα. Όλες εργάζονταν με πνεύμα θυσίας και πολύ φιλότιμο στα διακονήματά τους. Το μοναστήρι είχε πολλούς κήπους με οπωροφόρα δέντρα, λαχανόκηπους, χωράφια, μελίσσια κ.λ.π. Ακόμη διέθετε εργαστήριο καλλιτεχνικών φωτογραφιών, κάτι σπάνιο και πρωτοποριακό για τότε.</span></em></span><br />
<span style="font-size: large;"><em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;"><br />
</span></em></span><br />
<span style="font-size: large;"><em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;">Όπως θυμόταν η μοναχή Αλεφτίνα, όταν τον Σεπτέμβριο του 1918 έφυγαν τα στρατεύματα των «λευκών» από το Καζάν και τις γύρω πόλεις, η ηγουμένη Μαργαρίτα, φοβούμενη τους μπολσεβίκους, αποφάσισε να φύγει προσωρινά μαζί με τους άλλους πρόσφυγες. Έφτασε μέχρι το λιμάνι του ποταμού, όπου οι πρόσφυγες επιβιβάζονταν στα ποταμόπλοια. Εκεί όμως εμφανίστηκε ο άγιος Νικόλαος και της είπε:</span></em></span><br />
<span style="font-size: large;"><em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;"><br />
</span></em></span><br />
<span style="font-size: large;"><em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;">- Γιατί φεύγεις από το στεφάνι πού σε περιμένει;</span></em></span><br />
<span style="font-size: large;"><em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;"><br />
</span></em></span><br />
<span style="font-size: large;"><em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;">Η ηγουμένη Μαργαρίτα συγκλονίστηκε. Αμέσως πήρε το δρόμο της επιστροφής. Γύρισε στο μοναστήρι και αμέσως κάλεσε εναν ιερέα. Πεπεισμένη πλέον ότι την περιμένει το μαρτύριο , παρακάλεσε τον ιερέα να ετοιμάσει το φέρετρο και τον τάφο της και, αν μπορέσει, να τη θάψει την ίδια μέρα. Ο ιερέας την άκουσε απορημένος.</span></em></span><br />
<span style="font-size: large;"><em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;"><br />
</span></em></span><br />
<span style="font-size: large;"><em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;">Την επόμενη μέρα, κατά τη διάρκεια της θείας Λειτουργίας, ομάδα επαναστατών μπήκαν στο καθολικό του μοναστηριού και τη συνέλαβαν. Η γερόντισσα Μαργαρίτα παρακάλεσε να την αφήσουν να κοινωνήσει. Οί επαναστάτες όμως δέν γνώριζαν τέτοιες ευγένειες. Την έσυραν στον εξωνάρθηκα και χωρίς άλλες εξηγήσεις την εκτέλεσαν ως αντεπαναστάτρια.</span></em></span><br />
<span style="font-size: large;"><em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;"><br />
</span></em></span><br />
<span style="font-size: large;"><em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;">Οι μοναχές λυπημένες παρέλαβαν το σκήνωμα της, τέλεσαν τη νεκρώσιμη ακολουθία και την έθαψαν πίσω από το ιερό του καθολικού.</span></em></span><br />
<span style="font-size: large;"><em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;"><br />
</span></em></span><br />
<span style="font-size: large;"><em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;">Την επόμενη μέρα ο ιερέας κατάλαβε τί σήμαινε αυτή η παράξενη παράκληση και επιμονή της ηγουμένης να τη θάψουν την ϊδια μέρα. Οι μπολσεβίκοι έφεραν ένα μουσουλμάνο χότζα και τον εκτέλεσαν στο μοναστήρι. Ήθελαν, λοιπόν, να τον θάψουν στον ίδιο τάφο με την ορθόδοξη μοναχή. Όμως δεν μπόρεσαν.</span></em></span><br />
<span style="font-size: large;"><em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;"><br />
</span></em></span><br />
<span style="font-size: large;"><em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;">Αργότερα το μοναστήρι έκλεισε και ερήμωσε. Στη δεκαετία του 70 συνέβη ένα θαυμαστό γεγονός. Όπως διηγείται η Μαρίνα Μιχαήλοβνα, η όποια ήταν κόρη ιερέα, οι αρχές αποφάσισαν τότε να σκάψουν κοντά στο ιερό. Δεν γνώριζαν τίποτα για τον τάφο της ηγουμένης Μαργαρίτας. Καθώς έσκαβαν, ξαφνικά βρήκαν άφθαρτο το σώμα μιας μοναχής ντυμένης με το ράσο, το μοναχικό σχήμα και το σταυρό στο στήθος. Φαινόταν ολοζώντανη σα να κοιμόταν. Το σώμα της δέν έφερε σημάδια φθοράς. Οί εργάτες τρόμαξαν. Δεν πείραξαν το λείψανο. Έκλεισαν γρήγορα τον τάφο και άρχισαν να σκάβουν σε άλλο σημείο.</span></em></span><br />
<span style="font-size: large;"><em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;"><br />
</span></em></span><br />
<span style="font-size: large;"><em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;">Το ΙΘ’ αιώνα ο μεγάλος στάρετς της Ρωσίας, άγιος Αμβρόσιος της Όπτινα, ο οποίος μεταξύ των άλλων διακρινόταν για το προορατικό του χάρισμα, είχε πει τα εξής:</span></em></span><br />
<span style="font-size: large;"><em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;"><br />
</span></em></span><br />
<span style="font-size: large;"><em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;">«Στην πόλη Μενζελίνσκ θα λειτουργήσει ένα μοναστήρι. Θα αποκτήσει φήμη και δόξα. Όταν θα προΐσταται η πρώτη ηγουμένη, θα κτιστεί νέος ναός. Η δεύτερη ηγουμένη θά γίνει μάρτυρας. Και όταν θα έρθει η τρίτη ηγουμένη, τότε θά πέσουν οι καμπάνες τοϋ μοναστηριού».</span></em></span><br />
<span style="font-size: large;"><em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;"><br />
</span></em></span><br />
<span style="font-size: large;"><em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;">Πράγματι, η πρόρρηση του αγίου Αμβροσίου εκπληρώθηκε. Το καθολικό του μοναστηρίου κτίσθηκε κατά τη διάρκεια της ήγουμενίας της πρώτης ηγουμένης. Η δεύτερη ηγουμένη ήταν η γερόντισσα Μαργαρίτα, η νεομάρτυς. Κατά τη διάρκεια της ηγουμενίας της διαδόχού της, το μοναστήρι έκλεισε βίαια, οι μοναχές διώχθηκαν και οι επαναστάτες έριξαν κάτω κι έσπασαν τις καμπάνες του μοναστηρίου.</span></em></span><br />
<span style="font-size: large;"><em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;"><br />
</span></em></span><br />
<span style="font-size: large;"><em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;"><br />
</span></em></span><br />
<span style="font-size: large;"><em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;"><br />
</span></em></span><br />
<em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: x-small;">Πηγή: Η Ελληνίδα μοναχή και ηγουμένη Μαργαρίτα απο το βιβλίο</span></span></em><br />
<em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: x-small;"><br />
</span></span></em><br />
<em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: x-small;">Αρχιμανδρίτης Νεκτάριος Αντωνόπουλος Ρώσοι Νεομάρτυρες και Ομολογητές, 1917- 1922</span></span></em><br />
<em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: x-small;"><br />
</span></span></em><br />
<em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: x-small;">Μέρος Δ΄: «Οι Νεομάρτυρες του Καζάν» σελ.: 233 – 236</span></span></em><br />
<em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: x-small;"><br />
</span></span></em><br />
<em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: x-small;">Εκδόσεις Ακρίτας Έκδοση δεύτερη, Δεκέμβριος 2001</span></span></em><br />
<em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: x-small;"><br />
</span></span></em><br />
<em><span style="font-family: "Georgia", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: x-small;">ISBN 960-328-136-0</span></span></em></div>΄Αγιος Βλάσιος ο Ακαρνάναςhttp://www.blogger.com/profile/12433297697553396039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4101968570302484523.post-52218160347221481562011-04-14T13:22:00.000-07:002011-04-14T13:22:58.172-07:00ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΚΑΙ ΟΜΟΛΟΓΗΤΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΕΝ ΚΙΝΑ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><i><br />
</i><br />
<i> </i><span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i> </i></span><span style="font-size: large;"><i> </i></span><br />
<span style="font-size: small;"><i>Σεβ. Μητροπολίτου Προικονήσου κ. Ιωσήφ</i></span><br />
<span style="font-size: small;"><i><br />
</i></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZM-0Ch4NTqQlc5kZYmYyROuF4NwbKdUgAwwGM8FXkZLyN3Bcur6FwvlFxZ2hxep5Dr8FhyphenhyphenFckH-DesvrFZ-7e7iATJaQ8jntHWgWIIdh9G_ngZ7Y4_2TYeGc6TTBHc3tixpyZIipVzby0/s1600/%25CE%259A%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B1+1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZM-0Ch4NTqQlc5kZYmYyROuF4NwbKdUgAwwGM8FXkZLyN3Bcur6FwvlFxZ2hxep5Dr8FhyphenhyphenFckH-DesvrFZ-7e7iATJaQ8jntHWgWIIdh9G_ngZ7Y4_2TYeGc6TTBHc3tixpyZIipVzby0/s320/%25CE%259A%25CE%25AF%25CE%25BD%25CE%25B1+1.jpg" width="289" /></a></div><span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>Με τον τίτλο αυτό η «Εκκλησιαστική Αλήθεια», το επίσημο εβδομαδιαίο Δελτίο τού Οικουμενικού Πατριαρχείου, α.φ. 12/ έτ. ΚΔ'/ σελ. 111, εδημοσίευσε στις 23 Μαρτίου 1901 άρθρο που πληροφορούσε την ελληνόφωνη Ορθοδοξία για τον «βαρύ διωγμό», που εξερράγη στην Κίνα εναντίον των Χριστιανών, με την Ανατολή τού εικοστού αιώνος, οι φρικαλεότητες τού οποίου εθύμιζαν «τας επί Νέρωνος και Διοκλητιανού τοιαύτας».</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>Στην Κίνα υπήρχε από τον 17ο αιώνα μία μικρή παρουσία Ορθοδόξων από το Albazin της Σιβηρίας. Το 1685 οι Κινέζοι είχαν καταλάβει το Αλμπαζίν και αιχμαλώτισαν ένα σημαντικό αριθμό Κοζάκων και Αλμπαζίνων. Σαρανταπέντε άπ' αυτούς ήταν Ορθόδοξοι. Μαζί τους συναιχμαλωτίσθηκε κι ο ιερέας τους, ονόματι Μάξιμος Λεοντίεφ. Ο Κινέζος Αυτοκράτορας K'ang-hsi, επειδή ήταν επιδέξιοι κατασκευαστές τόξων, τους πήρε στην αυλή του στο Πεκίνο. Τους φέρθηκε καλά και μάλιστα τους παραχώρησε έναν βουδιστικό ναό στο Πεϊκουάν, βορειοανατολική συνοικία τού Πεκίνου, που τον μετέτρεψαν σε χριστιανικό κι εγκατέστησαν εκεί μια θαυματουργή εικόνα τού Αγίου Νικολάου που είχαν φέρει μαζί τους.</i></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4kPsXhacFk8dgxxUXHRdt8o76M8TSEi0brGBvBZV4P06CXx9hurwJd7xEZ-ref1RT5ezUS9dxRSbMGznl4z9iBEjqn4sEL8aiomIXjBgWYQ7COM0YWEQI7sfmesBzY_LFix3cHfzWh7ng/s1600/%25CE%259A%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CE%259D%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25BF%253B.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4kPsXhacFk8dgxxUXHRdt8o76M8TSEi0brGBvBZV4P06CXx9hurwJd7xEZ-ref1RT5ezUS9dxRSbMGznl4z9iBEjqn4sEL8aiomIXjBgWYQ7COM0YWEQI7sfmesBzY_LFix3cHfzWh7ng/s320/%25CE%259A%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B1+%25CE%259D%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BB%25CE%25B1%25CE%25BF%253B.gif" width="240" /></a></div><span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>Όταν οι Αλμπαζίνοι ερχόντουσαν σε γάμο με Κινέζες, οι γυναίκες τους μπορούσαν ανεμπόδιστα να βαπτισθούν και να γίνουν Ορθόδοξες. Το 1696 ο Μητροπολίτης Ιγνάτιος τού Τομπόλκ τους έστειλε μία επιστολή που αναγνώριζε την παρουσία τους, ένα αντιμήνσιο, ιερά σκεύη και άγιο Μύρον. Έτσι καθιέρωσαν τον Ναό στο όνομα της τού Θεού Σοφίας. Ο πρώτος αυτός Ναός στην Κίνα ήταν γνωστός και ως Ναός τού Αγ. Νικολάου (λόγω της θαυματουργής εικόνος) και ως Ναός της Αγίας Σοφίας. Αυτή ήταν η πρώτη Ορθόδοξη παροικία της Κίνας. Αργότερα, το 1716, μετά τον θάνατο τού ιερέως Μαξίμου, ήλθε στο Πεκίνο από τη Ρωσσία ο Αρχιμ. Ιλαρίων Λεζαίσκυ, μαζί μ' έναν ιερέα κι έναν διάκονο, έχοντας μαζί τους άμφια, εικόνες, λειτουργικά βιβλία και ιερά σκεύη, όμως απέθανε μόλις δυο χρόνια αργότερα. Τότε ήταν που ο Τσάρος Πέτρος Α' ο Μέγας (1682-1725) θεώρησε πως θα ήταν χρήσιμο για την διπλωματική παρουσία της Ρωσσίας στην Κίνα και την προώθηση των κρατικών του συμφερόντων, να χειροτονηθεί ένας Επίσκοπος και να σταλεί στο Πεκίνο.</i></span><span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>Έτσι, στις 5 Μαρτίου 1721, παρουσία τού Τσάρου, χειροτονήθηκε στην Πετρούπολη ως Επίσκοπος για την Κίνα ο π. Ιννοκέντιος Κουλτσίτσκυ. Όμως οι Κινέζοι αντιλήφθηκαν τις τσαρικές βλέψεις, κι έτσι δεν επέτρεψαν ποτέ στον Επίσκοπο Ιννοκέντιο να δρασκελίσει τα σύνορα της Kίνας, ενώ άρχισαν να παρακολουθούν καχύποπτα το έργο της μικρής Εκκλησίας. Άλλωστε είχαν το προηγούμενο με τις απαιτήσεις τού Πάπα Κλήμεντος για πλήρη υποταγή των Κινέζων Χριστιανών στις παπικές αποφάσεις, καθώς και τις Ιεραποστολές των Γάλλων και των Γερμανών, που υπό το ένδυμα τού εκχριστιανισμού προωθούσαν βίαια τα πολιτικο-οικονομικά συμφέροντα των συγκεκριμένων χωρών με την λεγόμενη «διπλωματία των κανονιοφόρων», ενώ επεδείκνυαν υπεροπτική συμπεριφορά, ασεβούσαν απροκάλυπτα σε βάρος σεβάσμιων κοινωνικών παραδόσεων της χώρας κι επενέβαιναν δυναστικά σε θέματα δικαιοσύνης.</i></span><span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>Αυτά είχαν ως αποτέλεσμα ο Αυτοκράτορας Γιάνκ-Τσένκ να εκδώσει το 1724 «Ιερόν Έδικτον», με το οποίο κατεδίκαζε τον Ρωμαιοκαθολικισμό και ανεκήρυττε τον Κομφουκιανισμό ως την μόνη θρησκευτική ορθοδοξία και την μόνη οδό ενάρετης ζωής. Αργότερα ο Ιννοκέντιος έγινε Επίσκοπος τού Ιρκούτσκ, έκαμε σπουδαίο ιεραποστολικό έργο μεταξύ των Μογγόλων και αναγέννησε κυριολεκτικά τη Σιβηρία. Αναδείχθηκε θαυματουργός Άγιος και η επίσημη αναγνώρισή του έγινε το 1804. Πάντως, με την (καθόλου αβάσιμη) καχυποψία των Κινέζων, παρά τη Ρωσσο-κινεζική Συνθήκη της Κιάχτα (1729), που αναγνώριζε νομικά την Ορθόδοξη παρουσία στην Κίνα, και παρά την ανέγερση και δεύτερου Ναού στο Πεκίνο (της Κοιμήσεως της Θεοτόκου) τα πράγματα για την Ορθοδοξία πάγωσαν μέχρι το 1860, με μόνη εξαίρεση τη μετάφραση στην Κινεζική της Αγίας Γραφής και μερικών λειτουργικών βιβλίων. Λιγότεροι από 200 Χριστιανοί Ορθόδοξοι, συμπεριλαμβανομένων των απογόνων των Αλμπαζίνων αιχμαλώτων, ζούσαν τότε στη χώρα.</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGL4DA4p1S3WNtdQ6K4HZEizBBxXd8JyV2dIz1IdGpSigYRI18Cl-DpTYyV1Y_U-aF-bmjokgRVBYNgBW9DVAEsKA58vH4zrImQtlY9PHNOP3wAS2v6QL2D6S-827mEh5xeFWc_3-NL7Us/s1600/%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B12.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGL4DA4p1S3WNtdQ6K4HZEizBBxXd8JyV2dIz1IdGpSigYRI18Cl-DpTYyV1Y_U-aF-bmjokgRVBYNgBW9DVAEsKA58vH4zrImQtlY9PHNOP3wAS2v6QL2D6S-827mEh5xeFWc_3-NL7Us/s320/%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B12.jpg" width="286" /></a></div><span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>Μετά από τον διαβόητο Πόλεμο τού Οπίου (1841-42) και τον επίσης διαβόητο Πόλεμο τού Βέλους (1856-60) που οδήγησαν στις επαχθείς για τους Κινέζους Συνθήκες τού Τιέντσιν (1858) και τού Πεκίνου (1860), παραχωρήθηκε στους ξένους το δικαίωμα να εγκαταστήσουν διπλωματικές υπηρεσίες στο Πεκίνο, η δυνατότητα εμπορικής χρήσεως πολλών λιμανιών, ενώ εξασφαλίσθηκε προστασία στις διάφορες ιεραποστολές για να εργασθούν στο εσωτερικό της Κίνας. Ταυτόχρονα άρχιζε όμως να φουντώνει μέσα στις τάξεις των διανοουμένων αλλά και στις πλατειές λαϊκές μάζες ένα κύμα μισοξενίας. Οι Ευρωπαίοι Χριστιανοί ήταν οι «ξένοι διάβολοι» που λυμαίνονταν την παρηκμασμένη Κινεζική Αυτοκρατορία. Παρά το αρνητικό κλίμα, οι Συνθήκες τού Τιεντσίν και τού Πεκίνου έδωσαν τη δυνατότητα στους Ρώσσους ν' αναπτύξουν ένα στοιχειώδες ιεραποστολικό έργο, να δημιουργήσουν δυο σχολεία, ένα αρρένων κι ένα θηλέων, να προβούν σε εκδόσεις βιβλίων κ.