Aγιος Βλάσιος ο εν Σκλαβαίνοις Ακαρνανίας

Η φωτογραφία μου
Πάλαιρος (Ζαβέρδα), Αιτωλ/νίας, Greece
Ο Άγιος Βλάσιος ήταν ηγούμενος - επίσκοπος στην Ιερά Μονή των Εισοδίων της Θεοτόκου που βρίσκονταν στην περιοχή των Σκλαβαίνων - Παλαίρου Αιτωλ/νίας . Βρήκε μαρτυρικό θάνατο από Αγαρηνούς πειρατές μαζί με πέντε συμμοναστές του και πλήθος χριστιανών λαϊκών αντρών γυναικών και παιδιών που αποτελούσαν ποίμνιο του , για την πίστη τους στο Χριστό. Τον αποκεφάλισαν αφού προηγουμένως κάρφωσαν αργά στο σώμα του πέντε καρφιά , τα οποία και ανευρέθησαν κατά την ανακομιδή των λειψάνων του. Στην συνέχεια οι δήμιοι του προσπάθησαν να κάψουν το σώμα του αλλά αυτό δεν κάηκε. Οι διασωθέντες έθαψαν τον Άγιο Βλάσιο χωριστά από τους πέντε συμμαρτυρίσαντες συνασκητές του , τους οποίους ενταφίασαν μαζί σε κοινό τάφο. Το μαρτύριο τους έλαβε χώρα την 19η Δεκεμβρίου ημέρα Κυριακή. Το μαρτύριο του Αγίου Βλασίου και των συν αυτώ, τα σκέπασε η λήθη του χρόνου για εννιακόσια και πλέον χρόνια . ο Τριαδικός Θεός, ευδόκησε ώστε με θαυμαστότατο τρόπο να φανερωθεί ο χαριτόβρυτος τάφος του και το μαρτύριο του, κατά το έτος 1923 . Από τότε και μέχρι σήμερα , αμέτρητα είναι τα θαύματα και οι εμφανίσεις του Αγίου Βλασίου ανά την οικουμένη και ειδικότερα τους εσχάτους χρόνους.

Σάββατο 16 Απριλίου 2011

Αγία Μαρκέλλα η Χιοπολίτιδα ( + 22 Ιουλίου)

 


Η Αγία Μαρκέλλα κατάγονταν από τη πόλη Βολισσό της Χίου. Η μητέρα της ήταν χριστιανή ενώ ο πατέρας της ειδωλολάτρης . Από την μητέρα της γαλουχήθηκε τις αρχές και τις αξίες της Χριστιανικής πίστης , τις οποίες και εφάρμοσε εις το έπακρόν τους. Καθημερινά λάτρευε τον Τριαδικό Θεό με νηστείες , προσευχές και ελεημοσύνες. Ζούσε όχι για τον εαυτόν της αλλά για τον πλησίον. Καθημερινά θυσίαζε το είναι της για την Αγάπη του Νυμφίου της Ιησού Χριστού στον οποίο είχε αφιερωθεί. Το σύνολο των αρετών και των χαρισμάτων της την έκαναν την περιζήτητη νύμφη . Πολλοί νέοι της εποχής ζητούσαν να την μνηστευτούν . Αυτή όμως πιστή στον εν παρθενία βίο , αρνούνταν σταθερά. Σε μικρή ηλικία χάνει την μητέρα της όταν αυτή εκδημεί προς την ουράνιο Βασιλεία. Η μικρή όμως Μαρκέλλα με μεγαλύτερο σθένος στρέφει τους οφθαλμούς της προς τα Άνωθεν και τον Ζωοδότη Νυμφίο της Κυριο Ημών Ιησού Χριστό. Εντατικοποιεί τις προσπάθειες της στην καλλιέργεια των αρετών και καθίσταται οσιακή μορφή μεγάλου αναστήματος παρά το νεαρό της ηλικίας της .


