† ο Μακαριστός π. Γεώργιος Θεολογίτης (1921-2011)

                                       

                                    

                                           † ΙΕΡΕΥΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΘΕΟΛΟΓΙΤΗΣ

                                                             (1921-2011)

Ὁ ἱερέας ποὺ μυρόβλιζε, ποὺ εὐωδίαζε καθὼς σοῦ μιλοῦσε. «Εὐλογημένης ἀρχῆς γενομένης διὰ τῆς αὐτοσχεδίου προσευχῆς μὲ τὸ κατὰ δύναμίν μου» γράφει κάπου σὲ ἕνα σημείωμά του γιὰ τὴν βιωτή του καὶ ἀκολουθεῖ μιὰ θαυμάσια προσευχή. Ἄνθρωπος τῆς προσευχῆς, τῆς νηστείας χωρὶς νὰ κρατᾶ κακίες γιὰ κανέναν, ἐξομολογοῦσε καὶ κύρηττε ἀκατάπαυστα ὅπου κι ἂν εὑρίσκετο. Ἦτο ἀκούραστος στὰ ἱερατικά του καθήκοντα. Ἄλλαξε ὀκτὼ (8) ἐνορίες, τὶς πιὸ πολλὲς σὲ ἄγονα χωριὰ καὶ περιοχές, ποὺ δὲν εἶχαν κἂν ἐκκλησία. Μὲ τὴν χάρι τοῦ Κυρίου μας ἄλλες ἔκτισε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ καὶ ἄλλες ἐπισκεύασε ἐκ θεμελίων.

Γεννήθηκε στὶς 6 Μαρτίου 1921 στήν Βαλαώρα Εὐρυτανίας. Υἱὸς τοῦ Δημητρίου καὶ τῆς Βαγιούλας. Ἦτο ἀπὸ πολύτεκνη οἰκογένεια 7 (ἑπτὰ) ἀγοριῶν, τὰ τρία ἔφυγαν γιὰ τὴν ἄλλη ζωή. Ἔμεινε ὀρφανὸς ἀπὸ μητέρα στὶς 18 Ἀπριλίου 1936. Ἦτο τότε 15 ἐτῶν. Πέρασε πολὺ φτωχικὰ παιδικὰ χρόνια μὲ πολλὲς στερήσεις. Ἦτο ὁ μεγαλύτερος ἀπὸ τὰ 4 ἐναπομείναντα ἀδέλφια του καὶ ἐκτελοῦσε χρέη τῆς μητέρας του καὶ τοῦ πατέρα του, ποὺ ἔλειπε γιὰ τὴν καθημερινὴ βιοπάλη. Μὲ τὶς ταλαιπωρίες καὶ κακουχίες τοῦ ἐμφυλίου φεύγει ἀπὸ τὸ χωριό του γιὰ τὸ Μεσολόγγι, ὅπου κατ᾽ ἀρχὴν φιλοξενήθηκε στὸ σπίτι ἑνὸς θείου του. Ἐκεῖ ἡ Μητρόπολις τὸν στέλνει στὴν ἐκκλησιαστικὴ σχολὴ Λαμίας. Ἐνδιαφέρον δείχνουν γι᾽ αὐτὸν καὶ τὴν οἰκογένειά του οἱ ἀοίδιμοι μακαριστοὶ πατέρες π. Βενέδικτος καὶ π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος ἱεροκύρηκες τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Αἰτωλίας καὶ Ἀκαρνανίας. Τὸ 1950 τελειώνει τὸ ἐκκλησιαστικὸ φροντιστήριο Λαμίας.

Τὴν 1ην Ἰανουαρίου 1951 κατατάσσεται στὸν Ἑλληνικὸ Στρατὸ καὶ ὑπηρέτησε στὴν Ἤπειρο, στὴν Κόνιτσα σὰν στρατιώτης δίπλα στὸν ἱερέα καὶ συγχρόνως ἐκύρηττε τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ. Τὸ 1952 ἀπολύεται ἀπὸ τὸν Στρατό. Στὶς 30 Νοεμβρίου 1952 παντρεύεται τὴν Μαγδαληνὴ Δεληκωστοπούλου.