λπ..</i></span><span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>Ο διάβολος όμως δεν καθόταν με σταυρωμένα χέρια! Στις 21 Ιουνίου 1870, στο λιμάνι τού Τιεντσίν, ένας θερμόαιμος Γάλλος Πρόξενος πυροβόλησε έναν Κινέζο δικαστή. Η σφαίρα αστόχησε και σκότωσε έναν φύλακα τού δικαστηρίου. Το πλήθος αφήνιασε κι έσφαξε επί τόπου τον Πρόξενο και τον υπασπιστή του και κατόπιν ξέσπασε με λύσσα εναντίον των Χριστιανών, τόσο των ξένων, όσο και των Κινέζων «προδοτών» - το έγκλημα το είχε διαπράξει «Χριστιανός»! Κατακρεουργήθηκαν αυθημερόν 41 Κινέζοι και ξένοι Χριστιανοί. Ανάμεσά τους και δυο ανυποψίαστοι Ορθόδοξοι, ένα ανδρόγυνο που θα γινόταν ο γάμος του εκείνη ακριβώς την τραγική ημέρα! Τα πρώτα θύματα της Ορθοδοξίας, που θανατώθηκαν μόνο γιατί ήταν Χριστιανοί! Άλλωστε, Ρωμαιοκαθολικοί ή Ορθόδοξοι, στα μάτια τού αφηνιασμένου όχλου ήταν το ίδιο! Η Σφαγή τού Τιεντσίν ήταν το πρελούδιο όσων θα συνέβαιναν τριάντα άκριβώς χρόνια μετά.</i></span><span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>Με ρυθμό προσελεύσεως στην Ορθοδοξία από 10 μέχρι 40 Κινέζων τον χρόνο, το 1871 υπήρχαν στην Κίνα 620 Ορθόδοξοι. Εν τω μεταξύ μεταφράσθηκαν στα Κινεζικά το Ψαλτήρι και το Ευχολόγιο από τον Αρχιμ. Παλλάδιο Καφάρωφ, ενώ ο διάδοχός του στην Ιεραποστολή Αρχιμ. Φλαβιανός (αργότερα Μητροπολίτης Κιέβου) άρχισε να τελεί τις Ακολουθίες στα Κινεζικά. Ο ίδιος συγκέντρωσε και εξέδωσε στα Κινεζικά όσα οι προκάτοχοί του είχαν γράψει. Ο ίδιος επίσης προώθησε στην Ιερωσύνη τον πρώτο Κινέζο-Ορθόδοξο κληρικό π. Μητροφάνη Τσί-Σούνκ, που χειροτονήθηκε στην Ιαπωνία από τον μεγάλο Ιεραπόστολο της Χώρας τού Ανατέλλοντος Ηλίου Νικόλαο Καζάτκιν ( Άγιο), το 1880. Η απόφαση τού εικοσιπεντάχρονου Μητροφάνη να γίνει ιερεύς μέσα σ' ένα βεβαρυμμένο κατά των Χριστιανών κλίμα, καθώς και η συμφωνία της συζύγου του Τατιανής, είχαν a priori χαρακτήρα ηρωισμού και μαρτυρίας.</i></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiS1bF9yoCBZqSKY2jb6IBw4eQFG1Y4Hv574e9HugX_RDwoxGTqFdc2tdhpW8qGtskrET9GG5MZsTgOnQzX0HlXeOjFdrAJ69t91wHkZGhxH8KB5IhVIQ1A6EqVtysXZ4cToEnWiNw3yEsj/s1600/%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B14.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiS1bF9yoCBZqSKY2jb6IBw4eQFG1Y4Hv574e9HugX_RDwoxGTqFdc2tdhpW8qGtskrET9GG5MZsTgOnQzX0HlXeOjFdrAJ69t91wHkZGhxH8KB5IhVIQ1A6EqVtysXZ4cToEnWiNw3yEsj/s320/%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B14.jpg" width="239" /></a></div><span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>Η παρακμή της Αυτοκρατορίας, οι καθημερινές ταπεινώσεις που δεχόταν ο Κινεζικός λαός από μέρους των μεγάλων Ευρωπαϊκών Δυνάμεων, που «μοίραζαν το πεπόνι» (όπως ειπώθηκε) της Κίνας μεταξύ τους υπό την προστασία των κανονιοφόρων, η πολιτική χρεωκοπία της Αυλής των Τσινκ και των μανδαρίνων, η υπεροψία των Ρωμαιοκαθολικών μισσιοναρίων, η έλλειψη ευγένειας και σεβασμού απέναντι στις παραδόσεις και τις κοινωνικές συνήθειες αιώνων, φούντωσαν το κύμα της λαϊκής οργής, που άρχισε να σχηματοποιείται κυρίως με τη μορφή μιας μαχητικής παραθρησκευτικής οργανώσεως με το όνομα Άι-Χό Τσουαν, δηλ. Πυγμάχοι της Νομίμου Αρμονίας, η απλούστερα «Μπόξερς», επειδή ήταν κάτοχοι των παραδοσιακών κινεζικών πολεμικών τεχνών.</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i> </i></span><span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>Οι Μπόξερς πίστευαν ότι ενσάρκωναν ο καθένας τους κι από έναν «θεό» τού κινεζικού πανθέου, που τον καθιστούσε άτρωτο και πανίσχυρο. Θεωρούσαν ως αποστολή τους το ξεκαθάρισμα της χώρας από τους «ξένους διαβόλους», την τιμωρία των εντοπίων «προδοτών» που άφησαν την πατρική θρησκεία κι έγιναν Χριστιανοί. Μερικοί υποστηρίζουν ότι οι Μπόξερς ξεκίνησαν ως αποκλειστικά αντιρωμαιοκαθολικό κίνημα. Πάντως ίδρυαν στρατόπεδα, έστηναν στη μέση έναν κατακόκκινο βωμό και με ορμητήριο αυτά ξεκίνησαν αρχικά ένα όργιο κατασυκοφαντήσεως όλων των Χριστιανών. Για όλα έφταιγαν οι Χριστιανοί. Για τις πλημμύρες, για τις αρρώστιες, για την πείνα, για τα πάντα! Οι θεοί ήταν θυμωμένοι εξ αιτίας των Χριστιανών και εξ αιτίας της μεταστροφής Κινέζων στον Χριστιανισμό, γι' αυτό κι άφηναν αναπάντητες τις προσευχές τού λαού κι εκδικούνταν!</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i> </i></span><span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>Όταν την άνοιξη τού 1900 μεγάλη ξηρασία εμάστιζε τη χώρα, κυκλοφορούσαν κείμενα με τα πιο τερατώδη μυθεύματα εναντίον των Χριστιανών, έγραφαν στους τοίχους συνθήματα όπως: «Ο νόμος τού Βούδα δεν είναι πια σεβαστός και οι Πέντε Σχέσεις της Κομφουκιανής ηθικής αγνοούνται. Έχει ξεσηκωθεί ο θυμός τού Ουρανού και της Γης και γι' αυτό δεν έρχεται βροχή. Αλλά ο Ουρανός μας στέλνει τώρα οκτώ εκατομμύρια πνευματικούς στρατιώτες για να ξεριζώσουν τις ξένες θρησκείες κι όταν θα γίνει αυτό τότε θάρθη και η βροχή!». Για τους Ρωμαιοκαθολικούς ειδικά διέδιδαν από νωρίτερα ασύλληπτες σε φρικαλεότητα μυθολογίες, όπως λ.χ. ότι οι ιερείς τους έβγαζαν τα μάτια των ετοιμοθάνατων Κινέζων προσήλυτων και με μαγικά τεχνάσματα και αλχημείες τα μετέτρεπαν σε ασήμι, «καθ' όσον τα μάτια των βαρβάρων [δηλ. των λευκών] ήταν ανεπιτήδεια για κάτι τέτοιο» κ.α. Αφού κατάφεραν να δημιουργήσουν το κλίμα που ήθελαν, άρχισαν απροκάλυπτα τον διωγμό. Έσερναν βίαια τους Χριστιανούς στα στρατόπεδά τους με τους βωμούς, όπου, αφού τους ανέκριναν με πολλά βασανιστήρια, τους υποχρέωναν ν' αρνηθούν την «ξένη θρησκεία», να κάψουν θυμίαμα μπροστά σε αγάλματα τού Βούδα και θεοτήτων του κινεζικού πανθέου (κάποτε και να πληρώσουν λύτρα!) ή να πεθάνουν. Η αγριότητα και τα βασανιστήρια ξεπερνούσαν κατά πολύ τόσο εκείνα της αρχαίας Ρώμης και Περσίας, όσο κι εκείνα της Οθωμανικής Τουρκίας! Οι Μπόξερς υπήρξαν αμίμητοι σε εφευρετικότητα τρόπων βασανισμού των Χριστιανών! Πολλοί υπέκυψαν. Εξώμοσαν. Αρνήθηκαν τον Χριστό. Άλλοι όχι. Υπέμειναν μέχρι θανάτου!</i></span><span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>Από τους χίλιους περίπου Ορθοδόξους της Κίνας, αρκετοί, δυστυχώς, κατά τη μαρτυρία τού επί κεφαλής της Ρωσσικής Ιεραποστολής Αρχιμανδρίτου Ιωαννικίου, έμφοβοι μπροστά στα άγρια βασανιστήρια και τον θάνατο, ελύγισαν κι εξώμοσαν. Μεταξύ τους και κάποια μέλη της Ιεραποστολή. Οι περισσότεροι όμως, παρά τους φρικαλέους βασανισμούς, έμειναν ακμονος στερρότεροι, αταλάντευτα προσηλωμένοι στο Χριστό και την Ορθοδοξία, ενώ περί τους τριακόσιους εμαρτύρησαν.</i></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhK-MWCYQgWjBUfZ4kXp-A8KPGCqzCHt1fLE65B5aQbR9n-KG9_DCpGKbMUEzqsAXUH-zk7tkM8uzdZh5Rp6aCybpl_tsaxtnDj1h79J5CeoIzvKBq_YdhYAACGd20aMeI-Dw8mxZJ1GHsQ/s1600/%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B13.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhK-MWCYQgWjBUfZ4kXp-A8KPGCqzCHt1fLE65B5aQbR9n-KG9_DCpGKbMUEzqsAXUH-zk7tkM8uzdZh5Rp6aCybpl_tsaxtnDj1h79J5CeoIzvKBq_YdhYAACGd20aMeI-Dw8mxZJ1GHsQ/s320/%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B13.jpg" width="252" /></a></div><span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>Την 1η/14η Ιουνίου οι Μπόξερς έκαψαν τον Ναό και τα κτήρια της Ιεραποστολής στο Πεκίνο. Πρωτομάρτυρας των διωγμών υπήρξε ένα παπαδοπαίδι. Ο εικοσιτριάχρονος Ησαΐας, γιός τού ιερέως Μητροφάνους, στρατιώτης που υπηρετούσε στο Πυροβολικό, μόλις έγινε γνωστό πως ήταν Χριστιανός, τού ζητήθηκε ν' αρνηθεί τον Χριστό και να προσφέρει θυμίαμα στα είδωλα. Αρνήθηκε. «Είμαι Χριστιανός!». Τον αποκεφάλισαν. Το ημερολόγιο έγραφε 7/20 Ιουνίου 1900. Τρεις μέρες μετά, το βράδυ της 10ης /23ης Ιουνίου προκηρύξεις γέμισαν τους δρόμους τού Πεκίνου που καλούσαν το λαό να σφάξει τους Χριστιανούς και φοβέριζαν όσους θα τολμούσαν να φυγαδεύσουν Χριστιανούς. Ήταν η «Νύχτα τού Αγίου Βαρθολομαίου» για τους Ορθοδόξους της Κίνας.</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>Στις 10 η ώρα το βράδυ αυτό, εξαγριωμένοι Μπόξερς μαζί με στρατιώτες κύκλωσαν το σπίτι τού πράου, ανεξίκακου, αφιλάργυρου και καταστόλιστου με κάθε αρετή Ιερέως Μητροφάνους, όπου βρίσκονταν περίπου εβδομήντα πιστοί. Η ώρα για τον Καλό Ποιμένα είχε φθάσει. Αφού με τη βοήθεια της δεκαεννιάχρονης νύμφης του Μαρίας (μνηστής τού Ησαΐα) εφυγάδευσε όσους μπορούσαν και το ήθελαν, έδωσε με αυταπάρνηση την καλή μαρτυρία της Πίστεως, σφραγίζοντας με το αίμα του την αγία ιερατική του πορεία, στα σαρανταπέντε του μόλις χρόνια. Ο πατήρ Μητροφάνης σφάχτηκε με μοναδική αγριότητα κάτω από μία χουρμαδιά, μπροστά στο σπίτι του. Το στήθος του το έκαμαν σαν κυψέλη μελισσιού από το πλήθος των μαχαιριών που λυσσαλέα τού κατάφεραν. Ήταν σ' ένα πέλαγος θείας ειρήνης και προσευχόμενος ως την τελευταία στιγμή.</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimV0cVZ-erE3gp0Hqkzmc4KOekFZ6uogAUIRuzl_jIMjOcqbqRZWrrQOYUTPBGSDIUFUJAzf-03TENZNPo-XmI1wZHF5e61DqBTc7VOpTNtJBaTQGHpFYwm99UKZIwuIOSKHdAxuQnylsw/s1600/%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B16.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimV0cVZ-erE3gp0Hqkzmc4KOekFZ6uogAUIRuzl_jIMjOcqbqRZWrrQOYUTPBGSDIUFUJAzf-03TENZNPo-XmI1wZHF5e61DqBTc7VOpTNtJBaTQGHpFYwm99UKZIwuIOSKHdAxuQnylsw/s320/%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B16.jpg" width="226" /></a></div><span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>Συνέλαβαν και τον εφτάχρονο γιό του Ιωάννη. Βασάνισαν το μικρό παιδάκι με αφάνταστη βαρβαρότητα. Εκείνο αρνήθηκε να θυμιάσει τον Βούδα. «Είσαι πιστός του διαβόλου!», τού έλεγαν. «Είμαι Χριστιανός!» απαντούσε. «Πιστεύω στον αληθινό Θεό!» Τού έκοψαν τα δάχτυλα των ποδιών, τη μύτη του, τα αυτιά του και τέλος τα χεράκια του από τους ώμους. Κατά τις μαρτυρίες αυτόπτων μαρτύρων, τού Προτάσιου Χάν και τού Ηρωδίωνος Χσιού (μέχρι τον διωγμό δεν ήταν Χριστιανοί· βαπτίσθηκαν αργότερα, παραδειγματισμένοι από τη γενναιότητα τού μικρού Ιωάννη), ο Παιδομάρτυρας τού Χριστού δήλωσε ότι δεν πονούσε, παρά τις πληγές και τον ακρωτηριασμό. «Το να υποφέρει κανείς για τον Χριστό δεν είναι βαρύ!», απαντούσε. Με την άκατάσχετη αιμορραγία διψούσε. Ζήτησε λίγο νερό. Τον κορόιδευαν και τον βρίζανε. Την επαύριο τον αποκεφάλισαν και κάψανε το λειψανάκι του πάνω σε μια τελετουργική πυρά, «προς τιμήν τού Βούδα» (!).</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPXNq5hPXwHcTtYlob7LBNsmeSYbk9UC3lgUH5h8X-ZkNs7u9_WC0GZby_a89ZXH_pV7u7DIH1v9aKCEVSvEfm4PWu4XvrkN656rLEwnLmj1hZKLcEiK9xipWdXocl8bMr4moZT-LdzVQu/s1600/%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B1+5.gif" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPXNq5hPXwHcTtYlob7LBNsmeSYbk9UC3lgUH5h8X-ZkNs7u9_WC0GZby_a89ZXH_pV7u7DIH1v9aKCEVSvEfm4PWu4XvrkN656rLEwnLmj1hZKLcEiK9xipWdXocl8bMr4moZT-LdzVQu/s320/%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B1+5.gif" width="244" /></a></div><span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>Αυθημερόν (11/24) μαρτύρησε και η μαννούλα του Πρεσβυτέρα Τατιανή. Την αποκεφάλισαν. Έπιασαν και τη μνηστή τού Ησαΐα, Μαρία, δεκαεννιά χρονών. Είχε έρθει πριν δυο μέρες στο σπίτι τού ιερέα πεθερού της, θέλοντας να πεθάνη μαζί με την οικογένεια τού μνηστήρα της. Ο Σέργιος, ο δεύτερος γιός τού π. Μητροφάνους (επέζησε κι έγινε αργότερα ιερεύς) την επίεσε να φύγει για να σωθεί. Η απάντησή της ήταν: «Γεννήθηκα κοντά στην εκκλησία της Παναγίας και εδώ θέλω να πεθάνω!». Οι Μπόξερς τη συνέλαβαν. Τους κατηγόρησε κατά πρόσωπο ότι σκοτώνουν αθώους ανθρώπους, χωρίς δίκη, παράνομα. Τη βασάνισαν απάνθρωπα. Της τρύπησαν τα χέρια και τα πόδια. Την άφησαν. Ξαναήλθαν και την αποτελείωσαν. Συνέλαβαν τον Κατηχητή της Ιεραποστολής Παύλο Γουαν. Τον βασάνισαν φρικτά. Ξεψύχησε γαλήνια προσευχόμενος. Μαζί και η δασκάλα τού σχολείου της Ιεραποστολής Ίγια Γουέν. Υπέστη τα πάνδεινα. Ομολογούσε τον Χριστό με χαρά και με χαμόγελο, μέσα στην κόλασι των βασανιστηρίων που της έκαναν. Φρικτό θάνατο βρήκαν, ομολογώντας ως το τέλος τον Χριστό και ο Κλήμης Κουΐ Κίν, ο Ματθαίος Χάι Τσουαν, ο αδελφός του Βίτ Χάι Τσουαν και η Άννα Τσούι, Αλμπαζίνοι από την παλαιά γενιά.</i></span><span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>Άνδρες, γυναίκες, παιδιά, κείτονταν σφαγμένοι, με κομμένο τον λαιμό από το εν' αυτί μέχρι το άλλο, ακρωτηριασμένοι, κομμένοι σε φέτες. Η οσμή τού αίματος μέσα στη ζέστη τού Ιουνίου ήταν ανυπόφορη και το θέαμα που συναντούσες στους δρόμους ήταν φρικτότερο απ' όσο άντεχες να δεις!..</i></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYI4ogAai70xCXVx8l9K0vtsFIkwSaaPf-9pDRpzaetNjzWrDLxdvtIIbWxgOv9y5FamYyPkZgBad35STGHOOCWXVC1nzCQwlq72H9gRDLgmdPsGUWYYBsqYTMlVzcS4LmHNWYo3EfdDgd/s1600/%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B17.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="216" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYI4ogAai70xCXVx8l9K0vtsFIkwSaaPf-9pDRpzaetNjzWrDLxdvtIIbWxgOv9y5FamYyPkZgBad35STGHOOCWXVC1nzCQwlq72H9gRDLgmdPsGUWYYBsqYTMlVzcS4LmHNWYo3EfdDgd/s320/%25CE%25BA%25CE%25B9%25CE%25BD%25CE%25B17.jpg" width="320" /></a></div><span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i>Ο Ιννοκέντιος κλήθηκε στην Πετρούπολη, όπου χειροτονήθηκε Επίσκοπος κι επανήλθε στην Κίνα τον Αύγουστο τού 1902, για να μαζέψει ό,τι απόμεινε και να κάμει ένα καινούργιο ιεραποστολικό ξεκίνημα. Στη θέση της παλιάς Ιεραποστολής στο Πέικουαν τού Πεκίνου έκτισε τον Ναό Πάντων των Αγίων Μαρτύρων. Εκεί εθησαύρισε τα λείψανα τού Ιερομάρτυρος Μητροφάνους και όσων άλλων Μαρτύρων κατάφερε να εντοπίσει. Ο Ναός αυτός ισοπεδώθηκε μετά την επικράτηση τού Κομμουνισμού στην Κίνα και στη θέση του χτίστηκε η Πρεσβεία της Σοβιετικής Ενώσεως (!)...</i></span><br />
<span style="font-size: large;"><i><br />
</i></span><br />
<i><br />
</i><br />
<i><br />
</i><br />
<i>Χαίροις Σινών Μαρτύρων πληθύς,</i><br />
<i>Θεού του ζώντος η γενναία παράταξις,</i><br />
<i>η πλάνην καταβαλούσα την βουδδικήν ανδρικώς,</i><br />
<i>και Χριστού την πίστιν ανυψώσασα,</i><br />
<i>τα άνθη τα πνέοντα, ευωδίαν την άρρητον,</i><br />
<i>νέοι αστέρες του νοητού στερεώματος,</i><br />
<i>οι τας καρδίας των πιστών καταυγάζοντες,</i><br />
<i>Κίνας το μέγα καύχημα, Ασίας αγλάϊσμα,</i><br />
<i>και στολισμός και λαμπρότης</i><br />
<i>και απαρχή προς τον Κύριον.</i><br />
<i>Αυτόν δυσωπείτε,</i><br />
<i>ταις ψυχαίς ημών δοθήναι το μέγα έλεος.</i><br />
<i><br />
</i><br />
<i><br />
</i><br />
<i><br />
</i><br />
<i>Ταίς των Σων εν Κίνα Αγίων Νεομαρτύρων, Χριστέ ο Θεός, σώσον τας ψυχάς ημών... </i><br />
<i><br />
</i><br />
<i><br />
</i><br />
<i><br />
</i><br />