Ο μισάνθρωπος διάβολος δεν μπορούσε να ανεχτεί την πύρινη πίστη κατά πράξης της Μαρκέλλας. Δεν μπορούσε όμως να την ρίξει σε αυτόβουλο αμάρτημα της ώστε να την κατακρημνίσει πνευματικά . Δεν  θα μπορούσε άλλωστε, αφού η Αγία ενεργώντας με το αυτεξούσιο , είχε νεκρώσει την σάρκα και τις επιθυμίες αυτής . Είχε θωρακιστεί με την πανοπλία της Αγάπης του Κυρίου της την Θείαν Χάρην . Έτσι στράφηκε στο να χρησιμοποιήσει ως όργανο του τον πατέρα της. Αυτός άλλωστε ήταν πάντα αντίθετος με τον τρόπο ζωής της κόρης του . Πολλές φορές είχε προσπαθήσει να την μεταπείσει για να αλλάξει στάση . Τώρα όμως είχε εξοργιστεί . Προσπαθούσε με παντοίο τρόπο να την κάνει να αρνηθεί τον Χριστό . Κανένας από τους τρόπους του είτε καλός , είτε με απειλές και βία δεν απέδωσε. Η αποφασιστικότητα της Αγίας ήταν καθοριστική και αμετάκλητη. Τίποτε δεν την έκανε να αλλάξει ή να ανταλλάξει την πίστη της σε Αυτόν. Η αφόρητη ζωή την έκανε να εγκαταλείψει το πατρικό της σπίτι για να βρει καταφύγιο στο βουνό . 

Μέσα στα δάση υμνούσε και δοξολογούσε τον Θεό που την αξίωνε να διωχτεί για το Άγιο όνομα του . Ο πατέρας της όμως σαν δαιμονισμένος άρχισε να την καταδιώκει κι εκεί. Κατά παράδοση , ο διάβολος τόσο του είχε θολώσει το νου , που έτρεφε ακόμα και σαρκικούς λογισμούς για την ίδια του την κόρη . Όταν η διωκόμενη Μαρκέλλα τον αντιλήφθηκε ότι ήταν κοντά της κρύφτηκε σε μια βάτο. Ο πατέρας της , μετά από την υπόδειξη ενός βοσκού την εντόπισε και για να την αναγκάσει να βγει από την βάτο, της έβαλε φωτιά. Έτσι η Αγία καταπληγωμένη από τα αγκάθια  και εξασθενημένη από τον καπνό και το πυρ έτρεξε προς την ακροθαλασσιά , στην προσπάθεια της να τον αποφύγει και να σωθεί . Στην προσπάθεια της αυτή ο πατέρας της τη σημάδεψε με το τόξο ή το όπλο του και την πλήγωσε . Η αγία άρχισε ακατάσχετα να αιμορραγεί και το αίμα της να βάφει τις πέτρες της ακρογιαλιάς. Συνέχισε όμως να τρέχει , αλλά οι δυνάμεις της την εγκατέλειπαν και ο διώκτης πατέρας της την πλησίαζε όλο και περισσότερο. Τότε η Αγία προσεύχεται προς τον Κύριο Ιησού Χριστό προκειμένου να την διαφυλάξει . Και ω του θαύματος ! Η πέτρα στην οποία ανακάθισε τελειωτικά, άνοιξε και έκρυψε το σώμα της , ως την μέση . Ο πατέρας αφού προσπάθησε να την βγάλει χωρίς αποτέλεσμα , αφού έκοψε πρώτα τους μαστούς της στην συνέχεια την αποκεφάλισε. Την τίμια κεφαλήν της την πέταξε στην θάλασσα την οποία στην συνέχεια την συνέλλεξε κατά τρόπο θαυμαστό , κάποιο πλοίο και την μετέφερε στην Ρώμη. 

Έτσι η Αγία Μαρκέλλα έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου για την πίστη της στον Χριστό . Μαρτύρησε από τον ίδιο της τον πατέρα όπως η αγία Βαρβάρα και τόσες άλλες αγίες . Χαριτώθηκε από τον Θεό με την θαυματουργία και αναρίθμητα είναι τα θαύματα που καθημερινά αναφέρονται ειδικά κατά τους έσχατους χρόνους.
Από τον βράχο που έκρυψε το σώμα της αναβλύζει αγίασμα και όταν ιερέας διαβάζει την παράκληση, το νερό της θάλασσας αρχίζει να βράζει, και σταματά όταν τελειώσει η παράκληση.
Αξιοσημείωτης επίσης είναι και η αναφορά ότι στην παραλία που άρχισε να αιμορραγεί από το πρώτο χτύπημα του πατρός της , η Αγία Μαρκέλλα και σε απόσταση μέχρι τον τόπο του μαρτυρίου της , οι πέτρες είναι ακόμη και σήμερα ερυθρού χρώματος από το άγιο αίμα της.
Η μνήμη της εορτάζεται 22 Ιουλίου




Απολυτίκιο της Αγίας Μαρκέλλας:


Της άγνείας το ρόδον και της Χίου το βλάστημα, την άγίαν Μαρκέλλαν έν ωδαίς εύφημήσωμεν τμηθείσα γαρ χειρί τη πατρική, ως φύλαξ εντολών των του Χριστού, ρώσιν νέμει και κινδύνων άπαλλαγήν, τοις προς αυτήν κραυγάζουσι* δόξα τω δεδοκότι σοι Ίσχύν, δόξα τω σε θαυμαστώσαντι, δόξα τω ένεργούντι δια σου, πάσιν Ίάματα.