Στὶς 22 Φεβρουαρίου 1953 γίνεται ἱεροδιάκονος καὶ τὴν 1η Μαρτίου 1953 ἱερέας. Παραιτήθηκε ἀπὸ ἱερέας τὸ 1986. Ἔγινε πολύτεκνος· ἀπέκτησε (8) ὀκτὼ παιδιά, ζοῦν τὰ ἕξι, τὸ ἕνα ἐχάθη στὸν τοκετόν, καὶ τὸ ἄλλο ἀπὸ χτύπημα στὸ κεφάλι. Ὁ Μητροπολίτης Καρπενησίου Νικόλαος ἐγνώριζε ὅλα τὰ γεγονότα τῆς ἱερατικῆς του ζωῆς καὶ μετὰ τὴν παραίτησίν του τοῦ ζήτησε καὶ τὸν ἐπανέφερε στὴν ἐνεργὸ ὑπηρεσία γιὰ 5 ἀκόμη χρόνια στὴν Μητρόπολη Καρπενησίου. «Ἔκτοτε Θεία Χάριτι αἰσθάνομαι τὸ βραχύ τῆς ἐδῶ ζωῆς, καὶ παρακαλῶ τὸν Κύριον διὰ πρεσβειῶν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ πάντων τῶν Ἁγίων νὰ μοῦ ὁλοκληρώση μετάνοιαν καὶ ἐξομολόγησιν καὶ Θείαν Κοινωνίαν, μὲ τέλη ἀνώδυνα καὶ ἀνεπαίσχυντα καὶ νὰ μὲ παραλάβη δοξολογώντας τὸ Ἅγιον καὶ Πανάγιον ὄνομα τῆς Τρισυποστάτου Θεότητος τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν ἀπεράντων Αἰώνων Ἀμήν», γράφει τελειώνοντας ἕνα μικρὸ σημείωμα γιὰ τὴν βιωτή του.

Παρευρεθήκαμε στὴν ἐξόδιο ἀκολουθία του τὴν 4 Μαΐου 2011 στὸν μεγαλοπρεπῆ Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Δημητρίου Ἀγρινίου. Ἦτο ἕνα παλαϊκὸ προσκύνημα. Ὁ Ἱερὸς Ναὸς κατάμεστος μὲσα καὶ ἔξω ἀπὸ ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι μεταξύ τους ἀντήλλασσαν τὴν εὐχή: «Τὴν εὐχή του νἄχουμε». Παρευρέθηκαν 58 ἱερεῖς μὲ ἄμφια καὶ πολλοὶ ἄλλοι ἱερεῖς χωρὶς ἄμφια μέσα στὸ πλῆθος, οἱ πιὸ πολλοὶ πνευματικά του παιδιά. Ὅλοι μιλοῦσαν (ἐκτὸς τῶν ἄλλων) γιὰ τὸ χάρισμα, ποὺ εἶχε καθὼς τὸν συναντοῦσες ἢ σοῦ μιλοῦσε νὰ μυροβλίζει, νὰ εὐωδιάζει καὶ ἡ εὐωδία νὰ ὑπάρχει κοντά σου ἢ γύρω σου ἐπὶ ὧρες ἢ ἡμέρες (ἀνέφεραν ἄλλοι). Φαντασθῆτε τὰ ἄρρητα ρήματα, ποὺ ἔλεγε συνεχῶς, γιὰ νὰ τοῦ δώσει ὁ Κύριος μας τέτοια Χάρη.

Στοὺς παρευρισκομένους διαβάστηκε «Ἀποχαιρετιστήριον Ἄγγελμα κατὰ τὴν ἐξόδιόν μου» κείμενο, ποὺ τὸ εἶχε συντάξει ὁ π. Γεώργιος πρὸ τῆς κοιμήσεώς του καὶ εἶχε ζητήσει αὐτὸ νὰ διαβαστεῖ ἀντὶ ἄλλου ἐπικηδείου. Ὅπου μεταξὺ ἄλλων γράφει: «…μαζὶ μὲ τὸν Μεγάλο Ἀρχηγό μας, Νικητὴ Ἰησοῦν Χριστόν, θὰ θριαμβεύσετε καὶ θὰ ἀναδειχθῆτε τροπαιοφόροι μὲ τὰ ὅπλα τοῦ φωτός, τὰ ὁποῖα εἶναι: 1) Πίστις 2) Ὁ Σταυρὸς 3) Ἡ καθαρὴ ἐξομολόγησις 4) Ἡ συχνὴ Θεία Κοινωνία…».