<i>Από το περιοδικό Πειραϊκή Εκκλησία</i><br />
<i><br />
</i><br />
<i><br />
</i><br />
<i><br />
</i><br />
<i>ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΟΝ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ www.egolpion.com</i><br />
<i><br />
</i><br />
<i>18 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2011</i> </div>΄Αγιος Βλάσιος ο Ακαρνάναςhttp://www.blogger.com/profile/12433297697553396039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4101968570302484523.post-25731479643427109842011-04-13T13:52:00.000-07:002011-04-13T13:52:29.001-07:00Ο Άγιος Εφραίμ Νέας Μάκρης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDEKX2GkHwIz2MMscRaio6R4v4_LGAFOFG-xTEK0b946CkhTlwlfobmnxAhReh9d6BFQ2K58819UyarXc9gFNM-f8Ir_REcrXAUu8Lmz0usUp8gZGD-KsO1LZIVJGRobg5fpgH65UAHzV3/s1600/%25CE%2595%25CF%2586%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BC+%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDEKX2GkHwIz2MMscRaio6R4v4_LGAFOFG-xTEK0b946CkhTlwlfobmnxAhReh9d6BFQ2K58819UyarXc9gFNM-f8Ir_REcrXAUu8Lmz0usUp8gZGD-KsO1LZIVJGRobg5fpgH65UAHzV3/s320/%25CE%2595%25CF%2586%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BC+%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" width="223" /></a></div><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Ο Άγιος Εφραίμ γεννήθηκε στα Τρίκαλα στις 14 Σεπτεμβρίου του 1384μ.Χ. Ήταν ένα από τα οκτώ παιδιά της οικογένειας Μόρφη. Οι γονείς του όταν βάπτισαν τον Άγιο του έδωσαν το όνομα Κωνσταντίνος. Σε μικρή ηλικία ο Άγιος Εφραίμ ορφάνεψε από πατέρα. Από εκείνη την στιγμή η μητέρα του ανέλαβε εξ ολοκλήρου την φροντίδα της οικογένειας. Στην φροντίδα αυτή συμπεριέλαβε και την χριστιανική αγωγή των παιδιών της. Ο Άγιος από μικρός έδειξε ιδιαίτερη αγάπη για τον Θεό και την Χριστιανική πίστη.</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Όταν ο Άγιος Εφραίμ ήταν δεκατεσσάρων ετών, στην περιοχή των Τρικάλων γινόταν από τους Τούρκους, υπό τις διαταγές του Σουλτάνου Βαγιαζίτ του 1ου, επιχειρήσεις παιδομαζώματος. Το παιδομάζωμα ήταν το πρώτο στάδιο της δημιουργίας των Γενίτσαρων. Μάζευαν οι Τούρκοι μικρά Ελληνόπουλα, τα έστελναν στην Τουρκία όπου σε ειδικά στρατόπεδα τα μεγάλωναν γεμίζοντας την καρδιά τους αγάπη για τον Αλλάχ και μίσος για τον Χριστό και την Ελλάδα. Αυτά τα Ελληνόπουλα γίνονταν οι φοβεροί Γενίτσαροι, που όπως λένε πολλές μαρτυρίες ήταν σκληρότεροι και από τους ίδιους τους Τούρκους.</span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikrjXFh4hKq9OrtvxkQ8NTTczdDB8tjU7J9gor9HJgAIOmh16wwkbrV-aMQgJCUaSeGgBJ04MI4puD7epwkikEc1_uhuAWdG96TcAQeNTh_Q3WpwiArmWfH-G54gptNStt7P_P6P_f4d32/s1600/%25CE%2595%25CF%2586%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BC+%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2583%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B9.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikrjXFh4hKq9OrtvxkQ8NTTczdDB8tjU7J9gor9HJgAIOmh16wwkbrV-aMQgJCUaSeGgBJ04MI4puD7epwkikEc1_uhuAWdG96TcAQeNTh_Q3WpwiArmWfH-G54gptNStt7P_P6P_f4d32/s320/%25CE%2595%25CF%2586%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BC+%25CF%2580%25CF%2581%25CE%25BF%25CF%2583%25CF%2585%25CE%25BD%25CE%25B7%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B9.JPG" width="199" /></a></div><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Φοβούμενη η μητέρα του Αγίου ότι θα τον πάρουν και αυτόν οι Τούρκοι, τον συμβούλεψε να φύγει από το πατρικό του σπίτι και να κατευθυνθεί σε περιοχές της Ελλάδας που δεν ήταν ακόμα κάτω από τον Τουρκικό ζυγό. Όταν έφτανε σε μια τέτοια περιοχή, τον ορμήνεψε, να βρει ένα μοναστήρι και να εισαχθεί εκεί ως δόκιμος μοναχός, μιας και η μοναστική ζωή ήταν κάτι που επιθυμούσε και ο ίδιος.</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Τις συμβουλές αυτές ακολούθησε ο Άγιος Εφραίμ και μετά από πολλούς κόπους έφτασε στο όρος Αμώμων της Αττικής. Είναι το όρος που, στις μέρες μας, στους πρόποδες του είναι χτισμένη η Νέα Μάκρη. Στο όρος είχαν μαζευτεί χριστιανοί ασκητές, και από αυτούς ονομάστηκε όρος Αμώμων, δηλαδή όρος των Καθαρών. Εκεί υπήρχε και το ανδρικό μοναστήρι του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Σε αυτό το μοναστήρι κατάφυγε ο Άγιος Εφραίμ και έμεινε έως την ηλικία των 18 ετών ως δόκιμος μοναχός της μονής.</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Στην ηλικία των δεκαοκτώ χρίστηκε μοναχός και έλαβε το όνομα Εφραίμ (όπως έχουμε αναφέρει μέχρι τότε ονομαζόταν Κωνσταντίνος). Μετά δε από λίγα χρόνια χειροτονήθηκε Ιερέας. Στο μοναστήρι περνούσε πολύ λίγο χρόνο. Συνήθως ήταν απομονωμένος σε μια σπηλιά στην περιοχή όπου και ασκήτευε.</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Τα χρόνια περνούσαν και η Οθωμανική αυτοκρατορία είχε υποδουλώσει σχεδόν όλη την Ελλάδα. Στην περιοχή της Αττικής δρούσαν Τουρκικά στρατεύματα υπό τις διαταγές του Εβρενόμπεη. Μέρος αυτών των στρατευμάτων, το 1424, αναπτύχθηκε στην περιοχή του όρους Αμώμων και άρχισε να καταστρέφει, να λεηλατεί και να δολοφονεί, κάνοντας πράξη την συνήθη τακτική των Τουρκικών στρατευμάτων τον καιρό εκείνο. Έτσι έφτασαν και στο μοναστήρι του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και απαίτησαν να τους παραδοθούν οι θησαυροί του μοναστηριού. Το μοναστήρι όμως ήταν φτωχό και το μόνο που κατάφεραν να πάρουν οι Τούρκοι από εκεί ήταν οι ζωές όλων των μοναχών που σφαγιάστηκαν στην αυλή του μοναστηριού.</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Ο Άγιος την ημέρα εκείνη δεν ήταν στο μοναστήρι. Όταν το επισκέφθηκε την επόμενη, βρήκε τα πτώματα των μοναχών στην αυλή και το μοναστήρι κατεστραμμένο. Αφού φρόντισε για την ταφή των μοναχών, αποσύρθηκε μόνιμα πλέον στην σπηλιά που ασκήτευε. Στο μοναστήρι κατέβαινε μόνο στις μεγάλες εορτές για να λειτουργήσει στην εκκλησία του. Σε μια τέτοια εορτή, στις 14 Σεπτεμβρίου του 1425 (ημέρα μνήμης της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού), ξαναεπισκέφθηκαν οι Τούρκοι την μονή. Συνέλαβαν τον Άγιο και άρχισαν να τον υποβάλουν σε φρικτά βασανιστήρια προσδοκώντας να τους αποκαλύψει τυχών μυστικές κρύπτες με θησαυρούς που δεν είχαν καταφέρει να ανακαλύψουν. Οκτώ ολόκληρους μήνες ο Άγιος υπέμενε τα φρικτά βασανιστήρια των Τούρκων έως τις 5 Μαΐου του 1426 κρεμασμένος ανάποδα καρφωμένος με καρφιά στον κορμό μιας μουριάς, παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο, σε ηλικία 42 ετών.</span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCjBfsJr35UM0PYklxByIk0CZCTERDNqe6BoDLqjsUWOLgx8vapm4kFHkGyKNttZusBKeQPHQP-YqHiGQXu6-xEyMLP5jTZe6mh42K-u8SA9Ep0P_y3ML_7_ceDR9px5YWMK-TcTKazCk1/s1600/%25CE%2595%25CF%2585%25CF%2586%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BC+%25CE%25B4%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B4%25CF%2581%25CE%25BF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCjBfsJr35UM0PYklxByIk0CZCTERDNqe6BoDLqjsUWOLgx8vapm4kFHkGyKNttZusBKeQPHQP-YqHiGQXu6-xEyMLP5jTZe6mh42K-u8SA9Ep0P_y3ML_7_ceDR9px5YWMK-TcTKazCk1/s320/%25CE%2595%25CF%2585%25CF%2586%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BC+%25CE%25B4%25CE%25AD%25CE%25BD%25CE%25B4%25CF%2581%25CE%25BF.jpg" width="209" /></a></div><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Στις μέρες μας στο μοναστήρι αυτό μένουν και υπηρετούν μοναχές. Το λείψανο του Αγίου Εφραίμ φυλάσσεται εκεί και καθημερινά εκατοντάδες πιστών το επισκέπτονται ζητώντας από τον Άγιο την ευλογία και την βοήθεια του. Ο Άγιος με την χάρη του Θεού έχει κάνει χιλιάδες θαύματα. Στον περίβολο της μονής, και προστατευμένη από κτίσμα που χτίστηκε γύρω της, υπάρχει η μουριά πάνω στην οποία ο Άγιος Εφραίμ άφησε την τελευταία του πνοή. Η ηρεμία που επικρατεί στον χώρο είναι κάτι που δεν περιγράφεται με λέξεις. Θα την νιώσετε κι εσείς όταν με την βοήθεια του Χριστού επισκεφθείτε τον Άγιο Εφραίμ στην μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου, στην Νέα Μάκρη Αττικής.</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Η εκκλησία μας έχει αφιερώσει στην μνήμη του Αγίου Εφραίμ δύο ημέρες του έτους. Την 5η Μαΐου όπου τιμούμε το μαρτυρικό θάνατο του Αγίου και την 3η Ιανουαρίου όπου τιμούμε την ανεύρεση των ιερών λειψάνων του. Τα ιερά λείψανα του Αγίου Εφραίμ βρέθηκαν με Θεία Παρέμβαση το 1950, 524 ολόκληρα χρόνια μετά τον θάνατο του. </span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5Y_6A35U_k_4cevn-JB5r-IkRQL60nS_ZYLgwKH-1_50NKZL24KVsv13y7i3OJKfDc0TAVTt9Ah8ygRXqU85xjV70XQZHYM5AMsBO5DLJr88gzKkWM-0IjUH42S67fqquC5P9EWAbI_sQ/s1600/%25CE%2591%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%2595%25CF%2585%25CF%2586%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BC.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="206" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5Y_6A35U_k_4cevn-JB5r-IkRQL60nS_ZYLgwKH-1_50NKZL24KVsv13y7i3OJKfDc0TAVTt9Ah8ygRXqU85xjV70XQZHYM5AMsBO5DLJr88gzKkWM-0IjUH42S67fqquC5P9EWAbI_sQ/s320/%25CE%2591%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%2595%25CF%2585%25CF%2586%25CF%2581%25CE%25B1%25CE%25AF%25CE%25BC.jpg" width="320" /></a></div><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Απολυτίκιο του Αγίου Εφραίμ:</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Εν όρει των Αμώμων ώσπερ ήλιος έλαμψας, και μαρτυρικώς, θεοφόρε, προς Θεόν εξεδήμησας, βαρβάρων υποστάς επιδρομάς. Εφραίμ Μεγαλομάρτυς του Χριστού δια τούτο αναβλύζεις χάριν αεί, τοις ευλαβώς βοώσι σοι δόξα τω δεδωκότι σοι ισχύν, δόξα τω σε θαυμαστώσαντι, δόξα τω ενεργούντι δια σου, πάσιν ιάματα.</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Άγιος Εφραίμ</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Ιερά Κοινοβιακή Μονή</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Ευαγγελισμού της Θεοτόκου</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">190 05</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Νέα Μάκρη</span></span><br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;">Τηλ 22940 91202</span></span><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: large;"><br />
</span></span><br />
<br />
<span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><span style="font-size: x-small;">ΠΗΓΗ : http://www.matia.gr/7/72/7203/7203_2_6.html</span></span></div>΄Αγιος Βλάσιος ο Ακαρνάναςhttp://www.blogger.com/profile/12433297697553396039noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4101968570302484523.post-46777392099629964252011-04-12T14:40:00.000-07:002011-04-12T14:40:49.543-07:00Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης (1846 -1920)<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjc1ad0HgL6mRiEZULV1SXustMfgaQhMFri4xysQT0JI6_kBp-yZM9vl0rJxAB4DSf7EQf41_XRmS_t8ProehP-gqIC7JZstqkt6BVmEM_0ftO11iKuIEFZktu-6SX5WHkEjLvCGILV-SF1/s1600/%25CE%2591%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%259D%25CE%25B5%25CE%25BA%25CE%2584%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2581%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjc1ad0HgL6mRiEZULV1SXustMfgaQhMFri4xysQT0JI6_kBp-yZM9vl0rJxAB4DSf7EQf41_XRmS_t8ProehP-gqIC7JZstqkt6BVmEM_0ftO11iKuIEFZktu-6SX5WHkEjLvCGILV-SF1/s320/%25CE%2591%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%259D%25CE%25B5%25CE%25BA%25CE%2584%25CF%2584%25CE%25B1%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2580%25CE%25BF%25CF%2581%25CF%2584%25CF%2581%25CE%25B5%25CF%2584%25CE%25BF%25CE%25B1.jpg" width="320" /></a></div><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><br />
</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i>Ο Άγιος Νεκτάριος ή Νεκτάριος Πενταπόλεως ή Νεκτάριος Αιγίνης (1846-1920) είναι σύγχρονος άγιος της Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας. Το κατά κόσμον όνομά του ήταν Αναστάσιος Κεφαλάς και υπήρξε λαοφιλής ιεράρχης, ποιμενάρχης και παιδαγωγός στα τέλη του 19ου με αρχές του 20ου αιώνα. Ο Άγιος Νεκτάριος επίσης θεωρείται και θαυματουργός διότι όπως λέγεται από τις λαϊκές παραδόσεις, πραγματοποίησε θαύματα ενώ βρισκόταν ακόμα εν ζωή.</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><br />
</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i> </i></span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><b>Παιδική ηλικία</b></i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><br />
</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i>Ο Αναστάσιος Κεφαλάς γεννήθηκε στις 1 Οκτωβρίου 1846, στην Συληβρία της Ανατολικής Θράκης. Γιος του Δημοσθένη και της Μαρίας Κεφαλά, ήταν το 5ο από τα 6 παιδιά, φτωχής οικογένειας. Σύντομα ήρθε αντιμέτωπος με την δύσκολη πραγματικότητα της εποχής, καθώς η οικογένειά του αδυνατούσε να συντηρήσει όλα τα μέλη της, ενώ η γενέτειρά του δεν είχε σχολείο μέσης εκπαίδευσης, με αποτέλεσμα να υποχρεωθεί να πάρει το δρόμο για μια καλύτερη ζωή στην Κωνσταντινούπολη, σε ηλικία 13 ετών.</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><br />
</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i>Η ζωή στη Κωνσταντινούπολη για τον Άναστάσιο ήταν σκληρή και δύσκολη τα πρώτα χρόνια της παραμονής του. Αρχικά εργάζεται σε συσκευαστήριο καπνού, οπού ο ιδιοκτήτης του φερόταν βάναυσα. Εργάζεται πολλές ώρες ημερησίως, δεν αμοίβετε και πολλές φορές ξυλοκοπείτε. Ο Αναστάσιος τα υπέμενε όλα αυτά, καθότι δεν ήθελε να μάθει το δράμα το οποίο περνούσε η οικογένεια του, ώστε να μην λυπούνται. Από την άλλη, θλίψη τον καταλάμβανε γιατί αδυνατούσε να ενισχύσει οικονομικά την οικογένειά του, ενώ παράλληλα δεν μπορούσε να παρακολουθήσει μαθήματα στο σχολείο. Την κλίση, όμως, προς την Θεό και στο Ευαγγέλιο, την έδειχνε από μικρός . Έτσι στο συσκευαστήριο μαζί με τον καπνό που πουλούσε, κάθε φορά έδινε και ένα μικρό χαρτάκι, το οποίο έγραφε κάποια ευαγγελική ρήση.</i></span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><br />
</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i>Η κατάσταση άλλαξε όταν ένας έμπορος που είχε μαγαζί παράπλευρα από το συσκευαστήριο τον λυπήθηκε, όταν κάποια μέρα είδε ένα ξυλοδαρμό από το αφεντικό του και έτσι τον πήρε στην δούλεψή του. H κατάσταση μεταστράφηκε. Άρχισε να εργάζεται στο επιπλοποιείο του, με αποτέλεσμα οι ώρες εργασίας να μειωθούν, να έχει χρόνο για εκκλησιασμό, να πηγαίνει σχολείο, ενώ σύντομα η οικογένεια του τον ακολούθησε στην Κωνσταντινούπολη. Στην Πόλη κάθισε συνολικά 7 έτη και σε ηλικία 20 ετών την εγκατέλειψε, παρότι δεν ολοκλήρωσε την μόρφωση του, για να πάει στο Λιθί της Χίου να εργαστεί ως δάσκαλος.</i></span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><b>Στη Χίο</b></i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><br />