                  Ἁγία Μαρκέλλα τῆς Χίου 
( πατρός Γεωργίου Ρ. Ζουμῆ, Γενικοῦ Ἀρχιερατικοῦ Ἐπιτρόπου τῆς Ιερᾶς Μητροπόλεως Ἐδέσσης, Πέλλης καὶ Ἀλμωπίας).


Ἡ ἁγία αὐτή νύμφη τοῦ Χριστοῦ καταγόταν ἀπό τήν Βολισσό τῆς Χίου καί μαρτύρησε ἀπό τά μιαρά χέρια τοῦ ἄπιστου πατέρα της γύρω στά 1500. Ἡ μητέρα της, μία εὐλαβής καί πιστή γυναίκα τῆς ἐδίδαξε τήν ἀγάπη στόν Ἰησοῦ Χριστό καί τήν ἀφοσίωση στήν ἁγνότητα.
Εἶναι ἀρετές, πού πρέπει νά κοσμοῦν κάθε ἄνθρωπο καί κυρίως τούς νέους. Αὐτές δίνουν ἀξία στόν κάτοχό τους, τόν κάνουν νά ἐπαινεῖται ἀπό τόν Θεό καί νά λάμπει περισσότερο ἀπό τόν ἥλιο στά οὐράνια σκηνώματα. Αὐτές οἱ ἀρετές εἶναι πολύ σπάνιες ἰδιαίτερα στήν ἐποχή μας, πού εἶναι ἐποχή ἀνηθικότητας καί σαρκολατρείας. Ἡ ἀπουσία καί περιφρόνηση αὐτῶν τῶν ἀρετῶν ἀμαύρωσε τίς εἰκόνες τοῦ Θεοῦ, τούς ἀνθρώπους, διέλυσε τίς οἰκογένειες, γκρέμισε τά χριστιανικά σπίτια καί ἔφερε τόν κόσμο ὅλο στό χεῖλος τῆς καταστροφῆς. Μάλιστα φτάσαμε στό τραγικό σημεῖο νά περνᾶμε τό ἄσπρο γιά μαῦρο καί τό μαῦρο νά τό θεωροῦμε ἄσπρο. Τούς ἠθικούς καί σεμνούς νά τούς θεωροῦμε ὀπισθοδρομικούς καί καθυστερημένους, ἐνῷ τούς ἀνήθικους καί προκλητικούς νά τούς ἔχουμε γιά ξύπνιους καί προοδευτικούς.
Ἡ μητέρα της ἁγίας πέθανε ἐνωρίς καί τήν ἀνατροφή της ἀνέλαβε ὁ πατέρας της. Ὅσο μεγάλωνε στήν ἡλικία, τόσο προέκοπτε στήν ἀρετή καί αὐτή ἡ σωφροσύνη ἔκαμνε τήν Μαρκέλλα νά ἀκτινοβολεῖ ἀπό τήν ψυχή καί στό σῶμα.


Ὅμως ὁ μισόκαλος διάβολος τήν ἐφθόνησε γι᾿ αὐτήν τήν ἀρετή της καί προσπάθησε νά τήν πειράξει, νά τῆς ἐμφυτεύσει ἀκάθαρτους λογισμούς. Διάβαζα παλαιότερα σ᾿ ἕνα περιοδικό, ὅτι πρό Χριστοῦ ὁ διάβολος προσπαθοῦσε νά ρίξει ὅλες τίς νέες στήν ἀνηθικότητα, γιά νά μή γεννηθεῖ ὁ Χριστός, νά μή ἔρθει στόν κόσμο, ἀφοῦ ἀπό ἁγνή θά γεννιόταν. Ἄλλά καί μετά τήν γέννηση τοῦ Χριστοῦ πάλι τό ἴδιο ἐπιδιώκει, γιά νά πάρει ὅλους τούς ἀνθρώπους μαζί του στήν κόλαση.


Ἡ νεαρή κόρη, πού ἦταν σέ ἡλικία 18 ἐτῶν, ἀπέκρουε ὅλους τούς πειρασμούς εὔκολα μέ τήν βοήθεια καί ἐνίσχυση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ. Τό ἴδιο λέμε στό ἀπολυτίκιο τῆς ἁγίας Βαρβάρας, ὅτι γλύτωσε ἀπό τίς παγίδες τοῦ ἐχθροῦ βοηθείᾳ καί ὅπλῳ τοῦ Σταυροῦ ἡ πάνσεμνος. Τό ἐπιβεβαιώνει καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν λέει, πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντι με Χριστῷ.