Ὁ σεβασμιώτατος Μητροπολίτης π. Κοσμᾶς ἔκλεισε τὸν μικρὸ ἐπικήδειό του: «Σὲ παρακαλοῦμε, π. Γεώργιε, ἐκεῖ ποὺ θὰ εὑρίσκεσαι, στὸ ἄνω θυσιαστήριο, πρέσβευε καὶ ὑπὲρ ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν».

Αἰωνία του ἡ Μνήμη. Τὴν εὐχή του νἄχουμε.

ΠΗΓΗ: http://niksotiropoulos.blogspot.com/2011/05/1921-2011.html

Ο μακαριστὸς πατὴρ Γεώργιος,προαισθανθεὶς τὸ θάνατό του, συν έταξε ἀποχαιρετιστήριο λόγο, γιὰ νὰ διαβασθῇ κατὰ τὴν ἐξόδιο ἀκολουθία. Καὶ μετὰ τὸν ἐπικήδειο λόγο τοῦ Σεβασμιωτάτου κ. Κοσμᾶ  διαβάστηκε καὶ προξένησε στὸν κλῆρο καὶ στὸ λαὸ ἰδιαίτερη συγκίνησι. Παραθέτουμε κατωτέρωτὸν ἀποχαιρετιστήριο τοῦτο λόγο τοῦ ἀειμνήστου πατρὸς Γεωργίου  Θεολογίτη, γιὰ νὰ αἰσθανθοῦν καὶ  ἄλλοι ἱερὴ συγκίνησι, ἀλλὰ καὶ ἐνθάρρυνσι, διότι καὶ στὸν καιρὸ  τοῦτο τῆς προφητευμένης μεγάλης ἀποστασίας ἀπὸ τὴν πίστι καὶ τὸ Θεὸ ὁ ᾿Εσταυρωμένος καὶ ᾿Αναστὰς Κύριος καὶ Θεός μας δημιουργεῖ στὴν ᾿Εκκλησία του ἁγίους καὶ χαρισματούχους.

               «Ἀποχαιρετιστήριον Ἄγγελμα κατὰ τὴν ἐξόδιόν μου»

<<Σεβασμιώτατε και άγιε πατέρα μου Κοσμά, και όλοι Σεβαστοί πατέρες, αδελφοί και συλλειτουργοί μου, χαίρετε απ' εδώ την χαράν του παραδείσου!

Τούτο το άγγελμά μου είναι το τελευταίο και το απευθύνω προς όλους τους ευσεβείς ορθόδοξους αδελφούς μου, συγγενείς, γνωστούς και αγνώστους, καίτοι προ αιώνων γνωρισμένοι. Όλοι σας χαίρετε την χαράν της Αναστάσεως. Χριστός ανέστη!

Σήμερον, τη προσταγή του Κυρίου και Θεού ημών Ιησού Χριστού και θεία χάριτι αναχωρώ δια την ουράνιον πατρίδα μας, την βασιλείαν του Θεού, καθότι <<ουκ έχωμεν ώδε μένουσαν πόλιν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν>> (Εβρ. ιγ'14).

 Δια τούτο θερμώς παρακαλώ όλους σας, προσευχηθήτε και παρακαλείτε τον Κύριον, την Παναγίαν μας, και όλους τους Αγίους και Αγγέλους, να με συνοδεύουν, διότι δεν φοβούμαι τόσο τον θάνατον, όσο την φοβεράν όψιν των πονηρών δαιμόνων δια το πλήθος των αμαρτιών μου. Αυτές μου προκαλούν τον μέγαν φόβον.

Παρακαλείτε, παρακαλείτε, αδελφοί μου, να με ελεήση ο Θεός, δια να φθάσω εκεί να προσκυνήσω την Μεγαλειότητα του.