</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i>Ήταν 20 ετών όταν έφτασε στη Χίο. Έχοντας πλέον γραμματική και θεολογική γνώση έλαβε τη θέση του δασκάλου. Στη Χίο έμεινε για άλλα 10 χρόνια, μέχρι το 1877. Εκεί αρχικά θα γνωρίσει τον μεγάλο ευεργέτη του Ιωάννη Χωρέμη, ένα εύπορο τοπικό άρχοντα, ο οποίος εξαιτίας ενός περιστατικού που είχε συμβεί κατά την μεταφορά του Αγίου από την Συληβρία προς την Κωνσταντινούπολη (ένας ανηψιός του Χωρέμη τον βοήθησε να επιβιβαστεί στο πλοίο γιατί δεν είχε χρήματα), τον έθεσε υπό την προστασία του. Ο Άγιος Νεκτάριος όμως είχε αποφασίσει πλεόν να εξέλθει της κοσμικής ζωής. Το 1876 έγινε μοναχός με το όνομα Λάζαρος ενώ ένα χρόνο αργότερα χειροτονήθηκε διάκονος με το όνομα που έγινε γνωστός, Νεκτάριος. Ο Άγιος Νεκτάριος είχε κλίση προς το μοναχισμό, που επιθυμούσε πάνω απο όλα και όχι τόσο στον κοσμικό βίο έστω και ως κληρικός. Οι πιέσεις όμως που του ασκήθηκαν λόγω των χαρισμάτων τού λόγου και της μορφώσεώς του, τελικά τον έστρεψαν προς τον κοσμικό κλήρο, αν και ποτέ δε λησμόνησε μέχρι τέλους της ζωής του τον μοναχισμό.</i></span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><b>Ανώτερες θεολογικές σπουδές</b></i></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhymAacwykdjoMtDs-nextZPJlxwWErPoWJF3HsWa7oInWSRElKPKfi0Sd14jKeAC200XKZHAoz0t6P129TgeRbuyBLLfPOQ3twOQXTgvZjW40jjjou62ti3K86YzA_dQJZKrGsEbKKG5vp/s1600/%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%259D%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="312" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhymAacwykdjoMtDs-nextZPJlxwWErPoWJF3HsWa7oInWSRElKPKfi0Sd14jKeAC200XKZHAoz0t6P129TgeRbuyBLLfPOQ3twOQXTgvZjW40jjjou62ti3K86YzA_dQJZKrGsEbKKG5vp/s320/%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%259D%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF.jpeg" width="320" /></a></div><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><br />
</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i>Το 1877 ο Νεκτάριος μετά από παρότρυνση του Ιωάννη Χωρέμη πήγε στην Αθήνα για να ολοκληρώσει τις γυμνασιακές σπουδές και ενώ τις ολοκλήρωσε, εστάλη, μέσω γνωριμίας που είχε με τον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρόνιο, στην Αλεξάνδρεια. Ο Σωφρόνιος, τριετής ήδη στον πατριαρχικό θρόνο εντυπωσιάστηκε από τον Νεκτάριο και με βάση τις πολύ καλές συστάσεις που είχε, τον έστειλε στην Αθήνα ξανά, να φοιτήσει στη θεολογική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ο Νεκτάριος εκεί διέπρεψε, και μάλιστα, πρώτευσε στο διαγωνισμό σχολικής κοσμητείας στο «Παπαδάκειο κληροδότημα», με αποτέλεσμα να κερδίσει υποτροφία σπουδών στη θεολογική σχολή, κάτι που τον ανακούφισε πολύ, καθότι ο ευεργέτης του Ιωάννης Χωρέμης είχε φύγει από τη ζωή, με αποτέλεσμα να βρίσκεται σε δεινή οικονομική κατάσταση. Αφού έλαβε το πτυχίο του (1885), πάλι ανεχώρησε προς την Αλεξάνδρεια.</i></span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><b>Στην Αλεξάνδρεια</b></i></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsoJQ95FmviKCyUpvgXXlElKVLU_zj6DetokdBeTcP7FgYjPnTaAQJNUq4qC_I2gBWCNSBx03tZDGTwGbtJYD7w3wUm2TV79bCEEulWe5-TuDo-atV3ZWdfW3UKOUVwaz2PZYi8IagqCBb/s1600/%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsoJQ95FmviKCyUpvgXXlElKVLU_zj6DetokdBeTcP7FgYjPnTaAQJNUq4qC_I2gBWCNSBx03tZDGTwGbtJYD7w3wUm2TV79bCEEulWe5-TuDo-atV3ZWdfW3UKOUVwaz2PZYi8IagqCBb/s320/%25CE%25BD%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+3.jpg" width="229" /></a></div><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><br />
</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i>Στην Αλεξάνδρεια όλα έβαιναν καλώς για τον Νεκτάριο. Άμεσα, με την επιστροφή του, χειροτονείται Ιερέας και 5 μήνες αργότερα τοποθετείται γραμματέας του Πατριάρχη παίρνοντας το αξίωμα του Αρχιμανδρίτη. Εν συνεχεία μέσα σε δύο μήνες, πείθοντας για την ρητορική του ικανότητα, ανελίχθηκε σε ιεροκήρυκα ενώ έλαβε και θέση Πατριαρχικού επιτρόπου. Μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα ο Νεκτάριος ανήλθε στην ιεραρχία του πατριαρχείου όντας ένας πολύ έμπιστος άνθρωπος στο πλευρό του Πατριάρχη. Στις 15 Ιανουαρίου του 1889 θα ανακηρυχτεί επίσκοπος Πενταπόλεως Λιβύης μετά από την κοίμηση του επισκόπου της περιοχής Νείλου. Το πρακτικό της χειροτονίας του διασώζεται μέχρι και σήμερα ( Πρακτικό εκλογής κωδ.66, σελ. 394 ).</i></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMdJq67twEiq9tFXECs180xbu4PoRYGov-W5Z_paNc72WLcNK1PPZuV9DU0XT1Y4C6ZkKFwt9x33BQ5cnf2nJ6sddX_1Eh3iym_aGoGLi3_HEhwylhCsk1_3VYVlOXTFTYm0JdQz7DmrBV/s1600/%25CE%2591%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%259D%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMdJq67twEiq9tFXECs180xbu4PoRYGov-W5Z_paNc72WLcNK1PPZuV9DU0XT1Y4C6ZkKFwt9x33BQ5cnf2nJ6sddX_1Eh3iym_aGoGLi3_HEhwylhCsk1_3VYVlOXTFTYm0JdQz7DmrBV/s320/%25CE%2591%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%259D%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF3.jpg" width="216" /></a></div><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><br />
</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i>Αυτή η ραγδαία άνοδος του Νεκταρίου, δεν πέρασε απαρατήρητη από τους υπολοίπους επισκόπους. Ο Σωφρόνιος πλησίαζε τα 90 χρόνια ζωής πλέον και η κούρσα της διαδοχής είχε ξεκινήσει. Ο λαός ο οποίος είχε ευεργετηθεί από το πολυποίκιλο έργο του Νεκταρίου (κυρίως φιλανθρωπικό αλλά και ποιμαντικό και αντιαιρετικό) επιθυμούσε την άνοδο του στον πατριαρχικό θρόνο και σε συνδυασμό με την εύνοια του Σωφρονίου καθίστατο η πρώτη επιλογή. Οι αντίπαλοί του γνωρίζοντας όλα αυτά, αποφάσισαν να τον παραμερίσουν, κατηγορώντας τον, πως ήθελε να ανατρέψει το Σωφρόνιο από τον θρόνο, αλλά και με αόριστες κατηγορίες ηθικής φύσεως. Επίσης είχαν μαζί τους και μερίδα κληρικών, οι οποίοι πίστευαν ότι η τακτική που ακολουθούσε ο Νεκτάριος ως επίσκοπος, δηλαδή λιτότητας και πενίας της εκκλησίας, θα επηρέαζε την οικονομική κατάσταση του Πατριαρχείου, το οποίο χωρίς οικονομική δύναμη θα γινόταν έρμαιο των διαφόρων πολιτικών ή εθνικών πιέσεων.</i></span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><b>Η δίωξη και η επιστροφή στην Αθήνα</b></i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><b><br />
</b></i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i>Ο Σωφρόνιος που πληροφορήθηκε τις κατηγορίες, που ισχυρίζονταν ότι έπραξε το αγαπημένο του παιδί, πείστηκε για την αλήθεια των ισχυρισμών. Αποτέλεσμα ήταν η άμεση εντολή, για παύση της ιδιότητάς του. Κάτι που ήταν εκκλησιαστικά παράνομο, καθότι σύμφωνα με το εκκλησιαστικό δίκαιο έπρεπε να παρουσιαστεί ο Νεκτάριος ενώπιον συνόδου η οποία θα εξέταζε, μετά ακροάσεως του κατηγορουμένου, τις κατηγορίες. Ο Νεκτάριος δεν θέλησε να τραβήξει το σχοινί στα άκρα και ανεχώρησε από την Αλεξάνδρεια, εν αντιθέσει με τους αντιπάλους του, οι οποίοι θέλησαν την οικονομική και ηθική εξόντωση του. Πέραν δηλαδή του ότι φρόντισαν να σπιλώσουν το όνομα του στην Αθήνα και την Κωνσταντινούπολη, με αποτέλεσμα να αδυνατεί να εργαστεί οπουδήποτε, παρακρατούσαν και τους μισθούς του.</i></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcjY8hduYMDdKQVIWT0okgtqeY9AkL3UQ5XN3mRlQBtpRhTr_M04sFCXbciAMStPbMgp99q1ywrflPnnAOzMg67GylBF_ucbPf87Pxvndc27CMBikwBIbaCx7dF-BMSw1jp08ur1Yn-1c2/s1600/%25CE%2591%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%259D%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcjY8hduYMDdKQVIWT0okgtqeY9AkL3UQ5XN3mRlQBtpRhTr_M04sFCXbciAMStPbMgp99q1ywrflPnnAOzMg67GylBF_ucbPf87Pxvndc27CMBikwBIbaCx7dF-BMSw1jp08ur1Yn-1c2/s1600/%25CE%2591%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%259D%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BA%25CF%258C%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" /></a></div><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><br />
</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><br />
</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i>Ο Νεκτάριος βρέθηκε ενώπιον ακόμα μιας πολύ δύσκολης κατάστασης, όπως από μικρή ηλικία πολλές φορές είχε βρεθεί. Ο ίδιος ενοικίασε ένα μικρό δωμάτιο στα περίχωρα των Αθηνών, αλλά αδυνατούσε να πληρώσει το ενοίκιο, ενώ δεν είχε χρήματα να τραφεί. Η παράλληλη διαπόμπευσή του, ακόμα και σε κυβερνητικά κλιμάκια δυσχαίρεναν την δυνατότητα εύρεσης εργασίας. Προσπαθούσε μέσω του Αρχιεπισκόπου Γερμανού να βρει μια θέση ιεροκήρυκα. Ο ίδιος παρά την συμπάθεια που έτρεφε προς το πρόσωπό του, αδυνατούσε λόγω πιέσεων από την σύνοδο να τον βοηθήσει. Έφτασε μέχρι τον υπουργό παιδείας και εκκλησιαστικών, που όμως του διεμήνυσε, ότι λόγω του νόμου (ο Νεκτάριος δεν είχε ελληνική υπηκοότητα) αδυνατούσε.</i></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhC3RccjZ-hx6hHG3PkSXFjQTiTuUC9-VgLtp5ZygNIjnpe5COCveihxu6QIgJbWo6Q6TvVggo3FXT2ntPiRhHj6evf5HNbwFm1rrugmt2XPU0_FVwWb306Uek05_kWyFDyK44x29p8whdY/s1600/%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%259D%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhC3RccjZ-hx6hHG3PkSXFjQTiTuUC9-VgLtp5ZygNIjnpe5COCveihxu6QIgJbWo6Q6TvVggo3FXT2ntPiRhHj6evf5HNbwFm1rrugmt2XPU0_FVwWb306Uek05_kWyFDyK44x29p8whdY/s1600/%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%259D%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF5.jpg" /></a></div><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><br />
</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i>Μετά από λίγο καιρό, τελικά ο Άγιος Νεκτάριος διορίστηκε ιεροκήρυκας χάρη στη βοήθεια ενός ανθρώπου ονόματι Μελά ο οποίος ήταν μέλος της κυβέρνησης και τον είχε γνωρίσει στην Αλεξάνδρεια. Μεσολαβώντας στο γραφείο του υπουργού διορίστηκε εν τέλει ιεροκήρυκας στη Χαλκίδα. Η φήμη όμως που τον ακολουθούσε ακόμα παρέμενε. Πέρασε δύσκολες στιγμές καθότι υπήρχε μεγάλη καχυποψία σε βάρος του, από τις κατηγορίες που τον ακολουθούσαν. Αποτέλεσμα αυτού ήταν, άνθρωποι από την Αθήνα αλλά και ντόπιοι να τον αποδοκιμάζουν στις ομιλίες του, στιγματίζοντας τον.</i></span></span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglsbJfSJM2_gW5E1iIG94jcVuq1RDeV_N89LcesioFNDX0lmM1IEcQ3s4pBxlZxzBS1zpsxGcRUcosVv1R9rSYMad7gP4dDe99uciMaX0wbDy4bCDVwzXqj1g5nCISIzfrOakX3Ekk1GsL/s1600/%25CE%2591%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%259D%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglsbJfSJM2_gW5E1iIG94jcVuq1RDeV_N89LcesioFNDX0lmM1IEcQ3s4pBxlZxzBS1zpsxGcRUcosVv1R9rSYMad7gP4dDe99uciMaX0wbDy4bCDVwzXqj1g5nCISIzfrOakX3Ekk1GsL/s320/%25CE%2591%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%259D%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B5%25CE%25B9%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25BD%25CE%25B1.jpg" width="205" /></a></div><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><b>Η αποκατάσταση της αλήθειας</b></i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><br />
</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i>Το 1891, δύο έτη μετά από τις κατηγορίες που του εξαγγέλθηκαν και την απομάκρυνσή του από την Αλεξάνδρεια, στην κυβέρνηση ακόμα γίνονταν προσπάθειες για την αποπομπή του από τη θέση που κατείχε. Τότε αποκαλύφθηκε πλήρως το σχέδιο κι η πλεκτάνη που είχε στηθεί σε βάρος του. Όλα ξεκίνησαν από την αποκάλυψη ότι δεν έπαιρνε τα χρήματα που του οφείλονταν και εργαζόταν αμισθί επί της εποχής της επισκοπείας του. Επίσης παρότι παρέμενε διακαιωματικά επίσκοπος Πενταπόλεως, αφού είχε παράνομα εκδιωχθεί δεν λάμβανε χρήματα. Εν συνεχεία καθαρίστηκε το όνομά του από κάθε είδους ανάμιξη σε σκάνδαλο ηθικού χαρακτήρος και από παντός είδους ραδιούργες προσπάθειες σε βάρος του πατριάρχη. Αυτό, ειδικά μετά την σκληρή συμπεριφορά του ποιμνίου, τον έκανε συμπαθή ενώπιον του λαού στη Χαλκίδα. Άρχισε τότε με περισσή άνεση να κηρύττει. Γρήγορα η φήμη του εξαπλώθηκε μακρύτερα από την Χαλκίδα, ενώ ο λαός έδειξε μεγάλη συμπάθεια στο πρόσωπό του, όταν χήρεψε η θέση του τοπικού επισκόπου, σχεδόν απαιτώντας την άνοδό του στο θρόνο.</i></span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><b>Η Ριζάρειος σχολή</b></i></span></span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjal8EEfUuiflxQb2T5pCrTWxPb9cc3T7Iv_BECtF0DHDQVUHbaEb-996_45yjPJMMDA3BPhbmORlJ1XLO1XAiawMylK5K9ejmLidfPE2EnFHBsuEm5zjDYJSBGkxTXwwVgRCE8hNYuy9v1/s1600/%25CE%2591%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%259D%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF.PNG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="237" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjal8EEfUuiflxQb2T5pCrTWxPb9cc3T7Iv_BECtF0DHDQVUHbaEb-996_45yjPJMMDA3BPhbmORlJ1XLO1XAiawMylK5K9ejmLidfPE2EnFHBsuEm5zjDYJSBGkxTXwwVgRCE8hNYuy9v1/s320/%25CE%2591%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%259D%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF.PNG" width="320" /></a></div><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><br />
</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i>Το 1892 και 1893 διορίστηκε ιεροκήρυκας στο νομό Λακωνίας και Φθιωτοβοιωτίας αντίστοιχα. Ο Νεκτάριος πραγματοποιούσε διαρκώς περιοδείες σε χωριά και πόλεις κηρύττοντας, την ώρα που φίλοι του προσπάθούσαν να τον μεταθέσουν στη Ριζάρειο σχολή Αθηνών. Όταν έγινε αντιληπτό άρχισαν πάλι κάποιοι ψίθυροι, οι οποίοι τελικά δεν κατάφεραν να αποτρέψουν τον Νεκτάριο από το να γίνει διευθυντής της Αθηναϊκής θεολογικής σχολής της εποχής, που επί των ημερών του γνώρισε μεγάλη αίγλη.</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><br />
</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i>Την Άνοιξη του 1894 διορίστηκε ως διευθυντής της σχολής. Οι αμφιβολίες που υπήρχαν πλέον περί του Νεκταρίου δεν ήταν τόσο για τις κατηγορίες του παρελθόντος, χωρίς όμως και να εκλείψουν, αλλά κατά πόσον αυτός ο λεγόμενος και «δεσποτοκαλόγερος», θα ήταν δυνατόν με τις παλαιές και θρησκευτικές αντιλήψεις του, να μπορέσει να πετύχει στο έργο που του ανατέθηκε, καθώς η Ριζάρειος σχολή ήταν μεν θεολογική σχολή, ήταν δε σχολή που φοιτούσαν και πολλά παιδιά ευκατάστατων Αθηναίων και άλλων αρχόντων και πολιτικών της εποχής, που δεν θα γίνονταν απαραίτητα ιερείς ή θεολόγοι, αλλά επιστήμονες. Σύντομα όμως κάμφθηκαν όλες οι αντιρρήσεις από το ρηξικέλευθο τρόπο διαπαιδαγώγησης του Νεκταρίου.</i></span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><strong>Το έργο του στη Ριζάρειο</strong></i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><br />