Ἐδῶ πρέπει νά σημειώσουμε, ὅτι τό νά ἔχει κάποιος πειρασμούς δέν εἶναι ἁμαρτία. Οἱ πειρασμοί δέν εἶναι δικοί μας. Ἔρχονται ἀπό ἔξω, προέρχονται ἀπό τόν πονηρό διάβολο. Μή ξεχνοῦμε, ὅτι καί ὁ Χριστός, ὁ μόνος ἀναμάρτητος, πειράσθηκε ἀπό τόν διάβολο. Τό θέμα εἶναι νά μή συγκατατεθοῦμε στόν πειραμό, νά μή ποῦμε ναί στόν πειρασμό. Μέ τήν συγκατάθεσή μας, τήν συμφωνία μας ἀρχίζει ἡ ἁμαρτία. Ἔλεγε ὁ μακαριστός π. Παΐσιος ὁ ἁγιορείτης, ὅτι οἱ πειρασμοί εἶναι σάν τά μαῦρα κοράκια, πού πετοῦν πάνω ἀπό τά κεφάλια μας. Μή ἀσχοληθοῦμε καθόλου μέ αὐτά. Ἄς τά ἀφήσουμε νά φύγουν.
Μοῦ ἔλεγε κάποτε ἕνας ἄλλος ἁγιορείτης Μοναχός καί αὐτός πλέον μακαριστός: Ὁ διάβολος, ἄν δέν μπορέσει νά πειράξει τόν Παπᾶ, πάει στήν Παπαδιά. Ἄν δέν μπορεῖ κι᾿ ἐδῶ νά ἔχει ἀποτελέσματα, τότε πηγαίνει στά παπαδοπαίδια. Ὅπου βρεῖ καί ὅποιον μπορέσει νά προσβάλει. Τό ἴδιο συνέβη σ᾿ αὐτήν τήν περίπτωση. Δέν κατόρθωσε νά ἐπιφέρει πλῆγμα στήν νεαρή ἁγία, στράφηκε κατόπιν στόν ἄπιστο πατέρα της. Τοῦ ἐγέννησε σαρκικό πειραμό καί ἀσελγῆ ἐπιθυμία γιά τήν ἁγνή καί νεαρή κόρη του. Ἐκείνη ἀσφαλῶς ποτέ δέν δέχθηκε κάτι τέτοιο, γι᾿ αὐτό καί κρυφά ἔφυγε ἀπό τό σπίτι καί κατέφυγε στό βουνό, μιά καί οἱ προτάσεις τοῦ σαρκολάτρη πατέρα της ἔγιναν πιό προκλητικές καί ἐπίμονες.
Ἐκεῖνος ἔτρεξε ξοπίσω της καί τήν κατεδίωξε. Ἡ ἁγία Μαρκέλλα ἔτρεξε πρός τήν θάλασσα καί κρύφθηκε σέ μία βάτο, ἀλλά καί ἐκεῖ τήν ἀνεκάλυψε. Ἔβαλε φωτιά στή βάτο, γιά νά τήν ἀναγκάση νά βγεῖ. Βγαίνοντας ἐκείνη ἔτρεξε στά βράχια τῆς ἀκροθαλασσιᾶς. Μή μπορώντας ὁ πατέρας νά τήν φθάσει τῆς ἔρριξε ἕνα βέλος καί τήν πλήγωσε. Πλέον δυσκολεύτηκε στό τρέξιμο. Παρακάλεσε τότε τόν Θεό νά τήν βοηθήσει. Ἀμέσως σχίσθηκε ἕνας βράχος καί τήν δέχθηκε μέχρι τούς ὤμους, ὅπως ἄλλοτε ἔγινε μέ τήν ἁγία Θέκλα καί ὅπως ἀκόμη παλαιότερα μέ τήν ἁγία Ἐλισάβετ, πού κρατοῦσε στήν ἀγκαλιά της μικρό τόν Τίμιο Πρόδρομο.


Σάν ἔφθασε ὁ πατέρας της καί μή μπορώντας νά τήν τραβήξει ἔξω ἀπό τόν βράχο, πρῶτα τῆς ἔκοψε τά στήθη καί κατόπιν τήν ἀποκεφάλισε καί πέταξε τό κεφάλι της στήν θάλασσα. Ἔτσι τῆς ἄνοιξε τόν οὐρανό καί τήν δέχθηκε ὁ Θεός στά οὐράνια βασίλεια, νά χαίρεται ἡ Παρθενομάρτυς Μαρκέλλα πλησίον τοῦ Νυμφίου Χριστοῦ, μαζί μέ τίς πέντε φρόνιμες παρθένες τῆς γνωστῆς παραβολῆς τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου.