Και τώρα ζητώ συγγνώμην και συγχώρησιν πρώτον από τον άξιον και ταπεινόν ιεράρχην π.Κοσμάν, τον οποίο εχαρακτήρισα ως δεύτερον πατρο-Κοσμάν. Έτσι είχα την πληροφορίαν εντός μου, όπου συλλειτουργούσαμε πολλές φορές.

Έπειτα ζητώ από όλους τους ιερείς αδελφούς, όσους με προπέμπουν, και όσους είνε απόντες της εξοδίου μου, όλοι σας να με μνημονεύετε. Και εν αγάπη, χωρίς να θέλω για σας να κάνω τον δάσκαλο, όχι, συνιστώ τούτο στην αγάπη σας:

Να σέβεσθε τον ιεράρχη μας, να έχετε μεταξύ σας άδολον αγάπην και συνεργασίαν στο άγιον έργον, που σας ανέθεσεν ο Κύριος, προπάντων δε να έχετε το λαμπρόν παράδειγμα της πίστεως και της ευσέβειας προς δόξαν Θεού και ιδικήν σας τιμήν.

Προς δε τους ορθοδόξους αδελφούς, που υπηρέτησα ελέω Θεού, των οκτώ ενοριών της ιεράς Μητροπόλεως Αιτωλίας και Ακαρνανίας, δεν προσέφερα τίποτε, αυτοί όμως πολλά προσέφεραν σε μένα... Και εύχομαι, εις όσους επιζούν εις την παρούσαν ζωήν, να τους ανταποδίδη ο Κύριος όλα τα αγαθά του. Και εκείνους, οι οποίοι έφυγαν δια την αιωνιότητα, να τους αναπαύη ο Θεός εις τον παράδεισον του ουρανού.

Ζητώ από όλους συγγνώμην, και εάν ως άνθρωπος επίκρανα κάποιον αδελφόν, ιδιαιτέρως του ζητώ συγχώρησιν.

Σας αποχαιρετώ όλους, αδιακρίτως, κληρικούς και λαϊκούς, με την αγάπην του Αγαπήσαντος ημάς Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, και σας παρακαλώ, μείνατε εδραιωμένοι και εξαρτημένοι από τον Σταυρόν και τον Εσταυρωμένον και Αναστάντα εκ του τάφου Κύριον, τον Θριαμβευτήν και Νικητήν του θανάτου.

Θα ιδήτε πολλά. Και όσοι μείνετε πιστοί, θα υποστήτε πολλά. Όμως ο Κύριος και η Παναγία μας και όλοι οι Άγιοι θα είναι στο πλάι σας φρουροί και βοηθοί, αρκεί να μη δειλιάσετε. Και μαζί με τον μεγάλον Αρχηγόν μας και Νικητήν Ιησούν Χριστόν θα θριαμβεύσετε και θα αναδειχθήτε τροπαιοφόροι νικηταί κατά των σκοτεινών δυνάμεων.

Εμπρός, λοιπόν, εφοδιασθήτε και θωρακισθήτε με τα όπλα του φωτός, τα οποία παρέχει η αγία ορθόδοξος Εκκλησίας μας δωρεάν στους γενναίους του Χριστού στρατιώτες, για να είσθε πάνοπλοι για την μάχη στην πρώτη γραμμή.

Όλοι ξέρετε ποία είναι τα όπλα: 1. η πίστις. 2. ο Σταυρός. 3. η καθαρή εξομολόγησις. 4.η συχνή Θεία Κοινωνία, οπότε ο κάθε πιστός βιώνει το ρηθέν υπό του προφήτου: <<Και εάν πορευθώ εν μέσω σκιάς θανάτου, ου φοβηθήσομαι κακά, ότι Συ μετ' εμού ει” (Ψαλμ.κβ'4).

Τέλος ζητώ τις ευχές όλων και τις προσευχές, για να με συνοδεύουν εις τα πέραν του τάφου, όπου η χαρά των Αγίων. Αμήν.

Σας ευχαριστώ εγκαρδίως, και σας ασπάζομαι όλους με αγάπην Χριστού.

Ο ελάχιστος εν ιερεύσιν ελέω Θεού π. Γεώργιος Θεολογίτης>>.

ΠΗΓΗ: http://www.agiasofianeoupsychikou.gr/