</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i>Το έργο του στη Ριζάρειο ήταν οργανωτικό, εκπαιδευτικό, συγγραφικό και παιδαγωγικό. Σύντομα οργάνωσε την σχολή με πρότυπα τα οποία αφορούσαν τον εκκλησιαστικό ορθόδοξο τρόπο σκέψης. Όμως αυτό στο οποίο ήταν αξεπέραστος ήταν η παιδαγωγική του σκέψη. Κάποτε όταν μαθητές της Ριζαρείου ήρθαν στα χέρια, ο ίδιος αντί να τους τιμωρήσει, αυτοτιμωρήθηκε, θεωρώντας εαυτόν υπαίτιο, με ασιτία 3 ημερών. Σύντομα το παράδειγμα του έγινε ανάμεσα στους τροφίμους δείκτης και η σχολή επί των ημερών του απέκτησε μεγάλη αίγλη. Άλλοτε βρέθηκε ξυπόλητος ενώπιον των μαθητών να αγορεύει, διότι εισερχόμενος στην αίθουσα είδε ένα φτωχό ο οποίος τον παρεκάλεσε, αν μπορούσε να τον βοηθήσει ώστε να αποκτήσει παπούτσια, καθότι δεν είχε. Ο Νεκτάριος αμέσως έβγαλε τα δικά του και τα παρέδωσε προς κατάπληξη των πάντων. Άλλοτε σε μια διαμάχη μεταξύ των επιστατών για το ποιος ήταν υπεύθυνος καθαριότητας των αποχωρητηρίων, ο ίδιος έλυσε τη διαφορά τους, καθαρίζοντάς τες. Τέτοια και άλλα πλείστα παραδείγματα τον ανέδειξαν και σύντομα τον έκαναν στην τότε μικρή Αθήνα ακουστό και κοσμαγάπητο.</i></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjW1TIqcloTg1FkuK9KcS2vP5vY0S7L7GyHfA2jY4qNufiOypjsnxc2rF0y1BSVciQw3QKV3jewMV04XBv9TDd8B5rJwczVwyqD0-qUo3XDg-FBVz__1FsIzUuSk8g9DqmKWgRX7V9f2Ax0/s1600/%25CE%259D%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF+2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjW1TIqcloTg1FkuK9KcS2vP5vY0S7L7GyHfA2jY4qNufiOypjsnxc2rF0y1BSVciQw3QKV3jewMV04XBv9TDd8B5rJwczVwyqD0-qUo3XDg-FBVz__1FsIzUuSk8g9DqmKWgRX7V9f2Ax0/s320/%25CE%259D%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CF%2586%25CF%2589%25CF%2584%25CE%25BF+2.jpg" width="212" /></a></div><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><br />
</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i>Την ίδια εποχή επιδόθηκε σε μεγάλο συγγραφικό έργο. Πολλά έργα τα διέθεσε στο λαό και τους θεολόγους δωρεάν, επειδή αδυνατούσαν να τα αγοράσουν, λόγω της φτώχιας. Χωρίς κανένα κέρδος, με γνώμονα μόνο την ψυχική ωφέλεια, πένητας από μικρός, ασκητής και ολιγαρκής, ουδέποτε ενδιαφέρθηκε για την αυτοπροβολή και το κέρδος. Όταν τον κατηγορούσαν ουδέποτε αντιδικούσε, παρέμενε πράος και έλεγε πάντα πως ο Θεός θα δικαιώσει το δίκαιο και την αλήθεια. Ταπεινός, μοναχικός και παρόλα αυτά προσηνής, ο ήδη σεβάσμιος γέροντας Νεκτάριος έγινε παράδειγμα ανιδιοτελούς προσφοράς και αγάπης στους πονεμένους συνανθρώπους του στις δύσκολες εποχές που διένυαν. Η ταπεινοφροσύνη και το αίσθημα ευθύνης που τον διακατείχε για το έργο που επιτελούσε, καταδείχθηκε την εποχή που πέθανε ο Πατριάρχης Σωφρόνιος, όταν του ζητήθηκε να τον διαδεχθεί και ο ίδιος αρνήθηκε.</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><br />
</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i>Η φτώχεια την εποχή που διετέλεσε ο Νεκτάριος διευθυντής της Ριζαρείου ήταν κανόνας και ταυτόχρονα το ηθικό των Ελλήνων, ειδικά μετά την αποτυχία, το 1897 με τον ελληνοτουρκικό πόλεμο, βρισκόταν στο ναδίρ. Ο ίδιος όμως με την ελεημοσύνη ως όπλο και το λόγο του ευαγγελίου τόνωνε την τότε αθηναϊκή κοινωνία, η οποία προσέτρεχε συχνά είτε σε ομιλίες του, είτε για να πάρει την συμβουλή του. 14 συναπτά έτη διετέλεσε διευθυντής της ριζαρείου ως και το 1908, οπότε και για λόγους υγείας εγκατέλειψε τη θέση του.</i></span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><b>Στην Αίγινα</b></i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><br />
</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i>Στην Αίγινα ο Άγιος Νεκτάριος εγκαταστάθηκε το 1908, η ιστορία όμως της εγκατάστασης του πηγαίνει αρκετά νωρίτερα στο χρόνο. Ο Νεκτάριος ποτέ στη ζωή του, δεν απέβαλε την έντονη επιθυμία του για το μαναχικό βίο. Αυτή η επιθυμία ενισχύθηκε ακόμα περισσότερο κατά την επίσκεψη του στο Άγιο Όρος και την σύνδεσή του με το γέροντα Δανιήλ το 1898. </i></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi28OgAvODtbxjX1nfoYsuAShXaq4oAaDVRZUCP_INUroF2KZY0M4JlfdMGoufi6cXfHqBeQBCc85-yGFdLQAWSB__hDF7K-Pf1Hu-rPaVSR5ip4ud6eNYcF8SNA7yFEgVa1eeRIPXTLs6h/s1600/%25CE%2593.+%25CE%2594%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25AE%25CE%25BB.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi28OgAvODtbxjX1nfoYsuAShXaq4oAaDVRZUCP_INUroF2KZY0M4JlfdMGoufi6cXfHqBeQBCc85-yGFdLQAWSB__hDF7K-Pf1Hu-rPaVSR5ip4ud6eNYcF8SNA7yFEgVa1eeRIPXTLs6h/s320/%25CE%2593.+%25CE%2594%25CE%25B1%25CE%25BD%25CE%25B9%25CE%25AE%25CE%25BB.jpg" width="203" /></a></div><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i>Έκτοτε έψαχνε ένα τόπο να στεγάσει ένα μοναστήρι για το τέλος της ζωής του, ένα «Εκκλησιαστικό Παρθενώνα», όπως έλεγε. Πιο έντονη και ίσως επιτακτική έγινε αυτή η ανάγκη, όταν 4 γυναίκες που ήσαν μόνες και συνδέονταν μαζί του, με σχέση πνευματικής καθοδήγησης, θέλησαν να μονάσουν υπό την εποπτεία του. Έτσι τελικά βρήκε ένα παλαιό εγκαταλελειμμένο μοναστήρι στην Αίγινα στη θέση Ξάντος στο οποίο και αποφάσισε να στεγάσει τις 4 μοναχές και άλλες 3 που ήδη μόναζαν στο νησί. Το μοναστήρι άρχισε να επαναλειτουργεί το 1904 υπό την καθοδήγησή του, παρότι αυτός ακόμα βρισκόταν στην Ριζάρειο σχολή.</i></span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><br />
</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i>Η εμφάνισή του στην Αίγινα όμως συνδυάστηκε από δύο γεγονότα, με αποτέλεσμα να γίνει άμεσα λαοφιλής. Ο Νεκτάριος αρχικά θεράπευσε ενα δαιμονισμένο κάτι που γρήγορα μαθεύτηκε. Οι χωρικοί τότε τον επισκέφτηκαν ζητώντας του να λειτουργήσει και να δεηθεί στον Θεό να βρέξει, διότι είχε 3 χρόνια να βρέξει στο νησί με αποτέλεσμα να έχει προκληθεί εκτεταμένη ανομβρία και οικονομική ζημία. Ο ίδιος με σύσσωμη παρουσία των νησιωτών, λειτούργησε και την ίδια μέρα άρχισε να βρέχει. Αυτά, εκλείφθηκαν ως θεϊκά σημάδια από τους Αιγινίτες, με αποτέλεσμα να θεωρούν Άγιο τον Νεκτάριο, ακόμα και εν ζωή.</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><br />
</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i>Το 1908 παραιτήθηκε από σχολή για λόγους υγείας αλλά και γήρατος και αφοσιώθηκε στο μοναστήρι. Η χάρη του και η φήμη διαρκώς μεγάλωνε με αποτέλεσμα μεγάλο μέρος δωρεών να κατευθύνεται στο μοναστήρι και μέσα σε 4 χρόνια επιτεύχθηκε να μεγαλώσει τόσο, ώστε να χωράει 15 μοναχές. Τα χρήματα κατευθύνονταν κυρίως στους φτωχούς του νησιού. Μεγάλο μέρος λαού και πιστών κατευθυνόταν προς το μοναστήρι, από διάφορα μέρη της Ελλάδας, για να δει ή να πάρει την ευχή του ήδη ξακουστού Νεκταρίου, κάτι που βοηθούσε και τους νησιώτες να ανασάνουν οικονομικά.</i></span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><b>Το έργο του στην Αίγινα</b></i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><b><br />
</b></i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i>Παρότι ήταν μεγάλος σε ηλικία όταν αποσύρθηκε στην Αίγινα, δεν έπαψε ποτέ να εργάζεται είτε πνευματικά, υπέρ της εκκλησίας, είτε και χειρωνακτικά για την διεύρυνση του μοναστηριού. Το έργο πλέον είχε χαρακτήρα ποιμαντικό, λειτουργικό, λατρευτικό, εξομολογητικό, παρηγορητικό. Στάθηκε στους ανθρώπους του νησιού σαν αδελφός, βοηθός, συμπαραστάτης, οδηγός και συνοδοιπόρος της ζωής. Τα χρόνια μέχρι το τέλος της ζωής του, έμελλε να είναι πολύ ταραγμένα. Μετά τους Βαλκανικούς πολέμους που έφεραν ηθική ανάταση και κάποια ευφορία οικονομική και πνευματική, ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, ήρθε να σκιάσει την Ελλάδα. Φτώχεια, ανέχεια και όλα τα συνεπακόλουθα ενός βασανισμένου τόπου και λαού μαζί με τα σύνδρομα του φόβου και των στερήσεων εμφανίζονταν απειλητικά σε αυτά τα ταραγμένα πολιτικά χρόνια για την Ελλάδα. Ο ίδιος όμως πάντα βοηθός, παρηγορητής, γνωρίζοντας από μικρός τις δυσκολίες του κόσμου κήρυττε την ελπίδα και το Θεό για ένα καλύτερο μέλλον, που πάντα όπως έλεγε στεκόταν κραταιός δίπλα στον πιστό λαό. Γι'αυτό και ο Άγιος Νεκτάριος για τους Αιγινίτες υπήρξε κάτι παραπάνω από ένας μοναχός που εγκαταστάθηκε στο νησί τους.</i></span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><br />
</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i>Η ποιμαντική αγωγή του ποιμνίου, μακρύτερα απο τα στενά όρια του νησιού, ήταν πάντα μέλημά του, έτσι συνέχισε το συγγραφικό του έργο, που πλέον αναγνωριζόταν τόσο από τον τύπο της εποχής για την επιστημονική εγκυρότητά του, όσο και απο μεγάλα πνευματικά ιδρύματα της εποχής. Επίσης διέθετε περισσότερο χρόνο για προσευχή κάτι που αγαπούσε, ιδιαίτερα προς την Παναγία, που θεωρούσε μητέρα του, όπως έλεγε. Ποτέ παρά τον κλονισμό της υγείας του δεν έπαψε όμως να προσφέρει ακόμα και χειρονακτικά. Μάλιστα συνεισέφερε στην ανέγερση νέων κοιτώνων της μονής, στη διάνοιξη δρόμων προς το μοναστήρι, ασχολείτο με την κηπουρική και άλλες χειρονακτικές εργασίες που πάντα τις θεωρούσε τιμή. Πάντα ανέφερε πως καμία εργασία δεν είναι ντροπή, αντιθέτως είναι ευλογία Θεού.</i></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiXWIIjDMqkn7cemFV9XCgMCBFGUlCwy4QdPJPE0bwdDl6-Usx-SVond1s9N04EH7zFmn_XNpcIhA8rRKuM-m9eE8kmqroPkPkkvxyzroPihL6I27JsdTTMNFo-VIgcMBeg47fE1UsYGEP/s1600/%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%259D%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582%252B%252B.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiXWIIjDMqkn7cemFV9XCgMCBFGUlCwy4QdPJPE0bwdDl6-Usx-SVond1s9N04EH7zFmn_XNpcIhA8rRKuM-m9eE8kmqroPkPkkvxyzroPihL6I27JsdTTMNFo-VIgcMBeg47fE1UsYGEP/s320/%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%259D%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582%252B%252B.JPG" width="212" /></a></div><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i> </i></span></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><br />
</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i>Οι δυσκολίες και οι πίκρες ποτέ δεν έλλειψαν. Παρότι είχαν περάσει πάνω απο 10 χρόνια απο την επαναλειτουργεία της μονής, ο Μητροπολίτης Αθηνών Θεόκλητος αρνείτο να αναγνωρίσει την μονή, παρά την αρχική συγκατάθεσή του. Το πρόβλημα αυτό μεγάλωνε, διότι η μονή δεν αποκτούσε νομική προσωπικότητα με αποτέλεσμα να αδυνατεί να κρατήσει τις κληρονομιές και όποια αλλα οικονομικά ωφελήματα είχε απο πιστούς με αποτέλεσμα να δυσχαιρένει το φιλανθρωπικό έργο. Κάποιοι δηλαδή, άφηναν κληρονομιές υπέρ του μοναστηριού, που το μαναστήρι αδυνατούσε να αποδεχτεί λόγω της νομικής ανυπαρξίας του. Ο Μητροπολίτης δε, είχε δυσαρεστηθεί από την τροπή που έλαβε η εξέλιξη του μοναστηριού, με αποτέλεσμα να είναι ανένδοτος. Ο Νεκτάριος προσπάθησε με διάφορους τρόπους να τον μεταπείσει, όμως μέχρι τέλους της ζωής του, δεν είδε το αίτημά του να πραγματοποιείται.</i></span></span><br />
<br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><b>Τα τελευταία χρόνια</b></i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><br />
</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i>Ο Νεκτάριος αρχικά αφού τελείωσε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, και ο Θεόκλητος αποπέμφθηκε λόγω του αναθέματος στον Βενιζέλο μαζί με τους υπολοίπους επισκόπους, πίστεψε πως τα πράγματα ίσως εξομαλυνθούν. Η αρχική αισιοδοξία όμως διεκόπη όταν 1918 κατηγορήθηκε από μητέρα μοναχής για ανηθικότητα. Γρήγορα όμως εξετάσεις και έρευνες του εισαγγελέα Αθηνών κατέδειξαν το ψεύδος της μητέρας της κόρης, η οποία οικειοθελώς είχε προσχωρήσει στο μοναστήρι. Εξ'αιτίας αυτού του λόγου, αλλά και κληρικών οι οποίοι στο νησί τον φθονούσαν, πιστεύοντας ότι τους παίρνει όλη την «πελατεία» και τον κατηγορούσαν πισώπλατα, ουσιαστικά δεν κατάφερε να πραγματοποιήσει το όνειρό του, την αναγνώριση του Μοναστηριού. Πάντα όμως πιστός στο Ευαγγέλιο, το παράδειγμα του Χριστού, τα γραφέντα του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτη, πίστευε απόλυτα στη δικαιοσύνη του Θεού. Ήταν πράος, ήρεμος, υπομονετικός σε όλες αυτές τις κατηγορίες και εξευτελισμούς που κατά καιρούς τον υπέβαλαν.</i></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVWMxYA76YvTKOgLp1IGTBN-Nt_Ut_qq71-E1FgEewiTyhMC00K9zHeFOcKPHDeGGsK_NO2OWU8K2xf7jDjXZZ3Ed326qxSOywEnyXRdQWODIGiFtukPdeg5qMzN6hbYJ9oj8h49qly5HB/s1600/%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%259D%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="207" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVWMxYA76YvTKOgLp1IGTBN-Nt_Ut_qq71-E1FgEewiTyhMC00K9zHeFOcKPHDeGGsK_NO2OWU8K2xf7jDjXZZ3Ed326qxSOywEnyXRdQWODIGiFtukPdeg5qMzN6hbYJ9oj8h49qly5HB/s320/%25CE%25B1%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%259D%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25BA%25CE%25BF%25CE%25B9%25CE%25BC%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25B7.jpg" width="320" /></a></div><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i>Το τέλος της ζωής του ήταν επίπονο. Η χρόνια ασθένεια του προστάτη, μαζί με τα περασμένα χρόνια της ηλικίας του και κακοπάθειες της ζωής τον ταλαιπωρούσαν. Ακόμα και τότε είχε σχέδια. Ήθελε να δημιουργήσει ένα εκπαιδευτήριο. Τελικά δεν πρόλαβε. Το 1920 εισήχθη στο Αρεταίειο νοσοκομείο Αθηνών οπου διεγνώσθη καρκίνος του προστάτη. Στις 8 Νοεμβρίου του ιδίου έτους ο Άγιος Νεκτάριος εκοιμήθη. Το δωμάτιο στο οποίο εκοιμήθη, έχει σήμερα μετατραπεί σε μικρό ναό στο δεύτερο όροφο του Αρεταιείου νοσοκομείου, που κοσμείται από εικόνες του Αγίου και τάματα πιστών για ανάρρωση των συγγενών τους που νοσηλεύονται στην κλινική.</i></span></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnjLZa1ld8FXJb0YP6zGiaybPPznYhu-YGO55XGvbvlRZxoxuQrFG-rFtDMeDwD1P5FnhRKOhXBtmIk7srZTlgww3eEOv5-J258c882vVaYspdTW5B6GSKipQy-h22f6wdZeCbPVDJjXAR/s1600/%25CE%2591%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%259D%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B5%25CE%25BA%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25B1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="171" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnjLZa1ld8FXJb0YP6zGiaybPPznYhu-YGO55XGvbvlRZxoxuQrFG-rFtDMeDwD1P5FnhRKOhXBtmIk7srZTlgww3eEOv5-J258c882vVaYspdTW5B6GSKipQy-h22f6wdZeCbPVDJjXAR/s320/%25CE%2591%25CE%25B3%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%259D%25CE%25B5%25CE%25BA%25CF%2584%25CE%25AC%25CF%2581%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582+%25CE%25B5%25CE%25BA%25CE%25BA%25CE%25BB%25CE%25B7%25CF%2583%25CE%25AF%25CE%25B1.jpg" width="320" /></a></div><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i> Η μνήμη του εορτάζεται στις 9 Νοεμβρίου.</i></span></span><br />
<span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i>ΠΗΓΗ:</i></span></span><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><span style="font-size: x-small;">Άγιος Νεκτάριος Αιγίνης, </span></i></span><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i><span style="font-size: x-small;">(Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια)</span></i></span><span style="font-size: large;"><span style="font-family: "Times", "Times New Roman", serif;"><i> </i></span></span><code><i><i><strike><b> </b></strike></i></i></code></div>΄Αγιος Βλάσιος ο Ακαρνάναςhttp://www.blogger.com/profile/12433297697553396039noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4101968570302484523.post-54775204273033210112011-04-09T14:23:00.000-07:002011-04-09T14:40:20.550-07:00Βιος γέροντος Τύχωνα του Αγιορείτου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on"><br />
Από το βιβλίο «ΑΓΙΟΡΕΙΤΑΙ ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΑ» του Γέροντος Παισίου Αγιορείτου<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1LK-7M4JrQOcVJVJrXZWbruXi32nN1jH9Yl5rCCjUJpPpTZKyx88nQSwcPdJRjQzkd-hQ4ZLWt3CG2OtjvQE6qt83Gj3epxmLz5y5dDXBsRs1536gpMAO9vgOmLBzlR7iXYxe7LTMRUU3/s1600/%25CE%2593.+%25CE%25A4%25CF%2585%25CF%2587%25CF%2589%25CE%25BD2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1LK-7M4JrQOcVJVJrXZWbruXi32nN1jH9Yl5rCCjUJpPpTZKyx88nQSwcPdJRjQzkd-hQ4ZLWt3CG2OtjvQE6qt83Gj3epxmLz5y5dDXBsRs1536gpMAO9vgOmLBzlR7iXYxe7LTMRUU3/s320/%25CE%2593.+%25CE%25A4%25CF%2585%25CF%2587%25CF%2589%25CE%25BD2.jpg" width="210" /></a></div><br />
<br />
O Παπα - Τυχών γεννήθηκε στη Ρωσία, στη Νόβια Μιχαλόσκα το 1884. Οι γονείς του, ο Παύλος και ή Ελένη, ήταν ευλαβείς άνθρωποι, και επόμενο ήταν και ο καρπός τους, ο Τιμόθεος κατά κόσμον, να έχη κληρονομική την ευλάβεια και την αγάπη προς τον Θεό και να θέλη να αφιερωθή στον Θεό από μικρό παιδί.<br />
Έβλεπαν οι γονείς τον μεγάλο θείο ζήλο του παιδιού τους, αλλά δίσταζαν να του δώσουν την ευχή τους να πάη σε Μοναστήρι, επειδή το έβλεπαν εύσωμο και με ζωηρή φύση. Ήθελαν να ωρίμαση και στην σκέψη και μετά να αποφασίση μόνος του ο Τιμόθεος. Του έδωσαν όμως ευλογία να επισκέπτεται τις Μονές το διάστημα των τριών ετών, από δέκα επτά μέχρι είκοσι χρονών. Τότε έκανε τα μεγάλα και ατέλειωτα προσκυνήματα στα Μοναστήρια της Ρωσίας και πέρασε περίπου από διακόσιες Μονές. Στα Μοναστήρια πού πήγαινε, παρόλο πού ήταν κατάκοπος και εξαντλημένος από την οδοιπορία του, απέφευγε με τρόπο την φιλοξενία, για να ασκείται ο ίδιος και να μην επιβαρύνη τους άλλους.<br />
<br />
Σε μια επαρχία όμως είχε ταλαιπωρηθή πολύ, γιατί οι κάτοικοι εκεί έτρωγαν ψωμί από βρίζα (σίκαλη). Επειδή δε ο Τιμόθεος δεν έτρωγε τίποτε άλλο εκτός από ψωμί, και το ψωμί της σίκαλης έχει συνήθως μια άσχημη μυρωδιά και είναι σαν λάσπη, δεν μπορούσε να το φάη. Γι' αυτό είχε εξαντληθή ο νέος. Πηγαίνει λοιπόν στον φούρναρη, από τον όποιο είχε ζητήσει και άλλη φορά, να τον ξαναπαρακαλέση για λίγο άσπρο ψωμί, επειδή νόμιζε ότι θα έχη για τον εαυτό του καλό ψωμί. Εκείνος όμως, μόλις είδε τον Τιμόθεο από μακριά ακόμη, του είπε να φυγή.<br />
Λυπημένος και εξαντλημένος όπως ήταν δ νέος, έπιασε μια άκρη και με όλη την παιδική του απλότητα έκανε προσευχή στην Παναγία: «Παναγία μου, θέλω να με βοηθήσης, γιατί θα πεθάνω στο δρόμο, πρίν να γίνω Καλόγηρος, δεν μπορώ να το φάω αυτό το ψωμί». Δεν πρόλαβε να τελείωση την προσευχή του, και ξαφνικά του παρουσιάζεται μια Κόρη με λαμπερό πρόσωπο, του δίνει μια φραντζόλα άσπρο ψωμί και αμέσως εξαφανίζεται! Εκείνη την στιγμή τόχασε ο Τιμόθεος. Δεν μπορούσε να το εξηγήση αυτό το γεγονός! Του περνούσαν διάφοροι λογισμοί. Ένας λογισμός ήταν μήπως τον ακούσε η κόρη του φούρναρη και τον λυπήθηκε και είπε στον πατέρα της να του δώση λίγο καλό ψωμί. Σηκώνεται πάλι ο νέος και πηγαίνει να τον ευχαρίστηση. Άλλα ο φούρναρης νόμιζε πώς τον κορόιδευε ο Τιμόθεος, και τον έβρισε θυμωμένος.<br />
- Άντε, φύγε από εδώ! ούτε γυναίκα έχω ούτε κόρη. Αφού έφαγε μετά από το ευλογημένο εκείνο ψωμί ο Τιμόθεος και δυνάμωσε και πνευματικά, συνέχισε το προσκύνημα του και στα επίλοιπα Μοναστήρια, άλλ' όμως το ανεξήγητο εκείνο γεγονός συνέχεια τριγύριζε στο νου του. Πέρασε αρκετό διάστημα με την απορία αυτή, αλλά αργότερα, όταν του έδωσε ένας Μοναχός ένα βιβλίο με τις θαυματουργικές εικόνες της Παναγίας της Ρωσίας, και είδε την Παναγία του Κρεμλίνου, σκίρτησε η καρδιά του από ευλάβεια, τα μάτια του πλημμύρισαν από δάκρυα ευγνωμοσύνης, και είπε: «Αυτή η Παναγία μου έδωσε το άσπρο ψωμί!» Από τότε πια την Παναγία την ένιωθε πιο κοντά, όπως το παιδί την μάνα του.<br />
<br />
Μετά, λοιπόν, από τα Μοναστήρια της Πατρίδος του, έκανε προσκύνημα στο Θεοβάδιστον Όρος του Σινά, όπου παρέμεινε δύο μήνες, και από εκεί στους Αγίους Τόπους, όπου και ασκήτεψε ένα χρονικό διάστημα, πέρα από τον Ιορδάνη ποταμό. Ενώ τον βοηθούσε ο Άγιος Τόπος, ησυχία όμως δεν έβρισκε από το ανήσυχο κοσμικό πνεύμα της εποχής μας, πού κατέστρεψε, δυστυχώς, με τον δήθεν πολιτισμό της και τα άγια ακόμη ερημικά μέρη, πού γαληνεύουν και αγιάζουν τις ψυχές. Γι' αυτό αναγκάστηκε να φυγή για το Άγιον Όρος.<br />
<br />
Ό πειρασμός όμως, βλέποντας με την πολυχρόνιο πείρα του ότι ο ευλαβής αυτός νέος πολύ θα προχώρηση στην πνευματική ζωή και πολλές ψυχές θα βοηθήση για να σωθούν, βάλθηκε να τον αχρηστέψη. Ενώ είχε επιστρέψει από την έρημο του Ιορδανού στην Ιερουσαλήμ, για να ετοιμασθή και να προσκύνηση για τελευταία φορά τον Πανάγιο Τάφο και να αποχαιρετήση και τους γνωστούς του, χρησιμοποίησε ο πονηρός για όργανά του δύο αθεόφοβες γυναίκες, πατριώτισσες του, οι όποιες τον κάλεσαν στο σπίτι, όπου έμειναν, για να του δώσουν δήθεν ονόματα να μνημόνευση στο Άγιον Όρος. Ό απονήρευτος Τιμόθεος, πού είχε όλο καλούς λογισμούς, το πίστεψε και πήγε. Άλλα, όταν τον έκλεισαν μέσα στο σπίτι και όρμησαν επάνω του με ανήθικες διαθέσεις, ταχασε! Κοκκίνησε και δίνει μια σπρωξιά σ' αυτές και άλλη μια στην πόρτα και ξέφυγε από τα νύχια των γερακιών, σαν νέος Ιωσήφ, και φυλάχτηκε αγνός.<br />
Ήρθε μετά, όπως ήταν αγνό λουλούδι, και φυτεύτηκε στο Περιβόλι της Παναγίας και πρόκοψε και ευωδίασε με τις αρετές του, όπως θα ιδούμε πιο κάτω.<br />
Ή πρώτη του μετάνοια ήταν το Κελλί του Μπουραζέρι, όπου και παρέμεινε πέντε χρόνια. Επειδή σ' αυτό δεν εύρισκε ησυχία από τους πολλούς προσκυνητάς, Ρώσους, πήρε ευλογία και πήγε στα Καρούλια και εκεί ασκήτεψε δεκαπέντε χρόνια. Όλο το διάστημα στα Καρούλια περνούσε με σκληρούς αγώνες. Το εργόχειρο του ήταν οι μεγάλες και οι μικρές μετάνοιες μαζί με την ευχή και την μελέτη. Δανειζόταν βιβλία από τις Μονές, άπ' όπου έπαιρνε και ευλογία, παξιμάδι, από τα περισσεύματα των κλασμάτων, για την οποία έκανε κομποσχοίνι. Έτσι φιλότιμα αγωνιζόταν, για να γίνη και εσωτερικά Άγγελος και όχι μόνο εξωτερικά με το Αγγελικό Σχήμα.<br />
Μετά από τα Καρούλια ήρθε στην άκρη της Καψάλας (πάνω από την Καλιάγρα), σ' ένα Κελλί Σταυρονικητιανό, και γηροκόμησε έναν Γέροντα. Αφού πέθανε το Γεροντάκι, και πήρε την ευχή του, έμεινε μόνος του στην Καλύβη. Από τότε όχι μόνο δεν αμέλησε τους πνευματικούς του αγώνες, αλλά τους αύξησε, και επόμενο ήταν να δεχθή πλούσια την Χάρη του Θεού, αφού αγωνιζόταν φιλότιμα και με πολλή ταπείνωση.<br />
Ή Θεία Χάρις πια τον φανέρωνε στους ανθρώπους, κι έτρεχαν πολλοί πονεμένοι άνθρωποι, για να τον συμβουλευθούν και να παρηγορηθούν από την πολλή του αγάπη. Άλλοι τον παρακαλούσαν να ιερωθή, για να βοηθάη πιο θετικά με το Μυστήριο της θείας Εξομολογήσεως, αφού θα έδινε και την άφεση των αμαρτιών. Αυτή την ανάγκη, να βοηθηθούν οι άλλοι, την διεπίστωσε και ο ίδιος και δέχτηκε να χειροτονηθή.<br />
Στο Κελλί του όμως Ναός δεν υπήρχε, ενώ ήταν πια απαραίτητος, ούτε και χρήματα είχε, αλλά είχε μεγάλη πίστη στον Θεό. Έκανε λοιπόν προσευχή και ξεκίνησε για τις Καρυές με την εμπιστοσύνη στον Θεό ότι θα του οικονομούσε τα χρήματα, πού θα χρειαζόταν για τον Ναό. Πριν φθάση ακόμη στις Καρυές, τον είδε από μακριά τον Παπα - Τύχωνα ο Δίκαιος του Προφήτη Ηλία (Ρωσικού) και τον φώναξε. Όταν πλησίασε κοντά, του είπε:<br />
- Κάποιος καλός Χριστιανός από την Αμερική μου έστειλε μερικά δολάρια, να τα δώσω σ' εκείνον πού δεν έχει Ναό, για να κτίση. Εσύ δεν έχεις Ναό πάρ' τα και φτιάξε.<br />
Δάκρυσε ο Γέροντας από συγκίνηση και ευγνωμοσύνη στον Θεό, ευχαρίστησε και τον Δίκαιο και είπε το «Θεός συγχωρέσοι» για τον άνθρωπο του Θεού πού του έστειλε την ευλογία. Ό Καλός Θεός, σαν καρδιογνώστης, είχε φροντίσει για τον Ναό του, πριν ακόμη Τον παρακάλεση ο Γέροντας, για να του έχη έτοιμα τα χρήματα, την ώρα πού θα Του τα ζητούσε. Επόμενο ήταν να τον ακούση ο Θεός, αφού ο Γέροντας από μικρό παιδί άκουγε και τηρούσε τις θείες εντολές του Θεού και δεχόταν ουράνιες ευλογίες.<br />
Στην συνέχεια βρίσκει δύο Μοναχούς τεχνίτες, για να λένε και την ευχή την ώρα πού θα εργάζωνται.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyhGfYt50PyH_XFb178cnA4RnTR0c45Q0qUU0_4oPdUI_uC07iAD1XzGsmVQKP7FAQwrcdz2aRedNnTxpZQLm8VVj1zSE3LYiNEZWP24NM8TrC3nSak0WYbBvLdlEbS86tKfajRfxrSP-Y/s1600/%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2587%25CF%2589%25CE%25BD3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyhGfYt50PyH_XFb178cnA4RnTR0c45Q0qUU0_4oPdUI_uC07iAD1XzGsmVQKP7FAQwrcdz2aRedNnTxpZQLm8VVj1zSE3LYiNEZWP24NM8TrC3nSak0WYbBvLdlEbS86tKfajRfxrSP-Y/s320/%25CF%2584%25CF%2585%25CF%2587%25CF%2589%25CE%25BD3.jpg" width="215" /></a></div><br />
<br />
Όταν, λοιπόν, τελείωσε ο Ναός, τον αφιέρωσε στον Τίμιο Σταυρό, γιατί τον είχε σε ευλάβεια, αλλά και για να αποφεύγη τα Πανηγύρια με τον φυσιολογικό αυτόν τρόπο, επειδή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού νηστεύουν, και η ημέρα είναι πένθιμη. Ό Γέροντας δεν αναπαυόταν στα Πανηγύρια, γιατί δημιουργούν ανησυχία και περισπασμό, ενώ αυτός πανηγύριζε κάθε μέρα πνευματικά με το ήσυχο Σταυροαναστάσιμο τυπικό του, με την πολλή του άσκηση και με την καθόλου σχεδόν ανθρώπινη παρηγοριά μέσα στο λάκκο της Καλιάγρας, όπου έβλεπε ουρανό και ζούσε παραδεισένιες χαρές μαζί με τους Αγγέλους και τους Αγίους. Όταν τον ρωτούσε κανείς «μόνος σου μένεις εδώ στην ερημιά», απαντούσε ο Γέροντας:<br />
- Όχι, εγώ μένω μαζί με τους Αγγέλους και Αρχαγγέλους, με τους Αγίους Πάντες, με την Παναγία και με τον Χριστό.<br />
Πράγματι την ένιωθε την παρουσία των Αγίων και την βοήθεια του φύλακα Αγγέλου του. Μια μέρα πού τον είχα επισκεφθη, ενώ ανέβαινε τα σκαλάκια, έπεσε ανάποδα και σφηνώθηκε στην πόρτα, γιατί φορούσε πολλά καπιά, και δυσκολεύτηκα να τον σηκώσω. Όταν τον ρώτησα μετά «τι θα έκανες, Γέροντα, μόνος σου, εάν δεν ήμουν εδώ», με κοίταξε παράξενα και μου απήντησε με βεβαιότητα:<br />
- Ό φύλακας μου Άγγελος θα με σήκωνε.<br />
Ενώ βρισκόταν σε έρημο τόπο, μόνος του, και το Κελλί του δεν είχε σχεδόν τίποτα, για να έχη όμως τον Χριστό μέσα του, δεν του χρειαζόταν τίποτα, γιατί όπου Χριστός εκεί Παράδεισος, και για τον Παπα - Τύχωνα το Περιβόλι της Παναγίας ήταν επίγειος Παράδεισος.<br />
Είχε χρόνια αρκετά να βγη στον κόσμο, αλλά χωρίς να το θέλη, τον ανάγκασαν κάποτε, πού είχε γίνει πυρκαϊά στην Καψάλα, μαζί με άλλους Πατέρες να πάη κι αυτός ως μάρτυρας στην Θεσσαλονίκη. "Όταν επέστρεψε στο Άγιον Όρος ο Γέροντας, τον ρωτούσαν οι Πατέρες:<br />
- Πώς είδες την πόλη και τον κόσμο μετά από τόσα χρόνια πού είχες να ιδής τον κόσμο;<br />
Ό Γέροντας απήντησε:<br />
- Εγώ δεν είδα πολιτεία με ανθρώπους, αλλά δάσος με καστανιές.<br />
Έφθασε σ' αυτή την πνευματική αγία κατάσταση ο Γέροντας, γιατί αγάπησε πολύ τον Χριστό, την ταπείνωση και την φτώχεια. Μέσα στο κελλί του Γέροντα δεν έβλεπες ούτε ένα πράγμα της προκοπής, πού να εξυπηρετή άνθρωπο. Από αυτά πού είχε μέσα στο κελλί του έβρισκε κανείς όσα ήθελε πεταγμένα άπ' έξω, στο λάκκο. Άλλα για τους πνευματικούς ανθρώπους, ό,τι παλιό και εάν είχε ο Παπα - Τυχών, είχε μεγάλη αξία, γιατί ήταν αγιασμένο. Ακόμη και τα κουρέλια του τα έβλεπαν με ευλάβεια και τα έπαιρναν για ευλογία. Ο,τι επίσης παλιό φορούσε ή ασουλούπωτο, δεν φαινόταν άσχημο, γιατί ομόρφαινε και αυτό από την εσωτερική ομορφιά της ψυχής του. Για σκουφιά έραβε μόνος του με την σακοράφα κομμάτια ράσου, σαν σακούλες, και τα φορούσε, αλλά σκορπούσαν περισσότερη χάρη από τις πολύτιμες μίτρες τις δεσποτικές (όταν, φυσικά, δεν υπάρχη στην καρδιά του Μητροπολίτου «ο Πολύτιμος Μαργαρίτης»).<br />
Κάποτε τον φωτογράφισε ένας επισκέπτης, όπως ήταν με την σακούλα για σκουφί και με μια πιτζάμα πού του είχε ρίξει στις πλάτες του, γιατί είδε τον Γέροντα να κρυώνη. Και τώρα, όσοι βλέπουν στην φωτογραφία τον Παπα - Τύχωνα, νομίζουν ότι φορούσε δεσποτικό μανδύα, ενώ ήταν μια παλιά παρδαλή πιτζάμα.<br />
Πολύ αναπαυόταν στα φτωχά και ταπεινά πράγματα και πολύ αγαπούσε την άκτημοσύνη, η οποία και τον ελευθέρωσε και του έδωσε τα πνευματικά φτερά, και έτσι με φτερουγισμένη ψυχή αγωνιζόταν πολύ, χωρίς να αισθάνεται τον σωματικό κόπο, όπως το παιδάκι δεν νιώθει κούραση, όταν κάνη τα θελήματα του πατέρα του, αλλά νιώθει την αγάπη και την στοργή με τα χάδια. Φυσικά, αυτά δεν συγκρίνονται με τα θεϊκά χάδια της Χάριτος ούτε κατά διάνοια.<br />
Όπως ανέφερα, το εργόχειρο του ήταν οι πνευματικοί αγώνες: νηστεία, αγρυπνία, ευχή, μετάνοιες κ.α. όχι μόνο για τον εαυτό του, αλλά και για όλες τις ψυχές του κόσμου (ζωντανούς και πεθαμένους). Όταν πια είχε γεράσει και δεν μπορούσε να σηκωθή, όταν έπεφτε κάτω με τις στρωτές μετάνοιες, έδεσε ένα χονδρό σχοινί ψηλά και τραβιόταν για να σηκωθή. Έτσι, πάλι έκανε μετάνοιες και προσκυνούσε τον Θεό με ευλάβεια. Αυτό το τυπικό τηρούσε μέχρι πού έπεσε πια στο κρεβάτι, όπου ξεκουράστηκε για είκοσι μέρες, και μετά έφυγε για την αληθινή αιώνια ζωή, όπου και ξεκουράζεται πια αιώνια κοντά στον Χριστό.<br />
Το ίδιο επίσης τυπικό της ξηροφαγίας, πού είχε από νέος, τηρούσε και στην συνέχεια μέχρι τα γεράματα του. Την μαγειρική την θεωρούσε και για σπατάλη χρόνου, εκτός πού δεν ταιριάζουν στην Καλογερική τα καλομαγειρευμένα φαγητά. Φυσικά, μετά από τόση άσκηση και τέτοια πνευματική κατάσταση δεν του έκανε καμιά αίσθηση η καλή τροφή, Αφού κατοικούσε μέσα του ο Χριστός, πού τον γλύκαινε και τον έτρεφε παραδεισένια.<br />
Στις συζητήσεις του πάντα ανέφερε για τον γλυκό Παράδεισο, και από τα μάτια του κυλούσαν τα γλυκά δάκρυα, και δεν του έκανε καρδιά να ασχολήται με μάταια πράγματα, όταν τον ρωτούσαν κοσμικοί άνθρωποι.<br />
Τα ελάχιστα πράγματα πού του χρειάζονταν, για να συντηρηθή, τα οικονομούσε από το λίγο εργόχειρο πού έκανε' αγιογραφούσε έναν Επιτάφιο κάθε χρόνο και τον έδινε πεντακόσιες ή εξακόσιες δραχμές και μ' αυτά τα χρήματα περνούσε ολόκληρη την χρονιά του.<br />
Όπως ανέφερα, ήταν πολύ λιτοδίαιτος και ολιγαρκής, αφού ένα Άποστολιάτικο σύκο το έκοβε στα δύο και το έτρωγε δύο φορές. Μου έλεγε: «Πά-πά-πά, παιδί μου! αυτό είναι πολύ μεγάλο!» - ενώ εγώ, για να χορτάσω, έπρεπε να φάω ένα κιλό.<br />
Κάθε Χριστούγεννα ο Γέροντας θα οικονομούσε μια ρέγκα, για να πέραση όλες τις χαρμόσυνες ήμερες του Δωδεκαημέρου με κατάλυση ιχθύος. Την δε ραχοκοκαλιά της ρέγκας δεν την πετούσε, αλλά την κρεμούσε με μια κλωστή και, όποτε ήταν καμιά Δεσποτική ή Θεομητορική εορτή και είχε κατάλυση ιχθύος, έβραζε λίγο νερό σ' ένα κονσερβοκούτι, βουτούσε την ραχοκοκαλιά δυο -τρεις φορές στο νερό, για να πάρη λίγη μυρωδιά, και μετά έριχνε λίγο ρύζι. Έτσι έκανε κατάλυση και κατηγορούσε και τον εαυτό του ότι τρώει και ψαρόσουπες στην έρημο! Την ραχοκοκαλιά αυτή την κρεμούσε πάλι στο καρφί και για άλλη κατάλυση, μέχρι πού άσπριζε πια και τότε την πετούσε.<br />