Ἀπό ἐκεῖνον τό βράχο τρέχει ἁγίασμα καί τά πετραδάκια μέσα στή θάλασσα εἶναι ἀκόμη κόκκινα ἀπό τό αἷμα τῆς ἁγίας. Κάθε φορά δέ πού ὁ Ἱερεύς διαβάζει τήν Παράκληση τῆς ἁγίας, τό νερό τῆς θάλασσας φαίνεται σάν νά κοχλάζει. Τό προσκύνημα αὐτό τῆς ἁγίας Μαρκέλλας εἶναι τό μεγαλύτερο τῆς Χίου καί ἀπό τά μεγαλύτερα τοῦ Αἰγαίου Πελάγους.


Ὁ βίος καί τό μαρτύριο τῆς ἁγίας Μαρκέλλας ὑπενθυμίζουν τό καθῆκον καί τό χρέος, πού ἔχουν οἱ γονεῖς, νά παιδαγωγοῦν κατά Θεόν τά παιδιά τους καί νά τά ὁδηγοῦν στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Εἶναι τεράστια ἡ εὐθύνη τους. Ὁ Θεός μᾶς ἔδωσε τά δικά Του παιδιά γιά δικά μας. Μᾶς τά ἔδωσε γιά νά τά καταστήσουμε πολίτες τοῦ παραδείσου κι᾿ ἐμεῖς τά στέλνουμε στόν διάβολο καί τά βάζουμε στήν κόλαση. Ἄν ἦταν ἔτσι, τότε χίλιες φορές νά εἴμασταν ἄτεκνοι. Δέν ὑπάρχει μεγαλύτερο κακό γιά ἕνα παιδί, νά ἔχει ἄπιστους καί ἄθεους γονεῖς. Αὐτούς τούς γονεῖς σάν ἐγκληματίες θά τούς καταδικάσει ὁ Θεός ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως, λέι ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Οὔτε κακῶς πρέπει νά τά διαπαιδαγωγοῦμε, οὔτε νά ἀδιαφοροῦμε γιά τήν ἠθική τους κατάσταση.


Λέει ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ ἁγιορείτης: Ὅπως ὑπάρχουν γεράκια, πού παραφυλάγουν νά δοῦν ἕνα ἀθῶο περιστέρι καί νά πέσουν ἐπάνω του, νά τό κατασπαράξουν, ἔτσι ὑπάρχουν ἄνθρωποι πονηροί, πού παραμονεύουν νά δοῦν ἕναν νέο ἤ μία νέα ἀγνή καί νά πέσουν ἐπάνω της, νά τῆς κάνουν κακό. Γι᾿ αὐτό οἱ γονεῖς πολύ πρέπει νά προσέχουν τά παιδιά τους.


Εἶναι πολύ συγκινητική ἐκείνη ἡ εἰκόνα τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου, κατά τήν ὁποία τό νήπιον Ἰησοῦς Χριστός ἀπό τήν ἀγκαλιά τῆς Παναγίας πηγαίνει στήν ἀγκαλιά τοῦ πρεσβύτη Συμεών. Ἔτσι καί τά δικά μας παιδιά ἀπό τήν ἀγκαλιά μας πρέπει νά πᾶνε στήν ἀγκαλιά τῆς Ἐκκλησίας, στά χέρια τοῦ πνευματικοῦ, δηλαδή στήν ἐξουσία τοῦ Θεοῦ. Θά εἴμαστε ἥσυχοι καί θά κοιμώμαστε ἀμέριμνοι, ἄν τά παιδιά μας ἔχουν φόβο Θεοῦ. Καί θά εἴμαστε ὅλο φόβο καί ἀγωνία, θά πρέπει νά φοβώμαστε καί νά τρέμουμε, ἄν τά παιδιά μας γίνουν ἀθεόφοβα.


Ἄς θυμηθοῦμε τόν πατέρα τοῦ Εὐαγγελίου καί ἄς κάνουμε ὅ,τι ἐκεῖνος ἔκανε. Νά πάρουμε ἀπό τό χέρι τό παιδί μας, νά τό φέρουμε κοντά στό Χριστό καί νά ποῦμε, Κύριε, ἤνεγκα τόν υἱόν μου πρός Σέ. Ἀμήν.-
            Ιερός Ναός Αγίας Μαρκέλλας Παλαίρου Αιτωλ/νίας 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου