Χαρμόσυνα χτυπούν οι καμπάνες στην Πάλαιρο Αιτωλοακαρνανίας στο άκουσμα της αγιοκατατάξης του Αγίου Βλασίου με απόφαση της Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου.
Οι πιστοί συρρέουν τόσο στο ναό του Αγίου Βλασίου στα Σκλάβαινα, όπου μαρτύρησε ο Άγιος και βρίσκεται ο τάφος του, όσο καις τον Ι.Ν. Αγίας Παρασκευής στην Πάλαιρου όπου φυλάσσονται τα ιερά λείψανά του.
Οι κάτοικοι της Παλαίρου και των γύρω περιοχών δεν κρύβουν την συγκίνησή τους για το γεγονός καθώς είναι ο προστάτης Άγιος στη συνείδησή τους και βλέπουν την σημερινή απόφαση του Οικουμενικού Πατριαρχείου ως μεγάλη ευλογία για τον τόπο τους. Πολλοί δε είναι αυτοί που εκφράζουν την ευχή όπως επισκεφτεί τον τόπο τους, όπου φυλάσσονται τα Ιερά Λείψανα στου Αγίου ο ίδιος ο Οικουμενικός Πατριάρχης προκειμένου να προεξάρχει πανηγυρικής Θείας Λειτουργίας, όπου θα αναγνωστεί η απόφαση της Ιεράς Συνόδου για την Αγιοκατάταξη.
Ο βίος του Αγίου
Ο Άγιος Βλάσιος ήταν ηγούμενος ή εφυσυχάζων επίσκοπος στην Ιερά Μονή των Εισοδίων της Θεοτόκου που βρίσκονταν στην περιοχή των Σκλαβαίνων – Ζαβέρδας νυν Παλαίρου Αιτωλοακαρνανίας.
Ετελειώθει με μαρτυρικό θάνατο από Αγαρηνούς πειρατές μαζί με πέντε συμμοναστες του και πλήθος χριστιανών λαϊκών αντρών γυναικών και παιδιών που αποτελούσαν ποίμνιο του, για την πίστη τους στο Χριστό.
Τον αποκεφάλισαν αφού προηγουμένως κάρφωσαν αργά στο σώμα του πέντε καρφιά. Στην συνέχεια οι δήμιοι του προσπάθησαν να κάψουν το σώμα του αλλά αυτό δεν κάηκε. Οι διασωθέντες χριστιανοί που έφτασαν στο σημείο έθαψαν τον Βλάσιο χωριστά από τους πέντε συμμαρτυρίσαντες συνασκητές του, τους οποίους ενταφίασαν μαζί σε κοινό τάφο. Τους υπόλοιπους χριστιανούς τους έθαψαν φύρδην μύγδην σε μεγαλύτερο ομαδικό. Το μαρτύριο τους έλαβε χώρα την 19η Δεκεμβρίου ημέρα Κυριακή. Σε πέτρινη επιγραφή που βρέθηκε στο σημείο του τάφου του αναφέρονταν το έτος 1006 η οποία πιθανώς να προσδιορίζει και τον χρόνο του μαρτυρίου του.
Σιγά σιγά χάνεται και σκεπάζεται από την λήθη του χρόνου το μαρτύριο και η ιστορικότητα του Αγίου Βλασίου και των συν αυτώ αλλά και όλων των γεγονότων τα οποία έλαβαν χώρα. Αγνοείται παντελώς η οντότητα του μεγάλου αυτού αγίου. 
Μόνο στις διηγήσεις της προφορικής παραδόσεως αναφέρεται η σφαγή που έλαβε χώρα, σε απροσδιόριστο παρελθοντικό χρόνο. Εκείθε και η ονομασία της περιοχής από Κιάφα σε «Σκλάβαινα» (περιοχή που υπέστη σκλαβια- αιχμαλωσία).