"Όταν έβλεπε τους ανθρώπους να του συμπεριφέρονται με ευλάβεια, αυτό τον στενοχωρούσε και τους έλεγε:<br />
- Εγώ δεν είμαι ασκητής, αλλά ψεύτης ασκητής.<br />
Μόνο στα τελευταία του πια δέχθηκε λίγη περιποίηση από τους ανθρώπους πού τον αγαπούσαν ιδιαίτερα, για να μη τους λύπηση.<br />
"Όταν του έδινε κανείς ευλογία από τρόφιμα, την κρατούσε και μετά την έστελνε σε Γεροντάκια στην Καψάλα. Εάν του έστελναν χρήματα, τα έδινε σ' έναν ευλαβή μπακάλη, για να αγοράζη ψωμιά και να τα μοιράζη στους φτωχούς.<br />
Κάποτε του είχε στείλει κάποιος από την Αμερική μια επιταγή. Την ώρα όμως πού την έπαιρνε ο Γέροντας από το Ταχυδρομείο, τον είδε ένας κοσμικός και νικήθηκε από τον πειρασμό της φιλαργυρίας. Πήγε λοιπόν την νύχτα στο Κελλί του Γέροντα, για να τον ληστέψη, με τον λογισμό ότι θα εύρισκε και άλλα χρήματα, χωρίς να ξέρη ότι και εκείνα πού είχε πάρει ο Γέροντας τα είχε δώσει την ίδια ώρα στον κυρ - Θόδωρο, για να πάρη ψωμιά για τους φτωχούς. Αφού τον βασάνισε αρκετά τον Γέροντα - τον έσφιγγε με ένα σχοινί στον λαιμό του - διεπίστωσε ότι πράγματι δεν είχε χρήματα και ξεκίνησε να φυγή. Ό Παπα - Τυχών του είπε:<br />
- Θεός συγχωρέσοι, παιδί μου. Ό κακοποιός αυτός άνθρωπος πήγε και σε άλλον Γέροντα με τον ίδιο σκοπό, αλλά εκεί τον έπιασε ή Αστυνομία, και ομολόγησε μόνος του ότι είχε πάει και στον Παπα - Τύχωνα. Ό Αστυνόμος έστειλε χωροφύλακα και ζήτησε τον Γέροντα για ανάκριση, επειδή θα γινόταν η δίκη του κλέφτη. Ό Γέροντας στενοχωρέθηκε γι' αυτό και έλεγε στον χωροφύλακα:<br />
- Παιδί μου, εγώ τον συγχώρεσα με όλη την καρδιά μου τον κλέφτη.<br />
Εκείνος όμως δεν έδινε καθόλου σημασία στα λόγια του Γέροντα, γιατί εκτελούσε ανώτερη διαταγή, και τον τραβούσε και του έλεγε: - Άντε, γρήγορα, Γέροντα! εδώ δεν έχει συγχώρεση και «ευλόγησαν».<br />
Τελικά τον λυπήθηκε ο Διοικητής και τον άφησε από την Ιερισσό να γυρίση στο Κελλί του, επειδή έκλαιγε σαν μωρό παιδί, γιατί νόμιζε ότι θα γίνη και αυτός αιτία να τιμωρηθή ο κλέφτης.<br />
Όταν το θυμόταν αυτό το περιστατικό, δεν μπορούσε να το χωρέση στο μυαλό του και μου έλεγε:<br />
- Πά-πά-πά, παιδί μου! αυτοί οι κοσμικοί άλλο τυπικό έχουν" δεν έχουν το «εύλόγησον», «Θεός συγχωρέσοι» - ενώ ο Γέροντας την λέξη «ευλόγησον» την χρησιμοποιούσε πάντα και με τις πολλές καλογερικές έννοιες, όπως το «ευλογείτε» ή «ευλόγησον», όταν ζητούσε ταπεινά την ευλογία του άλλου, και μετά θα έδινε και αυτός την ευλογία του με την ευχή «Ό Κύριος να σε ευλόγηση». Μετά από τον συνηθισμένο χαιρετισμό οδηγούσε τους επισκέπτες στο Ναό και έψαλλαν μαζί το Σώσον, Κύριε, τον λαόν σου και το Άξιον εστίν και, εάν ήταν καλός καιρός, έβγαιναν έξω, κάτω από την ελιά, και καθόταν μαζί τους πέντε λεπτά, μετά σηκωνόταν με χαρά και έλεγε:<br />
- Εγώ τώρα κεράσματα.<br />
Έβγαζε νερό από την στέρνα και γέμιζε ένα κύπελλο για τον επισκέπτη, έβαζε και στο δικό του τενεκάκι (κονσερβοκούτι, πού το χρησιμοποιούσε και για μπρίκι) και έψαχνε μετά να βρή κανένα λουκούμι, άλλοτε κατάξηρο και άλλοτε μυρμηγκοφαγωμένο, το όποιο, επειδή ήταν ευλογία του Παπα - Τύχωνα, δεν προξενούσε αηδία. Αφού τα ετοίμαζε, έκανε τον Σταυρό του ο Γέροντας, έπαιρνε το νερό και έλεγε: «Πρώτα εγώ' ευλογείτε!» και περίμενε να του πή ο επισκέπτης την ευχή «Ό Κύριος να σε ευλόγηση», αλλιώς δεν έπινε νερό. Μετά θα έδινε και αυτός την ευχή του. Την ευχή από τους άλλους την αισθανόταν ως ανάγκη, όχι μόνο από τους Ιερωμένους ή Μοναχούς αλλά ακόμη και από τους λαϊκούς, μικρούς και μεγάλους στην ηλικία.<br />
Μετά από το κέρασμα περίμενε να ιδή εάν έχουν κανένα θέμα. Όταν έβλεπε ότι είναι αργόσχολος άνθρωπος και ήρθε μόνο για να πέραση την ώρα του, τότε του έλεγε:<br />
- Παιδί μου, στην κόλαση θα πάνε και οι τεμπέληδες, όχι μόνο οι αμαρτωλοί.<br />
Εάν παρέμενε και δεν έφευγε, τον άφηνε ο Γέροντας και έμπαινε στο Ναό και προσευχόταν, και έτσι ο επισκέπτης αναγκαζόταν να φυγή. Όταν πάλι ήθελε να εκμεταλλευθή κανείς την απλότητα του Γέροντα, για να εξυπηρέτηση τον άλφα ή βήτα σκοπό του, το καταλάβαινε με την θεία του φώτιση και του έλεγε:<br />
-Παιδί μου, εγώ Ελληνικά δεν ξέρω' πήγαινε σε κανέναν Έλληνα, για να συνεννοηθής καλά.<br />
Φυσικά, δεν λυπόταν ποτέ τον κόπο ούτε τον χρόνο, όταν έβλεπε πνευματικά ενδιαφέροντα στους ανθρώπους. Ενώ με το στόμα συμβούλευε, με την καρδιά και τον νου προσευχόταν. Ή προσευχή του ήταν πια αυτοενέργητη, καρδιακή. Οι άνθρωποι, πού τον πλησίαζαν, το αισθάνονταν αυτό, γιατί έφευγαν πολύ δυναμωμένοι. Και ο Γέροντας τους ευλογούσε μέχρι να κρυφτούν πια.<br />
Κάποτε τον είχε επισκεφθή ο Πατήρ Άγαθάγγελος ο Ίβηρίτης, ως Διάκος. Όταν έφευγε, ήταν σκοτάδι, δεν είχε φωτίσει ακόμη. Ό Παπα - Τυχών προεΐδε τον κίνδυνο, πού θα διέτρεχε ο Διάκος, και ανέβηκε αυτή την φορά στο τοιχάκι της μάνδρας και ευλογούσε συνέχεια. Όταν έφθασε ο Διάκος στη ράχη και είδε τον Γέροντα να εύλογη ακόμη, τον λυπήθηκε και του φώναξε να μη κουράζεται, να μπή στο κελλί του. Αυτός όμως ατάραχος με υψωμένα τα χέρια, σαν τον Μωυσή, προσευχόταν και ευλογούσε. Ενώ λοιπόν βάδιζε ξένοιαστος ο Διάκος, ξαφνικά, πέφτει πάνω σε καρτέρι κυνηγών, πού περίμεναν αγριόχοιρους. Ένας κυνηγός τράβηξε να ρίξη, αλλά οι ευχές του Γέροντα έσωσαν τον Διάκο από τον θάνατο και τον κυνηγό από την φυλακή. Γι' αυτό μου έλεγε πάντα ο Γέροντας:<br />
-Παιδί μου, να μην έρχεσαι ποτέ την νύχτα, γιατί την νύχτα τα θηρία περπατούν, και οι κυνηγοί τα περιμένουν κρυμμένοι...<br />
Ακόμη και για την Θεία Λειτουργία έλεγε στον Μοναχό, πού θα τον βοηθούσε και θα έκανε τον ψάλτη, να έρχεται το πρωΐ με το φώτισμα. Την ώρα δε της Θείας Λειτουργίας του έλεγε να μένη στον μικρό διάδρομο, έξω από τον Ναό, και από εκεί να λέη το Κύριε, ελέησαν, για να νιώθη τελείως μόνος του και να κινήται άνετα στην προσευχή του. Όταν έφθανε στο Χερουβικό, ο Παπα -Τυχών ηρπάζετο είκοσι έως τριάντα λεπτά, και ο ψάλτης θα έπρεπε να επαναλάβη πολλές φορές το Χερουβικό, μέχρι να ακούση τις περπατησιές του στην Μεγάλη Είσοδο. "Όταν τον ρωτούσα μετά στο τέλος «τι βλέπεις, Γέροντα», εκείνος μου απαντούσε:<br />
-Τα Χερουβείμ και Σεραφείμ δοξολογούν τον Θεό.<br />
Έλεγε επίσης στην συνέχεια:<br />
- Έμενα μετά από μισή ώρα με κατεβάζει ο φύλακας μου Άγγελος και τότε συνεχίζω την Θεία Λειτουργία.<br />
Κάποτε, τον είχε επισκεφθή ο π. Θεόκλητος ο Διονυσιάτης. Επειδή ή πόρτα του Παπα - Τύχωνα ήταν κλειστή, και από τον Ναό ακούγονταν γλυκιές ψαλμωδίες, δεν θέλησε να ενόχληση με το χτύπημα της πόρτας, αλλά περίμενε να τελειώσουν, γιατί νόμιζε ότι βρίσκονται στο «Κοινωνικό». Σε λίγο βγαίνει ο Παπα - Τυχών και ανοίγει την πόρτα. Όταν μπήκε ο π. Θεόκλητος, δεν βρήκε κανέναν άλλον εκτός από τον Παπα - Τύχωνα. Τότε κατάλαβε ότι οι ψαλμωδίες εκείνες ήταν Αγγελικές.<br />
Στα γεράματα του πια, επειδή έτρεμαν τα πόδια του, έρχονταν συνήθως και λειτουργούσαν ο Παπα - Μάξιμος και ο Παπα - Αγαθάγγελος, οι Ιβηρίτες, πού ήταν πιο κοντά, και του άφηναν και Άγιον Άρτο, γιατί κοινωνούσε κάθε μέρα. Φυσικά, ήταν προετοιμασμένος κάθε μέρα με την αγία του ζωή.<br />
Για τον Παπα - Τύχωνα όλες σχεδόν οι ημέρες του χρόνου ήταν Διακαινήσιμες, και ζούσε πάντα την Πασχαλινή χαρά. Συνέχεια άκουγε κανείς από το στόμα του το Δόξα σοι ο Θεός, Δόξα σοι ο Θεός. Αυτό συνιστούσε και σε όλους: να λέμε το Δόξα σοι ο Θεός, όχι μόνο όταν περνάμε καλά, αλλά και όταν περνάμε δοκιμασίες, γιατί και τις δοκιμασίες τις επιτρέπει ο Θεός για φάρμακα της<br />
ψυχής.<br />
Πολύ πονούσε για τις ψυχές πού υπέφεραν στο άθεο καθεστώς της Ρωσίας. Μου έλεγε με δακρυσμένα μάτια:<br />
-Παιδί μου, η Ρωσία έχει ακόμη κανόνα από τον Θεό' θα πέραση όμως.<br />
Για τον εαυτό του ό Γέροντας δεν νοιαζόταν καθόλου ούτε και φοβόταν, γιατί είχε πολύ φόβο Θεού (θεία συστολή) και ευλάβεια. Επειδή αγωνιζόταν και με πολλή ταπείνωση, δεν διέτρεχε ούτε τον πνευματικό κίνδυνο της πτώσεως. Επομένως, πώς να φοβηθή και τι να φοβηθή; Τους δαίμονες, πού τρέμουν από τον ταπεινό άνθρωπο, ή τον θάνατο, πού συνέχεια τον μελετούσε και ετοιμαζόταν χαρούμενος γι' αυτόν; Μάλιστα, είχε ανοίξει και τον τάφο του μόνος του, για να είναι έτοιμος, και έμπηξε και τον Σταυρό, πού και αυτόν τον είχε κάνει ο ίδιος, και έγραψε τα εξής, αφού είχε προαισθανθή τον θάνατο του: «Αμαρτωλός Τυχών, Ιερομόναχος, 60 χρόνια στο Άγιον Όρος. Δόξα σοι ο Θεός».<br />
Πάντα με το Δόξα σοι ο Θεός θα άρχιζε και με το Δόξα σοι ο Θεός θα τελείωνε ο Γέροντας. Είχε συμφιλιωθή πια με τον Θεό, γι' αυτό χρησιμοποιούσε περισσότερο το Δόξα σοι ο Θεός παρά το Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με. Κινείτο, όπως είδαμε, στον θείο χώρο, αφού λάμβανε μέρος και στην ουράνια δοξολογία με τους Αγίους Αγγέλους την ώρα της Θείας Λειτουργίας.<br />
Επειδή είχε ανάψει πια η φλόγα του θείου έρωτος μέσα στην καρδιά του, γι' αυτό και δεν τον συγκινούσαν τα μάταια πράγματα, όπως ανέφερα. Το κελλί του ήταν και αυτό μικρό. Είχε ένα τραπεζάκι πού ακουμπούσε εικόνες, καθώς και το ακοίμητο κανδήλι και το θυμιατήρι. Δίπλα είχε το Αγγελικό του Σχήμα και το τριμμένο του ράσο. Από την άλλη πλευρά του τοίχου είχε τον Εσταυρωμένο και σε μια άκρη είχε τρεις σανίδες για κρεβάτι με μια κουρελιασμένη κουβέρτα απλωμένη για στρώμα. Για σκέπασμα είχε ένα παλιό πάπλωμα με τα βαμβάκια άπ' έξω, από το όποιο έπαιρναν και τα ποντίκια βαμβάκι, για να κάνουν τις φωλιές τους. Επάνω στο δήθεν μαξιλάρι του είχε το Ευαγγέλιο και ένα βιβλίο με ομιλίες του Αγίου Χρυσοστόμου. Το δε πάτωμα του κελλιού του ήταν μεν από σανίδες, αλλά φαινόταν σαν σουβαντισμένο, επειδή δεν σκούπιζε ποτέ, και οι λάσπες, πού έμπαιναν από έξω, με τα γένια και τα μαλλιά, πού έπεφταν κάτω χρόνια ολόκληρα, είχαν σχηματίσει κανονικό σουβά.<br />
<br />
Ό Παπα - Τυχών δεν έδινε καμιά σημασία στο καθάρισμα του κελλιού του αλλά στο καθάρισμα της ψυχής του, γι' αυτό και κατόρθωσε να γίνη δοχείο της Χάριτος του Θεού. Συνέχεια έπλενε την ψυχή του με τα πολλά του δάκρυα και χρησιμοποιούσε χονδρά προσόψια, επειδή τα συνηθισμένα μανδήλια δεν τον εξυπηρετούσαν.<br />
Είχε φθάσει σε μεγάλη κατάσταση πνευματική ο Γέροντας! Ή ψυχή του είχε γίνει πολύ ευαίσθητη, αλλά, για να βρίσκεται ο νους του συνέχεια στον Θεό, είχε φθάσει και σε αναισθησία σωματική, Αφού δεν αισθανόταν πια καμιά ενόχληση από τις μύγες, τα κουνούπια και τους ψύλλους, πού είχε χιλιάδες. Το κορμί του ήταν κατατρυπημένο και τα ρούχα του γεμάτα από κόκκινα στίγματα. Μου λέει ο λογισμός μου ότι και με τις σύριγγες να του τραβούσαν το αίμα του τα ζουζούνια, πάλι δεν θα το αισθανόταν. Μέσα στο κελλί του κυκλοφορούσαν όλα ελεύθερα, από ζουζούνια μέχρι ποντίκια.<br />
Κάποτε του είπε ένας Μοναχός, επειδή έβλεπε τα ποντίκια να χοροπηδούν:<br />
-Γέροντα, θέλεις να σου φέρω μια γάτα; Εκείνος απήντησε:<br />
- Όχι, παιδί μου. Εγώ έχω μια γάτα, μιάμιση φορά μεγαλύτερη από την γάτα. Έρχεται εδώ, την ταΐζω, την χαϊδεύω, και μετά πηγαίνει στην καλύβα της κάτω στο λάκκο και ησυχάζει.<br />
Ήταν μια αλεπού, ή οποία επισκεπτόταν τον Γέροντα τακτικά, σαν καλός γείτονας.<br />
Είχε επίσης και μία αγριόχοιρο, πού γεννούσε κάθε χρόνο κοντά στο φράχτη του κήπου του, για να την προστατεύη ο Γέροντας. "Όταν έβλεπε κυνηγούς να περνούν από την περιοχή του, τους έλεγε ο Παπα - Τυχών:<br />
- Παιδιά μου, εδώ δεν υπάρχουν μεγάλα γουρούνια.<br />
Φύγετε.<br />
Οι κυνηγοί νόμιζαν ότι δεν υπάρχουν αγριόχοιροι<br />
στην περιοχή του και έφευγαν.<br />
Ό άγιος Γέροντας σαν καλός πατέρας τους μεν ανθρώπους έτρεφε πνευματικά, τα δε μεγάλα άγρια ζώα τα ταΐζε από την λίγη τροφή πού είχε και τα χόρταινε περισσότερο από την πολλή του αγάπη, και τα μικρά ζουζούνια τ' αφήνε να θηλάζουν από το λίγο του αίμα.<br />
Είχε γερή κράση ο Γέροντας, αλλά από την πολλή άσκηση είχε έξαντληθή. "Όταν τον ρωτούσε κανείς «τι κάνεις, Γέροντα, είσαι καλά», απαντούσε:<br />
- Δόξα σοι ο Θεός, καλά είμαι, παιδί μου. Εγώ δεν είμαι άρρωστος, αλλά αδυναμία έχω.<br />
Πολύ στενοχωριόταν, όταν έβλεπε καλοθρεμμένο νέο, και περισσότερο, όταν έβλεπε καλοθρεμμένο Καλόγηρο, επειδή δεν ταιριάζουν τα παχιά με το Αγγελικό Σχήμα.<br />
Μια μέρα τον επισκέφτηκε ένας λαϊκός πολύ χονδρός και του λέει:<br />
- Γέροντα, έχω πόλεμο σαρκικό με βρώμικους λογισμούς, πού δεν μ' αφήνουν καθόλου να ησυχάσω.<br />
Ό Παπα - Τυχών του είπε:<br />
- Εάν, παιδί μου, εσύ θα κάνης υπακοή, με την Χάρη του Χρίστου εγώ θα σε κάνω Άγγελο. Να λες, παιδί μου, συνέχεια την ευχή, το Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με, και να περνάς όλες τις ήμερες με ψωμί και νερό, και το Σάββατο και την Κυριακή να τρως φαγητό με λίγο λάδι. Να κάνης και από εκατόν πενήντα μετάνοιες την νύκτα και να διαβάζης μετά την Παράκληση της Παναγίας και ένα κεφάλαιο από το Ευαγγέλιο και το Συναξάρι του Αγίου της ημέρας.<br />
Μετά από έξι μήνες, πού τον ξαναεπισκέφτηκε, ο Γέροντας δεν μπόρεσε να τον γνωρίση, γιατί είχαν φύγει όλα τα περίσσια παχιά, και με ευκολία πια χωρούσε από την στενή πόρτα του Ναού του. Ό Γέροντας τον ρώτησε:<br />
- Πώς περνάς τώρα, παιδί μου; Και εκείνος απήντησε:<br />
- Τώρα νιώθω πραγματικά σαν Άγγελος, γιατί δεν έχω ούτε σαρκικές ενοχλήσεις ούτε και βρώμικους λογισμούς και αισθάνομαι πολύ ελαφρός, πού έφυγαν τα πάχυ.<br />
Με τέτοιες πρακτικές συμβουλές νουθετούσε τους ανθρώπους πού του ζητούσαν βοήθεια. Έκτος, φυσικά, από την μεγάλη πείρα πού είχε αποκτήσει, είχε λάβει και θείο φωτισμό από τους μεγάλους ασκητικούς του αγώνες. Μετά από τις νουθεσίες του επακολουθούσαν οι προσευχές του, πού τις αισθάνονταν οι επισκέπτες έντονα, όταν έφευγαν.<br />
Το πετραχήλι σχεδόν ποτέ δεν το έβγαζε, γιατί πολλες φορές το σήκωνε από τον έναν άνθρωπο και το άπλωνε στον άλλον και έπαιρνε τις αμαρτίες από τους συνανθρώπους του και τους ξαλάφρωνε με το Μυστήριο της θείας Έξομολογήσεως. Τις εξομολογήσεις, πού του έκαναν οι άνθρωποι, τις ξεχνούσε αμέσως και έτσι έβλεπε όλους τους ανθρώπους πάντοτε καλούς και όλο καλούς λογισμούς είχε για όλους, γιατί είχε εξαγνισθή πια η καρδιά του και ο νους του.<br />
Κάποτε τον είχε ρωτήσει ένας Ηγούμενος: -Γέροντα, ποιος αδελφός είναι πιο καθαρός μέσα στο Κοινόβιο;<br />
Ό Παπα - Τυχών απήντησε:<br />
- Άγιε Καθηγούμενε, όλοι οι αδελφοί είναι καθαροί. Ποτέ δεν πλήγωνε άνθρωπο, αλλά του θεράπευε τα<br />
τραύματα με το βάλσαμο της αγάπης του Χρίστου. Έλεγε στην πονεμένη ψυχή:<br />
- Παιδί μου, εσένα ο Χριστός σε αγαπάει, σε συγχώρεσε. Ό Χριστός αγαπάει περισσότερο τους αμαρτωλούς πού μετανοούν και ζουν με ταπείνωση.<br />
Πάντα τόνιζε την ταπείνωση και έλεγε χαρακτηριστικά:<br />
- Ένας ταπεινός άνθρωπος έχει περισσότερη Χάρη από πολλούς ανθρώπους. Κάθε πρωΐ ο Θεός ευλογεί τον κόσμο με το ένα χέρι, άλλ' όταν ιδή κανέναν ταπεινό άνθρωπο, τον ευλογεί με τα δυο Του χέρια. Πά-πά-πά, παιδί μου! εκείνος πού έχει μεγαλύτερη ταπείνωση, είναι ο μεγαλύτερος από όλους.<br />
Επίσης, έλεγε γι' αυτούς πού παρθενεύουν πώς πρέπει να έχουν και ταπείνωση, γιατί αλλιώς δεν σώζονται μόνο με την παρθενία, διότι ή κόλαση είναι γεμάτη και από υπερήφανους παρθένους.<br />
- Όταν καυχάται κανείς ότι είναι παρθένος - έλεγε -θα του πή ο Χριστός: «Επειδή δεν έχεις και ταπείνωση, πήγαινε στην κόλαση». Ενώ σ' εκείνον πού ήταν αμαρτωλός και μετανόησε και ζή ταπεινά με συντριβή καρδίας και ομολογεί ότι είναι αμαρτωλός, θα του πή ο Χριστός: «Έλα, παιδί μου, εδώ στον γλυκό Παράδεισο».<br />
Έκτος από την ταπείνωση και την μετάνοια τόνιζε πολύ την μελέτη του Θεού, δηλαδή ο νους του άνθρωπου να γυρίζη συνέχεια γύρω από τον Θεό. Επίσης, τόνιζε την μελέτη της Αγίας Γραφής και των Αγίων Πατέρων: Ευεργετινό, Φιλοκαλία, Άγιο Χρυσόστομο, Μέγα Βασίλειο, Γρηγόριο Θεολόγο, Άγιο Μάξιμο, Συμεών Νέο Θεολόγο, Άββά Μακάριο και Άββά Ισαάκ. «Ή μελέτη, έλεγε ο Γέροντας, θερμαίνει και την ψυχή, καθαρίζει και τον νου και έτσι ασκείται με προθυμία ο άνθρωπος και αποκτάει αρετές, ενώ, όταν δεν ασκήται, αποκτάει πάθη».<br />
Μια μέρα με ρώτησε:<br />
- Εσύ, παιδί μου, τι βιβλία διαβάζεις; Του απήντησα:<br />
-Άββα Ισαάκ.<br />
- Πά-πά-πά, παιδί μου! αυτός ο Άγιος είναι μεγάλος! Ούτε έναν ψύλλο δεν σκότωνε ο Άββας Ισαάκ.<br />
Ήθελε με αυτό πού είπε να τονίση την μεγάλη πνευματική ευαισθησία του Αγίου.<br />
Ό Πάπα - Τυχών προσπαθούσε να μιμηθή τον Άγιο Ισαάκ, όχι μόνο στο ησυχαστικό του πνεύμα αλλά και στην ευαισθησία της πνευματικής του αρχοντιάς, και δεν επιβάρυνε κανέναν άνθρωπο. Έλεγε στους Μοναχούς ότι πρέπει να ζουν ασκητικά, για να ελευθερωθούν από τις μέριμνες, και όχι να δουλεύουν σαν εργάτες και να τρώνε σαν κοσμικοί. Γιατί το έργο του Μονάχου είναι οι μετάνοιες, οι νηστείες, οι προσευχές, όχι μόνο για τον εαυτό του αλλά και για όλο τον κόσμο, ζωντανούς και πεθαμένους, και λίγη δουλειά για τα απαραίτητα, για να μην επιβαρύνη τους άλλους, διότι με την πολλή δουλειά και μέριμνα ξεχνάει κανείς τον Θεό. Έλεγε χαρακτηριστικά:<br />
- Ό Φαραώ έδινε πολλή δουλειά και πολύ φαγητό στον λαό του Ισραήλ, για να ξεχάσουν τον Θεό.<br />
Πριν αρχίση τις συμβουλές του ο Γέροντας, είχε τυπικό να κάνη πρώτα προσευχή, να επικαλεσθή το "Αγιο Πνεύμα, για να τον φώτιση, και αυτό συνιστούσε και στους άλλους. Έλεγε: «Ό Θεός άφησε το Άγιο Πνεύμα, για να μας φωτίζη. Αυτό είναι νοικοκύρης. Γι' αυτό και ή Εκκλησία μας αρχίζει με το Βασιλεύ Ουράνιε, Παράκλητε, το Πνεύμα της αληθείας». Ενώ έλεγε αυτά για το Άγιο Πνεύμα, αλλοιωνόταν το πρόσωπο του, και πολλοί ευλαβείς άνθρωποι την έβλεπαν αυτή την αλλοίωση.<br />
Μερικοί τον τραβούσαν και καμιά φωτογραφία κρυφά. Άλλοι του ζητούσαν ευλογία για να τον φωτογραφίσουν, και αυτός το δεχόταν απλά. Σηκωνόταν αμέσως, πήγαινε στο Ναό και φορούσε το Αγγελικό του Σχήμα. Έπαιρνε και τον Σταυρό στο ένα χέρι και με το άλλο ξέπλεκε την μεγάλη του γενειάδα, την οποία έδενε κότσο, και φαινόταν πράγματι σαν τον Πατριάρχη Αβραάμ, ιδίως στα υστερνά του, πού είχε γίνει ολόλευκος πια εσωτερικά και εξωτερικά. Αφού λοιπόν ετοιμαζόταν, στεκόταν κάτω από την ελιά, για να τον φωτογραφίσουν, και έπαιρνε μια στάση μικρού παιδιού. Είχε ωριμάσει πια πνευματικά και είχε γίνει σαν μικρό παιδί, όπως μας συνιστα ο Χριστός να γίνουμε σαν τα άκακα παιδιά.<br />
Οι Πατέρες πού τον συμβουλεύονταν, στα γεράματα του τον επισκέπτονταν πιο τακτικά, για να του προσφέρουν καμιά βοήθεια, και τον ρωτούσαν:<br />
- Γέροντα, μήπως θέλεις να σου κόψουμε ξύλα; Εκείνος απαντούσε:<br />
- Κάνετε υπομονή, εάν δεν πεθάνω το καλοκαίρι, να μου κόψετε ξύλα για τον χειμώνα.<br />
Το 1968 είχε προαισθανθή πια τον θάνατο του, γιατί συνέχεια ανέφερε για τον θάνατο. Τον είχαν εγκαταλείψει και οι λίγες σωματικές του δυνάμεις. Μετά της Παναγίας(τον Δεκαπενταύγουστο) είχε πέσει στο κρεβάτι και έπινε μόνο νερό, γιατί καιγόταν εσωτερικά. Παρόλο πού βρισκόταν σ΄ αυτή την κατάσταση, πάλι δεν ήθελε να μένη άνθρωπος κοντά του, για να μη τον περισπά στην αδιάλειπτη προσευχή του.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia7JIHUQ82pkPOAkJX3p5MWQaylgInapGwNZwItsupqKQi1VrchtCpOBtqAyv2YUK4m-e_673jlrvE7plylTNzi0YEgDMpFepvZlyZyoBcZfCpL6f_YHCnqejIaNka5X6Xghq4xxdl42tU/s1600/%25CE%2593.+%25CE%25A4%25CF%2585%25CF%2587%25CF%2589%25CE%25BD.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia7JIHUQ82pkPOAkJX3p5MWQaylgInapGwNZwItsupqKQi1VrchtCpOBtqAyv2YUK4m-e_673jlrvE7plylTNzi0YEgDMpFepvZlyZyoBcZfCpL6f_YHCnqejIaNka5X6Xghq4xxdl42tU/s320/%25CE%2593.+%25CE%25A4%25CF%2585%25CF%2587%25CF%2589%25CE%25BD.jpg" width="182" /></a></div><br />
Όταν είχε πλησιάσει η τελευταία εβδομάδα της ζωής του επί της γης, τότε μου είπε να καθήσω κοντά του, γιατί θα αποχωριζόμασταν πια, αφού θα έφευγε εκείνος για την αληθινή ζωή. Ακόμη και αυτές τις δέκα ήμερες δεν με άφηνε να μένω συνέχεια κοντά του, αλλά μου έλεγε να πηγαίνω στο διπλανό κελλάκι, για να προσεύχωμαι κι εγώ μετά από την μικρή βοήθεια πού του πρόσφερα. Φυσικά, δεν είχα τα απαιτούμενα για να τον ανακουφίσω όσο έπρεπε, αλλά, επειδή δεν είχε ανακουφισθή ποτέ το ταλαιπωρημένο του σώμα, και ή ελάχιστη βοήθεια του φαινόταν πολύ μεγάλη.<br />
Μια μέρα, είχα οικονομήσει δύο λεμόνια και του έκανα μια λεμονάδα. Μόλις ήπιε λίγο δροσίστηκε και με κοιτούσε παράξενα.<br />
-Πά-πά-πά, παιδί μου! αυτό το νερό είναι πολύ καλό! Που το βρήκες; Ό Χριστός να σου δώση σαράντα χρυσά στεφάνια.<br />
Φαίνεται δεν είχε πιή ποτέ λεμονάδα ή είχε πιή, όταν ήταν πολύ μικρός, και είχε ξεχάσει την γεύση της.<br />
Επειδή ήταν ακίνητος πια στο κρεβάτι, γιατί είχε παραδώσει σ' αυτό τις λίγες του σωματικές δυνάμεις και δεν μπορούσε να σηκωθή να πάη στο Ναό του Τιμίου Σταυρού, όπου λειτουργούσε με ευλάβεια χρόνια ολόκληρα, μου ζήτησε να του φέρω τον Σταυρό από την Αγία Τράπεζα για παρηγοριά. Όταν είδε τον Σταυρό, γυάλισαν τα μάτια του και, αφού τον ασπάσθηκε με ευλάβεια, τον κρατούσε σφιχτά στο χέρι του με όλη την δύναμη πού του είχε απομείνει. Είχα δέσει και ένα κλωνάρι βασιλικό στον Σταυρό και του έλεγα:<br />
-Μυρίζει καλά, Γέροντα; Εκείνος μου απαντούσε:<br />
- Ό Παράδεισος, παιδί μου, μυρίζει πολύ καλύτερα.<br />
Μια μέρα από εκείνες τις τελευταίες του, είχα βγει έξω, για να του φέρω λίγο νερό. Όταν άνοιξα μετά και μπήκα στο κελλί του, με κοιτούσε παράξενα και μου λέγει:<br />
- Εσύ, ο Άγιος Σέργιος είσαι;<br />
- Όχι, Γέροντα, είμαι ο Παΐσιος.<br />
-Τώρα, παιδί μου, ήταν εδώ ή Παναγία, ο Άγιος Σέργιος και ο Άγιος Σεραφείμ. Που πήγαν; Κατάλαβα ότι κάτι γίνεται και τον ρώτησα:<br />
- Τι σου είπε ή Παναγία;<br />
-Θα πέραση η Πανήγυρη και μετά θα με πάρη.<br />
Ήταν απόγευμα, παραμονή του Γενεθλίου της Θεοτόκου, 7 Σεπτεμβρίου του 1968 και μετά από τρεις ήμερες, στις 10 Σεπτεμβρίου, αναπαύθηκε εν Κυρίω.<br />
Την προτελευταία ήμερα μου είχε πει ο Γέροντας:<br />
- Αύριο θα πεθάνω και θέλω να μη κοιμηθής, για να σε ευλογήσω.<br />
Εγώ τον λυπόμουνα εκείνο το βράδυ, πού κουραζόταν, γιατί συνέχεια τρεις ώρες είχε τα χέρια του επάνω στο κεφάλι μου, με ευλογούσε και με ασπαζόταν για τελευταία φορά. Για να έκφραση και την ευγνωμοσύνη του για το λίγο νερό πού του είχα δώσει στα τελευταία του, μου έλεγε:<br />
- Γλυκό μου Παΐσιο, εμείς, παιδί μου, θα έχουμε αγάπη εις αιώνας αιώνων, η αγάπη είναι ακριβή η δική μας. Εσύ θα κάνης ευχή από εδώ, και εγώ θα κάνω από τον Ουρανό. Πιστεύω ότι θα με ελεήση ο Θεός, γιατί εξήντα χρόνια, παιδί μου, Καλόγηρος, συνέχεια έλεγα Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησόν με.<br />
Έλεγε επίσης:<br />
- Εγώ θα λειτουργώ πια στον Παράδεισο. Εσύ να κάνης ευχή από εδώ, και εγώ θα έρχωμαι κάθε χρόνο να σε βλέπω. Εάν εσύ θα καθήσης στό Κελλί αυτό, εγώ θα έχω χαρά, αλλά όπως ο Θεός θέλει, παιδί μου. Σου έχω και κουμπάνια, για τρία χρόνια κονσέρβες, και μου έδειχνε, δίπλα, έξι μικρά κουτιά σαρδέλες και αλλά τέσσερα κουτιά καλαμάρια, πού τα είχε φέρει κάποιος από καιρό, και έμειναν στην ίδια θέση, όπου τα είχε αφήσει ο επισκέπτης τότε. (Για μένα αυτές οι κονσέρβες δεν έφθαναν ούτε για μια εβδομάδα).<br />
Ξανά επανελάμβανε ο Γέροντας:<br />
- Εμείς, παιδί μου, θα έχουμε ακριβή αγάπη εις αιώνας αιώνων, και θα έρχωμαι κάθε χρόνο να σε βλέπω, και τα μάτια του έτρεχαν δάκρυα συνέχεια.<br />
Είναι αλήθεια ότι εκείνες οι δέκα τελευταίες ήμερες πού παρέμεινα κοντά του, ήταν η μεγαλύτερη ευλογία του Θεού για μένα, γιατί βοηθήθηκα περισσότερο από κάθε άλλη φορά, Αφού μου δόθηκε η ευκαιρία να τον ζήσω λίγο από κοντά και να τον γνωρίσω καλύτερα. Αυτό πού μου έκανε μεγαλύτερη εντύπωση ήταν το πόσο στα ζεστα είχε πάρει το θέμα της σωτηρίας της ψυχής! Δίπλα από το κρεβάτι του είχε έτοιμες επιστολές, για να τις ταχυδρομήσω, μόλις πεθάνη, σε γνωστούς του Επισκόπους, για να τον μνημονεύουν. Επίσης μου έδωσε εντολή να φέρω Επίσκοπο να τον διάβαση στον τάφο και να τον αφήσω εκεί - να μη του κάνω την εκταφή - μέχρι την Δευτέρα Παρουσία του Χρίστου.<br />
Είχα ειδοποιήσει εν τω μεταξύ στο Μοναστήρι ότι είναι πια στα τελευταία του ο Παπα - Τυχών, και ήρθε ο Πατήρ Βασίλειος, για να τον ετοιμάσουμε. Έβλεπες πια σιγά - σιγά να σβήνη ο Γέροντας, σαν το κανδήλι, πού τελειώνει το λάδι από την κούπα και μένει λίγο στο φυτίλι, και κάνει τις τελευταίες του αναλαμπές.<br />
Έτσι μας έφυγε η αγιασμένη του ψυχή και μας άφησε το σώμα του και ένα μεγάλο κενό. Τον ετοιμάσαμε οι δυο μας και ειδοποιήσαμε το πρωΐ και τους άλλους Πατέρες, και του διάβασαν την νεκρώσιμη ακολουθία οι γνωστοί του Ιερείς με ευλάβεια. Μας άφησε πόνο, φυσικά, στις ψυχές μας με τον αποχωρισμό του, γιατί ή παρουσία του έπαιρνε πόνο και σκορπούσε παρηγοριά. Τώρα πια ο Γέροντας θα μας επισκέπτεται εκείνος από τον Ουρανό και θα μας βοηθάη περισσότερο. Άλλωστε, το είχε ύποσχεθη ο ίδιος: «Εγώ θα έρχωμαι κάθε χρόνο να σε βλέπω».<br />
Πέρασαν τρία χρόνια ολόκληρα, χωρίς να μου παρουσιασθή, και αυτό με έβαλε σε λογισμούς: «μήπως έσφαλα σε κάτι;» Μετά από τρία χρόνια μου έκανε την πρώτη του επίσκεψη. Εάν εννοούσε ο Γέροντας ότι το «...κάθε χρόνο» θα άρχιζε μετά από τα τρία χρόνια, αυτό με παρηγορεί, γιατί έτσι δεν ήμουν εγώ αίτια σ' αυτό το θέμα.<br />
Ή πρώτη λοιπόν φορά ήταν στις 10 Σεπτεμβρίου 1971, βράδυ, μετά το μεσονύκτιο. Ενώ έλεγα την ευχή, βλέπω ξαφνικά τον Γέροντα να μπαίνη στο κελλί! Πετάχτηκα και του έπιασα τα πόδια και τα φιλούσα με ευλάβεια. Δεν κατάλαβα όμως πώς ξεγαντζώθηκε από τα χέρια μου και, καθώς έφευγε, τον είδα να μπαίνη στο Ναό, και εξαφανίστηκε. Φυσικά, τα χάνει κανείς εκείνη την ώρα, όταν συμβαίνουν τέτοια γεγονότα. Ούτε και μπορεί να τα εξήγηση αυτά με την λογική, γι' αυτό και λέγονται θαύματα. Άναψα αμέσως το κερί, γιατί μόνο το κανδήλι είχα αναμμένο, όταν συνέβη αυτό, για να σημειώσω στο ημερολόγιο την ήμερα αυτή πού μου είχε παρουσιασθή ό Γέροντας, για να το θυμάμαι. "Όταν είδα ότι ήταν ή ήμερα πού είχε κοιμηθή ό Γέροντας (10η Σεπτεμβρίου), πολύ λυπήθηκα και ελέγχθηκα, πού μου πέρασε τελείως απαρατήρητη εκείνη η ήμερα. Πιστεύω να με συγχώρησε ο καλός Πατέρας, γιατί εκείνη την ήμερα, από το φώτισμα το ηλιοβασίλεμα, είχα επισκέπτες στο Καλύβι και είχα κουραστή και ζαλιστή και ξεχάστηκα τελείως. Αλλιώς, κάτι θα έκανα για να βοηθηθώ ο ίδιος και να δώσω λίγη χαρά στον Γέροντα με ολονύκτια προσευχή.<br />
Δεν ξέρω εάν είχε παρουσιασθη σε άλλον, πριν από την πρώτη αυτή επίσκεψη πού μου έκανε. Στο Κελλί μου πάντως είχε παρουσιασθή και σ' έναν άγνωστο Μοναχό (πρώην Καρακαλληνό), στον Πατέρα Ανδρέα, ως έξης:<br />
Είχε έρθει στο Κελλί μου, για να τον εξυπηρετήσω σε κάτι πού ήθελε. Φυσικά, ούτε με γνώριζε ούτε και εγώ τον γνώριζα. Περίμενε λοιπόν έξω από το Κελλί μου, κάτω από την ελιά, γιατί νόμιζε ότι απουσιάζω. Εγώ ήμουν μέσα στο εργαστήρι και δεν ακουγόμουνα, γιατί βερνίκωνα εικονάκια. Όταν τελείωσα, έψαλα το Άγιος ο Θεός και! βγήκα έξω. Μόλις με είδε ο Πατήρ Ανδρέας, ξαφνιάστηκε και μου διηγήθηκε με θαυμασμό το έξης γεγονός:<br />
«Ενώ περίμενα κάτω από την ελιά, είχαν κλείσει τα μάτια μου, αλλά τις αισθήσεις μου τις είχα. Βλέπω, λοιπόν, έναν Γέροντα να βγαίνη από εκείνα τα δενδρολίβανα και να μου λέη:<br />
— Ποιόν περιμένεις;<br />
Και εγώ του απήντησα:<br />
-Τον Πατέρα Παΐσιο.<br />
Ό Γέροντας μου είπε:<br />
- Εδώ είναι, και έδειχνε με το δάκτυλο προς το κελλί.<br />
Έκείνη την στιγμή πού έδειχνε, άκουσα να ψέλνης το Άγιος ο Θεός και βγήκες έξω. Αυτός, Πάτερ Παΐσιε, θα είναι κανένας Άγιος, γιατί τους καταλαβαίνω. Έχω ιδεί και άλλες φορές τέτοια!»<br />
Τότε του διηγήθηκα μερικά για τον Γέροντα και του είπα ότι εκεί στα δενδρολίβανα είναι ο τάφος του. Είχα φυτέψει γύρω - γύρω δενδρολίβανα, τα όποια είχαν μεγαλώσει, και δεν διακρινόταν ο τάφος, για να μη πατιέται το Λείψανο του, μια πού μου έδωσε εντολή να μη του κάνω εκταφή.<br />
Νομίζω ότι από τα λίγα αυτά πού ανέφερα και από τα λίγα πού έγραψα γύρω από την ζωή του σεβαστού Γέροντος, πολλά θα καταλάβουν όσοι έχουν εσωτερικά βιώματα. Φυσικά, όσοι ζούνε ταπεινά και στην αφάνεια μπορούν να καταλάβουν πόσο αδικούνται οι Άγιοι, με το να βλέπουμε μόνο τις εξωτερικές αρετές των Αγίων - όσες δεν κρύβονται - και αυτές μόνο να γράφουμε, ενώ ο πνευματικός πλούτος των Αγίων μας είναι σχεδόν άγνωστος. Αυτά τα λίγα, συνήθως, πού έχουμε από τους Αγίους ή τους ξέφυγαν, διότι δεν μπόρεσαν να τα κρύψουν, ή τους ανάγκαζε η μεγάλη τους αγάπη να κάνουν αυτή την πνευματική ελεημοσύνη.<br />
Φυσικά, μόνο ο Θεός γνωρίζει τα πνευματικά μέτρα των Αγίων. Ούτε και οι ίδιοι οι Άγιοι τα γνώριζαν, διότι οι Άγιοι μόνο τις αμαρτίες τους μετρούσαν και όχι τα πνευματικά τους μέτρα. Έχοντας λοιπόν ύπ' όψιν μου το άγιο αυτό τυπικό των Αγίων, πού δεν αναπαύονται στους ανθρώπινους επαίνους, προσπάθησα να περιοριστώ στα απαραίτητα γεγονότα.<br />
Πιστεύω ότι είναι ευχαριστημένος και ο Παπα - Τυχών και δεν θα παραπονεθή, όπως παραπονέθηκε σ' αυτόν ο φίλος του Γερο - Σιλουανός, όταν είχε γράψει για πρώτη φορά τον Βίο του ο Πατήρ Σωφρόνιος. Είχε παρουσιασθή τότε ο Γερο - Σιλουανός στον Παπα - Τύχωνα και του είπε:<br />
-Αυτός ο ευλογημένος Πατήρ Σωφρόνιος πολλά εγκώμια μου έγραψε, δεν το ήθελα.<br />
Γι' αυτό φυσικά είναι και Άγιοι. Επειδή απέφευγαν την ανθρώπινη δόξα, τους δόξασε ο Θεός.<br />
Οι ευχές του Παπα - Τύχωνα και όλων των γνωστών και αγνώστων Αγίων να μας βοηθάνε στα δύσκολα χρόνια πού περνάμε. Αμήν.<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqkVy38uLCg7z6cywOQYAkrw75CZepswkUA-38cC19W4Fc6wuqwjkIgEEx6y0bgWCdu5V3VbAjxig4LnVAZdnI7-eHAssq7N9dZoLBPCgOxovBXSkDsoJ-H60blQYRdmumSBwjr_J6lTV9/s1600/%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25AF%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqkVy38uLCg7z6cywOQYAkrw75CZepswkUA-38cC19W4Fc6wuqwjkIgEEx6y0bgWCdu5V3VbAjxig4LnVAZdnI7-eHAssq7N9dZoLBPCgOxovBXSkDsoJ-H60blQYRdmumSBwjr_J6lTV9/s320/%25CE%25A0%25CE%25B1%25CE%25AF%25CF%2583%25CE%25B9%25CE%25BF%25CF%2582.jpg" width="177" /></a></div><br />
</div>΄Αγιος Βλάσιος ο Ακαρνάναςhttp://www.blogger.com/profile/12433297697553396039noreply@blogger.com0